โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๓๒

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 02:55, 21 กรกฎาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

นิลพัทนิรมิตกาย ทอดตัวเป็นสะพานให้กองทัพข้ามไปประชิดลงกา

แผ่นที่ ๕๒๖ – พระราชครูพิเชต

๓๖๗๖ พระประสงค์จงเจตให้มรรคา
แถวถั่งหลังชลาส่งแผ้ว
สำเภาเหล่าพวกพานิชล่อง สดวกแฮ
พระจึ่งเลิกพลแกล้วกลับเข้ากรุงศรี ฯ
๓๖๗๗ พระพรตพจนพร้องปฤกษา
การจักถมสมุทพาทัพข้าม
พานเรศแข่งกันอาษาส่ง พระแฮ
ลางจักทดสมุทห้ามอุทกแห้งทางรหง ฯ
๓๖๗๘ บ้างรับจะจับง้างหักมหา
เมรุมาศลงมาทอดข้าม
บ้างรับจะรวบพลากรใส่ กรแฮ
แม้มากไม่ยากคร้ามส่งสิ้นเสร็จประสงค์ ฯ
๓๖๗๘ นิลทัทกรกราบเกล้าทูลคดี
อันส่ำสุรเสนีทั่วหน้า
อาษาออกศึกมีความชอบ แล้วนอ
ยังแต่ความชอบข้าบาทนั้นไป่มี ฯ
๓๖๘๐ จะละยศหมดแม้สกลตน
ลงทอดคว่ำขวางบนสมุทนี้
เชิญเสด็จพระพาพลพาหนะ ไปเทอญ
ขอแต่ชอบเชิดชี้เกรียรติ์ไว้เปนเฉลิม ฯ
๓๖๘๑ พระพรตภูวนารถเอื้อนพจมาน
ทวยท่านคิดทำการใหญ่แท้
คงสฤษดิเพราะฤทธิหาญเหนมหัศ จรยย์ฤๅ
ยากแต่ยอมตนแปล้ปลักน้ำหาไหน ฯ
๓๖๘๒ อนึ่งเดิมนิลพัทได้อาษา
สมเด็จพระเชษฐาร่มเกล้า
ควรมอบเพื่อนรับภารธุระ นี้นอ
เพื่อนก็เปนข้าเฝ้าอย่าให้หมองกระมล ฯ
             

แผ่นที่ ๕๒๗ – พระราชครูพิเชต

๓๖๘๓ นิลพัทรับสั่งน้องสี่กร
โสมนัศดำเนินจรจากเฝ้า
ถึงท่าชโลธรทางใหญ่
เมิลที่เหมาะแมะเข้าอยุดยั้งยืนขึง ฯ
๓๖๘๔ หัดถ์ประนมภักตรนึ้งบ่นบริกรรม
ไสยเวทวิเสศสำเหนียกไว้
จิตรแน่หนึ่งจึงนำใจนึก ผันนา
โดยเดชพระเวทได้เชี่ยวใช้ชำนาญ ฯ
๓๖๘๕ บันดานกายตระง่านเงื้อมสูงถงรร
ยิ่งกว่ายอดสุเมรุบรรพตโพ้น
ทอดขวางที่ยันสองฝั่ง ตลอดนา
แลเลี่ยนเปนลานโล้นเลิศล้ำผองผลู ฯ
๓๖๘๖ พรภุธรทัศนแจ้งอัศจรรย
โสมนัศเกษมสันต์สาธุซร้อง
ยกพยุหพลขันธ์ขับรถ ข้ามแฮ
เสียงลคึกลคึงก้องกระฉ่อนท้องชลธี ฯ
๓๖๘๗ ถับถึงฟากภาคโพ้นลงกา
จึ่งอยุดพลโยธาพรักพร้อม
นิลพัทยอบกายาพยพอย่าง เดิมแฮ
จรสู่กระบวนล้อมพิทักษ์ไท้ทางเคย ฯ
๓๖๘๘ พระพรตพจนพร้องอภิปราย
ถามบุตรพระสุริยฉายฉลาดรู้
ปางบุตรพระสุริยฉายมารบ มารเฮย
สรรคพลับพลาแรมสู้ราพนั้นราวไหน ฯ
๓๖๘๙ สุครีพทูลถี่ถ้วนทุกประการ
เมื่อพระมาปราบมารยุคนั้น
พิเภกพาพระภูบาลบันลุ
เขามรกฏภกลกั้นที่นั้นพลับพลา ฯ
             

แผ่นที่ ๕๒๘ – พระราชครูพิเชต

๓๖๙๐ พระบรรหารให้เคลื่อนรถไคล คลาเฮย
ยกพยุหพลไกรเกรอกเกรี้ยว
เสดจผ่านด่านแดนไพรพฤกษชัฎ
ลุมรกฎไศลเลี้ยวอยุดยั้งโยธี ฯ
๓๖๙๑ ตระบัดตรัสสั่งให้บุตรอา ทิตยเฮย
ลงแหล่งภูมิ์มหาชยะแผ้ว
ตั้งพิไชยพลับพลาในที่ นั้นเทอญ
พานเรศรับสั่งแล้วเลื่อนคล้อยคลาไคล ฯ
๓๖๙๒ กะสฐานการแต่งตั้งพลับพลา
ริมที่พักพระจักราแต่กี้
กะเกณฑทหารอาษาใหญ่ น้อยเฮย
สารวัดนายหมวดชี้ช่องให้รดมทำ ฯ
๓๖๙๓ โยธาทุกเหล่าล้วนแขงขัน
ต่างก็วิ่งพันลวันวุ่นว้า
จับการเริ่มตัดฟันขนลาก ถากแฮ
เกลากล่อมเสาไม้คว้าเครื่องไม้ปรับปรุง ฯ
๓๖๙๔ ตระบัดจัดแต่งตั้งพลับพลา
สองมุขสองทิศาคู่ด้าน
พระโรงและศาลาทิมดาบ
ฉานน่าพระลานสอ้อนอีกทั้งเกยโถง ฯ
๓๖๙๕ มานค่ายสามชั้นรอบขอบคัน
รายสินาดอนันต์ปันแน่นล้อม
โรงไหยรถเรียงรันรายเรียบ
เขื่อนเพชรเขื่อนขันป้อมปีกป้องกองราย ฯ
๓๖๙๖ สรรค์เสรจสุครีพเข้าทูลสนอง
พระอนุชนารายน์สองทราบแล้ว
ยุรยาตรจากรถทองมาพลัน พลาแฮ
เถลิงอาศน์บัลลังก์แพร้วพรั่งพร้อมทวยหาญ ฯ
             

แผ่นที่ ๕๒๙ – พระราชครูพิเชต

๓๖๙๗ พระพรตพจนเอื้อนอภิปราย
แก่อสุรเสนานายนั่งพร้อม
เราจะยกพลรายโรมรบ
สำบุกตระบึกงล้อมไล่มล้างมารกระลี ฯ
๓๖๙๘ วรณีสูรกับท้าวทศพิณ
พิฆาฏสับเปนสินอย่าไจ้
สำแดงเดชกระบินทรระบือภพ
ใครจักเหนไฉนให้กล่าวชี้เชิงณรงค์ ฯ
๓๖๙๙ สุครีพรีบนบไท้ทูลสนอง
อันจะยกพลกองทัพบ่ล้น
ลงกาจักหม่นหมองโทรมซุด
ยักษปะชาเปนต้นจักต้องพลอยตาย ฯ
๓๗๐๐ อนึ่งวิเชียรพรหมเมศนั้นในมือ มารนา
ผิวทศพิณจะกระพือพิโรธเร้า
พาลพิฆาฏเสียคือตายเปล่า
จะเสื่อมเสียกระพเกียรติเจ้าหลักหล้าภพไตร ฯ
๓๗๐๑ เราผองคงจักต้องดำริห์
พระอวตารจะติโทษได้
บงกระบี่ที่ชาญพิไชยยุทธ
คือรับสั่งแต่ใต้บาทให้หาตัว ฯ
๓๗๐๒ เยียวมันหยิ่งแม้นไม่ยอมนา
จึ่งยกพลโถมถารบเร้า
ธจึ่งตรัสปฤกษาสืบต่อ ไปเฮย
กระบี่ใดควรเข้าต่อถ้อยทศพิณ ฯ
๓๗๐๓ สุครีพทูลแนะไท้นฤบาล
เหนแต่ชมพูพานแกว่นรู้
ยงยุทธว่องโวหารหากซื่อ ตรงนา
ควรจักวางกระมลกู้กิจให้สื่อสาสน ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว