โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๐๕

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

หนุมานอาสาอาออกศึกรบกับทัพพระลักษณ์ แสร้งทำอุบายให้ทศกัณฐ์เชื่อว่าสวามิภักดิ์

แผ่นที่ ๔๑๘ – พระราชนิพนธ์

๒๙๒๐ เสรจสรรพยุท้าวยี่สิบกร
หยิบพระแสงธนูศรส่งให้
พลางประสิทธิประสาศพรพานเรศ รับแฮ
แล้วเลิกพลดบใกล้ทุ่งท้องสมรภูม ฯ
๒๙๒๑ สังขกรสดับก้องสำเนียง
พลเอิกอื้ออึงเพียงแผ่นขว้ำ
ตรัสซักพระโหรเสียงอสุรทัพ ใดฤๅ
พิเภกพิเคราะห์ซ้ำสอบแล้วทูลฉลอง ฯ
๒๙๒๒ กองทัพล้วนแทตยเว้นจอมพลา กรเฮย
ใช่เผ่าอสุรลงกากาจแกล้ว
แคลงเคลือบยอดโยธาทูลบาท พระนา
พระสดับดำริห์แล้วทราบสิ้นสุดกล ฯ
๒๙๒๓ บัดดลดำรัศให้พระลักษณ
ยกพหลไปหักเศิกกล้า
เหนแรงอย่ารณพักคอยพี่ ก่อนพ่อ
พี่จักออกโรมร้าศึกร้ายภายหลัง ฯ
๒๙๒๔ แล้วสั่งสุครีพให้เกณฑจัด ทัพเฮย
กระบี่รับราชาณัตินอบน้อม
มารวมนิกรขนัดขนาดหมวด กองแฮ
ขุนทัพนับพลพร้อมพรั่งล้วนเหล่าหาญ ฯ
๒๙๒๕ น้องกฤษณทรงเครื่องต้นแต่งองค์ ท่านนา
กุมพระแสงศรทรงเสดจผ้าย
ขึ้นสู่พิไชยาลงกฎกนก รถเฮย
ขับพหลดลท้ายทุ่งกว้างกลางแปลง ฯ
๒๙๒๖ หณุมานเมิลมุ่งพ้องพระลักษณ เสดจแฮ
ถามสอบเสนายักษใหญ่น้อย
เมื่ออินทรชิตหักทัพอย่าง ใดฤๅ
ต่างนบนอบตอบถ้อยถี่ถ้วนแถลงการณ์ ฯ
             

แผ่นที่ ๔๑๙ – พระราชนิพนธ์

๒๙๒๗ พงษมารมารบครั้งใดใด ก็ดี
ต้อนแต่พวกพลไกรออกหน้า
ต่อเมื่อหมู่พลประไลยลงมาก แล้วนอ
จึ่งจะออกโรมร้ารุกร้นผจญเอง ฯ
๒๙๒๘ ฟังคำซ้ำประกาศครั้งนี้กู
จักรับรบเดียวสูอย่าร้อน
โยธาทศนัขชูชมฤทธิ์ เดชนา
บ้างกริ่งกลศึกส้อนอาตมตั้งตายล ฯ
๒๙๒๙ ลูกลมโลดรถเลี้ยวไล่พา นรเฮย
กระโชกโบกมือสวาวิ่งซ้อง
ลางตัวตื่นเตมประดาเดินไขว่ ขวางแฮ
ศรหวดบให้ต้องตวาดต้อนแตกกราว ฯ
๒๙๓๐ ลางลิงใจกล้าโดดเข้ารบ
ครู่หนึ่งหนีหน้าหลบแล่นผ้าย
บ้างวนเจอะนั่งนบนอบหมอบ กระแตเฮย
นายบ่าวแตกแยกย้ายย่นทั้งทัพหลวง ฯ
๒๙๓๑ ตีล่วงมาใกล้รถพระลักษณ
แกล้งหยุดยืนป้องภักตรเพ่งจ้อง
ตบหัถซัดกรยักเศียรเยาะ หยันแฮ
พระลักษณพิโรธร้องว่าเฮ้ยหณุมาน ฯ
๒๙๓๒ ตัวท่านเปนข้าพระอวตาร
ถวายสัตยปฏิญาณต่อไท้
ไปกลับคบมารพาลเพียงขบถ ฉนี้ฤๅ
ไป่ขยาดพระเดชได้ดั่งนี้นึกไฉน ฯ
๒๙๓๓ หณุมานว่าอยู่ด้วยพระราม
อาบเหื่อทำสงครามเกือบม้วย
ไป่มีทดแทนความชอบสัก สิ่งนา
ทศภักตรพออยู่ด้วยสิได้สารพัน ฯ
             

แผ่นที่ ๔๒๐ – พระราชนิพนธ์

๒๙๓๔ ฟังคำพิโรธร้องตอบวา นรเฮย
ทำชอบพระเชฐาจะให้
ผ่านกรุงอยุทธยายังกลับ ประทุษฐเฮย
ช่วยยักษเพราะมักได้อวดอ้างไป่อาย ฯ
๒๙๓๕ หณุมานแกล้งกล่าวพ้อพระลักษณ
คอยคู่ลูกโคชักฉุดแอก ทันฤๅ
นี่สิทันเทิดหน้าโอ่อ้างกลางสนาม ฯ
๒๙๓๖ เสียดายบ่ายแล้วจักเลิกณรงค์
หาไม่จะจับองค์จุ่งได้
เร่งระมัดประหญัดจงหนักพรุ่ง นี้นา
กล่าวเสร็จสู่รถให้เลิกเข้าลงกา ฯ
๒๙๓๗ ถั่นถึงนิเวศน์เฝ้าทศศีร์
รากษษสุดยินดีไต่ถ้อย
พ่อไปปราบไพรีแพ้ชนะ ไฉนฤๅ
จึ่งกลับต่อบ่ายคล้อยจุ่งแจ้งบิตุรงค์ ฯ
๒๙๓๘ กระบี่ว่าครั้นจักทูลฉลอง เองนา
ดูอย่างเย่อหยิ่งปองอวดอ้าง
จงถามแทตยทั้งผองพวกซึ่ง เหนแฮ
ทศภักตรตรัสซักข้างอสุรซ้องทูลเสนอ ฯ
๒๙๓๙ หณุมานมีฤทธิกล้ากลางณรงค์
แหลมเลิศกว่าสุริวงษยักษสิ้น
ไม่เยนก็เหนคงจักลักษณ ได้นา
ท้าวสดับเพียงโดดดิ้นตรัสด้วยหณุมาน ฯ
๒๙๔๐ เสรจศึกจักให้ผ่านลงกา
แต่บัดนี้เหนื่อยมาพ่อให้
เมียอินทรชิตนารีรูป งามแฮ
บำเหนจดะไนยได้รบเรื้องไชยเฉลิม ฯ
             

แผ่นที่ ๔๒๑ – พระราชนิพนธ์

๒๙๔๑ ราตรีกระบี่ยั้งยังเตียง ทองนา
ฝูงอนงค์นั่งเรียงรับใช้
ฉวยฉุดสใบเมียงภักตรสั่ง สนมแฮ
เชิญนาฏกันยุมาให้เสด็จขึ้นมาปราง ฯ
๒๙๔๒ กำนับรับสั่งแล้วครรไล
ไปกราบทูลอรไทยถี่ถ้อย
นางสดับกระดากใจจักขัด เกรงนา
ทรงเครื่องเสร็จเสด็จคล้อยคลาศเฝ้าขุนกระบินทร์ ฯ
๒๙๔๓ ลูกลมโลมและเกี้ยวกัลยา
ชะรอยพี่ร่วมพาศนานุชพ้อง
อยู่ถึงพลับพลาสามิภักดิ์โปรด ประทานแฮ
สมนึกเชิญนิ่มน้องสถิตยเบื้องบรรจฐรณ์ ฯ
๒๙๔๔ นางสเทินเมินตอบถ้อยวาที
ข้าใช่สาวแส้มีลูกเต้า
ไป่ควรคู่บัดศรีสนมนาฏ ดื่นนา
ขอปลดเปนเพียงเถ้าแก่เกื้อการงาน ฯ
๒๙๔๕ น้อยฤๅถ่อมถ้อยรูปนางเถียง อยู่นา
พี่ใคร่ใช้นุชเพียงเพื่อนเคล้า
ว่าพลางย่างเยื้องเมียงมาโอบ องค์แฮ
พาสถิตยบัลลังก์เล้าลูบต้องลองเลียม ฯ
๒๙๔๖ นางสะบัดหัดถ์ข่วนค้อนคมไนย นาเอย
ดูดู๋ด่วนได้ไฉนน่าแค้น
เมื่อผัวพึ่งพันไลยชลเนตร นองนา
รักแน่คอยหน่อยแม้นทุกขสิ้นตามประสงค์ ฯ
๒๙๔๗ สุดห้ามความรักร้อนทรวงกระสัน แม่อา
ตามนิดอย่าบิดผันผัดเพี้ยน
ลิงยักษย่อมผิดกันกระนั้นและ น้องเอย
ไม่สนิทมิดเมี้ยนเหมาะแม้นมือมาร ฯ
             

แผ่นที่ ๔๒๒ – พระราชนิพนธ์

๒๙๔๘ ซึ่งรักอินทรชิตม้วยชีวา แล้วแฮ
จักก่นกันแสงหาห่อนฟื้น
ลองลืมอสุรรักพานรสัก คราวเอย
เกลือกจะชวนจิตรชื้นฉ่ำล้ำกุมภัณฑ์ ฯ
๒๙๔๙ ว่าพลางทางยั่วเย้ายวนสมร
รวบรัดกระหวัดกรกอดเคล้า
เอนแอบแนบสนิทนอนเหนือแท่น ทิพยนา
สองทราบรศรักเร้ารงับเคลิ้มนิทรา ฯ
๒๙๕๐ ปางนั้นพระลักษณน้องอวตาร
ดำรัสสั่งสุรการกับทั้ง
นิลนนท์รีบนำสารเสนอจักร กฤษณ์แฮ
ตามเหตุหนหลังตั้งแต่ต้นจนปลาย ฯ
๒๙๕๑ แม้นว่าวายุบุตรเข้ารำบาน
ขอลั่นศรสังหารชีพมล้าง
แม้นพระโปรดประการใดกลับ แสดงแฮ
เราจะรั้งทัพค้างอยู่ถ้าราวี ฯ
๒๙๕๒ รับสารสองกระบี่เร้ารีบจร ดลแฮ
เฝ้าบาทพระสี่กรกราบเกล้า
แถลงเหตุหณุมานถอนตนหาก พระนา
ทูลเสร็จสุดสิ้นเค้ากนิฐไท้สั่งความ ฯ
๒๙๕๓ ทรงครุฑหยุดคิดรู้แยบคาย สิ้นแฮ
หวังเกลื่อนเงื่อนอุบายศึกไว้
ตรัสสั่งบุตรสุริยฉายเตรียมตรวจ ขบวนนา
เราจะไปเองได้ทราบแจ้งจริงไฉน ฯ
๒๙๕๔ ขุนกระบี่บช้าจัดพลไกร เสร็จเฮย
พระอ่าองค์อำไภผ่องแผ้ว
กุมศรเสดจไคลคลาสู่ รถแฮ
เร่งคลี่พยุหทัพแกล้วคลาศเข้าพงพี ฯ
แผ่นที่ ๔๒๓ – พระราชนิพนธ์
๒๙๕๕ ครั้นถึงเทียบรถแก้วกับรถ อนุชนา
พระลักษณ์ยอหัดถ์ประณตบาทไท้
แถลงเล่าลักษณหมดตามเหตุ หลังแฮ
ขอฆ่าหณุมานไว้แบบเบื้องสงคราม ฯ
๒๙๕๖ ภูวไนยสดับห้ามน้องรัก ท่านแฮ
พ่ออย่าเพ่อหวนหักหม่นไหม้
พรุ่งนี้พี่เองจักสังเกต ก่อนนา
แล้วสั่งพลไกรให้ทบรั้งริมไพร ฯ
๒๙๕๗ ฝ่ายลูกพายุฟื้นนิทรา
ประดับสรรพอลังการ์กนกแพร้ว
โลมกันยุมาลาปราบศึก สมรแฮ
แล้วสู่ปราสาทแก้วยอบเฝ้าทศกรรฐ ฯ
๒๙๕๘ กุมภัณฑ์ยลภักตรยิ้มยินดี ยิ่งนา
เรียกนั่งร่วมแท่นมณีหยอกเย้า
บิดรพิศพ่อผ่องศรีสดกว่า ก่อนเฮย
เปนกระไรข้าเฝ้านี่เนื้อบุญเรา ฯ
๒๙๕๙ แต่รับโอรสไว้ในธา นีนา
ได้พึ่งผ่อนนอนตาหลับได้
วันวานพ่อไปราวีเหนื่อย นักฤๅ
จงพักสักหน่อยให้เหือดฟื้นแรงโรย ฯ
๒๙๖๐ หณุมานเสแสร้งตอบวาที
ลูกริ่งปรปักษหนีน่าส้อน
เชิญพระปิ่นภูมีศารเสด็จ ด้วยแฮ
จักจับมนุษย์ต้อนกระบี่ให้แตกฉาน ฯ
๒๙๖๑ ทศกรรฐ์ตบหัดถ์ก้องปรางรัตน์
คิดถูกกับพ่อซัดชอบถ้อย
เหวยราพเร่งเรวจัดทัพเทียบ ไว้นา
พลไพร่ชายจักน้อยชักล้อมวังเติม ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว