จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
พระรามเลิกทัพกลับ อินทรชิตรับอาสาทศกัณฐ์
แผ่นที่ ๓๐๕ – ขุนวิสูตรเสนี
|
|
| ๒๑๒๙ คอยเหตุควบม้าลุ | | เฃตรขันธ์ ทวารเฮย
|
| ลงจากอัศวจรัล | | ห่อนยั้ง
|
| ทราบปิ่นอสุรคัล | | ไลนิเวศน์ บุตรแฮ
|
| ตามกราบทูลเหตุตั้ง | | แต่ต้นตามเหน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๓๐ บัดนี้มนุษย์ทั้ง | | วานร
|
| คมสาตรพรหมมาศศร | | เสียบม้วย
|
| วายุบุตรแบกศีงขร | | เขาสัรพ ยาเอย
|
| มาดับพิศม์รอดม้วย | | เดชได้อายยา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๓๑ ปางพงษพรหมเมศร์ได้ | | สดับกิจ
|
| หวาดวาบประหวั่นจิตร | | ท่านแท้
|
| เรียกอินทรชิตชิด | | อาศน์ปฤก ษาเอย
|
| จัดขจัดฆ่าศึกแพ้ | | พ่ายได้โดยไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๓๒ อินทรชิตประนดน้อม | | ทูลสาร
|
| โดยคิดกลกิจการ | | กอบแก้
|
| เอาหาญตอบต่อหาญ | | เหนยาก อยู่นา
|
| แม้นมนุษยจักแพ้ | | เพื่อด้วยกลลวง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๓๓ ขอประทานนักโทษอ้าย | | สุกขา จารเอย
|
| แปรรูปดุจสีดา | | แน่งเนื้อ
|
| ทำกลกล่าวมุษา | | ลวงลักษณ รามพ่อ
|
| ยังไม่ถอยทัพเมื้อ | | มั่วพ้องพลลิง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๓๔ จักพาลพิโรธซ้ำ | | สังหาร
|
| ฆ่านาฎนิมิตรลาญ | | ชีพม้วย
|
| ทำทีจักไปราน | | รอนอยุทธ ยานา
|
| รามจักกับทัพด้วย | | หวาดหน้ารวังหลัง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๓๕ ทวยอินทรขืนอยู่รั้ง | | ราวี
|
| จักกอบการพิธี | | ใหญ่แท้
|
| นามกุมภนิยามี | | ตำหรับ
|
| เสร็จจักกลับมาแก้ | | ฤทธิเร้าเอาไชย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๐๖ – ขุนวิสูตรเสนี
|
|
| ๒๑๓๖ พระยายักษฟังชอบล้วน | | แหลมเฉลย
|
| ตบพระหัดถ์ผางเผย | | พจน์ไท้
|
| ทำเทิญอย่ารอเลย | | ลวงลักษณ์ รามนา
|
| กอบซึ่งกิจกลได้ | | ดั่งนี้ดีเหลือ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๓๗ พลางมีสีหนาทใช้ | | นครบาล
|
| ต่างก็แล่นลนลาน | | ลุยั้ง
|
| ไปเบิกสุกขาจาร | | จากตรุ มานา
|
| ท้าวธชี้เหตุตั้ง | | แต่ต้นอวะสาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๓๘ เองอย่าคิดอิดเอื้อน | | อาษา ไปเฮย
|
| แปลงรูปดุจสีดา | | แน่งเนื้อ
|
| อย่าคิดแก่ชีวา | | หวังศุข โพ้นเฮย
|
| นึกว่าไว้ชื่อเชื้อ | | ชั่วฟ้าดินสูญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๓๙ โทษเองก็ผิดล้น | | เหลือหลาย
|
| ตรงกับบทกฎหมาย | | ที่ม้วย
|
| อยากเปนก็คงตาย | | ตายเปล่า ไยเฮย
|
| ตายกตัญญูด้วย | | ดั่งนี้ดีเหลือ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๔๐ สุขาจารสดับแจ้ง | | ใจหาย
|
| รู้ว่าจักจำตาย | | ห่อนแคล้ว
|
| สลดจิตรคิดเสียดาย | | ดวงชีพ
|
| ไปตลอดวันนี้แล้ว | | เลือดล้างคมขรรค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๔๑ หักจิตรคิดดับได้ | | โดยหมาย
|
| เราก็ชัดชายชาญ | | ชาติเชื้อ
|
| รับตายบ่รับตาย | | ตกแต่ ตายนา
|
| เสียชีพชี้ชอบเกื้อ | | เกรียติไว้ในสนาม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๔๒ จึ่งกราบทูลว่าข้า | | ฤๅเสียว ใจเลย
|
| มีแต่ชีพดวงเดียว | | แน่แท้
|
| จักแทนพระคุณเจียว | | จุจิตร ข้านา
|
| ฝากแต่บุตรเมียแม้ | | อยู่พี้ภายหลัง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๐๗ – ขุนวิสูตรเสนี
|
|
| ๒๑๔๓ สิบภักตรพยักด้วย | | ดีใจ
|
| ตอบว่าไป่เปนไร | | เรื่องนี้
|
| สูลับประไลยไป | | ปรโลกย์ โพ้นเฮย
|
| เราจักยกชอบชี้ | | ช่วยเลี้ยงบุตรหลาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๔๔ สุกขาจารนบไท้ | | ทูลแถลง
|
| การซึ่งจักจำแลง | | ยากแท้
|
| ไปตระหนักรูปนางแหนง | | จักแปลก ไปนา
|
| ขอพิศจำภักตร์แม้ | | แม่นแล้วคงเหมือน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๔๕ ทรงสดับมธุรถ้อย | | ทางแถลง
|
| เราอะนุญาตฦๅแหนง | | จิตรเจ้า
|
| จงเลงลักษณอย่าแปลง | | โฉมแปลก อนุชเนอ
|
| สั่งเสร็จยุรยาตรเต้า | | สู่ห้องปรางศรี ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๔๖ ขุนราพรับสั่งแล้ว | | ลนลาน
|
| โดยพวกผู้คุมมาร | | ด่วนเมื้อ
|
| ถึงสวนอยุทยาน | | ยังเพศ แปลงนา
|
| เปนอรรูปดรุณเนื้อ | | นิ่มน้อนนวลขำ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๔๗ เชิญพานบุบผชาติพริ้ง | | เพรางอน
|
| ดัดจริตจรัลจร | | จวบห้อง
|
| เหนองค์อรรคบังอร | | เลออาศน์
|
| พิศเพ่งเลงแลจ้อง | | จับหน้าวงขนง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๔๘ ก้มเกล้าเข้าเกือบใกล้ | | กราบกราน
|
| ถวายภาชนดวงมาลย์ | | ดอกไม้
|
| สีดาตลึงลาน | | แลหลาก ถามแฮ
|
| นางนี้ผู้ใดใช้ | | จุ่งชี้แจงแถลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๔๙ ยักษีชี้ชื่อพร้อง | | ทูลพรร ณาเฮย
|
| ชายเนตรจำลักษณสรรพ์ | | เสร็จพร้อม
|
| ลาเรวเร่งแปลงผัน | | ไป่ผิด นางนา
|
| จรเร่งรีบมาน้อม | | หน่อเจ้าจอมมาร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๐๘ – ขุนวิสูตรเสนี
|
|
| ๒๑๕๐ อินทรชิตหลากจิตรล้ำ | | แลนาน
|
| แจ้งว่าสุขาจาร | | จิตรชื้น
|
| ออกพระโอษฐบริหาร | | สั่งมาตย์ มารแฮ
|
| เรวเร่งตรวจเตรียมพื้น | | พยุหตั้งตามขบวน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๕๑ อสูรรับสั่งแล้ว | | ทูลลา
|
| จัดรถทศโยธา | | เทียบไว้
|
| นางแปลงแทตยสุกขา | | จารนั่ง ท้ายแฮ
|
| จัดเสร็จทูลหน่อไท้ | | ธิราชเจ้าจอมณรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๕๒ พระประดับเครื่องยุทธพร้อม | | พลางยูร ยาตรแฮ
|
| ทรงรถเพชรไพรทูริย์ | | หาบแก้ว
|
| เครื่องสูงเบี่ยงบังสูรย์ | | สมศักดิ์
|
| โหรยักษชอบโชคแล้ว | | ลั่นฆ้องถวายไชย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๕๓ บอกมหามหุติฤกษชั้น | | ไชยวาร
|
| เคลื่อนรถทศทวยหาญ | | โห่คร้าน
|
| โลทันเงือดจรีทยาน | | เขี้ยวแยก แสยะแฮ
|
| เดินทัพเพียงภูมพื้น | | แผ่นหล้าเสทือนไหว ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๕๔ พลคชสรวมสนะขึ้น | | ขับคช
|
| พลอัศวราชพยศ | | ย่างย้ำ
|
| พลรถต่างขับรถ | | เตือนเร่ง
|
| พลบทกุมสาตรซ้ำ | | โห่เร้าเอาไชย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๕๕ เทียบพลพลพยุหพื้น | | กุมภัณฑ์
|
| ล้วนมหิทธิเหี้ยมหัน | | โหดร้าย
|
| เนื่องเน่นอเนกนันต์ | | นับสมุท
|
| เร่งพยุหยาตรผ้าย | | แผ่นพื้นสมรภูมิ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๕๖ ถับถึงที่ยุทธยั้ง | | หยุดพล
|
| ทหารโห่เสร็จสามหน | | ฮึกห้าว
|
| พื้นพสุธาดล | | ดุจล่ม ลงแฮ
|
| ศีขรินทรร่อนร้าว | | ร่วงพร้อยพรายสลาย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๐๙ – ขุนวิสูตรเสนี
|
|
| ๒๑๕๗ ปางองค์วรนารถเจ้า | | จักรกฤษณ
|
| จากอนุชอนาถจิตร | | เจบร้อน
|
| ยินโห่ประจากมิตร | | ถามพิเภก ทูลแฮ
|
| สั่งพระลักษณ์ออกต้อน | | ต่อด้วยศัตรู ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๘๕ ซ้ำสั่งบุตรสุรยให้ | | จัดพหล หาญแฮ
|
| สุครีพตรวจเตรียมพล | | เก่งกล้า
|
| จัดรถทิพยเคยรณ | | รอญราพ
|
| เทียมอมรแมนม้า | | เทียบแก้วเกยไชย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๕๙ พระลักษณแค้นใคร่แก้ | | การรอญ
|
| ทรงเครื่องยุทธ์วราภรณ์ | | เพชร์แพร้าว
|
| ตามจับพรหมมาศศร | | ประสิทธิส่ง ให้แฮ
|
| พระลักษณคำนับรับแล้ว | | รีบขึ้นเกยพลัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๖๐ เสด็จทรงราชรถแก้ว | | โกสินทร์
|
| พวกหมู่พานรินทร์ | | รอบล้อม
|
| ทัพน่ากระบี่ขีดขิน | | แขงศึก
|
| พลังพิไชยชมพูพร้อม | | พรั่งล้วนลิงหาญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๖๑ ได้ฤกษโหรลั่นฆ้อง | | อวยไชย
|
| ยามพวานเทิธชไคล | | คลาศเต้า
|
| พสุธาสะเทือนไหว | | ทวีบหวั่น
|
| พลพวกพานรเร้า | | ร่าร้องคำราม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๖๒ เพียบพลพานเรศร้าย | | เริงรณ
|
| แดดอับอากาศบน | | บดกลุ้ม
|
| เมฆเกลื่อนพระสุริยน | | ธการทั่ว ทิศแฮ
|
| แลตลบผลลีคลุ้ม | | ทั่วด้าวแดนพนม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๖๓ เดินพลอเนกล้น | | หลายสมุท
|
| ถึงสมรภูมหยุด | | ทัพยั้ง
|
| วานรอัดแออุต | | ตลุดเอิก เกริกนา
|
| เหนแทตยชุมทัพตั้ง | | ค่ายเต้นตบมือ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๑๐ – ขุนวิสูตรเสนี
|
|
| ๒๑๖๔ อินทรชิตออกต่อตั้ง | | กลางสนาม
|
| ร้องว่าแน่น้องราม | | เร่งรู้
|
| ทำศึกเพื่อหญิงงาม | | เดียวแย่ง ไยเฮย
|
| กลแต่จักชิงชู้ | | เช่นนี้ควรขนาง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๖๕ เสียตนพลไพร่ช้าง | | อัศดร
|
| ควรระงับการรอญ | | เร่งท้อ
|
| สีดารูปสวยสมร | | เมียพี่ เองเอย
|
| เราจะคืนให้น้อ | | รับเน้ออย่าขนาง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๖๖ พระลักษณตอบพจน์เฮ้ย | | อินทรชิต
|
| ตัวรักษชีพิตรคิด | | โอบอ้อม
|
| เรานึกก็ขอบจิตร | | ฃุนราพ
|
| เรวเร่งนำอรน้อม | | นบไท้ทูลถวาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๖๗ อินทรชิตตอบว่าแฮ้ | | พระลักษณ
|
| เองอาจอวดหาญหัก | | ฮึกแท้
|
| เราหน่อกระษัตริยศักดิ์ | | ทำศึก
|
| ยังไป่สุดฤทธิแพ้ | | จักได้ไปยอม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๖๘ เองอวดมหิทธิห้าว | | อหังการ
|
| ควรแต่ล้างสีดาลาญ | | ชีพม้วย
|
| ศพซากจักประทาน | | เองเร่ง
|
| ฉุดสุกขาจารด้วย | | ดุเงื้อแสงขรรค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๖๙ นางแปลงแกล้งหวีดร้อง | | หวาดผวา
|
| เสกแซ่งแต่งมฤษา | | ใส่ไคล้
|
| พ่อเอยพ่อลักษณปรา | | นีพี่
|
| เหตุที่ก่อศึกให้ | | พี่ต้องจำตาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๗๐ อ้าพระอนุชเจ้า | | จงทูล
|
| พี่จักลาลับสูญ | | ชีพแล้ว
|
| จงพระอย่าเพ็ญพูน | | ทุกข์เทวศ
|
| เชิญกลับนคเรศแคล้ว | | คลาศพ้นอรีไภย ฯ
|
| | |
|