โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๓๑

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 03:33, 20 กรกฎาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

ห้องที่ ๓๑ หนุมาน ชมพูพาน องคต พบพระชฎิลฤษ และนกสัมพาที

แผ่นที่ ๑๒๑ - นายทัดกุเรเตอร์

๘๔๑ วายุบุตรวุฒิเชื้อชายชาญ
องคตชมพูพานฤทธิ์เร้า
เตือนต้อนหมู่ทวยหาญรัดเร่ง จรัลเฮย
ห้าโยชนจวบบ่ายเข้าเฃตรแคว้นชะฎิลดง ฯ
๘๔๒ สามนายอยุดทัพแล้วบทจร
ถึงนักพรตอยกรนอบเกล้า
องค์ชะฎิลสบพานรแปลกจิต ถามแฮ
ดูกรสามสวาเจ้าอยู่ด้าวแดนไหน
๘๔๓ ลูกลมแถลงชื่อทั้งสามทหาร
ข้าบาทพระอวตารแก่นหล้า
ตรัสใช้สืบข่าวสาส์นอัคเรศร์ พระเอย
หนเกาะลงกาข้าสุดรู้ทางจร ฯ
๘๔๔ องคชะฎิลยิลจบแจ้งปรีดา
สนองพจนบอกมรรคาบัดชี้
สุดโพ้นโน่นคูหาเหมติ รันเฮย
ถิ่นท่าคงคานี้ที่ข้ามเมืองมาร ฯ
๘๔๕ สามนายฟังเสรจน้อมเนานอน พักเฮย
พอรุ่งยกพลจรคลาศแคล้ว
ดัดดั้นพนาดอนหกสหัศ เส้นแฮ
บรรลุเหมติรันแล้วลาศขึ้นเนินเขา ฯ
๘๔๖ พอลับสุริเยศคลุ้มโพยมหน มืดเฮย
ได้แต่แสงกุณฑลไต่เต้า
ลุถ้ำเยือกเยนสกนธ์กายสั่น รรัวแฮ
ปวงกระบี่ต่างรีบเร้าตัดไม้สุมเพลิง ฯ
๘๔๗ วายุบุตรกล่าวถ้อยแก่สองนาย
เรารับสั่งนารายน์ตรัสใช้
นึกดังปักษาถวายแหวนพระ เทอญพ่อ
ตายดุจสดายุได้ชื่อแท้กระตัญญู ฯ
             

แผ่นที่ ๑๒๒ - นายทัดกุเรเตอร์

๘๔๘ สำภาทีสถิตยถ้ำพรรรณราย
โสตรสดับเสียงภิปรายไจ่แจ้ว
ว่าสดายุชีพมลายหลากจิตร คนึงเฮย
จริงเท็จจำจักแคล้วสอบถ้อยลองถาม ฯ
๘๔๙ พลันรีบย่างเท้าเหยียบศีลา
เสียงสนั่นลั่นคูหากึกก้อง
พลลิงตกใจผวาหวาดวิ่ง หนีนา
ขุนกระบี่สามนายจ้องสาตรเงื้อยืนทยาน ฯ
๘๕๐ ปักษาถึงปากถ้ำแลไป
ฤๅห่อนจะเหนใครคลาศคล้อย
ผินภักตร์สู่เนินไศลบงกบี่ สามแฮ
โสรมนัศพลันกล่าวถ้อยทักแล้วถามความ ฯ
๘๕๑ ดูราสามท่านผู้ไชยชาญ
ซึ่งว่าสดายุลาญชีพแล้ว
คือใครล่วงล้างผลาญฤๅวอด เองนา
เชิญท่านเปลื้องสอดแคล้วแห่งข้าหายฉงน ฯ
๘๕๒ วายุบุตรเล่าแต่ต้นจนรา มาเฮย
เผาศพขุนปักษาเสรจถ้อย
บัดนี้พระทรงนาคาตรัส ใช้แฮ
สืบข่าวอัดยอดสร้อยภพพื้นลงกา ฯ
๘๕๓ ฟังจบซบภักตรเศร้าหฤไทย ครวญเอย
ควรที่ฤๅดวงใจพี่ม้วย
เจ้าเรืองฤทธิเกรียงไกรไตรโลกย์ ขจรแฮ
มาสุดสิ้นชีพด้วยเดชอ้ายทมิฬมาร ฯ
๘๕๔ วายุบุตรกล่าวถ้อยปลอบปักษาพลันเฮย
ท่านอย่าก่นโศการ่ำร้อง
ความเกิดและมรณาใครห่อน พ้นแฮ
เมรุมาศเจียวยังต้องพินาศน์ด้วยเพลิงประไลย ฯ
             

แผ่นที่ ๑๒๓ - นายทัดกุเรเตอร์

๘๕๕ เราสงไสยใคร่แจ้งเหตุผล ท่านนา
มีชื่อใดดูฉงนหลากแท้
อินทรียบ่มีขนหลุดลุ่น ไฉนฤๅ
วานท่านขานไขแก้ที่ข้าไถ่ถาม ฯ
๘๕๖ ปักษาส่งโศกแล้วตอบคดี พลันเฮย
เราชื่อสำภาทีแพร่พร้อง
อยู่ยังยอดคิรีนามอัศ กรรณแฮ
สดายุผู้เป็นน้องก่อนนั้นยังเยาว์ ฯ
๘๕๗ ยลรวิว่าลูกไม้หมายกิน
วอนเร่งให้เราบินเด็จป้อน
ตูห้ามกลับโกรธผินโผนสู่ รถเอย
พระพิโรธทรงแสงร้อนจรัสแม้นเพลิงกัลป์ ฯ
๘๕๘ เราทยานกางปีกป้องกนิฐา ไว้เอย
ขนหลุดโดยแสงอาทิตย์ไหม้
เธอจึ่งพิโรธสาหัศสาป เราเฮย
ต่อพบทหารกฤษณไท้โห่พร้อมสามหน ฯ
๘๕๙ ขนเราจึ่งจะขึ้นทั่วอินทรีย์
ขอท่านจงปรานีอย่าข้อง
วายุบุตรเรียกโยธีพลันสั่ง โห่แฮ
มวญหมู่ลิงโห่ก้องลั่นท้องไพรสาณฑ์ ฯ
๘๖๐ ปักษินยินโห่ถ้วนสามหน
ขนงอกออกเตมตนสลับแพร้ว
โผนเผ่นสู่โพยมบนลองปีก ทยานแฮ
ไกลลับกลับร่อนแคล้วสู่ถ้ำอำพน ฯ
๘๖๑ วายุบุตรจึ่งเอื้อนพจน์พาที
ดูก่อนขุนสกุณีเดชห้าว
สิ้นสาปพระสุรีย์ศรีขนงอก งามนอ
เชิญช่วยแนะแดนด้าวเฃตรแคว้นเมืองมาร ฯ
             

แผ่นที่ ๑๒๔ - นายทัดกุเรเตอร์

๘๖๒ ปักษาว่าเกาะนั้นเหลือไกล
อยู่ท่ามกลางชลาไลยแหล่งหล้า
แม้นหักว่าจักไคลคลายาก นักนอ
เชิญท่านขี่หลังข้าจักชี้ทางจร ฯ
๘๖๓ สามนายต่างสดับถ้อยสุดยิน ดีเอย
ขึ้นสู่หลังสกุณินเสรจแล้ว
นกพากระบินทรผินผันรีบ ทยานฮา
ปีกระพือพาแคล้วเคลื่อนคล้อยลอยโพยม ฯ
๘๖๔ ลุคันศีขเรศแล้วปักษา บอกเอย
โน่นเกาะลงกาปรากฎกว้าง
เขานั้นชื่อนิลกาลาเยี่ยม โพยมแฮ
เปนหลักลงกาอ้างแต่ครั้งอัชฎา ฯ
๘๖๕ สามนายพิศเพ่งด้าวแดนมาร
สังเกตลงกาสฐานแม่นแล้ว
เหนแจ้งทุกประการบอกปัก ษาเฮย
เชิญท่านกลับคลาศแคล้วแห่งห้องคูหา ฯ
๘๖๖ สำภาทีสดับแล้วเรวผัน กลับเอย
บรรลุเหมติรันร่อนคล้อย
โผลงน่าเขาพลันกระบินทรจาก หลังแฮ
วายุบุตรจึ่งกล่าวถ้อยกับด้วยสองทหาร ฯ
๘๖๗ เราสามพอเหาะข้ามคงคา
แต่พวกพลลีลาห่อนได้
เราเดียวจักลอบคลาแหนบาท นางเฮย
สองท่านคุมไพร่ไว้ที่นี้คอยเรา ฯ
๘๖๘ สั่งเสรจฝากพวกพ้องพลขันธ์
แก่ปักษินเสรจพลันรเหจเต้า
บายภักตรมุ่งผายผันหมายเฃตร มารเฮย
ลิบลิ่วจวนจวบเข้าด่านท้องชลธี ฯ
             

แผ่นที่ ๑๒๕ - หม่อมราชวงษวิน

๘๖๙ อสุรีผีเสื้อด่านสมุทสิง
กายใหญ่กำยำหญิงเก่นเกรี้ยว
ห้าวมหิทธิวิหิงษ์สาหัส
คิ้วขมวดทนต์ขาวเขี้ยวคู่โค้งเคียงตา ฯ
๘๗๐ กรอบหน้าจรมาศแก้วแกมกัน
ประดับอาภรณ์สรรพ์เสร็จพร้อม
คทาบิดเกลียวพันสำหรับ กรเฮย
ทะนงศักดิ์ยักษนอบน้อมแต่ท้าวทศกรรฐ ฯ
๘๗๑ กำเริบฤทธิจิตรเหี้ยมเหิมศึก
หาญใหญ่ใจบึนบึกบ่รั้ง
ฉกรรจ์กาจอาจหาญคึกคักหยาบ ช้าแฮ
อานุภาพปราบทั้งถิ่นท้องสมุทไทย ฯ
๘๗๒ ทศภักตรภูลยศตั้งนางมาร
ตำแหน่งนายด่านธารทั่วด้าว
มอบขาดพนักงานตรวจหมู่ อรินทร์เฮย
หวังพระไทยยักษท้าวเพื่อกั้นดัษกร ฯ
๘๗๓ วันเคราะหเหตุร้ายจักสูญชนม์ มารเฮย
ให้เขม่นกมลรนร่านร้าว
จักไปกระเวนวลสมุทด่าน ดูแฮ
อาเพศเหตุหากน้าวแนะน้ำจิตรนาง ฯ
๘๗๔ สพักสะใบมั่นจ้องจิตรถวิล อริเฮย
ขัดคทาผุดสินธุ์เบิ่งตั้ง
ตรวจบูรพทักษิณผินภักตรปัจ ฉิมแฮ
อีกอุดรทิศทั้งทิศน้อยนางแสวง ฯ
๘๗๕ มารกระเวนด่านด้าวดูจบ
จรเตร่ขวามาตลบสู่ซ้าย
ทกทิศทุกทางทบแทตยเที่ยว
จิตรภักดีฤๅย้ายมั่นด้วยกตัญญู ฯ
             
รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%80%9A%C3%A0%C2%B8%E2%80%9E%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%9D%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%93%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%C5%92_%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B9%CB%86_%C3%A0%C2%B9%E2%80%9C%C3%A0%C2%B9%E2%80%98"
เครื่องมือส่วนตัว