จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
พระอินทร์แปลงเป็นกระบือนำเสด็จนางสีดาไปสู่สำนักวัชมฤคฤษี และกำเหนิดพระมงกุฎ
แผ่นที่ ๖๓๔ – ขุนวิสุทธากร
|
๔๔๓๒ เสร็จศึกประสบพร้อม | | เพรียงกัน
|
วัลยรัชศุขเกษมสันต์ | | หนึ่งน้อย
|
ดลยุคขุกเวรุทัน | | ถึงแทรก ผจญแฮ
|
จากไอสวรรยคล้อย | | คลาศร้างกลางคัน ฯ
|
|
|
๔๔๓๓ ชะรอยกรรมเราก่อนให้ | | เขาพรัด กันฤๅ
|
กรรมวิบากดลชัด | | ชาตินี้
|
ด้วยเทวศระทมขจัด | | ศุขเสื่อม สวัสดิแฮ
|
กับทุกขแสนยากกี้ | | เมื่อไซ้จักเกษม ฯ
|
|
|
๔๔๓๔ โอ้ลักษณพ่อบ่ได้ | | ดวงกระมล พี่นา
|
กลับสู่พระภุชพล | | มอบเฝ้า
|
ทรงบงบทรงยล | | สมราช หฤไทยแฮ
|
พระจะลงโทษเจ้า | | หนักน้อยเปนไฉน ฯ
|
|
|
๔๔๓๕ คิดๆ น่าใคร่กลั้น | | จิตรทอน ชีพเฮย
|
หวนห่วงบุตรอาวรณ์ | | เทวศเศร้า
|
โอ้ดวงจิตรมารดร | | ดาลสู่ ครรภ์ฤๅ
|
ยังไป่เหนภักตรเจ้า | | จักต้องพลอยสลาย ฯ
|
|
|
๔๔๓๖ เดชะบุญบุตรข้า | | แต่หลัง
|
ได้ก่อสะสมรัง | | เริ่มสร้าง
|
สรรพไภยจงร้าง | | นิราศได้ดลเกษม ฯ
|
|
|
๔๔๓๗ เสร็จสัตย์เสวะนิดแล้ว | | อาดูร
|
ชลเนตรนองเนตรพูล | | พร่ำไห้
|
วังเวงวิเวกยูร | | ยาตรแต่ เดียวนา
|
|
|
๔๔๓๘ จึ่งองค์เทเวศร์เจ้า | | ไตรตรึงษ์
|
นฤมิตรเพศเปนมหึงษ | | ไต่เต้า
|
ลุอรนาฏทำตลึง | | แลไถ่ ถามแฮ
|
ไฉนแม่ไยมาเศร้า | | โศรกสอื้นเอองค์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๖๓๕ – ขุนวิสุทธากร
|
๔๔๓๙ ภัควดีเผยตอบสิ้น | | เสร็จสาร
|
แรกจวบจากศฤงฆาร | | ตกไร้
|
ถามถึงสิทธาจาริย์ | | สถิตยเฃตร ใดพี่
|
มหิงษ์ช่วยนำแนะให้ | | ลุด้าวอาศรม ฯ
|
|
|
๔๔๔๐ มหิงษเทเวศรเอื้อน | | โองการ
|
ดูก่อนยอดเยาวมาลย์ | | อย่าเศร้า
|
มาเราจักนำสฐาน | | นักสิทธิ สถิตย์นอ
|
ตรีเนตรนำนางเต้า | | สู่แคว้นบริเวณ ฯ
|
|
|
๔๔๔๑ ภอรุ่งลุเฃตรด้าว | | กุฎี
|
แท่งพระวัชมฤคชี | | เชี่ยวแกล้ว
|
เทเวศร์กลับคืนตรี | | ทศเทพ ภพนา
|
อัคเรศปรีดาแล้ว | | นบน้อมพระมุนี ฯ
|
|
|
๔๔๔๒ ดาบศยลยอดสร้อย | | สีดา ถามเฮย
|
ไฉนมิ่งสมรมา | | ถิ่นนี้
|
แต่เดียวน่าสงกา | | นามแม่ ใดแม่
|
รูปอยู่นานแต่กี้ | | ไป่พ้องพานเหน ฯ
|
|
|
๔๔๔๓ โฉมยงทรงเล่าสิ้น | | ความหลัง
|
ทราบลุอาศรมหวัง | | พึ่งไท้
|
ทรงพรตธะฟังสัง | | เวชจิตร นักนอ
|
อยู่เถิตาจักได้ | | ช่วยเลี้ยงอุปถัมภ์ ฯ
|
|
|
๔๔๔๔ นักสิทธินฤมิตรห้อง | | กุฎี
|
ใต้ร่มพฤกษามี | | ชัฏชั้น
|
ทั้งเครื่องอุปโภคศรี | | ครบเสร็จ ประสิทธิแฮ
|
นางสถิตย์อาศรมนั้น | | สร่างเศร้าทรวงหมอง ฯ
|
|
|
๔๔๔๕ นางเนาสำนักนิ์ไท้ | | ทรงญาณ
|
ปฏิบัติพระอาจาริย | | ค่ำเช้า
|
มีจิตรภักดีสมาน | | เสมอบิ ดรแฮ
|
ไป่เกี่ยงรังเกียจเฝ้า | | ใฝ่รื้อระวังระไว ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๖๓๖ – ขุนวิสุทธากร
|
๔๔๔๖ ครั้นครรภ์ทศมาศถ้วน | | กำหนด
|
จนประสูติโอรส | | หน่อเหน้า
|
อายุทบทวนทด | | กำเริบ แรงนา
|
ปั่นป่วนประชวนเร้า | | ทั่วทั้งสรรพางค์ ฯ
|
|
|
๔๔๔๗ ทรงญาณตรนักสิ้น | | สฤดี
|
งกเงิ่นจับกณฑี | | ไขว่คว้า
|
ลนลานเศกวารี | | พึมพร่ำ อยู่นา
|
โอ้อกครานี้ข้า | | จับต้องกลใด ฯ
|
|
|
๔๔๔๘ บันดาลเทเวศร์แจ้ง | | ชวนชา ยาเฮย
|
สุจิตรสุธรรมา | | หนุ่มเหน้า
|
สุนันท์สุชาดา | | อัคเรศร์ สีเอย
|
กับหมู่อับศรเต้า | | เสด็จแคว้นอาศรม ฯ
|
|
|
๔๔๔๙ ถึงอาศรมบทห้อง | | กุฎี
|
ตรัสสั่งสี่มะหิษี | | พรั่งพร้อม
|
จงเฝ้าพระลักษมี | | ผดุงบาท เธอน
|
มวญหมู่อับศรล้อม | | แวดเข้าประคองครรภ์ ฯ
|
|
|
๔๔๕๐ สีดาอรรคเรศรได้ | | ยลนาง สวรรค์แฮ
|
คลายวิตกทุกข์จาง | | จากเศร้า
|
ศุภฤกษจวบอรุณสาง | | วายุรวด แรงเฮย
|
ประสูติพระกุมารเจ้า | | หน่อเนื้อหริวงษ ฯ
|
|
|
๔๔๕๑ อินทร์ทรงสังขชื่อพร้อง | | พิไชย ยุทธแฮ
|
เป่าสนั่นศับทเกรียงไกร | | ครั่นครื้น
|
นางสวรรคโสรจสรงคะไนย | | ราชเสรจ ประดิษฐแฮ
|
เหนือทุกลุพัตรพื้น | | ภาคห้องพานมณี ฯ
|
|
|
๔๔๕๒ นางยลบุตรแช่มช้อย | | เฉิดเฉลา เลิศแฮ
|
แสนสวาศยอดยุพเยาว | | หน่อน้อย
|
เกสียส่ำเทพเคา | | รพย์ประ สิทธิ์พรนา
|
เสร็จสู่พิมานคล้อย | | คลาศทั้งบริวาร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๖๓๗ – ขุนวิสุทธากร
|
๔๔๕๓ ภควตีศรีสวัสดิ์ว้า | | เหว่ขวัญ หายเฮย
|
อยู่เปลี่ยวเดียวทรงศัลย์ | | หมื่นไหม้
|
อุ้มโอรสรำพัน | | เพื่อนยาก แม่เอย
|
ไร้สิ่งสมบัติไร้ | | ญาติไร้บิตุรง ฯ
|
|
|
๔๔๕๔ คราจครานี้แม่ | | สุดขัด สนแฮ
|
สบสิ่งสรรพสมบัติ | | สุดไร้
|
แต่ธำมรงค์จรัศ | | เดียวติด มานา
|
แม่จะทำขวัญให้ | | พ่อผู้กลอยเข็ญ ฯ
|
|
|
๔๔๕๕ ถอดแหวนผูกหัตถ์ให้ | | บุตรา
|
สรวมสวัสดิเดชา | | ผ่องแผ้ว
|
โอรสนิทร์นางมา | | นบนัก ธรรม์แฮ
|
ฝากลูกลาคลาศแคล้ว | | สู่น้ำเชิงไศล ฯ
|
|
|
๔๔๕๖ ยลสวาลูกเกาะหน้า | | กกหลัง โลดแฮ
|
หวั่นจิตรสุดคิดสัง | | เวชพร้อง
|
เหวยสวาจะระวัง | | ลูกอย่าง ไรนอ
|
เล็กเล็กพาเที่ยงจ้อง | | จักล้างฤๅไฉน ฯ
|
|
|
๔๔๕๗ พานรเฉลยว่านี้ | | ธรรมดา เราแล
|
บุตรรักต้องจำพา | | สถิตย์ใกล้
|
ทุกข์ไภยสิ่งใดมา | | มีไป่ กลัวแฮ
|
นางละบุตรนางไว้ | | ห่างนั้นดีไฉน ฯ
|
|
|
๔๔๕๘ เทพีสดับสดุ้งคิด | | โดยไว เชาวน์นา
|
รีบกลับศาลาไลย | | ลุแล้ว
|
อุ้มราชคะไนย | | รีบสู่ เฉนียนแฮ
|
สรงโสรดเยาวราชแผ้ว | | ผ่องพ้นมลฑิล ฯ
|
|
|
๔๔๕๙ สิทธาสมาธิแล้ว | | ลืมหลาน น้อยแฮ
|
กลับนึกได้ลนลาน | | รีบเต้า
|
บงบ่พบกุมาร | | เที่ยวแสะ แสวงเฮย
|
ไป่ปะเหนื่อยนั่งเศร้า | | เร่าร้อนฤดีดวง ฯ
|
| | |
|