จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
กำเหนิดทรพีในฝูงทรพา เทวดาช่วยรักษาจนทรพีเติบโตเท่าบิดา มาท้าแล้วขวิดทรพาผู้เป็นพ่อ ตาย
แผ่นที่ ๓๗ – ขุนโอวาทวรกิจ
|
๒๕๓ ทรพีสถิตยถิ่นถ้ำ | | สุรการ
|
ปวงเทพย์อภิบาล | | ปกป้อง
|
เจริญไวยศุขสำราญ | | ฤทธิรุ่ง เรืองเฮย
|
จรจากคูหาห้อง | | ฮึกห้าวหาญคนอง ฯ
|
|
|
๒๕๔ วัดรอยเหนเท่าเท้า | | บิตุรงค์
|
สมจิตรที่จำนง | | นึกไว้
|
จักเป็นศัตรูปลง | | ชีพพ่อ ตนนา
|
ตริเสรจแฝงตนใต้ | | ร่มไม้ริมธาร ฯ
|
|
|
๒๕๕ ฝ่ายทรพาเผือกผู้ | | โสภณ
|
ครั้นพระสุริยยล | | เยี่ยมฟ้า
|
พาพวกบริพารดล | | แดนถิ่น ธารนา
|
ต่างเลาะเสาะเล็มหญ้า | | ย่างเยื้องบทจร ฯ
|
|
|
๒๕๖ มหิงษ์มหิทธิเหี้ยม | | ใจหาญ
|
เหนพ่อโผนทยาน | | จากซุ้ม
|
ว่าเหวยกระบือพาล | | ทุจริต
|
มีแต่มัวมืดกลุ้ม | | ราคร้ายฤษยา ฯ
|
|
|
๒๕๗ หวงเมียฆ่าบุตรม้วย | | มากหลาย
|
ไป่คิดเกรงอบาย | | บาปบ้าง
|
เราเปนบุตรสืบสาย | | โลหิต ท่านนา
|
เจ็บจิตรจักหมายมล้าง | | ชีพให้ดับสูญ ฯ
|
|
|
๒๕๘ ทรพาพิโรธร้อง | | เสียงดัง
|
มึงบุตรบควรบัง | | อาจสู้
|
มึงรบจักมรณัง | | พินาศ เองนา
|
เพราะประมาทตูผู้ | | พ่อได้มีคุณ ฯ
|
|
|
๒๕๙ ทรพีเผยพจน์โต้ | | ตอบคำ
|
ตัวท่านผิดทางธรรม | | ก่อนโพ้น
|
ปวงเทพยไปอุปถัมภ์ | | พิทักษ์ ท่านนา
|
ถึงเคราะห์คราวจักโข้น | | ชีพม้วยอาสัญ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๘ – ขุนโอวาทวรกิจ
|
๒๖๐ ทรพายินขัดแค้น | | หุนหัน
|
โผนเผ่นทะลวงถลัน | | ฃวิดคว้า
|
ทรพีย่อตัวยัน | | ยืนรับ รบพ่อ
|
ตัวต่อตัวต่างกล้า | | ต่อโต้กลางแปลง ฯ
|
|
|
๒๖๑ กาษรสองเสี่ยวสู้ | | อลวน
|
หาญต่อหาญเชิงชน | | เชี่ยวรู้
|
ต่างคล่องต่างแคล่วยล | | เสมอจักร หมุนนา
|
เสียงดุจลมพยุอู้ | | เอิกทั้งอารัญ ฯ
|
|
|
๒๖๒ ทรพาเสียท่าทั้ง | | เสียที
|
ถอยเลี่ยงเอียงอินทรีย์ | | พลาดขว้ำ
|
กระบือบุตรรุดราวี | | ไวว่อง
|
คะยิกเสี่ยวฃยี้ซ้ำ | | ชีพสิ้นดับสูญ ฯ
|
|
|
๒๖๓ เสร็จศึกนึกขยิ่มยิ้ม | | ปรีดา
|
บานเบิกกระมลผา | | ศุกแผ้ว
|
ลำพองเผ่นโผนมา | | ยังหมู่ มหิงษ์เฮย
|
ดลพวกบริพารแล้ว | | ลดเลี้ยวเลียโลม ฯ
|
|
|
๒๖๔ ตระหลบจบกลิ่นเคล้า | | คลึงชม
|
โดยเพศสัตวนิยม | | ราคกล้า
|
ร่ายเร่ร่วมรักสม | | สังวาศ
|
แควไขว่ไล่ฃวิดคว้า | | พุ่มไม้ไพรพง ฯ
|
|
|
๒๖๕ บันเทิงเริงร่าร้า | | สำราญ
|
จรจากพวกบริพาร | | เผ่นก้าว
|
ลำพองคะนองหาญ | | เหิมฮึก ใจเฮย
|
โทนเที่ยวทุกแดนด้าว | | อวดอ้างฤทธิไกร ฯ
|
|
|
๒๖๖ ลุเฃตรถิ่นถ่านไท้ | | เทวา
|
แกล้งเสี่ยวหักพฤกษา | | สนั่นก้อง
|
โดยจิตรลุฤษยา | | อยากย่ำ ยีเฮย
|
กำเริบฤทธิคำรนร้อง | | เรียกไท้เทวัญ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๙ – ขุนโอวาทวรกิจ
|
๒๖๗ เหวยๆ เทพย์ทั่วทั้ง | | ไพรสัณฑ์
|
เรืองเดชศักดาอัน | | อาจกล้า
|
อย่าหลบอย่าหลีกผัน | | ภักตร์ซ่อน เสียเฮย
|
เชิญเร่งเรวอย่าช้า | | ต่อสู้ตูลอง ฯ
|
|
|
๒๖๘ ปางจอมเทเวศรเจ้า | | หิมวานต์
|
สดับพจน์ทรพีพาล | | พูดท้า
|
มันมหิงษ์ดิรัจฉาน | | ชาติต่ำ นักนอ
|
เราไป่ควรรบร้า | | กับด้วยกาษร ฯ
|
|
|
๒๖๙ จักเสื่อมเสียเดชด้วย | | รณรงค์
|
ถึงมาดรบเราคง | | ฆ่าได้
|
เกรงเทพย์ทั่วแดนดง | | จักติ เตียนนา
|
จำงดจำเงือดให้ | | ชีพอ้ายมหิงษ์พาล ฯ
|
|
|
๒๗๐ ตริแล้วตรัสตอบถ้อย | | ทรพี
|
เราไปอาจราวี | | รบสู้
|
สิงฃรเทวบุตรมี | | เดชยิ่ง นักพ่อ
|
ผิใคร่รบใคร่รู้ | | ฤทธิแล้วรณรงค์ ฯ
|
|
|
๒๗๑ ฟังพจน์เทเวศร์เอื้อ | | เอาจิตร
|
ยอมยอบขยาดฤทธิ์ | | บ่อแย้ง
|
ปรีเปรมกระมลคิด | | กำเริบ เริงเฮย
|
จรจากพนสัณฑ์แสร้ง | | เสี่ยวซ้ายขวิดขวา ฯ
|
|
|
๒๗๒ ลำพองโผนโลดเลี้ยว | | ลองเชิง
|
พบสัตวเสี่ยวชนเปิง | | ป่นปี้
|
เฉวียนฉวัดวิ่งละเลิง | | ลัดทุ่ง ทางนา
|
เริ่งรีบครรไลลี้ | | ลาสเข้าเฃตรพนม ฯ
|
|
|
๒๗๓ ลุเบญจพรรพตอ้าง | | อวดฤทธิ
|
แดเทพยซึ่งสถิตย์ | | ถิ่นนั้น
|
งัดก้อนศิลาขวิด | | ขวักไขว่
|
ห้ำเสี่ยวสิงขรหั้น | | หักล้มแหลกกระจาย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๐ – ขุนโอวาทวรกิจ
|
๒๗๔ แล้วเผยผรุศเร้า | | ชวนรบ
|
ท่านก็ใหญ่ในภพ | | แผ่นหล้า
|
ฤๅเดชขจรจบ | | รอบจักร วาฬแฮ
|
อย่านิ่งอย่าเนิ่นช้า | | ต่อโต้ฤทธิไกร ฯ
|
|
|
๒๗๕ ฝ่ายฝูงเทเวศรเจ้า | | จอมผา
|
สดับพจน์ทรพีพา | | ละพร้อง
|
จึงมีมธุรวา | | จาตอบ ประชดเฮย
|
เราหมดทั้งพวกพ้อง | | พ่ายแพ้พาลมหิงห์ ฯ
|
|
|
๒๗๖ ผิท่านใคร่รบสู้ | | ลองฤทธิ
|
มีเทพย์หนึ่งสถิตย | | สมุทโพ้น
|
ฤๅเดชทั่วทุกทิศ | | เปนใหญ่ ยิ่งเฮย
|
เชิญท่านชวนเธอโน้น | | ที่ชี้จงจร ฯ
|
|
|
๒๗๗ สดับถ้ยเทเวศแล้ว | | เรวมา
|
ลุเฃตรฝั่งมหา | | สมุทกว้าง
|
โจนลงเล่นชลา | | ละลอกลั่น ทเลเฮย
|
ขวิดทึกวนวิ่งคว้าง | | ฝั่งพื้นเพียงทลาย ฯ
|
|
|
๒๗๘ ว่าเหวยเทพยสถิตยท้อง | | นัที
|
ฤๅเดชศักดามี | | ยิ่งผู้
|
ตัวเราชื่อทรพี | | จักต่อ ท่านนา
|
เรวเร่งออกรบสู้ | | จักรู้ฤทธิมหิงษ์ ฯ
|
|
|
๒๗๙ เทเวศรเอื้อนวัจน์โต้ | | ตอบอัดถ์
|
เราเมตตาสรรพสัตว์ | | ทั่วหน้า
|
ตัวเธอถ่อยสาหัศ | | หาญฮึก นักนอ
|
ควรจักขอบคุณข้า | | ดับร้อนศุขเกษม
|
|
|
๒๘๐ กลับคิดทรยศย้อน | | คำไข
|
อวดเก่งการชิงไชย | | ยิ่งผู้
|
อยากรบเร่งเรวไป | | ไกรลาศ โน้นนา
|
จึ่งจัดได้รบสู้ | | ต่อด้วยพระศุลี ฯ
|
| | |
|