จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
พระลักษณ์ต้องศรนาคบาศของอินทรชิต
แผ่นที่ ๒๘๓ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๑๙๗๕ พระลักาณวรนารถน้อง | | จักรกฤษณ
|
| ครั้งเสร็จทรงเครื่องพิจิตร | | แจ่มจ้า
|
| ลุฤกษเลื่อนทัพประชิต | | ยังที่ รบแฮ
|
| ตั้งกระบวนสุบรรณกล้า | | ปีกป้องปิดโพยม ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๗๖ พิเภกทูลไท้อย่า | | ประมาท องค์นา
|
| อินทรชิตเทิดเทพสารท | | เดชกล้า
|
| พระตอบว่าอย่าหวาด | | วิตก เลยเฮย
|
| หากราพยกประยูรร้า | | รบข้อยจักผลาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๗๗ อินทรชิตยลทัพน้อง | | รามา ธิราชเฮย
|
| ให้เลื่อนรถอสุรา | | รีบเข้า
|
| เตือนต้อนอสุรโยธา | | โรมรุก กระบี่นา
|
| ส่ำสวารวดเร้า | | เร่งล้างมารประไลย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๗๘ ขุนยักษพลราพรี้ | | พลตาย แตกฤๅ
|
| พิโรธเพียงเพลิงพราย | | ตวาดร้อง
|
| ทรงศรพาดสายหมาย | | ตัดหมู่ อรีเฮย
|
| แผลงสนั่นครั่นครืนต้อน | | กรบี่ม้วยมูลมอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๗๙ พระอนุชาธิราชเจ้า | | แผลงศิลป์ ไชยเฮย
|
| ต้องอสูรผลพฤนธุ์ | | แหลกสะตื้น
|
| ล้างศรอสูรอินทร | | ชิตแหลก ลาญแฮ
|
| ทั้งชุบพานรฟื้น | | ตื่นเต้นเผ่นทยาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๘๐ ทั้งองค์อินทรชิตต้อง | | ศรทรง พระแฮ
|
| เจ็บปวดปิ้มจะปลง | | ชีพร้าง
|
| พลางร่ายวิทยเดชยง | | เจ็ดคาบ ครบนา
|
| ลูบทั่วสรรพางค์ล้าง | | พิศม์ร้อนศรสูญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๘๑ เรียกวิรุญมุขเจ้า | | จงรอญ แทนเอย
|
| ลุงจะปลุกฤทธิศร | | บ่ช้า
|
| สั่งเสร็จประนมกร | | บนรถ ทรงแฮ
|
| ปลุกฤทธินาคบาศกล้า | | กลั่นด้วยมนต์พรหม ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๘๔ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๑๙๘๒ วิรุญมุขขับม้า | | รบพา นรเฮย
|
| พลอัศวโยธา | | แหลกม้วย
|
| พิโรธร่ายมนตร | | เดชยิ่ง ใหญ่เฮย
|
| บังสกนธ์ผจญด้วย | | หอกสู้ส่ำสวา ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๘๓ พานรแตกตื่นเต้น | | ตายตน กลาดแฮ
|
| นายหมู่ทุกหมวดยล | | บ่แจ้ง
|
| กรูเกรียววิ่งเวียนวน | | คอยมุ่ง จับแฮ
|
| แลบ่บงยักษแกล้ง | | เลี่ยงเลี้ยวเลือนหาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๘๔ พระลักษณเหนเหตุนั้น | | ดาลฉงน
|
| ถามพิเภกนำยุบล | | แดไท้
|
| วิรุญมุขบังสกนธ์ | | มาต่อ ยุทธแฮ
|
| เชิญพระแผลงศรให้ | | ข่ายคล้องรึงอสูร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๘๕ พระแผลงพลายวาตคว้าง | | ฉวัดเฉวียน
|
| ต้องอัศดรบั่นเศียร | | ขาดทิ้ง
|
| กลับเปนข่ายเพชรเวียน | | วิ่งรอบ รัตนา
|
| มัควิรุญมุขกลิ้ง | | เกลือกเกล้ากลางดิน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๘๖ วายุบุตรบงข่ายต้อง | | วิรุญ มุขแฮ
|
| โผนจับสู่อนุชขุน | | ขี่เกล้า
|
| พระซักทราบเสร็จมุล | | เหตุตรัส สั่งเฮย
|
| จงผูกสวมคาเข้า | | เฆี่ยนแล้วปล่อยไป ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๘๗ สุครีพรับสั่งแล้ว | | เรียกหา
|
| หมู่ราชมันสวา | | พรั่งพร้อม
|
| จูงยักษปักหลักคา | | ผูกบาท เอวเอย
|
| บัดเฆี่ยนศักหน้าย้อม | | หมึกซ้ำสับประจาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๘๘ เฆี่ยนเสร็จส่ำกรยี่แก้ | | คุมยักษ์ ตระเวนแฮ
|
| ฆ้องกระแตนำชัก | | เชือกคล้อง
|
| ถึงน่าทัพอริผลัก | | มารผละ ปล่อยนา
|
| พานะระเหิมโห่ก้อง | | เกริกเย้าเย้ยหยัน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๘๕ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๑๙๘๙ วิรุญมุขเมื่อต้อง… | | ตีประ จานแฮ
|
| เจ็บปวดปิ้มจะละ | | ชีพแคล้ว
|
| ลิงปล่อยน่าค่ายทะ | | เวศคร่ำ ครวญนา
|
| ถึงกราบอินทรชิตแล้ว | | โอษฐเอื้อนคดีถวาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๙๐ อินทรชิตสดับแค้น | | สุดทน
|
| เพียงพิศม์อัคนิลน | | อกร้อน
|
| สั่งหลานลุ่งแปลงสกนธ์ | | ดุจบิตุ ลาเฮย
|
| แสดงเดชทายสาตรต้อน | | พยุหเข้าประจัญบาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๙๑ วิรุญมุขรับแล้วเศก | | พรหมมนต์
|
| นฤมิตรเปลี่ยนแปลงตน | | บ่ช้า
|
| เช่นอินทรชิตยล | | บแผก ผิดเฮย
|
| พระหัดถ์เทิดศรกล้า | | กลั่นแกล้วกลางณรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๙๒ อินทรชิตร่ายเวทป้อง | | กำบัง กายนา
|
| กุมนาคบาศระเห็จยัง | | เมฆส้อน
|
| จิตรหมายมุ่งคอยสัง | | หารหมู่ อรินทรเฮย
|
| ยังบ่ชอบเชิงย้อน | | ขยับยั้งคอยที ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๙๓ ปางองค์นฤนารถน้อง | | นารายน์
|
| เหนวิรุณุขกลาย | | รูปนั้น
|
| พระมุ่งพระมั่นหมาย | | อินทรชิต แน่นา
|
| รุกเร่งพานรซั้น | | สั่งให้ประจัญบาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๙๔ โยธาพานเรศพร้อม | | เพรียงพลัน
|
| รบรุกเหล่ากุมภัณฑ์ | | เพิกมล้าง
|
| เหลือตายตื่นหกหัน | | ระเหิดแตก หนีเฮย
|
| เวียนวุ่นวิ่งหมุนคว้าง | | พ่ายแพ้พลสวา ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๙๕ อินทรชิตยลไพร่แพ้ | | พานร พิโรธเฮย
|
| แผลงนาคบาศฤทธิ์รอน | | รวดผ้าย
|
| เปนนาคเกลือนกลาดสลอน | | รวบรัด ริปูแฮ
|
| พิศม์พ่นเปนเพลิงร้าย | | รอบกลุ้มกลางสมร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๘๖ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๑๙๙๖ รึงรัดพระลักษณทั้ง | | พลากร
|
| หกสิบสมุทวานร | | นาคคล้อง
|
| ล้มสลบกลาดดินดอน | | ดูอนาถ
|
| แต่พิเภกบต้อง | | นาคด้วยเปนประยูร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๙๗ โอรสทศภักตรได้ | | ยลดัษ กรนา
|
| นาคบาศรึงรัด | | ทั่วหน้า
|
| ปรีดีปรบหัตถ์ฉัด | | ฉานเหาะ ลงเฮย
|
| พบพิเภกเดียวท้า | | ท่อพ้อพาลราญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๙๘ เหวยอสูรประดาษด้าน | | ทรลักษณ
|
| ลบหลู่ญาติวงษยักษ | | ส่ายไส้
|
| ทุจริตจิตรเปนอัก | | ตัญญุ ตาแฮ
|
| ร่วมคิดอมิตรให้ | | ล่มล้างประยูรตน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๙๙ หากพระพิตุเรศสิ้น | | ชนมาน
|
| ยักษโศกลิงสำราญ | | รื่นเย้ย
|
| กัวจักขุ่นรำคาญ | | ฤๅชื่น ชอบเฮย
|
| ใดตรีพิเภกเอ้ย | | อย่าอ้ำอำปลัง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๐๐ พิเภกจึ่งเอื้อนตอบ | | อินทริชิต
|
| เหวยลูกเล็กกีจริต | | หยิ่งพร้อง
|
| จวบจ้วงล่วงลามคิด | | ถามไถ่ ไยนา
|
| มูลเหตุใครก่อข้อง | | เกี่ยวด้วยดำฤษณา
|
|
|
|
|
| ๒๐๐๑ ตัวเรากับราพร้าย | | ทศภักตร์
|
| ขาดประยูรขาดรัก | | ขาดเชื้อ
|
| เขาหัวโห่เราหัก | | จิตรนิ่ง สงบนา
|
| เขาโศกไปโศกเอื้อ | | จิตรน้อมในธรรม์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๐๒ อินทรชตยินตอบแค้น | | เพียงพิศม์ เพลิงเอย
|
| ฉิช่างรักสุจริต | | สัตยแท้
|
| ปากพูดกับใจคิด | | หลีกหลาก กันนา
|
| เสือแก่จำศีลแก้ | | เรื่องร้ายอุบายบัง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๘๗ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๒๐๐๓ อวดว่าจงจิตรเกื้อ | | ยุติธรรม
|
| ไฉนจึ่งส่อแนะนำ | | สื่อรู้
|
| สาวไส้สู่กาจำ | | จิกล่น ฤๅนา
|
| กลศึกฦกลับสู้ | | เชิดชี้คดีแถลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๐๔ ไพรีจึ่งอาจเอื้อม | | อหังการ
|
| หมิ่นอสุรวงษราญ | | ไป่น้อย
|
| เพราะตัวจิตรจองผลาญ | | สืบส่อ เสียดเฮย
|
| จึ่งเสื่อมเวทเดชด้อย | | สุดสิ้นเสียวงษ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๐๕ พิเภกจึ่งตอบถ้อย | | อินทรชิต
|
| เราจะพึ่งญาติมิตร | | ไป่ได้
|
| เสด็จนทุพลคิด | | เซซัด ไปนา
|
| ไห้บรู้กี่ไห้ | | คับแค้นใจจน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๐๖ เที่ยวสัญจรเจอะพ้อง | | พานร พลแฮ
|
| คุมสู่พระสี่กร | | เดชกล้า
|
| ให้เราสบถต่อศร | | พรหมมาศ แล้วนอ
|
| ใดพระตรัสถามข้า | | จึ่งต้องทูลแถลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๐๗ หากเราคุมคิดแกล้ง | | บอกขาน คดีแฮ
|
| เสร็จศึกหมายเมืองมาร | | มุ่งแล้ว
|
| พระลักษณจักพะพาน | | สาตรสิ่ง ใดเลย
|
| เราจักทูลระหัศแผ้ว | | ผ่องพ้นอันตราย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๐๘ อินทรชิตเคียดแล้วกล่าว | | วาจา
|
| คิดนิดว่าเปนอา | | เนื่องเนื้อ
|
| หาไม่จักมรณา | | เพราะหัดถ์ เราเอย
|
| พลางเทิดคันศิลป์เงื้อ | | เงือดเข้าโรมรน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๐๙ พระยาพิเภกคร้าม | | ฤทธิรอน
|
| วิ่งฉวัดเฉวียนซอน | | ซอกลี้
|
| อินทรชิตไล่ตลุมบอน | | บทบ ทันเลย
|
| กลับสู่รถทรงชี้ | | ช่องพร้องพลมาร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๘๘ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๒๐๑๐ พระลักษณซึ่งต้องสารท | | นาคี
|
| เหนไปรอดชีวี | | กลับยั้ง
|
| รอรามเชษฐจรลี | | มาโศก สลบแฮ
|
| ซึ่งประหารชีพทั้ง | | พี่น้องกองพหล ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๑๑ ภอพลบเลิกทัพเข้า | | บูรี เฝ้าฤๅ
|
| ชนกาธิบดี | | ธิราชเจ้า
|
| ท้าวทศภักตรปรี | | ดีตรัส ถามแฮ
|
| พ่อสู่สงครามเข้า | | ศึกสู้เปนไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๑๒ องค์อินทรชิตน้อม | | ทูลสาร
|
| ตั้งแรกตราบสังหาร | | เศิกม้วย
|
| ทศเศียรทราบสำราญ | | เริงรื่น
|
| เพียงทิพยโสรดทรวงด้วย | | เผด็จร้อนหฤไทย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๑๓ อินทรชิตประนตน้อม | | ทูลลา
|
| เสดจกลับยังปรางปรา | | สาทแก้ว
|
| เชยชมนาฎคณนา | | รีรัตน ภิรมยเฮย
|
| ในคีรีไสยาแพร้ว | | เพริศพร้อมอนงค์นาง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๑๔ ปางองค์ทศภักตร์ปลื้ม | | เปรมปรา โมทย์เฮย
|
| เพ็ญภักตรเพียงจันทรา | | เมฆแผ้ว
|
| เสดจยังอรรคชายา | | ยวนหยอก เย้าแฮ
|
| ลูบพระปฤษฎางค์แล้ว | | เล่าข้อขาดเข็ญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๑๕ มณโฑอัคเรศร์น้อม | | ทูลสาร
|
| ขอพระทรงตฤกการ | | รอบไว้
|
| พิเภกจิตรจัณฑาล | | ตัวซอก ไซร้นา
|
| จักช่วยมนุษยให้ | | รอดฟื้นคืนชนม์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๑๖ ทรงฟังเพียงโสตรต้อง | | ศรแผลง ผลาญเฮย
|
| อั้นอัดอุราแรง | | พิโรธเร้า
|
| ความรักหักจำแขง | | ใจอด นิ่งนา
|
| เสด็จจากแท่นรัตนเข้า | | สู่ห้องผทมทรง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๘๙ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๒๐๑๗ พิเภกรีบสู่ไท้ | | ทูลแถลง
|
| โดยคติดศึกแสดง | | เสรจสิ้น
|
| พระสดับดุจศรแผลง | | อุระพลุ่ง เพลิงนา
|
| รันทดแทบด่าวดิ้น | | สยบอั้นตันทรวง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๑๘ ตรัสว่าพิเภกแพ้ | | กลเขา
|
| กูโฉดเช่นชายเขลา | | มึนมืด
|
| เสียเกียรติเสีอนุชด้วย | | เลศนี้ดีไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๑๙ พระจับพรหมมาศแล้ว | | จรลี
|
| พิเภกกับบุตรระพี | | รุดผ้าย
|
| พร้อมพานระโยธี | | โดยเสด็จ พระนา
|
| คลาคล่ำมรรคาย้าย | | ยาตรเยื้องจรจรัญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๒๐ แสงโสมโอภาษแผ้ว | | อัมพร
|
| เสดจลุภูมสมร | | บ่ช้า
|
| ทอดพระเนตรพวกพานร | | นาครัด รึงเฮย
|
| วาบหวาดหฤไทยว้า | | ว่าน้องเนาไหน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๒๑ ครั้นลุราชรถแก้ว | | ก่องศรี
|
| ยลอนุชวาสุกรี | | รวบอ้อม
|
| แต่บาทตราบนาภี | | ผทมนิ่ง สลบแฮ
|
| สองหัดถ์กระชากพร้อม | | เงื่อนเงี้ยวไป่ขยาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๒๒ ฉวัดเฉวียนเปลี่ยนมลัค-- | | กลใด
|
| นาคาบาศบคลี่ไคล | | ยิ่งร้อน
|
| รันทดหฤไทยไหว | | หวาดเทวศ นักนอ
|
| ลดพระองค์ลงช้อน | | เกษน้องวางเพลา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๒๓ พระเพ่งพินิจน้อง | | ปราณี นักแฮ
|
| ทรงโศรกกำศรดทวี | | เทวศไหม้
|
| ชลเนตรหลั่งภักตรฉวี | | ภักตรสลด หมองเฮย
|
| หลางร่ำรำพรรณไห้ | | สอึกสอื้นอาดูร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๙๐ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๒๐๒๔ โอ้ลักษณอนุชผู้ | | กลอยเข็ญ พี่เอย
|
| ไฉนพ่อจึ่งมรณเหน | | หลากแล้ว
|
| ฤทธิรงค์พ่อพูลเพ็ญ | | เพียบยิ่ง ใหญ่นา
|
| ฤๅเลื่องทั่วโลกย์แผ้ว | | ผ่องพ้องพรรณระพี ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๒๕ ทรงศรสามเล่มล้ำ | | เพลิงกัลป์
|
| ภินภาคบัลลังก์อัน | | เดชแกล้ว
|
| ควรฤๅพ่อมาผัน | | พ่ายนาค อสูรแฮ
|
| เพราะสู่สงครามแล้ว | | บ่ได้รวังองค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๒๖ ปางต้องโมกขศักดิ์ด้วย | | ทนงจิตร โพ้นนา
|
| บัดออกรบอินทรชิต | | คาบนี้
|
| พี่ได้ตักเตือนกนิฐ | | เตือนยิ่ง เตือนนา
|
| ฤๅพ่อควรมาลี้ | | ล่วงแล้วลืมคำ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๒๗ พ่อจึ่งเสียแก่เสี้ยน | | ดัษกร
|
| แพ่พ่ายฤทธิรอน | | ราพร้าย
|
| ทศทิศจักฦๅขจร | | เกริกมุ่ง หมิ่นแฮ
|
| อกพี่เพียงจักย้าย | | แยกด้วยอาไลย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๒๘ หากอนุชม้วยเชษฐ | | จักมี เชยเฮย
|
| คืนมิ่งภัควดี | | ร่วมห้อง
|
| คำฉินท์ทั่วธาษตรี | | บ่ว่าง เว้นเลย
|
| ลาภแต่เมียเสียน้อง | | ประโยชน์ด้วยอันใด ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๒๙ ความรักพี่รักเจ้า | | เทียมตน
|
| อนุชรักโดยกระมล | | สัตย์อ้าง
|
| แต่เยาว์ตราบเจริญชนม์ | | ไปแตก ร้าวเอย
|
| ไฉนพ่อจึ่งมาร้าง | | พี่ไว้อาทะวา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๓๐ พระทรงกำศรดเศร้า | | แสนศัลย์
|
| ครวญคร่ำยิ่งจาบัลย์ | | โอษฐอ้อน
|
| ระทวยทอดพระองค์รัน | | ทดเสื่อม แรงแฮ
|
| ทรบวิสัญญีซ้อน | | ศพน้องเรียงเคียง ฯ
|
| | |
|