โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๐

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 09:24, 18 สิงหาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

กำเหนิดทรพีในฝูงทรพา เทวดาช่วยรักษาจนทรพีเติบโตเท่าบิดา มาท้าแล้วขวิดทรพาผู้เป็นพ่อ ตาย

แผ่นที่ ๓๗ – ขุนโอวาทวรกิจ

๒๕๓ ทรพีสถิตยถิ่นถ้ำสุรการ
ปวงเทพย์อภิบาลปกป้อง
เจริญไวยศุขสำราญฤทธิรุ่ง เรืองเฮย
จรจากคูหาห้องฮึกห้าวหาญคนอง ฯ
๒๕๔ วัดรอยเหนเท่าเท้าบิตุรงค์
สมจิตรที่จำนงนึกไว้
จักเป็นศัตรูปลงชีพพ่อ ตนนา
ตริเสรจแฝงตนใต้ร่มไม้ริมธาร ฯ
๒๕๕ ฝ่ายทรพาเผือกผู้โสภณ
ครั้นพระสุริยยลเยี่ยมฟ้า
พาพวกบริพารดลแดนถิ่น ธารนา
ต่างเลาะเสาะเล็มหญ้าย่างเยื้องบทจร ฯ
๒๕๖ มหิงษ์มหิทธิเหี้ยมใจหาญ
เหนพ่อโผนทยานจากซุ้ม
ว่าเหวยกระบือพาลทุจริต
มีแต่มัวมืดกลุ้มราคร้ายฤษยา ฯ
๒๕๗ หวงเมียฆ่าบุตรม้วยมากหลาย
ไป่คิดเกรงอบายบาปบ้าง
เราเปนบุตรสืบสายโลหิต ท่านนา
เจ็บจิตรจักหมายมล้างชีพให้ดับสูญ ฯ
๒๕๘ ทรพาพิโรธร้องเสียงดัง
มึงบุตรบควรบังอาจสู้
มึงรบจักมรณังพินาศ เองนา
เพราะประมาทตูผู้พ่อได้มีคุณ ฯ
๒๕๙ ทรพีเผยพจน์โต้ตอบคำ
ตัวท่านผิดทางธรรมก่อนโพ้น
ปวงเทพยไปอุปถัมภ์พิทักษ์ ท่านนา
ถึงเคราะห์คราวจักโข้นชีพม้วยอาสัญ ฯ
             

แผ่นที่ ๓๘ – ขุนโอวาทวรกิจ

๒๖๐ ทรพายินขัดแค้นหุนหัน
โผนเผ่นทะลวงถลันฃวิดคว้า
ทรพีย่อตัวยันยืนรับ รบพ่อ
ตัวต่อตัวต่างกล้าต่อโต้กลางแปลง ฯ
๒๖๑ กาษรสองเสี่ยวสู้อลวน
หาญต่อหาญเชิงชนเชี่ยวรู้
ต่างคล่องต่างแคล่วยลเสมอจักร หมุนนา
เสียงดุจลมพยุอู้เอิกทั้งอารัญ ฯ
๒๖๒ ทรพาเสียท่าทั้งเสียที
ถอยเลี่ยงเอียงอินทรีย์พลาดขว้ำ
กระบือบุตรรุดราวีไวว่อง
คะยิกเสี่ยวฃยี้ซ้ำชีพสิ้นดับสูญ ฯ
๒๖๓ เสร็จศึกนึกขยิ่มยิ้มปรีดา
บานเบิกกระมลผาศุกแผ้ว
ลำพองเผ่นโผนมายังหมู่ มหิงษ์เฮย
ดลพวกบริพารแล้วลดเลี้ยวเลียโลม ฯ
๒๖๔ ตระหลบจบกลิ่นเคล้าคลึงชม
โดยเพศสัตวนิยมราคกล้า
ร่ายเร่ร่วมรักสมสังวาศ
แควไขว่ไล่ฃวิดคว้าพุ่มไม้ไพรพง ฯ
๒๖๕ บันเทิงเริงร่าร้าสำราญ
จรจากพวกบริพารเผ่นก้าว
ลำพองคะนองหาญเหิมฮึก ใจเฮย
โทนเที่ยวทุกแดนด้าวอวดอ้างฤทธิไกร ฯ
๒๖๖ ลุเฃตรถิ่นถ่านไท้เทวา
แกล้งเสี่ยวหักพฤกษาสนั่นก้อง
โดยจิตรลุฤษยาอยากย่ำ ยีเฮย
กำเริบฤทธิคำรนร้องเรียกไท้เทวัญ ฯ
             

แผ่นที่ ๓๙ – ขุนโอวาทวรกิจ

๒๖๗ เหวยๆ เทพย์ทั่วทั้งไพรสัณฑ์
เรืองเดชศักดาอันอาจกล้า
อย่าหลบอย่าหลีกผันภักตร์ซ่อน เสียเฮย
เชิญเร่งเรวอย่าช้าต่อสู้ตูลอง ฯ
๒๖๘ ปางจอมเทเวศรเจ้าหิมวานต์
สดับพจน์ทรพีพาลพูดท้า
มันมหิงษ์ดิรัจฉานชาติต่ำ นักนอ
เราไป่ควรรบร้ากับด้วยกาษร ฯ
๒๖๙ จักเสื่อมเสียเดชด้วยรณรงค์
ถึงมาดรบเราคงฆ่าได้
เกรงเทพย์ทั่วแดนดงจักติ เตียนนา
จำงดจำเงือดให้ชีพอ้ายมหิงษ์พาล ฯ
๒๗๐ ตริแล้วตรัสตอบถ้อยทรพี
เราไปอาจราวีรบสู้
สิงฃรเทวบุตรมีเดชยิ่ง นักพ่อ
ผิใคร่รบใคร่รู้ฤทธิแล้วรณรงค์ ฯ
๒๗๑ ฟังพจน์เทเวศร์เอื้อเอาจิตร
ยอมยอบขยาดฤทธิ์บ่อแย้ง
ปรีเปรมกระมลคิดกำเริบ เริงเฮย
จรจากพนสัณฑ์แสร้งเสี่ยวซ้ายขวิดขวา ฯ
๒๗๒ ลำพองโผนโลดเลี้ยวลองเชิง
พบสัตวเสี่ยวชนเปิงป่นปี้
เฉวียนฉวัดวิ่งละเลิงลัดทุ่ง ทางนา
เริ่งรีบครรไลลี้ลาสเข้าเฃตรพนม ฯ
๒๗๓ ลุเบญจพรรพตอ้างอวดฤทธิ
แดเทพยซึ่งสถิตย์ถิ่นนั้น
งัดก้อนศิลาขวิดขวักไขว่
ห้ำเสี่ยวสิงขรหั้นหักล้มแหลกกระจาย ฯ
             

แผ่นที่ ๔๐ – ขุนโอวาทวรกิจ

๒๗๔ แล้วเผยผรุศเร้าชวนรบ
ท่านก็ใหญ่ในภพแผ่นหล้า
ฤๅเดชขจรจบรอบจักร วาฬแฮ
อย่านิ่งอย่าเนิ่นช้าต่อโต้ฤทธิไกร ฯ
๒๗๕ ฝ่ายฝูงเทเวศรเจ้าจอมผา
สดับพจน์ทรพีพาละพร้อง
จึงมีมธุรวาจาตอบ ประชดเฮย
เราหมดทั้งพวกพ้องพ่ายแพ้พาลมหิงห์ ฯ
๒๗๖ ผิท่านใคร่รบสู้ลองฤทธิ
มีเทพย์หนึ่งสถิตยสมุทโพ้น
ฤๅเดชทั่วทุกทิศเปนใหญ่ ยิ่งเฮย
เชิญท่านชวนเธอโน้นที่ชี้จงจร ฯ
๒๗๗ สดับถ้ยเทเวศแล้วเรวมา
ลุเฃตรฝั่งมหาสมุทกว้าง
โจนลงเล่นชลาละลอกลั่น ทเลเฮย
ขวิดทึกวนวิ่งคว้างฝั่งพื้นเพียงทลาย ฯ
๒๗๘ ว่าเหวยเทพยสถิตยท้องนัที
ฤๅเดชศักดามียิ่งผู้
ตัวเราชื่อทรพีจักต่อ ท่านนา
เรวเร่งออกรบสู้จักรู้ฤทธิมหิงษ์ ฯ
๒๗๙ เทเวศรเอื้อนวัจน์โต้ตอบอัดถ์
เราเมตตาสรรพสัตว์ทั่วหน้า
ตัวเธอถ่อยสาหัศหาญฮึก นักนอ
ควรจักขอบคุณข้าดับร้อนศุขเกษม
๒๘๐ กลับคิดทรยศย้อนคำไข
อวดเก่งการชิงไชยยิ่งผู้
อยากรบเร่งเรวไปไกรลาศ โน้นนา
จึ่งจัดได้รบสู้ต่อด้วยพระศุลี ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว