โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๐๘

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 13:43, 20 กรกฎาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

ทศกัณฐ์โศกสั่งเมืองและออกรบ

แผ่นที่ ๔๒๙ – พระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นพิชิตปรีชากร

๒๙๙๗ มารุตโอรศได้ยลยักษ ถอยเฮย
กลับกราบทูลหริรักษ์ถี่ถ้วน
ตามถ้อยที่ทศภักตรลาสั่ง เมืองเฮย
พระสั่งเลิกพลม้วนหมดเมื้อคืนสฐาน ฯ
๒๙๙๘ วงษวิรามภวนเศร้าทรวงแสน โศกเอย
ถอยล่าพลคลาแดนด่วนเร้า
ร้อยพันพ่ายเคยแคลนเคยท่าน ทนฤๅ
ถึงปัจฉิมทุกข์เข้าอาตม์สิ้นอาจสมร ฯ
๒๙๙๙ อาทรทุกข์เท่ห์ท้าวเหลือลา ลดนา
ศิรทศทับอังษาโศกส้อย
สิบภักตรเผือดพรรณราศรีซีต แสยะนอ
ทรวงระทึกตึกตึกละห้อยละเหี่ยสิ้นสมปฤดี ฯ
๓๐๐๐ แค้นคิดสุดคิดท้าวจักคิด ไฉนนอ
ชีพตกใต้มืออมิตรหมดสู้
แค้นนักพระนักสิทธิ์รู้สารท สรรพฤๅ
เสียเล่ห์ลิงไป่รู้เท่าอ้ายดิรฉาน ฯ
๓๐๐๑ กูเองกลับโลกย์สู้ธรรมดา
รักชีพไป่รักษาชีพไว้
รู้ศึกสิเวลากลับไป่ มีนอ
ตำริห์ตราบรถไท้เทียบข้างเกยใน ฯ
๓๐๐๒ เสียงกรีดหวีดหวีดร้องปวงนา รีนา
เพราะทัศนพระอังษาเปล่าเกล้า
กลับเห็นสิเห็นอาดูรผิด ภักตรนอ
ต่างประคับประคองเข้ารับไท้ธารกร ฯ
๓๐๐๓ ทุกกรพระกอดแก้วกัลยา ไว้นา
ทุกเนตรพราวชลคลาพร่างย้อย
ทุกภักตรแนบภักตรนารีรทด รทวยเอย
ทุกโอษฐเอื้อนเล่าอ้อยอิ่งเอื้ออาดูร ฯ
             

แผ่นที่ ๔๓๐ – พระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นพิชิตปรีชากร

๓๐๐๔ สององค์อรรคเรศทั้งกำนัล
ยินข่าวราวยินพันผ่าฟ้า
สุดทุกข์สุดทบทันพระพร่ำ จบเลย
กรีดกรีดหวีดหวีดว้าวุ่นให้โหยครวญ ฯ
๓๐๐๕ มณโทองค์ท่าวเทิ้มทูลความ
สอึกสอื้นโอษฐปรามท่านยั้ง
พระเฮยโปรดเมียสามวันเคร่า น้อยเทอญ
ทูลยได้อิกตั้งแต่ร้องรงมโหย ฯ
๓๐๐๖ ท้าวทัดกำผัดน้องโดยมา นะนา
ความมอดใครห่อนสามาถเว้น
รักเจ้าสุดรักอาสูรสุด ใจเอย
แต่บอาจออกนอกเส้นแผกเบื้องรบิลแผน ฯ
๓๐๐๗ น้องเอ๋ยน้องแก้วพี่อย่าเนา ศัลยแม่
กรรม์ประกอบสองเราเร่งแคล้ว
เลงภักตร์พี่เสียเยาว์อย่าร่ำ เปล่าเลย
ตรัสแต่เท่านั้นแล้วเพ่งน้องนางตลึง ฯ
๓๐๐๘ กระหมซมโศกแส้เสียงสนม วอนนา
ร้อยเกษเกลือกบาทบรมฦชไท้
ท้าวปลอบรอบองค์ซมโศกทับ ทวีฤๅ
แต่ค่ำคุ้งรุ่งไท้จึ่งตั้งหฤไทยคง ฯ
๓๐๐๙ แฃงพระไทยเสด็จท้องโรงธาร
สั่งมาตยเกณฑ์พลมารโกฏิ์ร้อย
จัดเปนพยุหยาตรขนานใหญ่เพียง แผนนอ
สั่งเสร็จกลับทรงสร้อยโศกข้นคืนใน
๓๐๑๐ เพรีตีแต่ครั้งเดียวพล พรึบฤๅ
ต้องพิฆาฎหลายหนจึ่งพร้อม
ทวยทารละตนตนเคยออก หาญเฮย
ออกแต่ขลาดขยาดซ้อมแต่ถ้าทีหนี ฯ
             

แผ่นที่ ๔๓๑ – พระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นพิชิตปรีชากร

๓๐๑๑ ทศศรีตริด้วยขัติย์มาณะ
แม้มาทจำม้วยมละชีพแพ้
อย่าพ่ายอย่างรูปพระพงษ์เผ่า พรหมเลย
ถวิลเสร็จกลายองค์แก้รูปท้าวราวอินทร์ ฯ
๓๐๑๒ สงสินธุทรงเครื่องพร้อมเพราอลง การเฮย
ฝืนจะอาจฤๅองค์อาจได้
ซ้ำสดับศรับท์สัลยอนงในยิ่ง ห่วงนา
ชุดประทับกับนางให้สั่งน้องคนานาง ฯ
๓๐๑๓ ปางใดเจ้าได้ล่วงเลยเกิน พี่ฤๅ
จงอโหสิเทอญอย่าข้อง
ฝ่ายพี่พี่ขอเชิญอนุชอด ออมแม่
จงอย่าจองกรรมพ้องแก่ข้าคนตาย ฯ
๓๐๑๔ ทั้งหายฟังถ้อยท่านเพียงขาด ใจนา
อรรคเรศเกษเกลือกยาทท่านอ้อน
พระเอยอย่าเสียอาตม์เสียชีพ พระเลย
อันษิดาพาร้อนอย่าไว้จงคืน ฯ
๓๐๑๕ ฟังนางนิ่งคิด้วยอาลัย นางนอ
ตระบัตมะนะหฤไทย์ท่านรั้ง
จะส่งก็อายไกษยชีพประเสริฐ กว่านา
ถวิลศักดิ์หักจิตรยั้งโศกได้ไคลคลา ฯ
๓๐๑๖ ปองคณานาเรศสิ้นเกรงผิด
พร้อมหฤไทย์กันติดท่านเต้า
ถึงทันที่เกยสถิตจอมราน์
ต่างต่างวางวิ่งเข้ากอดเบื้องบาทสัลย์ ฯ
๓๐๑๗ มณโทร้องโอ้พระจอมใจ เมียเฮย
ไฉนพระเสียเมียไปเปล่าม้วย
สาวสนมว่าพระไทรโพธิร่ม เกษพ่อ
ไฉนพระละข้าด้วยปราศน้ำกรุณา ฯ
             

แผ่นที่ ๔๓๒ – พระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นพิชิตปรีชากร

๓๐๑๘ อสุราองค์แอบใกล้มเหษี สรวลนอ
อย่าแม่อายเสนีอย่าร้อง
ม้วยพี่พิเภกทีจะสืบ พงษ์แม่
อุส่าห์ฝากองค์น้องจะได้ดำรงตน ฯ
๓๐๑๙ สั่งเสร็จขึ้นรถไท้ขับพล คลานา
ฝูงราษฎ์แน่นคอยยลท่านเต้า
อาลัยท่านทุกตนชลหลั่ง ภักตร์นา
ท้าวก็แสนสุดเศร้าโศกเอื้ออาลัย ฯ
๓๐๒๐ ออกนอนัคเรศท้าวแลหลัง
ถวิลทเวศถึงวังเปล่าร้าง
วาบว้าหฤไทยประทังสติไป่ ทรงเลย
ตลึงพระองค์แขงค้างเนตรน้ำนองแล ฯ
๓๐๒๑ เห็นสวนหวนใคร่ไคล้ษีดา อีกนา
สั่งจุ่งสะใจคราสุดท้าย
ไว้ฝ่าฝากรามาเมื่อมอด เถิดฤๅ
นึกนักฝักลิงย้ายคิดทิ้งถวิลจร ฯ
๓๐๒๒ พลากรเคยเกริกกร้าวเกริ่นเสียง
สงบสงัดสำเนียงเงียบซื้อ
ตราบถึงที่ยุทธเพียงทัพภูต พรายนา
สั่งโห่จำโห่อื้ออ่อนไร้เสียงหาญ ฯ
๓๐๒๓ นฤบาลราเมศทั้งอนุชา
เสด็จออกพระพลาพานเรศเฝ้า
สดับศับท์ทราบอสุรามามอด ม้วยฤๅ
สั่งทัพสรรพเสด็จเต้าต่อล้างดัษกร ฯ
๓๐๒๔ พานรพานเรศรู้คราวสุด ศึกฤๅ
ไป่พักเร่งพลันรุดรีบผ้าย
เสียงหาญโห่อึงอุดเอิกยิ่ง ก่อนนา
ถึงสั่งยั้งทัพท้ายทุ่งท้องสนามไชย ฯ
             

แผ่นที่ ๔๓๓ – พระยาศรีสิงหเทพ

๓๐๒๕ ทศเศียรรยลทัพไท้จักรี
หวาดหวั่นฤไทยทวีเทวศเศร้า
แล้วหวนจิตรคิดมีมานะ กรษัตริย์นา
ตรัสสั่งทวยหาญเข้าไล่ล้างลิงพหล ฯ
๓๐๒๖ พลมารต่างคร้ามฤทธิพานร อยู่นา
จำจิตรเข้าราญรอนต่อต้าน
ลางตนอาจหาญฟอนฟันฟาด ลิงแฮ
ลางยักษสทกสท้านย่อท้อถอยหลัง ฯ
๓๐๒๗ ลิงเหนพลางโห่ซ้ำสำทับ
ยักษวิ่งลิงโจมจับจิกเกล้า
โรมรุกบุกบันสับปยุทธย่ำ ยีนา
อำมาตยมโหทรเข้าป่าลี้หนีซอน ฯ
๓๐๒๘ บ้างตายบ้างรีบเร้นหลบหนี ไปแฮ
ซากศพยักษโยธีเกลื่อนด้าว
ยังเหลือแต่สารถีกับทศ เศียรนา
รีบขับรถาท้าวไล่ต้อนรอญลิง ฯ
๓๐๒๙ พลลิงไป่ต่อต้านเดชะ ยักษเฮย
แตกย่นจนประทะรถไท้
ทศกรรฐมุ่งหมายพระรามลักษณ์ แลแฮ
แสดงเดชแผลงศรให้พิฆาฏล้างราชอรินทร์ ฯ
๓๐๓๐ ศรกลายเปนดอกไม้มาลย์กรอง
ทศภักตร์เหนหลากหมองจิตรเศร้า
พระกฤษณ์หน่วงวงศรปองผลาญทศ กรรฐ์นา
เหนรูปอมเรศเข้าอยุดยั้งยืนตลึง ฯ
๓๐๓๑ วายุบุตรทูลบาทเบื้องอวตาร
ทรงพระดำริห์การปราบเสี้ยน
ไฉนหลงเล่หกลมารยายักษ เล่านา
ทศภักตรแปลงเพศเพี้ยนรูปให้พิศวง ฯ
             
รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%80%9A%C3%A0%C2%B8%E2%80%9E%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%9D%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%93%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%C5%92_%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B9%CB%86_%C3%A0%C2%B9%E2%80%98%C3%A0%C2%B9%C2%90%C3%A0%C2%B9%CB%9C"
เครื่องมือส่วนตัว