จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
หนุมานอาสาลักกล่องดวงใจทศกัณฐ์ จนถึงพระฤษีโคบุตรพาหนุมานถวายตัว
แผ่นที่ ๔๑๒ – พระราชนิพนธ์
|
๒๘๗๘ ตริเสร็จสั่งให้เลิก | | พลไกร
|
กลับนครคืนครไล | | คลาศแคล้ว
|
ทรงสังข์สั่งทัพไชย | | คืนกลับ
|
เสดจสู่พลับพลาแพร้ว | | พรั่งพร้อมพานรินทร ฯ
|
|
|
๒๘๗๙ พระทรงดำริห์ด้วย | | การสง ครามแฮ
|
ซึ่งสิบศิรไป่ปลง | | ชีพม้วย
|
พลางถามพิเภกจง | | แจ้งเหตุ
|
อสุรคงชีพด้วย | | เดชกล้ากลั่นไฉน
|
|
|
๒๘๘๐ พิเภกทูลเหตุแจ้ง | | จริงประจักษ์
|
ว่าจิตรท้าวทศภักตร์ | | ถอดไว้
|
อาศรมแห่งพระนัก | | สิทธิซ่อน สงวนแฮ
|
จักกราบทูลก่อนไส้ | | เฉกแสร้งสังหาร ฯ
|
|
|
๒๘๘๑ พระอวตารสดับสิ้น | | สงกา
|
จึ่งประกาศท้าวพระยา | | ฝ่ายเฝ้า
|
ใครอาจจักอาษา | | เอาจิตร ได้ฤๅ
|
มวญหมดประณตเกล้า | | ห่อนกล้าฉสองสาร ฯ
|
|
|
๒๘๘๒ ตรัสถามสามครั้งจึ่ง | | หณุมาน
|
รับพระราชโองการ | | ท่านใช้
|
ขอองคตไชยชาญ | | ไปช่วย กันแฮ
|
เจ็ดทิวาจักให้ | | เสรจได้ดังประสงค์ น
|
|
|
๒๘๘๓ ยินสนองเปรมโปรดเกล้า | | อนุญาต ตามนา
|
แล้วประสิทธิพรประสาศ | | เพิ่มให้
|
หณุมานออกจากราช | | สภาฉุก เฉลียวแฮ
|
จึ่งกลับคำนับใกล้ | | บาทไท้กระซิบทูล ฯ
|
|
|
๒๘๘๔ ข้าบาทจรจากเบื้อง | | บทศรี
|
ใครจักกราบทูลคดี | | ว่าร้าย
|
ขอพระโปรดปรานี | | งดเจ็ด เวรนา
|
ทูลเสรจสองสวาผ้าย | | เผ่นขึ้นคัคณานต์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๑๓ – พระราชนิพนธ์
|
๒๘๘๕ สองทหารเหาะมุ่งแคว้น | | ลงกา
|
ถึงยอดนิลกาลา | | หยุดยั้ง
|
เข้าสู่พระสิทธา | | กอดบาท สอื้นแฮ
|
นักสิทธิ์สนเท่ห์ตั้ง | | กระทู้ขู่ถาม ฯ
|
|
|
๒๘๘๖ พายุบุตรเสบอกแจ้ง | | ใจความ
|
ข้าคู่คือทหารรรา | | พี่น้อง
|
อาสาหักสงคราม | | ไชยชอบ สูญแฮ
|
กลับคิดพาลผิดจ้อง | | จักล้างชีวัน ฯ
|
|
|
๒๘๘๗ ยินข่าวท้าวราพเลี้ยง | | เหล่าทหาร ดีนา
|
ใคร่สู่โพธิสมภาร | | พึ่งไท้
|
สิทธาว่าใช่การ | | กูผนวช
|
เองภักดีจริงไซร้ | | จุ่งเข้าไปเอง ฯ
|
|
|
๒๘๘๘ ข้าเกรงพระกริ้วไป่ | | ทันถาม พระเอย
|
กลัวเกลือกจะวู่วาม | | ฆ่าข้า
|
พระนำช่วยแนะความ | | ซึกภัก ดีแฮ
|
เหนชีพจะค่อยช้า | | ช่วยให้คงชนม์ ฯ
|
|
|
๒๘๘๙ นักสิทธิยลโศกเศร้า | | เหนสม จริงนา
|
ไป่ทราบเล่ห์ลมลิง | | หลอกให้
|
สงสารทศกรรฐกรม | | ทรวงสุด คิดแฮ
|
ได้กระบี่จักได้ | | ช่วยร้ารอนเข็ญ ฯ
|
|
|
๒๘๙๐ ตริแล้วรับถ้อยห่ม | | คากรอง
|
มือจับธารกรมอง | | จดจ้อง
|
ออกจากกุฎสอง | | สวาฉุด สใบแฮ
|
ดาบศเบือนภักตรร้อง | | ว่ารั้งกูใย ฯ
|
|
|
๒๘๙๑ พานรว่าข้านึก | | สงกา อยู่นา
|
พิเภกทูลพะรา | | เมศไท้
|
ว่าพระปิ่นราพนา | | สูรถอด จิตรแฮ
|
มอบพระมุนไว้ | | เก็บเร้นจริงฤๅ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๑๔ – พระราชนิพนธ์
|
๒๘๙๒ ฤๅษีรับสัตยซ้ำ | | ห้ามปราม
|
เองอย่าพูดแพร่ความ | | เอิกอื้อ
|
กระบี่ว่าเกรงราม | | ริลอบ ลักแฮ
|
นักสิทธิคิดชอบรื้อ | | รีบเข้าศาลา ฯ
|
|
|
๒๘๙๓ หยิบได้ดวงชีพแล้ว | | ถือมา ด้วยแฮ
|
หณุมานมารยา | | ซักไซ้
|
เหตุใดที่ลงกา | | กว้างใหญ่
|
จักเกบไว้ไป่ได้ | | ดั่งนี้นึกฉงน ฯ
|
|
|
๒๘๙๔ ฤๅษีแสดงเหตุให้ | | พานร สิ้นแฮ
|
แล้วรีบพากันจร | | ดัดดั้น
|
มากระทั่งถึงนคร | | ขุนกระบี่
|
ฉวยฉุดธารกรซั้น | | เสกถ้อยพาที ฯ
|
|
|
๒๘๙๕ ข้าคิดวิตกด้วย | | ดวงใจ ราพนา
|
พระจะพาเข้าไป | | ชิดนั้น
|
ฉวยกลับสู่กายไฉน | | จะถอด ทันฤๅ
|
นักสิทธิ์สดับอั้น | | อกร้องหาฤๅ ฯ
|
|
|
๒๘๙๖ วานรแนะให้มอบ | | องคต
|
ถือยู่นอกนครงด | | ท่าผ้าย
|
นักธรรมเชื่อคำหมด | | มอบกล่อง ชีพแฮ
|
พาแต่หณุมานย้าย | | ยาตรเข้าธานี ฯ
|
|
|
๒๘๙๗ พลเมืองตื่นมี่ก้อง | | กรุงมาร
|
ลิงสกิดพระอาทิตย์ | | ใส่ใคล้
|
ว่าองคตอยู่ทวาร | | เกลือกยักษ ยุทธแฮ
|
ข้าจะไปสั่งให้ | | บอกแจ้งตามจริง ฯ
|
|
|
๒๘๙๘ สิทธาบรู้เท่า | | เสียที ลิงนา
|
ขุนกระบินทรยินดี | | รีบผ้าย
|
มาสู่ลูกพาลี | | นฤมิตร
|
กล่องชีพทศภักตรคล้าย | | เก่าแล้วสั่งสาร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๑๕ – พระราชนิพนธ์
|
๒๘๙๙ จงส่งกล่องใหม่ให้ | | ดาบศ
|
พาเก่าไปบรรพต | | ฝ่ายใต้
|
อัญชันชือปรากฎ | | สังเกต
|
คอยพี่เหาะขึ้นให้ | | รีบร้อนนำมา ฯ
|
|
|
๒๙๐๐ สั่งเสร็จประณตน้อม | | หัถปรสาร รฦกแฮ
|
ขอพระพายอย่าพาน | | พัดแผ้ว
|
กว่าจะเสร็จราชการ | | พระกฤษณ ท่านเอย
|
แล้วสู่นักสิทธิแคล้ว | | คลาศเข้าโรงคัล ฯ
|
|
|
๒๙๐๑ ทศภักตรผันพบหน้า | | พานร
|
ลุกขยับจับศร | | ก่งรั้ง
|
ถามว่าพระบร | | ปักษสู่ ใยฤๅ
|
แค้นยิ่งโยมไป่ยั้ง | | จักแย้งยิงมัน ฯ
|
|
|
๒๙๐๒ ฤๅษีร้องห้ามอย่า | | หุนหัน
|
ขึ้นนั่งบัลลังก์พลัน | | ฟลอดจ้อ
|
วานรนี่ผิดกัน | | กับพระ รามนอ
|
ให้รูปพามาง้อ | | อยู่ด้วยพระยามาร ฯ
|
|
|
๒๙๐๓ ฟังสารตรองตริซ้ำ | | สอบถาม ลิงแฮ
|
เหตุซึ่งโกรธพระราม | | กล่าวอ้าง
|
ข้อใดที่เปนความ | | แค้นนัก นั้นฤๅ
|
จึ่งจะมาเข้าข้าง | | ฝ่ายข้าจงแถลง ฯ
|
|
|
๒๙๐๔ หณุมานทูลตอบถ้อย | | ทศภักตร
|
ศึกใหญ่ใดข้าหัก | | ทุกครั้ง
|
พระรามร่ำแต่จัก | | คาดโทษ ทัณฑ์นา
|
บำเหน็จรางวัลตั้ง | | แต่เฟื้องฤๅมี ฯ
|
|
|
๒๙๐๕ ทศศีร์เชื่อหมดสิ้น | | แสร้งทวน ถามเฮย
|
เมื่อหักสวนเราชวน | | อยู่ไส้
|
ไม่อยู่ฆ่ายักษลวน | | ลามลวก เมืองแฮ
|
ราเมศรางวัลให้ | | มากน้อยเปนไฉน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๑๖ – พระราชนิพนธ์
|
๒๙๐๖ พระรามยังรักข้า | | จึ่งหนี พระเอย
|
ครั้นพิเภกพาที | | ยุไท้
|
กลับเกลียดกลับด่าตี | | แต่โกรธ กริ้วนา
|
บำเหน็จนั้นข้าได้ | | แต่ผ้าชุบสรง ฯ
|
|
|
๒๙๐๗ ความแค้นข้าพ้นที่ | | พรรณา
|
จึ่งบั่นบากหน้ามา | | พึ่งไท้
|
จะขอรับอาสา | | ออกศึก
|
จับมนุศย์จุ่งได้ | | มัดเข้ามาถวาย ฯ
|
|
|
๒๙๐๘ สิบเศียรสดับเพี้ยง | | เผด็จศึก เสร็จเฮย
|
เหนชนะสมนึก | | คาบนี้
|
สั่งหมู่มุขมาตยปฤก | | ษาไต่ สวนแฮ
|
ต่างว่าสุจริตชี้ | | ชอบเลี้ยงพานร ฯ
|
|
|
๒๙๐๙ ยินคำดำหรัสด้วย | | หณุมาน
|
พ่อจะเลี้ยงเจ้าปาน | | ลูกแก้ว
|
ขอบคุณพระอาทิตย์ | | เฉกชุบ ชีพแฮ
|
นักสิทธิเสร็จกิจแล้ว | | ละท้าวคืนสฐาน ฯ
|
|
|
๒๙๑๐ ถึงทวารองคตให้ | | กล่องนิมิตร
|
ดาบศบแคลงจิตร | | รับเต้า
|
ลิงพากล่องชิพิตร | | จริงเหาะ ไปแฮ
|
อยู่ยอดผาเคร่าเค้า | | ที่ซ้อมสัญญา ฯ
|
|
|
๒๙๑๑ ทศกรรฐ์จัดเครื่องต้น | | อลังการ
|
ปราสาทแสนสฤงฆาร | | มอบให้
|
เปนบำเหน็จหณุมาน | | สามิภักดิ์ มาแฮ
|
แล้วสู่ปรางนั่งใกล้ | | กล่าวแจ้งมหิษี ฯ
|
|
|
๒๙๑๒ มณโฑทูลห้ามอย่า | | ควรคิด เลี้ยงนา
|
ปรปักษกลับเปนมิตร | | มักร้าย
|
ทศเศียรว่าเหนสนิท | | อย่านึก แหนงเลย
|
เจ้าจุ่งรักลิงลม้าย | | ลูกแก้วเกิดครรภ์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๑๗ – พระราชนิพนธ์
|
๒๙๑๓ กระบี่วายุบุตรขึ้น | | สถิตยปราง ประทานเฮย
|
แสนส่ำสาวสุรางค์ | | เรียบเฝ้า
|
หลอนหลอกหยอกยุดนาง | | มานวด พัดแฮ
|
ถนอมแนบแอบอุรเคล้า | | ตราบเคลิ้มหลับใหล ฯ
|
|
|
๒๙๑๔ อรุณเรืองเรื่อฟื้น | | ตื่นตา
|
เจนจากแท่นนิทรา | | รวดเร้า
|
มาประดับสรรพขัติยา | | ภรณเพริด พรายแฮ
|
ขึ้นสู่ปราสาทเฝ้า | | แทตยไท้ทศเศียร ฯ
|
|
|
๒๙๑๕ ขุนมารมาต้อนรับ | | พาไป
|
ยังพระโรงฝ่ายใน | | นั่งใกล้
|
ปราโมทย์มนะปราไส | | พลางตรัส ถามแฮ
|
ไฉนจึ่งเจ้าไป่ไหว้ | | พ่อนี้นึกฉงน ฯ
|
|
|
๒๙๑๖ กระบี่บ่ายเบี่ยงถ้อย | | ทูลสาร
|
ขอพระโปรดประทาน | | โทษข้า
|
เพราะคอยพระพายพาน | | พอประณต ก่อนแฮ
|
จึ่งเคร่าบังคมช้า | | เช่นนี้อย่าขนาง ฯ
|
|
|
๒๙๑๗ ท้าวราพเสียรู้กลับ | | ชมกตัญ ญูแฮ
|
คุณชนกยกใครทัน | | เทียบได้
|
เชิญพ่อตริการบัน | | เทาทุกข์ แทตยนา
|
ปราบศึกสองมนุษยให้ | | เหือดสิ้นสงคราม ฯ
|
|
|
๒๙๑๘ กระบี่ว่าบัดนี้ | | บุตรมา เฝ้าแฮ
|
หวังจะใคร่ทูลลา | | ปราบเสี้ยน
|
สิบเศียรสบอัชฌา | | ไศรยสั่ง มาตย์เฮย
|
ให้จัดพยุหอย่าเพี้ยน | | ผิดครั้งพระดนัย ฯ
|
|
|
๒๙๑๙ เสนานอบเกล้ารับ | | บรรหาร ท่านนา
|
มากะเกณฑ์พลมาร | | มากม้วน
|
บกพร่องไพร่จ่ายการ | | เก็บซัก เติมแฮ
|
ตามแบบอินทรชิตถ้วน | | ขนบตั้งเต็มขบวน ฯ
|
| | |
|