โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๓๓

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 03:54, 20 กรกฎาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

หนุมานเข้าพบฤษีนารท ลองฤทธิ์แพ้พระฤษี และรบกับนางอากาศตะไลเสื้อเมืองลงกานายด่านทางอากาศ ฆ่านางอากาศตะไตตาย แล้วค้นหานางสีดา

แผ่นที่ ๑๒๙ - หม่อมราชวงษวิณ

๘๙๗ ลูกลมเหาะลิ้วล้ำเลยลง กาเฮย
เหนกุฎินักสิทธิจงจิตรแผ้ว
หยุดแปลงดุจลิงดงกายเล็ก
ลอบสู่สิทธาแล้วยอบเกล้าอภิวันท์ ฯ
๘๙๘ ดาบศนารทป้องภักตรถาม
ถึงถิ่นแลวงษนามเหตุผ้าย
วายุบุตรบอกเสความงำเงื่อน เสียนา
แสร้งกล่าวเสริมแต่ท้ายที่ต้องการกล ฯ
๘๙๙ ยิลข่าวฦๅเลื่องก้องโกลา หลพ่อ
เมืองพิไชยลงกาบัดกี้
แสนสนุกนิ์เฉกสุราไลยเลิศ นักนอ
เชิญพระคณช่วยชี้ทิศข้าอยากเหน ฯ
๙๐๐ พระมุนีชี้บอกด้าวโดยพลัน
กรุงยักษอยู่เขาตะวันตกใต้
ลิงว่าค่ำนี้ฉันฃอพัก ค้างนอ
นักพรตแนะกฎิให้กบี่เข้าเนานอน ฯ
๙๐๑ สวาตรินักสิทธิ์ใกล้กรุงยักษ อยู่แฮ
ลองเล่หให้ปจักษจิตรแจ้ง
พลันร่ายเวทสิทธิศักคาเดช
กายคับกุฎิโดยแกล้งอัดห้องร้องอึง ฯ
๙๐๒ พระดาบศโปรดด้วยศาลา เล็กนา
เตมแคบกายกรขาคุดคู้
ฤๅษีว่าสวามาลองเล่ห์ กูฤๅ
ท่านก็อุส่าห์สู้นิมิตรให้กุฎิมหันต์ ฯ
๙๐๓ ลิงยิ่งโตท่านต้องตามนิมิต กุฎิแฮ
กวนร่ำนักสิทธิ์คิดขุ่นข้อง
จักให้กบี่บงฤทธิรีบร่าย มนต์เฮย
หมุนกลับเข้ายังห้องหน่วงน้อมชลกษีณ ฯ
             

แผ่นที่ ๑๓๐ - หม่อมราชวงษวิณ

๙๐๔ เข้าฌานเพ่งจิตรแผ้วบริสุทธิ์
ดาลพรุฌตกรุตกบี่ร้อง
ข้าหนาวนั่งคู้คุดคางสั่น
กายยอบหมอบครางก้องท่านให้ไฟผิง ฯ
๙๐๕ ฝนหยุดลิงหลับแล้วนารท
สู่สระธารกรจรดเศกขว้าง
เปนปลิงสั่งกำหนดเสรจกลับ กุฎินา
สวาตื่นไปสระล้างภักตรก้มอมชล ฯ
๙๐๖ ธารกรชัลลุกเข้าเกาะคาง ลิงแฮ
สองหัดถ์รั้งปลิงพลางวุ่นว้า
มาถึงกุฎิกบี่ครางดาบศ สรวลฮา
ท่านปลดปลิงชี้หน้านี่ไม้ธารกร ฯ
๙๐๗ ลิงหลาบสารภาพน้อมรับผิด
กรานกราบลานักสิทธิลิ่วฟ้า
สู่หระดีทิศเดชกเดื่อง
เสียงสนั่นลั่นหล้ามุ่งเมื้อนิลไศล ฯ
๙๐๘ อากาศไตลยักษเสื้อเมืองมาร
สึงมัชฌิมเลงการรอบด้าว
สี่ภักตร์แปดกรทยานอาวุธ ครบแฮ
ขรรค์จักรคทาง้าวหอกค้อนศรตรี ฯ
๙๐๙ เหนสวาเรห็จคว้างขวางภักตร์
มาเผ่นอำพรกักกล่าวกล้า
ถามนามอีกสำนึกนิ์เองเผ่า ใดเฮย
คือส่วยมาส่งข้าคับแค้นอาหาร ฯ
๙๑๐ กบี่บอกคอกเค้นคำดุ
ตูดุจตัวมัจจุราชท้าว
หลานกากาจอาจลุลุยยักษ แตกฮือ
ถึงทศกรรฐจอมด้าวห่อนพ้นกรกู ฯ
             

แผ่นที่ ๑๓๑ - หม่อมราชวงษวิณ

๙๑๑ ยักษสั่งปิศาจให้รุมจับ ลิงเฮย
พลภูตพรายรุดรับไขว่คว้าง
หณุมานจับตรีสับปิศาจหมด ม้วยแฮ
แทตยทุบแทงฟันขว้างพลาดซ้ำถลำถลา ฯ
๙๑๒ กระบี่รับจับจ้วงจิกศก มารเฮย
ตรีตัดสอตัวตกเด็จดิ้น
เยนเศียรสู่อุทกลิบลึก
เสร็จฆ่าเสื้อเมืองสิ้นชีพแล้วเหาะจร ฯ
๙๑๓ จวบค่ำจันทรสร่องพื้นนภางค์
สวาเพ่งแสวงพบปรางยอดห้า
ลงไผทแอบดูทางผสบแทตย์ กระเวนเฮย
ฆ้องเกราะเสียงเกริกกล้าตรวจป้อมทวารเวียง ฯ
๙๑๔ ลิงนิมิตร่างแม้นรูปมาร
โดยยักษเดินยังพลานหยุดด้อม
ลับราพอ่านเวทชาญสกดสงัด วังแฮ
ทั้งนาฎมณโฑพร้อมสถิตยด้วยทศเศียร ฯ
๙๑๕ หณุมานคลายเวทย้อนเป็นลิง
องอาจผาดดังสิงห์เผ่นเข้า
ปรางหนึ่งยักษเอนอิงเขนยพินิจ สมุดแฮ
หัดถ์จับดินสอเค้าเลขค้างกดานโหร ฯ
๙๑๖ สวาพิศผิดแพ่นขึ้นปรางถัด ถั่นเฮย
ยลยักษ์ล่ำคทารัตน์แอบข้าง
กับนางยักษร่วมปัจฐรณแท่น
สนมหมู่มเมอบ้างเบียดเคล้าสใบขยาย ฯ
๙๑๗ ผิดองค์ลิงแล่นค้นปรางมณี หนึ่งนา
พบแทตยหนุ่มเขียวศรีเฉกย้อม
นางร่วมแท่นเลิศฉวีวรรณผ่อง ภักตรเอย
สามเล่มศิลป์ไชยพร้อมท่าแกล้วการณรงค์ ฯ
             

แผ่นที่ ๑๓๒ - หม่อมราชวงษวิณ

๙๑๘ กลับสู่ปรางสี่ได้เหนองค์
ทศภักตร์แนบอนงค์สนิทเนื้อ
ตริว่าลักษีปลงจิตรเสน่ห มาแฮ
โกรธยักษชักตรีเงื้อปจวบจิ้งจกเสียง ฯ
๙๑๙ ลิงฉงนดลนึกได้นางมณ โฑแฮ
อีกหมู่พระสนมยลเพียบพื้น
ภัควดีอยู่ใดจนจิตรคิด ไฉนนา
ตริยิ่งตันใจตื้นเตร่ค้นสกลสถาน ฯ
๙๒๐ สวาจรจบห้องห่อนปสบสี ดานา
กลับกุฎิพบมุนีนพพร้อง
ข้าเที่ยวถิ่นบูรีรมย์เลิศ จริงนอ
องค์พระคุณเกี่ยวข้องยักษคุ้นเคยไฉน ฯ
๙๒๑ นักธรรมเล่ายักษล้วนทรชน
ลิงว่าโกลาหลยักษได้
สีดาแต่ไพรสณฑ์วิไลยลักษณเลิศแล
มารสวาศฤๅละไว้ใคร่แจ้งแห่งโฉม ฯ
๙๒๒ สิทธาว่ากบี่ก้อเกินกาย
อย่าก่อเจ้าชู้ชายเช่นเจ้า
พระพรูคู่นารายน์ทศภักตร ลักเฮย
ไว้ที่สวนนางเศร้าขุ่นแค้นเคืองมาร ฯ
๙๒๓ กรบินทรประจักษแจ้งจึงขาน คำแฮ
ข้าแม้นข้าอวตารตรัสใช้
สืบข่าวลักษีมาร……………มันลัก มานา
นาทรทราบชัดให้อิ่มด้วยเดชนรายน์ ฯ
๙๒๔ จึ่งเศกสวัสดิให้แดหะ ณุมานเฮย
ยักษพวกลงกาพะพ่ายเจ้า
อาษาเสร็จสมพระจักรกฤษณ สั่งแฮ
ลิงรับพรอ่อนเกล้าเหาะผ้ายสวนอสูร ฯ
             

แผ่นที่ ๑๓๓ - พระยาศรีสิงหเทพ

๙๒๕ ลิงถึงสวนยักษแล้วจำแลง ตนแฮ
เปนกระบี่ไพรแฝงโศกไม้
เหนนางหนึ่งกรรแสงนึกแน่ พระนางนา
คอยคำสงบคนได้ดอดเข้าทูลความ ฯ
๙๒๖ ทศภักตรแต่ลักได้นางสี ดาเฮย
มาอยู่ในสวนทวีเทวศเศร้า
จวนจวบขวบฤๅมีภานพบ ภักตร์นา
รุมรอุอกเร้าระกร้อนคนึงถึง ฯ
๙๒๗ จำจักเชิญอนุชน้องนวลสมร
มาร่วมทิพยบรรจฐรณ์แท่นแก้ว
เศกเปนปิ่นบังอรอรรคเรศ แลนา
ร่วมเสวตรฉัตรแผ้วผ่องน้ำใจเกษม ฯ
๙๒๘ ตริเสร็จเสด็จออกเอื้อนโองการ
สั่งพฤฒินางชาญช่วงใช้
กูจักสู่อุทยานยามค่ำ นี้นา
จงบอกเสนาให้จักพร้อมพลพฤนทร์ ฯ
๙๒๙ เถ้าแก่รับสั่งอ้างโองการ
บอกหมู่เสนามารพรั่งพร้อม
เสร็จสรงอุทกสนานทรงเครื่อง เสร็จนา
เถลิงรถรัตนมารห้อมแห่ล้วนขบวนเดิน ฯ
๙๓๐ ออกจากนิเวศน์เต้าตามมรร คาเฮย
ถึงประตูสวนขวัญหยุดยั้ง
ยุรยาตรพลับพลาพลันพลางทฤษ ดีนา
สบภักตรเยาวเรศตั้งจิตรจ้องชมโฉม ฯ
๙๓๑ งามลักษณวิลาศล้ำเลขา
ดุจอัปศรกัญญาเยี่ยมยิ้ม
ลืมสนมนาฎสองนารีอรรค เรศเฮย
ดำฤษณป่วนปานปิ้มล่มล้างลาญทรวง ฯ
             
รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%80%9A%C3%A0%C2%B8%E2%80%9E%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%9D%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%93%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%C5%92_%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B9%CB%86_%C3%A0%C2%B9%E2%80%9C%C3%A0%C2%B9%E2%80%9C"
เครื่องมือส่วนตัว