โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๙๘
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
การปรับปรุง เมื่อ 09:56, 20 กรกฎาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
เมื่อทศกัณฐ์รบกับพระราม แล้วพุ่งหอกกบิลพัทหมายฆ่าพิเภก พระลักษณ์ช่วยป้องปัดจึงต้องหอกกบิลพัทสลบ
แผ่นที่ ๓๙๑– พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ์
| ๒๗๓๑ ทศภักตรคว่างจักรล้าง | เหล่าพา นรเฮย | ||
| โชติช่วงเปลงเพลิงดา | ดาษไหม้ | ||
| พระลักษณลั่นอัศวา | ล้างจักร เลอียดแฮ | ||
| ปนห่าฝนดับให้ | มอดสิ้นหมดควัน ฯ | ||
| ๒๗๓๒ ทศภักตรรบรุกเร้า | พลางยล | ||
| หาพิเภกจะผจญ | เจอะใกล้ | ||
| ด่าว่าชาติทรชน | ไป่คิด คุณเฮย | ||
| ดีแต่สาวไส้ให้ | แก่เสี้ยนศัตรู ฯ | ||
| ๒๗๓๓ รู้เล่ห์กลศึกสิ้น | ฦกลับ | ||
| ฆ่าโคตรประยูรยับ | ย่อยม้วย | ||
| เศียรมึงจักขาดพับ | อยู่ที่ นันเฮย | ||
| พลันพุ่งหอกไปด้วย | เดชห้าวหฤไทยหาญ ฯ | ||
| ๒๗๓๔ พระลักษณกลัวหอกต้อง | พระยา พิเภกเฮย | ||
| วิ่งจับศรศักดา | ปัดป้อง | ||
| กระบิลพัทซัดมา | ถูกพระ กายแฮ | ||
| สุดจะทานองด์ต้อง | ตกพื้นปัถพี ฯ | ||
| ๒๗๓๕ ภูวนารถเหนหอกต้อง | อนุชา | ||
| ดาลเดือดดังอุรา | แหลกร้าว | ||
| จึ่งแผลงสาตรศักดา | พรหมมาศ | ||
| ปักอกทศภักตรท้าว | ตกกลิ้งกลางดิน ฯ | ||
| ๒๗๓๖ ทศเศียรต้องสาตรแม้ | ชีพวาย | ||
| จบทั่วสกลกาย | รุ่มเร้า | ||
| พลางร่ายวิทยาหาย | พอย่ำ ค่ำแฮ | ||
| จึงเลิงกพยุหเข้า | พิเวศนปลื้มหฤไทยทวี ฯ | ||
| ๒๗๓๗ ราเมศเหนยักษเมื้อ | ยังนคร | ||
| เสดจจากรถบทจร | สู่น้อง | ||
| ลดองค์จับหอกถอน | ไป่เคลื่อน คลาศแฮ | ||
| ช้อนเกษวางตักพร้อง | พร่ำสิ้นสมประดี ฯ | ||
แผ่นที่ ๓๙๒– พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ์
| ๒๗๓๘ เสียงส่ำนิกรแซ่ซร้อง | โศกศัลย์ | ||
| เยนยเยือกพนมวัน | หวั่นว้า | ||
| ต่างตนร่ำรำพรรณ | ชลเนตร นองเฮย | ||
| ซวนสลบซบหน้า | เพียบพื้นเมทนี ฯ | ||
| ๒๗๓๙ ร้อนอาศน์อมเรศเจ้า | จอมภพ | ||
| จึ่งเพ่งทิพเนตรสบ | เดือดดิ้น | ||
| ไขทิพยอุทกอบ | อวนกลิ่น ฟุ้งนา | ||
| ทราบทร่านสกลสิ้น | กลับฟื้นคืนชนม์ ฯ | ||
| ๒๗๔๐ พระกฤษณุรักษฟื้น | คืนองค์ | ||
| เหนพระลักษณไป่คง | ชีพได้ | ||
| ตรัสถามอนุชพงษ | พรหมอาจ รู้ฤๅ | ||
| คือจักทำใดให้ | ชีพน้องเราคืน ฯ | ||
| ๒๗๔๑ พิเภกประณตน้อม | ทูลพลัน | ||
| โอสถซึ่งแก้กัน | ไป่ข้อง | ||
| โปรดใช้กระบินทร์อัน | เรืองเดช | ||
| ไปเกบมาทาต้อง | หลุดได้ดังประสงค์ ฯ | ||
| ๒๗๔๒ สั่งกรณีตรีชวเบื้อง | พสัญญี เขาเฮย | ||
| มูลอุศุภราชมี | อยู่ถ้ำ | ||
| แม่หินราชนาคี | เธอเกบ ไว้นา | ||
| ลูกบดทศภักตรซ้ำ | ซ่อนไว้เปนเขนย ฯ | ||
| ๒๗๔๓ พระตรีภูวนารถเอื้อน | โองการ | ||
| สั่งบุตรพระพายชาญ | เดชแกล้ว | ||
| จงไปดั่งขุนมาร | พิเภก บอกเฮย | ||
| ได้เสร็จสมสั่งแล้ว | อย่าช้ามาพลัน ฯ | ||
| ๒๗๔๔ หณุมานรับสั่งแล้ว | ชุลีลา | ||
| พลางร่ายวิทยมนตรา | อ่านอ้าง | ||
| แปลงกายดั่งพรหมมา | ภักตร์สี่ | ||
| ลอยละลิ่วเวหาศคว้าง | มุ่งไม้ไพรพนม ฯ | ||
