โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๖๗

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 08:49, 21 กรกฎาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

ท้าวพระยาวานรทั้งหลายมาเฝ้าพระพรต ถามข่าวทิศทางที่จะติดตามพระรามไป

แผ่นที่ ๖๖๖ – พระธรรมกิติ

๔๖๕๖ สุมันตันพลันพจนเชื้อเชิญจร
นำพระยาพานรเนื่องเฝ้า
ต่างตนประนมกรกราบสี่ กระษัตริย์แฮ
อำมาตยประณตเหนือเกล้าเบิกแจ้งนามกระบินทร์ ฯ
๔๖๕๗ สุครีพทูลว่าพร้อมกันมา
เฝ้าละอองบาทาบัดนี้
ทราบกิจพระจักรานฤราศ กรุงเอย
พระเสด็จทิศใดชี้ช่องข้าโดยผดุง ฯ
๔๖๕๘ สดับสารปานเปรียบได้ดุสิต
ตรัสบอกเบื้องบูรพทิศท่านเต้า
เราสองปฤกษากิจตามเสด็จ พนัศนา
พระโปรดให้อยู่เฝ้านิเวศนด้วยสองหลาน ฯ
๔๖๕๙ สิบแปดมกุฎพร้อมทูลลา
นบสี่กระษัตราเสร็จแล้ว
ออกจากอยุทธยายูรยาตร เรวแฮ
หมายทิศบุรพาแผ้วรีบร้อนจรแสวง ฯ
๔๖๖๐ ลัดทุ่งมุ่งมาดเมื้อหมายดง
ขึ้นโขดข้ามเทวงก์วากถ้ำ
แยกกันเสาะสืบลงลัดเลียบ ไปแฮ
ค้นทั่วแถวแนวน้ำหาดด้วยเหวผา ฯ
๔๖๖๑ แต่ละตนหาญฮึกเหี้ยมเดชา
แรมเถื่อนหลายทิวาเที่ยวค้น
ไปจวบพระมหิศราหลากจิตร จรแฮ
รีบลุเล็งเหนต้นโศกซ้ำประจักษองค์ ฯ
๔๖๖๒ หณุมานเหนพวกท้าวพานรินทร์
ลาราชรับกระบินทร์สู่เฝ้า
บังคมบาทธิบดินทร์สองกระ ษัตริย์แฮ
กระประนมเหนือเกล้ากราบแล้วทูลแถลง ฯ
             

แผ่นที่ ๖๖๗ – พระธรรมกิติ

๔๖๖๓ พระทักถามแห่งด้าวแดนภา ราเฮย
อำมาตยหมู่ประชาทั่วแคว้น
กระเษมศุขฤๅพยาธิเบียด เบียฬนอ
ฤๅว่าโศกยากแค้นขุ่นข้องรคายไฉน ฯ
๔๖๖๔ สุครีพประณตไท้ทูลสาร สนองเอย
พระเดชปกเกษปานฉัตรแก้ว
ไป่ทุกข์ไป่พพานสั่งสิ่ง ใดนา
เจริญทั่วประเทศแผ้วผ่องด้วยบารมี ฯ
๔๖๖๕ ข้าบาททราบเสดจดั้นดงดาน
กับพระอนุชาชาญร่วมไร้
เปนสามกับหณุมานมาเปลี่ยว องค์นา
จึ่งรีบสืบเสาะได้นบเบื้องบทมาลย์ ฯ
๔๖๖๖ ตรัสว่าเรานิราศร้างบูรี
พิเภกทายเคราะห์ปีหนึ่งพ้น
ห้าเดือนเจดวันลีลาศสู่ พนัศนา
ขอบจิตรคิดตามค้นคันแค้นมาใย ฯ
๔๖๖๗ ข้าบาทฉลองบาทสู้สัจจัง
กว่าชีพจะมระณังนอบน้อม
เจ้าทุกข์ร่วมทุกข์ยังศุขสู่ ศุขนา
ขอจักโดยเสด็จห้อมแห่เต้าตามสนอง ฯ
๔๖๖๘ ทรงชวนพระลักษณทั้งพานร พร้อมเอย
ละพฤกษโศกบทจรจากนั้น
ข้ามทุ่งมุ่งดงดอนเนินโขด ไศลแฮ
ดงดึกพฤกษาดั้นสรดื้นดวดรหง ฯ
๔๖๖๙ สารพัดสัตวป่าแส้เสียงใส
จักจั่นเรื่อยเรไรหริ่งร้อง
วังเวงวิเวกในเนินพนัศ
หวนขนิฐคะนึงน้องนึกเศร้าทรวงกระสรร ฯ
             

แผ่นที่ ๖๖๘ – พระธรรมกิติ

๔๖๗๐ พระชมพิหคครื้นครึมดง
ปีกว่อนร่อนราลงเพรียกพร้อง
ลางหมู่จับรุกข์รหงหันสู่ คู่เฮย
สนั่นสุโนคพลอดซ้องเสนาะน้ำเสียงหวาน ฯ
๔๖๗๑ นางนาลนึกนาฎหน้านวลผจง
เคยพี่แนบนวลอนงค์แน่งน้อย
นวลนกนกยังหลงลาญสวาศ นกนา
นวลพี่สุดแสนนลห้อยห่วงน้องนวลผจง ฯ
๔๖๗๒ นกแก้วเคียงคู่เคล้าคลอเรียง
เสมอเมื่อสมรเคียงพี่พร้อง
จากพรากจากสำเนียงนุชคร่ำ ครวญนา
ถวิลที่วันพรากน้องนบตั้งโกษฎสุวรรณ ฯ
๔๖๗๓ เขาไฟไฟฟอกต้องเตมทรวง เราฤๅ
เขาบ่อร้อนเรียมดวงแต่ร้อน
เหนสาลิกาดวงจิตรพี่ รทมเอย
พร่ำโศกโศกาสะท้อนทุกมื้อกระมลเตรียม ฯ
๔๖๗๔ รังนานนามนกนี้นำนึก นางเอย
นานจากนานตรองตรึกตริถ้อย
รวังไพรพี่รวังศึกอสุรเสร็จ ปราบนา
รวังขนิฐใช่น้อยอนุชโอรวังองค์ ฯ
๔๖๗๕ นกหว้าบินว่อนท้องเวหาศ
เฉกพี่ว่าวอนสวาศบ่อเกื้อ
เบญจวรรณเมื่อวันนาฎหนีพี่ ไปนอ
ลงแทรกพสุธาเมื้อมุ่งด้าวบาดาล ฯ
๔๖๗๖ กินลมเพียงพี่สู้กินชล เนตรเอย
กินทุกข์รทมปนเปรียบเข้า
ร่ำรักโศกแสนทนเทวศหว่า ทรวงแฮ
พระสุดกำสรดเศร้าเสด็จไร้แรมดง ฯ
             

แผ่นที่ ๖๖๙ – ขาดหายไป

แผ่นที่ ๖๗๐ – หลวงรัฐยาธิบาลบัญชา

๔๖๘๔ สุครีพฉวยบาทซ้ายอสุรา
วายุบุตรฉุดบาทขวาเย่อยื้อ
ชิงได้ลักษณ์รามาสองแบก ไว้พ่อ
วายุภักษ์ดุดื้อต่อต้านทหารลิง ฯ
๔๖๘๕ สิบแปดมงกุฎล้วนตัวขยัน
ต่างถีบต่างแทงฟันต่างล้อม
ขุนแทตยแผดเสียงพลันเรียกไพร่ พลนา
เร้วพ่อเร็วเร่งล้อมโอบสู้หมู่กระบินทร ฯ
๔๖๘๖ มารพลกล่นเกลื่อนกลุ้มกลางโพยม
ต่างโกรธกระโดดโถมรบร้า
กระบี่บุกรุกโรมรอฤทธิ์ ราพฤๅ
พลยักษยุทธพลาดถ้าชีพม้วยหมดกอง ฯ
๔๖๘๗ วายุภักษยลยักษกลิ้งกลาดสมร
กวัดแกว่งกระบองรอนกระบี่ล้ม
สิบแปดมกุฎจรจับบาท ปีกแฮ
ตีถูกมารซุบกุ้มสับแก้มเศียรกาย ฯ
๔๖๘๘ ยักษเดียวเขี้ยวขับสู้ศึกลิง
เจ็บปวดยิ่งยวดจริงจิตรร้อน
สองปีกปัดป้องชิงช่วงออก ห่างเฮย
บินรีบเร็วหลบส้อนซุ่มเข้าเมฆิน ฯ
๔๖๘๙ ปวงกระบี่เหาะแยกย้ายกันหา ยักษเฮย
องคตนิลพัทสามารถแกล้ว
แทงฟันอสุราลาญชีพ
วายุบุตรแบกลักษณแล้วสุครีพนั้นนรายน์ ฯ
๔๖๙๐ ถึงเฃาประทับไท้ทั้งสอง องค์เอย
ธประพาศแก่พลผองเพราะพริ้ง
คำพิเภกเราครองเหนถูก แท้นา
เหม็นกลิ่นศพมารกลิ้งตรัสแล้วยาตรพล ฯ
             

แผ่นที่ ๖๗๑ – หลวงรัฐยาธิบาลบัญชา

๔๖๙๑ เดินทางดงเถื่อนถ้ำแถวพนัศ
ชมส่ำคณาสัตว์ซับซ้อน
พระหวนจิตรประหวัดถึงเอก อรเอย
ชลเนตรคลอเนตรร้อนรักษล้ำดำเนิน ฯ
๔๖๙๒ ตรีวารผ่านโขดเข้าสวนขวัญ
บูเรศสิงฃรขันธ์เฃตรใกล้
ยลสระโบกขรณีอันชลเปี่ยม ขอบนา
เสด็จสู่สนานให้เหือดร้อนเย็นเกษม ฯ
๔๖๙๓ หอมหวนอวนกลิ่นสร้อยเสาวคนธ์
ถวิลสวาศวิมลมิ่งท้าว
พระลักษณเด็ดฝักอุบลทูลเกษ ถวายเฮย
บงกชปวงอะคร้าวเบิกแย้มแซมศรี ฯ
๔๖๙๔ เหล่าลิงลงเล่นน้ำเหลือคนอง
ดำโลดโดดลำพองเดชล้ำ
ธสรงเสร็จทั้งสองเสด็จจาก สระนา
เหนรุกข์รังสูงง้ำรงับร้อนแรมพหล ฯ
๔๖๙๕ นนทกาลกับไพร่ห้าพันตน
ซึ่งพิทักษสระอุบลบัดรู้
ว่ามนุษยลิงพลมาหมิ่น มารนอ
เรียกไพร่เร็วพลันสู้สอึกอ้อมล้อมลิง ฯ
๔๖๙๖ ยักษถามยามโกรธแท้ทันใด
เหวยมนุษยมาแต่ไหนบอกบ้าง
อาจองทะนงใจเล่นสระ สวนนา
จักมลายชีพล้างเลี่ยนทั้งลิงเลว ฯ
๔๖๙๗ ทรงศรสดับถ้อยอสูรถาม
บอกชื่อคือพระรามฤทธิ์แกล้ว
เองช่างพูดหยาบหยามจักขู่ ใครเฮย
ชีวิตรมึงไม่แคล้วคลาศพ้นลิงผลาญ ฯ
             

แผ่นที่ ๖๗๒ – หลวงรัฐยาธิบาลบัญชา

๔๖๙๘ นนทกาลขับไพร่เข้าตลุมบร
พลกระบี่ตีตัดตอนตอบแก้
ฉวยฉุดฉีกขากรยักษวอด ยับเฮย
เหลือแต่นนทกาลแต้วิ่งเข้าเวียงไว ฯ
๔๖๙๙ ทูลอุณาราชถ้วนทุกประการ
สองมนุษยกับลิงหาญฮึกห้าว
เหยียบสวนฆ่าพลมารหมดหมวดข้านา
จู่ลู่ดูถูกท้าวดั่งถ้อยทูลเสนอ ฯ
๔๗๐๐ ฟังจบขบเขี้ยวเผ่นแผดโท โสแฮ
ลิงมนุษยมาตั้งโตข่มได้
เรานี้ก็อิศโรฦๅตลอด โลกยเอย
พลันสั่งอำมาตยให้จัดพร้อมพลมาร ฯ
๔๗๐๑ นนทยักษรับสั่งแล้วจรลี
เกณฑัพทำบาญชีชื่อพร้อม
พลายเพศแผกกันมีมาอเนก
เปนขนัดคอยน้อมธเรศเจ้าจอมเวียง ฯ
๔๗๐๒ อุณาราชเข้าที่สรงชล
โชลมลูบเสาวคนธ์รศฟุ้ง
ทรงเครื่องยุทธโสภณมงกุฎ เก็จเฮย
ยลรยับรัตนรุ้งหัดถคว้าขรรค์ศร ฯ
๔๗๐๓ รีบจรทรงรถแก้วแกมสุวรรณ์
เทียมคชสีห์อันอวบอ้วน
สารถีแกว่งคทาผันภักตร์เพ่ง พลพ่อ
พัดโบกบังสูริยล้วนมยุรชั้นกันชิง ฯ
๔๗๐๔ นฤนาทพิณทพาทยฆ้องกลองประโคมแฮ
ด่วนทัพโดยระยะมารคเต้า
เสียงโห่เสทือนพะสุธาภาคย์
ล้วนแต่เริงฤทธิเร้ามุ่งหน้าอุทยาน ฯ
             

แผ่นที่ ๖๗๓ – หายไป

เครื่องมือส่วนตัว