จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
กำเหนิดทรพีในฝูงทรพา เทวดาช่วยรักษาจนทรพีเติบโตเท่าบิดา มาท้าแล้วขวิดทรพาผู้เป็นพ่อ ตาย
แผ่นที่ ๓๗ – ขุนโอวาทวรกิจ
|
|
| ๒๕๓ ทรพีสถิตยถิ่นถ้ำ | | สุรการ
|
| ปวงเทพย์อภิบาล | | ปกป้อง
|
| เจริญไวยศุขสำราญ | | ฤทธิรุ่ง เรืองเฮย
|
| จรจากคูหาห้อง | | ฮึกห้าวหาญคนอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๔ วัดรอยเหนเท่าเท้า | | บิตุรงค์
|
| สมจิตรที่จำนง | | นึกไว้
|
| จักเป็นศัตรูปลง | | ชีพพ่อ ตนนา
|
| ตริเสรจแฝงตนใต้ | | ร่มไม้ริมธาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๕ ฝ่ายทรพาเผือกผู้ | | โสภณ
|
| ครั้นพระสุริยยล | | เยี่ยมฟ้า
|
| พาพวกบริพารดล | | แดนถิ่น ธารนา
|
| ต่างเลาะเสาะเล็มหญ้า | | ย่างเยื้องบทจร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๖ มหิงษ์มหิทธิเหี้ยม | | ใจหาญ
|
| เหนพ่อโผนทยาน | | จากซุ้ม
|
| ว่าเหวยกระบือพาล | | ทุจริต
|
| มีแต่มัวมืดกลุ้ม | | ราคร้ายฤษยา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๗ หวงเมียฆ่าบุตรม้วย | | มากหลาย
|
| ไป่คิดเกรงอบาย | | บาปบ้าง
|
| เราเปนบุตรสืบสาย | | โลหิต ท่านนา
|
| เจ็บจิตรจักหมายมล้าง | | ชีพให้ดับสูญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๘ ทรพาพิโรธร้อง | | เสียงดัง
|
| มึงบุตรบควรบัง | | อาจสู้
|
| มึงรบจักมรณัง | | พินาศ เองนา
|
| เพราะประมาทตูผู้ | | พ่อได้มีคุณ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๕๙ ทรพีเผยพจน์โต้ | | ตอบคำ
|
| ตัวท่านผิดทางธรรม | | ก่อนโพ้น
|
| ปวงเทพยไปอุปถัมภ์ | | พิทักษ์ ท่านนา
|
| ถึงเคราะห์คราวจักโข้น | | ชีพม้วยอาสัญ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๘ – ขุนโอวาทวรกิจ
|
|
| ๒๖๐ ทรพายินขัดแค้น | | หุนหัน
|
| โผนเผ่นทะลวงถลัน | | ฃวิดคว้า
|
| ทรพีย่อตัวยัน | | ยืนรับ รบพ่อ
|
| ตัวต่อตัวต่างกล้า | | ต่อโต้กลางแปลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๑ กาษรสองเสี่ยวสู้ | | อลวน
|
| หาญต่อหาญเชิงชน | | เชี่ยวรู้
|
| ต่างคล่องต่างแคล่วยล | | เสมอจักร หมุนนา
|
| เสียงดุจลมพยุอู้ | | เอิกทั้งอารัญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๒ ทรพาเสียท่าทั้ง | | เสียที
|
| ถอยเลี่ยงเอียงอินทรีย์ | | พลาดขว้ำ
|
| กระบือบุตรรุดราวี | | ไวว่อง
|
| คะยิกเสี่ยวฃยี้ซ้ำ | | ชีพสิ้นดับสูญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๓ เสร็จศึกนึกขยิ่มยิ้ม | | ปรีดา
|
| บานเบิกกระมลผา | | ศุกแผ้ว
|
| ลำพองเผ่นโผนมา | | ยังหมู่ มหิงษ์เฮย
|
| ดลพวกบริพารแล้ว | | ลดเลี้ยวเลียโลม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๔ ตระหลบจบกลิ่นเคล้า | | คลึงชม
|
| โดยเพศสัตวนิยม | | ราคกล้า
|
| ร่ายเร่ร่วมรักสม | | สังวาศ
|
| แควไขว่ไล่ฃวิดคว้า | | พุ่มไม้ไพรพง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๕ บันเทิงเริงร่าร้า | | สำราญ
|
| จรจากพวกบริพาร | | เผ่นก้าว
|
| ลำพองคะนองหาญ | | เหิมฮึก ใจเฮย
|
| โทนเที่ยวทุกแดนด้าว | | อวดอ้างฤทธิไกร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๖ ลุเฃตรถิ่นถ่านไท้ | | เทวา
|
| แกล้งเสี่ยวหักพฤกษา | | สนั่นก้อง
|
| โดยจิตรลุฤษยา | | อยากย่ำ ยีเฮย
|
| กำเริบฤทธิคำรนร้อง | | เรียกไท้เทวัญ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๙ – ขุนโอวาทวรกิจ
|
|
| ๒๖๗ เหวยๆ เทพย์ทั่วทั้ง | | ไพรสัณฑ์
|
| เรืองเดชศักดาอัน | | อาจกล้า
|
| อย่าหลบอย่าหลีกผัน | | ภักตร์ซ่อน เสียเฮย
|
| เชิญเร่งเรวอย่าช้า | | ต่อสู้ตูลอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๘ ปางจอมเทเวศรเจ้า | | หิมวานต์
|
| สดับพจน์ทรพีพาล | | พูดท้า
|
| มันมหิงษ์ดิรัจฉาน | | ชาติต่ำ นักนอ
|
| เราไป่ควรรบร้า | | กับด้วยกาษร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๙ จักเสื่อมเสียเดชด้วย | | รณรงค์
|
| ถึงมาดรบเราคง | | ฆ่าได้
|
| เกรงเทพย์ทั่วแดนดง | | จักติ เตียนนา
|
| จำงดจำเงือดให้ | | ชีพอ้ายมหิงษ์พาล ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๐ ตริแล้วตรัสตอบถ้อย | | ทรพี
|
| เราไปอาจราวี | | รบสู้
|
| สิงฃรเทวบุตรมี | | เดชยิ่ง นักพ่อ
|
| ผิใคร่รบใคร่รู้ | | ฤทธิแล้วรณรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๑ ฟังพจน์เทเวศร์เอื้อ | | เอาจิตร
|
| ยอมยอบขยาดฤทธิ์ | | บ่อแย้ง
|
| ปรีเปรมกระมลคิด | | กำเริบ เริงเฮย
|
| จรจากพนสัณฑ์แสร้ง | | เสี่ยวซ้ายขวิดขวา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๒ ลำพองโผนโลดเลี้ยว | | ลองเชิง
|
| พบสัตวเสี่ยวชนเปิง | | ป่นปี้
|
| เฉวียนฉวัดวิ่งละเลิง | | ลัดทุ่ง ทางนา
|
| เริ่งรีบครรไลลี้ | | ลาสเข้าเฃตรพนม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๓ ลุเบญจพรรพตอ้าง | | อวดฤทธิ
|
| แดเทพยซึ่งสถิตย์ | | ถิ่นนั้น
|
| งัดก้อนศิลาขวิด | | ขวักไขว่
|
| ห้ำเสี่ยวสิงขรหั้น | | หักล้มแหลกกระจาย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๐ – ขุนโอวาทวรกิจ
|
|
| ๒๗๔ แล้วเผยผรุศเร้า | | ชวนรบ
|
| ท่านก็ใหญ่ในภพ | | แผ่นหล้า
|
| ฤๅเดชขจรจบ | | รอบจักร วาฬแฮ
|
| อย่านิ่งอย่าเนิ่นช้า | | ต่อโต้ฤทธิไกร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๕ ฝ่ายฝูงเทเวศรเจ้า | | จอมผา
|
| สดับพจน์ทรพีพา | | ละพร้อง
|
| จึงมีมธุรวา | | จาตอบ ประชดเฮย
|
| เราหมดทั้งพวกพ้อง | | พ่ายแพ้พาลมหิงห์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๖ ผิท่านใคร่รบสู้ | | ลองฤทธิ
|
| มีเทพย์หนึ่งสถิตย | | สมุทโพ้น
|
| ฤๅเดชทั่วทุกทิศ | | เปนใหญ่ ยิ่งเฮย
|
| เชิญท่านชวนเธอโน้น | | ที่ชี้จงจร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๗ สดับถ้ยเทเวศแล้ว | | เรวมา
|
| ลุเฃตรฝั่งมหา | | สมุทกว้าง
|
| โจนลงเล่นชลา | | ละลอกลั่น ทเลเฮย
|
| ขวิดทึกวนวิ่งคว้าง | | ฝั่งพื้นเพียงทลาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๘ ว่าเหวยเทพยสถิตยท้อง | | นัที
|
| ฤๅเดชศักดามี | | ยิ่งผู้
|
| ตัวเราชื่อทรพี | | จักต่อ ท่านนา
|
| เรวเร่งออกรบสู้ | | จักรู้ฤทธิมหิงษ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๙ เทเวศรเอื้อนวัจน์โต้ | | ตอบอัดถ์
|
| เราเมตตาสรรพสัตว์ | | ทั่วหน้า
|
| ตัวเธอถ่อยสาหัศ | | หาญฮึก นักนอ
|
| ควรจักขอบคุณข้า | | ดับร้อนศุขเกษม
|
|
|
|
|
| ๒๘๐ กลับคิดทรยศย้อน | | คำไข
|
| อวดเก่งการชิงไชย | | ยิ่งผู้
|
| อยากรบเร่งเรวไป | | ไกรลาศ โน้นนา
|
| จึ่งจัดได้รบสู้ | | ต่อด้วยพระศุลี ฯ
|
| | |
|