โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๒

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 09:30, 18 สิงหาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

ทรพีบุกเข้าถึงหน้าพระลานท้าพาลีรบ

แผ่นที่ ๔๕ – หมื่นนิพนธ์ไพเราะห์

๓๐๙ ทรพีทุรเพศกร้าวกระลี จิตรแฮ
หมกมุ่นโมหะมีมากร้าย
ยืนชงักเบิ่งวิถีแถวท่อง
เดินด่วนเดาะเหยาะย้ายย่างเข้าทางเวียง ฯ
๓๑๐ ลุทวาเรศล่วงป้อมปราการ
กรุงขีดขินโอฬารรื่นแผ้ว
เหิมกระหยิ่มฮึกทยานยงยิ่ง นักนอ
ศึกประลองเชิงแล้วหยุดยั้งยืนขึง ฯ
๓๑๑ ลิงเลวหวาดวุ่นว้าขวัญหาย
เฉกพระกาลชิดกายอกเต้น
ลางลิงลูกหลานหลายพาแล่น หนีนอ
กราวเกริกกันแอบเร้นดุจพื้นถนนพัง ฯ
๓๑๒ มหิงษ์ยินศับท์อื้ออึงอล
โลดไล่ทะลวงชนกระชั้น
ปวงกระบี่สับสนเซงแซ่
หลบหลีกตะกายดั้นมุดด้นเพิงแผง ฯ
๓๑๓ กาษรยลเสี่ยวซ้ำชุลมุน
กำเริบฤทธิทารุณหยาบช้า
มิเลือกสิ่งใดผลุนผลันขวิด ตบึงแฮ
โดยจิตรมหิทธิกล้ากลั่นแกล้วผจญผลาญ ฯ
๓๑๔ ทิมแถวเรอนแคร่ร้านพะเพิง
ขวิดหักพังเปิดเปิงป่นปี้
มวญสวาวิ่งกระเจิงกระเจิ่น จรแฮ
กูนเกาะจูงหลานลี้เตลิดพื้นแผกผลู ฯ
๓๑๕ กระบือขวิดเรือกรั้วระดา ดาษเอย
รถรัตนขวางเกะกะกีดกั้น
ลคึกขวิดไป่ลดละแหลกลู่ ลงแฮ
เสาธุชปักหักสบั้นบัดล้มส่ำสลาย ฯ
             

แผ่นที่ ๔๖ – หมื่นนิพนธ์ไพเราะห์

๓๑๖ กาษรอุกอาจร้ายฤษยาก
ขวิดดัดงัดเศลาแหล่งพื้น
ประกายวุบวับผาปูแผ่น แตกแฮ
ตักเสี่ยวมิหลาบลื้นลั่นก้องเมทนี ฯ
๓๑๗ ผงคลีกระหลบฟุ้งกระจาย ฟูเอย
เฉกธุมาหมอกอายอับคลุ้ม
มิเลือกสิ่งใดหมายหมุนเสี่ยว
ขวิดทวารวังซุ้มหักซอนรเนนเอน ฯ
๓๑๘ บัดกระบือเบิ่งพ้องลิงพหล
ดาดื่นกระวายวนวุ่นว้า
อธึกเกริกธราดลดังอุ โฆษแฮ
ลางเลี่ยงหลีกหลบหน้านิ่งเมี้ยนสกนธ์แผง ฯ
๓๑๙ มหิงษ์ถลันเข้าน่าพระลาน
โดยจิตรอหังการเกกกร้าว
หมายจักรุบรอนราญพานเรศร์
สมนึกโสมนัศห้าวเบิ่งบึ้งคะนึงหาญ ฯ
๓๒๐ พาลีพานเรศร์เจ้าพานร
เสด็จสู่ปราสาทบวรมุขแก้ว
สถิตยสิงหาศนบัญชรภักตรแจ่ม จรูญเอย
มีพระกระมลแผ้วผ่องด้วยหรรษา ฯ
๓๒๑ ปวงอมาตยแน่นเฝ้าบทมาลย์
ทรงเผด็จคดีการกิจร้อน
ทรพีทพลพาลพิศเบิ่ง
เผยพจน์แซงสวนย้อนยั่วท้าหยาบหยาม ฯ
๓๒๒ เหวยบุตรอมเรศร์เจ้าธานิน
ดิลกเลอศขีดขินเฃตรกว้าง
เขาฦๅว่าระบินทร์อภิเดช นักนอ
ใครห่อนจักผจญอ้างอาจเอื้อมฤๅเสมอ ฯ
             

แผ่นที่ ๔๗ – หมื่นนิพนธ์ไพเราะห์

๓๒๓ เราก็มีฤทธิล้ำฦๅชา
ทรงมหิทธิศักดาเลื่องด้าว
ทวยทิศเทพสุรารักษขยาด เรานอ
ขามเฃ็ดตูทกท้าวทั่วทั้งจักรพาฬ ฯ
๓๒๔ แต่พระอิศเรศธ์เจ้าจอมไกร ลาศแฮ
มิอาจออกชิงไชยต่อต้าน
ตูเนาพนัศเนินในหิมเวศ สถานนอ
รบุเหตุจักมาต้านแข่งด้วยฤทฺธิเอง ฯ
๓๒๕ ปางพาลีสดับถ้อยผรุษกา ษรแฮ
ทรงชักพระขรรค์อาวุธแกล้ว
โกรธเฉกอรรคนีมาฟอนฟอก ทรวงเฮย
โจนจากปราสาทแก้วกาจเข้ารณรงค์ ฯ
๓๒๖ ทรพีจิตรจ่อจ้องคอยผจัญ
มุขเบิ่งทยุดยืนยันขยับข้อ
บุตรอินทร์อุกสอึกผันภักตร์ต่อ ยุทธแฮ
ขุนกระบือมิถดท้อรับถ้าเรวถึง ฯ
๓๒๗ พาลีกระโดดง้างงอนเขา
ยืนเผ่นองค์แขงเพลาพลิกเอี้ยว
กาษรว่องไวยเชาวน์ชิงสลัด ลิงแฮ
กระบี่พลัดพลันเลี้ยวเปลี่ยนปล้ำผจญรณ ฯ
๓๒๘ สองทนทรหดเหี้ยมคำแหง
ยงต่อยงชิงแรงเชี่ยวรู้
อุตลุดขวิดฟันแทงทันท่วง ทีนอ
สองรับสองรบสู้คล่องคล้ายจักหมุน ฯ
๓๒๙ สองชำนิกลับซ้ายตลบฃวา
รบชิดติดพันมาแต่เช้า
สองยงยุทธวรานุภาพ นักนอ
เพียรรับเพียรรุกเร้าร่วมใกล้สายัณห์ ฯ
             

แผ่นที่ ๔๘ – หมื่นนิพนธ์ไพเราะห์

๓๓๐ บุตรอินทรดำริหรู้ในปรี ชาเอย
ฤทธิเรี่ยวกาษรมีมากแท้
เกินทศภักตร์อสุรีสุรเดช
จักปราบให้มหิงษ์แพ้ยากด้วยกลางแปลง ฯ
๓๓๑ จักลวงสู่ถ้ำอำไพ รัตน์นอ
ผิว่าเดชเกรียงไกรกระด้าง
คงแคบขัดชิงไชยเชองยุทธ
เราจึ่งสัประยุทธ์ล้างชีพให้สมประสงค์
๓๓๒ ตรึกเสรจโสรมนัศพร้องพาที
ดูก่อนทรพีมีจิตรกล้า
เรายงยุทธราวีประจักษ์เดช กันนอ
ใครพลาดใครพล้ำถ้าเพลี่ยงพลั้งพลันตาย ฯ
๓๓๓ เวลาสนทเยศแล้วจำพัก
เองเร่งกลับสั่งสมรรคมิตรพ้อง
กูจักสั่งเอกอรรคสนมนาฎ กูเอย
ปวงญาติบุตรหลานน้องอนึ่งทั้งทวยหาร ฯ
๓๓๔ ทิวากาลรุ่งเช้าจงจร คอยเฮย
ออกต่อฤทธิราญรอนที่ถ้ำ
จักลับเนตรปวงอมรมนุษย์นาค ครุฑนา
ถึงหากสูญชีพกล้ำกลบข้อลอายสูญ ฯ
๓๓๕ มหิงษ์พูลเพิ่มฟุ้งพูมนัศ
สดับพจน์พาลีชัดชื่นหน้า
หลงกลกระบินทร์ผัดพูดฬ่อ ลวงแฮ
กำเริบฤทธิทนงกล้าห่อนยั้งตริตรอง ฯ
๓๓๖ เหนชอบผลุนตอบถ้อยทันที
เราจักคอยตามมีพจน์ไว้
พลางรีบเร่งจรลีรัญเวศ ตนเฮย
เอารสอมเรศไท้จึ่งท้าวคืนสฐาน ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว