โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๑à¹à¹–
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
การปรับปรุง เมื่อ 13:35, 20 กรกฎาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
หนุมานหลอกให้ทศกัณฐ์ออกรบ
แผ่นที่ ๔๒๔ – พระราชนิพนธ์
๒๙๖๒ จัดเปนสองทัพแม้น | มารบิด เบือนแฮ | ||
จงประหารชีวิตร | อย่าเว้น | ||
สั่งให้ฟั่นเชือกติด | ตนทุก กองเฮย | ||
พบสวาน่าเหล้น | มัดเข้ามาเมือง ฯ | ||
๒๙๖๓ มโหทรรับสั่งแล้ว | รีบมา | ||
เร่งตรวจเตรียมโยธา | ครบถ้วน | ||
สองทัพสรรพสาตรา | วุธธุช ทิวแฮ | ||
สารแสะรันแทะล้วน | แต่งตั้งตามกระบวน ฯ | ||
๒๙๖๔ ทศเศียรทรงเครื่องพร้อม | พิไชยยุทธ์ | ||
หัดถ์จับสาตราวุธ | ใหญ่น้อย | ||
แล้วตรัสเรียกวายุบุตร | ตามเสด็จ มานา | ||
เถลิงรถเร่งพลคล้อย | คลาศเข้าพนมวัน ฯ | ||
๒๙๖๕ ครั้นถึงบรรพตใกล้ | สนามรณ รงค์เอย | ||
กระบี่ให้หยุดพล | พักไว้ | ||
ลงรถรีบจรดล | สู่ทศ เศียรแฮ | ||
ทูลว่าข้อขอให้ | เสด็จยั้งอยู่พลาง ฯ | ||
๒๙๖๖ ลูกจักร่ายเวทป้อง | กายา | ||
ลอบสู่ทัพปัจจา | มิตรแล้ว | ||
จับลักษณ์กับรามา | มัดเหาะ มาแฮ | ||
พระจึ่งขับพลแกล้ว | กลาดเข้าตลุมบอน ฯ | ||
๒๙๖๗ ทศกรรฐ์สรวลก้องเกือบ | ถึงพรหม โลกย์เฮย | ||
ตบหัดถ์ฉาดฉานชม | ชอบแท้ | ||
ครั้งนี้ที่ปรารมภ์ | ราวกับ ปลิดแฮ | ||
เหนชัดสัตรูแพ้ | พ่ายด้วยเดชดนัย ฯ | ||
๒๙๖๘ จับมนุษย์นายทัพทั้ง | สองคน ได้แฮ | ||
ลิงล่อยคงพลอยซน | ซอกเร้น | ||
เสนาอย่าเผลอตน | ตามจับ พิเภกนา | ||
ตั้งจิตรคิดว่าเหล้น | สนุกนิ์ครั้งคราวเดียว ฯ | ||
แผ่นที่ ๔๒๕ – พระราชนิพนธ์
๒๙๖๙ หณุมานจรจากเจ้า | ลงกา | ||
ร่ายเวทบังไนยนา | กอบกั้ง | ||
กันหมู่อสุรพลา | กรห่อน เหนแฮ | ||
เหาะลิ่วกลางลมยั้ง | อยู่ถ้าหลานอินทร์ ฯ | ||
๒๙๗๐ กระบินทร์บงพ้องบุตร | พระพาย | ||
หยิบกล่องล่องลมผาย | ผาดฟ้า | ||
พาส่งแก่พี่ชาย | ชมชื่น กันแฮ | ||
สองร่อนลงสู่หล้า | รีบเฝ้าพระนรายน์ ฯ | ||
๒๙๗๑ ทูลถวายชิพิตรท้าว | ทศภักตร | ||
แถลงเลศซึ่งลวงนัก | พรตพลั้ง | ||
ล้วนราพสุดฤทธิจัก | โรมรบ พระนา | ||
สิ่งเชื่อจำชอบตั้ง | แต่งข้าต่อณรงค์ ฯ | ||
๒๙๗๒ ทรงสดับปราโมชได้ | ดังนึก | ||
ชมฉลาดสองล้ำฦก | เลิศผู้ | ||
อาสาดังตัดศึก | อสูรเสร็จ สลายแฮ | ||
ความชอบใครไป่สู้ | พี่น้องสองนาย ฯ | ||
๒๙๗๓ แล้วผินประภาศพ้อ | พระอนุช ท่านนา | ||
เจ้าพิโรธวายุบุตร | บอกฟ้อง | ||
เขาไปไม่เปนดุจ | คำกล่าว โทษแฮ | ||
เมื่อฉะนี้พระน้อง | จะอื้นโอษฐไฉน ฯ | ||
๒๙๗๔ พระลักษณรับผิดเอื้อน | อาจใจ ทูลแฮ | ||
ขุนกระบี่ปรีชาใคร | เปรียบได้ | ||
ซื่อสัตยสถิตยใน | ความภัก ดีนา | ||
ควรแก่ยศศักดิ์ไท้ | ธิราชเจ้าบำนาน ฯ | ||
๒๙๗๕ จึ่งกระบี่วายุบุตรไหว้ | บาทา ทูลแฮ | ||
ข้าใคร่ลวงมารมา | จุ่งใกล้ | ||
จักชูกล่องชีวา | เย้ายั่ว มันนอ | ||
เย้ยเยาะทศกรรฐให้ | เลือดย้อยไนยนา ฯ | ||