โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๐๙

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 13:45, 20 กรกฎาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

ทศกัณฐ์แปลงตนเป็นพระอินทร์ออกรบกับพระรามจนตาย

แผ่นที่ ๔๓๔ – พระยาศรีสิงหเทพ

๓๐๓๒ คราวอินทรชิตแกล้งจำแลง ตนเฮย
พระอนุชไป่รแวงเกือบม้วย
ขอพระโปรดเกษแผลงพรหมมาศ
ล้างเหล่าอาธรรมด้วยเดชให้วายชนม์ ฯ
๓๐๓๓ หริวงษทรงสดับถ้อยหณุมาน
แหลมหลักเชิงเศิกหาญพจนพร้อง
ทรงศรรีบแผลงผลาญทศภักตร์
เฉวียนฉวัตกระบัดต้องอกท้าวทศเศียร ฯ
๓๐๓๔ คชทันต์ที่อกท้าวทศภักตร์
หลุดกระเด็นดุจชักคว่างทิ้ง
รูปแปลงกลับประจักษ์เปนทศ เศียรนา
ตกจากพิไชยรถกลิ้งกับพื้นปัถพี ฯ
๓๐๓๕ พระยายักษเจบปวดปิ้มชีวา วายแฮ
เหนพิเภกอนุชาอยู่ใกล้
โอษฐหนึ่งออกวาจาตรัสประ ภาษเฮย
ไฉนจึ่งแกล้งเชฐให้วอดด้วยดัษกร ฯ
๓๐๓๖ โอษฐสองว่าเจ้าจักครองลง กานา
ศพที่นึกจำนงพี่ม้วย
โอษฐสามฝากสององค์อรรคเรศ
กับหมู่นักสนมด้วยอย่าได้เดียดฉันท์ ฯ
๓๐๓๗ โอษฐสี่ว่าอนุชได้ครองกรุง แล้วแฮ
คงช่วยทะนุบำรุงเผ่าพ้อง
โอษฐห้าว่าจงผดุงทศพิธ ธรรมนา
เจือจิตรคิดปกป้องไพร่ฟ้าประชาชน ฯ
๓๐๓๘ โอษฐหกว่าได้กล่าววาจา ผรุศเฮย
ขออย่าผูกเวราปลดล้าง
โอษฐเจ็ดฝากลงกานัคเรศ
สืบแต่ไอยกาสร้างอย่าให้สาบสูญ ฯ
             

แผ่นที่ ๔๓๕ – พระยาศรีสิงหเทพ

๓๐๓๙ โอษฐแปดว่าพี่เคลิ้มเขลาฉงน
ไม่เชื่ออนุชเสียชนม์ชีพม้วย
หวังจิตรคิดเปนผลกลายกลับ โทษนา
เพราะเหตุโมหะด้วยรักร้อนรนทรวง ฯ
๓๐๔๐ โอษฐเก้าว่าพี่นี้ลาทิวง คตนา
น้องช่วยเมตตาปลงศพด้วย
อย่าทิ้งทอดกลางณรงค์เสียเสื่อม ยศนอ
โอษฐสิบจักพลันม้วยหมดสิ้นสุริเสียง ฯ
๓๐๔๑ ลูกลมคะยี่คั้นดวงใจ ยักษเฮย
ทศภักตรม้วยบรรไลยล่วงแล้ว
ทวยเทพนิกรในพิมานมาศ สรวงนา
ต่างๆ บานจิตรแผ้วแซร่ซ้องถวายไชย ฯ
๓๐๔๒ พระรามถามพิเภกผู้ภักดี
ทศภักตรแปลงอินทรีย์เคลือบคล้าย
เฉกเช่นรูปโกษีย์จักคิด ไฉนนา
งาปักอกราพร้ายเหตุนั้นเปนไฉน ฯ
๓๐๔๓ พิเภทูลว่าเจ้าจอมลง กาเฮย
รู้ว่าชีพจักปลงบ่แคล้ว
แปลงรูปเพื่อประสงค์ปรากฎ เกียรตินา
หมดฤทธิอิศรเวศแล้วรูปนั้นจึ่งกลาย ฯ
๓๐๔๔ เดิมเหตุแต่เมื่อครั้งทศกรรฐ
ชิงบุษบกกุเปนรันเชษฐไท้
อิศวรคว่างคชทันต์ปักอก ไว้นา
ซ้ำสาบต่อตายให้หลุดพ้นจากทรวง ฯ
๓๐๔๕ พระกฤษณสดับแจ้งหฤไทย แล้วแฮ
ตรัสว่าทศภักตรใจโหดไร้
เปนเสี้ยนเบียดเบียนไตรจักรทั่ว ภพนา
แต่ศพเรายกให้พิเภกผู้ภักดี ฯ
             

แผ่นที่ ๔๓๖ – พระยาศรีสิงหเทพ

๓๐๔๖ ตรัสเสร็จทรงรถแถวโกสีย์
เลิกทัพกลับโยธีโห่คร้าน
พิเภกรีบจรลีสู่ศพ พี่นา
กอดบาทเชษฐาสอื้นโอษฐพร้องรำพรรณ ฯ
๓๐๔๗ พระพี่มีเดชแม้นเพลิงกัลป์
หลงเชื่อหญิงอาธรรม์โหดไร้
เสียงองค์อิกไอสวรรย์มิตรญาติ พลนา
เพราะเหตุมานะให้โทษแท้ทันเหน ฯ
๓๐๔๘ มโหทรอำมาตยทั้งสารัน ทูตนา
เหนพิเภกกุมภัณฑ์โศกเศร้า
จึ่งพาพวกพลขันธ์มาสู่ ศพแฮ
นบบาทพิเภกเข้าซบหน้าอาดูร ฯ
๓๐๔๙ พิเภครั้นค่อยได้สติคลาย โศกเอย
ยลภักตรยักษสองนายตรัสใช้
ไปเชิญนาฎสองสายสมรรับ ศพนา
สองยักษอภิวาทไหว้กลับเข้าคืนนคร ฯ
๓๐๕๐ ถึงทูลอรรคเรศเจ้าจอมอนงค์
ว่าปิ่นลงกาปลงชีพแล้ว
สองนางสดับพจนทรงโศกสลด สลบนา
เถ้าแก่ประสุคนธ์แผ้วผ่องฟื้นคืนองค์ ฯ
๓๐๕๑ สององค์อรรคราชร้อนทรวงดาล แดเฮย
ทรงราชสีวิกากาญจน์ด่วนเต้า
นางสนมพนักงานตามเสดจ มานา
ถึงศพมณโฑเข้ากอดเบื้องบาทขวา ฯ
๓๐๕๒ นางอัคคีกอดเบื้องบาทเฉวียง
สองนาฎซบภักตรเอียงแอบไท้
นางสนมคร่ำครวญเสียงเซงแซ่ สนั่นเฮย
ทวยราษฎ์มาตยาไห้อัดอั้นกรรแสง ฯ
             
รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%80%9A%C3%A0%C2%B8%E2%80%9E%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%9D%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%93%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%C5%92_%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B9%CB%86_%C3%A0%C2%B9%E2%80%98%C3%A0%C2%B9%C2%90%C3%A0%C2%B9%E2%84%A2"
เครื่องมือส่วนตัว