โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๗๘
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
การปรับปรุง เมื่อ 08:59, 20 กรกฎาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
อินทรชิตตัดหัวสุขาจาร เพื่อลวงพระราม
แผ่นที่ ๓๑๑ – ขุนวิสูตรเสนี
| ๒๑๗๑ พระลักษณบรู้เท่า | ถึงกล | ||
| หวาดว่าจริงสุดจน | อกอั้น | ||
| จับศรพาดสายฉงน | ชงักเงือด อยู่แฮ | ||
| ชลเนตรนึกจักกลั้น | กลับย้อยอย่างเผลียง ฯ | ||
| ๒๑๗๒ วายุบุตรองคตทห้าว | เหิมฮึก โกรธแฮ | ||
| สุครีพพลลิงคึก | เข่นเขี้ยว | ||
| ดูดุจจักโจมสอึก | ยุดแย่ง นางนา | ||
| ฮึดฮัดกัดกรามเกรี้ยว | ข่วนแก้มเกาคาง ฯ | ||
| ๒๑๗๓ นางสอื้นโอฐสั่งซ้ำ | ฤๅหยุด | ||
| อินทรชิตจิกเกษฉุด | ลากซั้น | ||
| ขรรคฟาดขาดฅอปุด | ชูเหวี่ยง ไปแฮ | ||
| แล้วก็ตบหัดถ์ครั้น | เสร็จแกล้งกล่าวกล ฯ | ||
| ๒๑๗๔ เหวยมนุษยจักนั่งรั้ง | รอไฉน | ||
| จงเร่งรับศีระไป | อย่าช้า | ||
| จำไป่ท้อถากท้า | หยาบเย้าทีหยาม ฯ | ||
| ๒๑๗๕ เหวยเองมัวมั่วพ้อง | พลสวา | ||
| มาก่อนกวนลงกา | ดั่งนี้ | ||
| มาจักแย่งอยุทธยา | จับญาติ นายนอ | ||
| พลางเลิกพยุหลี้ | ลาศขึ้นเวหน ฯ | ||
| ๒๑๗๖ พระลักษณหลงเล่หท้อ | หฤไทย | ||
| ทุกขว่าจริงเจบใน | อุระร้อน | ||
| รางอาบอสุชลไหล | เลยเลิก พหลแฮ | ||
| คืนสู่พลับพลาสท้อน | เทวศเศร้าสงสาร ฯ | ||
| ๒๑๗๗ ถึงถวายคำนับก้ม | กำศรด | ||
| กรกอดบาทบงกช | ท่านไท้ | ||
| สอื้นอักอุระรันทศ | ทูลเหตุ สิ้นแฮ | ||
แผ่นที่ ๓๑๒ – ขุนวิสูตรเสนี
| ๒๑๗๘ สอื้นร่ำกำศรดเศร้า | แสนศัลย โศกเอย | ||
| ชลเนตรอเนกนันต์ | เนื่องย้อย | ||
| อ้าองค์เพื่อนยากจรัล | แรมเถื่อน | ||
| ฤๅมละเรียมลห้อย | แม่เมื้อเมืองสวรรค์ ฯ | ||
| ๒๑๗๙ หักโศกสีหนาทอื้น | โองการ | ||
| พิเภกปรีชาชาญ | ยิ่งผู้ | ||
| อินทรชิตมันประหาร | พระอนุช ฤๅนา | ||
| จงจับยามให้รู้ | เหตุร้ายดีไฉน ฯ | ||
| ๒๑๘๐ ไนยหนึ่งลาศเลิกลี้ | พลมูล มากเฮย | ||
| โดยพิฆัมพรยูร | ยาตรฟ้า | ||
| ปองยุทธแย่งมไหสูริย | ศรีอยุทธ ยาฤๅ | ||
| ฤๅว่าเลิกพลกล้า | กลับแกล้งเปนกล ฯ | ||
| ๒๑๘๑ พิเภกผู้เชี่ยวแท้ | ทางพยา กรเฮย | ||
| ทูลแด่องค์จักรา | ร่มเกล้า | ||
| ว่าผู้ซึ่งมรณา | นั้นชาติ ชายพ่อ | ||
| ใช่พระอนุชอย่าศร้า | สิ่งนี้เปนกล ฯ | ||
| ๒๑๘๒ อนึ่งอินทรชิตแกล้ง | หลีกหนี ไปเอย | ||
| จักกอปการพิธี | ใหญ่แท้ | ||
| นามกุมภนิยามี | ฤทธิเชี่ยว | ||
| แล้วจักมุ่งมาแก้ | ก่อร้ายรณรงค์ ฯ | ||
| ๒๑๘๓ พระฟังสั่งบุตรไท้ | สุริยง | ||
| กับหณุมานอง | คตแกล้ว | ||
| สามสู่เร่งเรวตรง | ไปสอบ ดูแฮ | ||
| แม้นศพสำคัญแล้ว | อย่าช้ามาแถลง ฯ | ||
| ๒๑๘๔ สามนายคำนับแล้ว | ไปไว | ||
| ยังที่สมรภูมไชย | ห่อนช้า | ||
| พลศพอสุรประไลย | แลเติบ โตแฮ | ||
| แล้วกลับทูลเจ้าหล้า | ดั่งได้ไปเหน ฯ | ||
