จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
พระรามเลิกทัพกลับ อินทรชิตรับอาสาทศกัณฐ์
แผ่นที่ ๓๐๕ – ขุนวิสูตรเสนี
|
๒๑๒๙ คอยเหตุควบม้าลุ | | เฃตรขันธ์ ทวารเฮย
|
ลงจากอัศวจรัล | | ห่อนยั้ง
|
ทราบปิ่นอสุรคัล | | ไลนิเวศน์ บุตรแฮ
|
ตามกราบทูลเหตุตั้ง | | แต่ต้นตามเหน ฯ
|
|
|
๒๑๓๐ บัดนี้มนุษย์ทั้ง | | วานร
|
คมสาตรพรหมมาศศร | | เสียบม้วย
|
วายุบุตรแบกศีงขร | | เขาสัรพ ยาเอย
|
มาดับพิศม์รอดม้วย | | เดชได้อายยา ฯ
|
|
|
๒๑๓๑ ปางพงษพรหมเมศร์ได้ | | สดับกิจ
|
หวาดวาบประหวั่นจิตร | | ท่านแท้
|
เรียกอินทรชิตชิด | | อาศน์ปฤก ษาเอย
|
จัดขจัดฆ่าศึกแพ้ | | พ่ายได้โดยไฉน ฯ
|
|
|
๒๑๓๒ อินทรชิตประนดน้อม | | ทูลสาร
|
โดยคิดกลกิจการ | | กอบแก้
|
เอาหาญตอบต่อหาญ | | เหนยาก อยู่นา
|
แม้นมนุษยจักแพ้ | | เพื่อด้วยกลลวง ฯ
|
|
|
๒๑๓๓ ขอประทานนักโทษอ้าย | | สุกขา จารเอย
|
แปรรูปดุจสีดา | | แน่งเนื้อ
|
ทำกลกล่าวมุษา | | ลวงลักษณ รามพ่อ
|
ยังไม่ถอยทัพเมื้อ | | มั่วพ้องพลลิง ฯ
|
|
|
๒๑๓๔ จักพาลพิโรธซ้ำ | | สังหาร
|
ฆ่านาฎนิมิตรลาญ | | ชีพม้วย
|
ทำทีจักไปราน | | รอนอยุทธ ยานา
|
รามจักกับทัพด้วย | | หวาดหน้ารวังหลัง ฯ
|
|
|
๒๑๓๕ ทวยอินทรขืนอยู่รั้ง | | ราวี
|
จักกอบการพิธี | | ใหญ่แท้
|
นามกุมภนิยามี | | ตำหรับ
|
เสร็จจักกลับมาแก้ | | ฤทธิเร้าเอาไชย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๐๖ – ขุนวิสูตรเสนี
|
๒๑๓๖ พระยายักษฟังชอบล้วน | | แหลมเฉลย
|
ตบพระหัดถ์ผางเผย | | พจน์ไท้
|
ทำเทิญอย่ารอเลย | | ลวงลักษณ์ รามนา
|
กอบซึ่งกิจกลได้ | | ดั่งนี้ดีเหลือ ฯ
|
|
|
๒๑๓๗ พลางมีสีหนาทใช้ | | นครบาล
|
ต่างก็แล่นลนลาน | | ลุยั้ง
|
ไปเบิกสุกขาจาร | | จากตรุ มานา
|
ท้าวธชี้เหตุตั้ง | | แต่ต้นอวะสาน ฯ
|
|
|
๒๑๓๘ เองอย่าคิดอิดเอื้อน | | อาษา ไปเฮย
|
แปลงรูปดุจสีดา | | แน่งเนื้อ
|
อย่าคิดแก่ชีวา | | หวังศุข โพ้นเฮย
|
นึกว่าไว้ชื่อเชื้อ | | ชั่วฟ้าดินสูญ ฯ
|
|
|
๒๑๓๙ โทษเองก็ผิดล้น | | เหลือหลาย
|
ตรงกับบทกฎหมาย | | ที่ม้วย
|
อยากเปนก็คงตาย | | ตายเปล่า ไยเฮย
|
ตายกตัญญูด้วย | | ดั่งนี้ดีเหลือ ฯ
|
|
|
๒๑๔๐ สุขาจารสดับแจ้ง | | ใจหาย
|
รู้ว่าจักจำตาย | | ห่อนแคล้ว
|
สลดจิตรคิดเสียดาย | | ดวงชีพ
|
ไปตลอดวันนี้แล้ว | | เลือดล้างคมขรรค์ ฯ
|
|
|
๒๑๔๑ หักจิตรคิดดับได้ | | โดยหมาย
|
เราก็ชัดชายชาญ | | ชาติเชื้อ
|
รับตายบ่รับตาย | | ตกแต่ ตายนา
|
เสียชีพชี้ชอบเกื้อ | | เกรียติไว้ในสนาม ฯ
|
|
|
๒๑๔๒ จึ่งกราบทูลว่าข้า | | ฤๅเสียว ใจเลย
|
มีแต่ชีพดวงเดียว | | แน่แท้
|
จักแทนพระคุณเจียว | | จุจิตร ข้านา
|
ฝากแต่บุตรเมียแม้ | | อยู่พี้ภายหลัง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๐๗ – ขุนวิสูตรเสนี
|
๒๑๔๓ สิบภักตรพยักด้วย | | ดีใจ
|
ตอบว่าไป่เปนไร | | เรื่องนี้
|
สูลับประไลยไป | | ปรโลกย์ โพ้นเฮย
|
เราจักยกชอบชี้ | | ช่วยเลี้ยงบุตรหลาน ฯ
|
|
|
๒๑๔๔ สุกขาจารนบไท้ | | ทูลแถลง
|
การซึ่งจักจำแลง | | ยากแท้
|
ไปตระหนักรูปนางแหนง | | จักแปลก ไปนา
|
ขอพิศจำภักตร์แม้ | | แม่นแล้วคงเหมือน ฯ
|
|
|
๒๑๔๕ ทรงสดับมธุรถ้อย | | ทางแถลง
|
เราอะนุญาตฦๅแหนง | | จิตรเจ้า
|
จงเลงลักษณอย่าแปลง | | โฉมแปลก อนุชเนอ
|
สั่งเสร็จยุรยาตรเต้า | | สู่ห้องปรางศรี ฯ
|
|
|
๒๑๔๖ ขุนราพรับสั่งแล้ว | | ลนลาน
|
โดยพวกผู้คุมมาร | | ด่วนเมื้อ
|
ถึงสวนอยุทยาน | | ยังเพศ แปลงนา
|
เปนอรรูปดรุณเนื้อ | | นิ่มน้อนนวลขำ ฯ
|
|
|
๒๑๔๗ เชิญพานบุบผชาติพริ้ง | | เพรางอน
|
ดัดจริตจรัลจร | | จวบห้อง
|
เหนองค์อรรคบังอร | | เลออาศน์
|
พิศเพ่งเลงแลจ้อง | | จับหน้าวงขนง ฯ
|
|
|
๒๑๔๘ ก้มเกล้าเข้าเกือบใกล้ | | กราบกราน
|
ถวายภาชนดวงมาลย์ | | ดอกไม้
|
สีดาตลึงลาน | | แลหลาก ถามแฮ
|
นางนี้ผู้ใดใช้ | | จุ่งชี้แจงแถลง ฯ
|
|
|
๒๑๔๙ ยักษีชี้ชื่อพร้อง | | ทูลพรร ณาเฮย
|
ชายเนตรจำลักษณสรรพ์ | | เสร็จพร้อม
|
ลาเรวเร่งแปลงผัน | | ไป่ผิด นางนา
|
จรเร่งรีบมาน้อม | | หน่อเจ้าจอมมาร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๐๘ – ขุนวิสูตรเสนี
|
๒๑๕๐ อินทรชิตหลากจิตรล้ำ | | แลนาน
|
แจ้งว่าสุขาจาร | | จิตรชื้น
|
ออกพระโอษฐบริหาร | | สั่งมาตย์ มารแฮ
|
เรวเร่งตรวจเตรียมพื้น | | พยุหตั้งตามขบวน ฯ
|
|
|
๒๑๕๑ อสูรรับสั่งแล้ว | | ทูลลา
|
จัดรถทศโยธา | | เทียบไว้
|
นางแปลงแทตยสุกขา | | จารนั่ง ท้ายแฮ
|
จัดเสร็จทูลหน่อไท้ | | ธิราชเจ้าจอมณรงค์ ฯ
|
|
|
๒๑๕๒ พระประดับเครื่องยุทธพร้อม | | พลางยูร ยาตรแฮ
|
ทรงรถเพชรไพรทูริย์ | | หาบแก้ว
|
เครื่องสูงเบี่ยงบังสูรย์ | | สมศักดิ์
|
โหรยักษชอบโชคแล้ว | | ลั่นฆ้องถวายไชย ฯ
|
|
|
๒๑๕๓ บอกมหามหุติฤกษชั้น | | ไชยวาร
|
เคลื่อนรถทศทวยหาญ | | โห่คร้าน
|
โลทันเงือดจรีทยาน | | เขี้ยวแยก แสยะแฮ
|
เดินทัพเพียงภูมพื้น | | แผ่นหล้าเสทือนไหว ฯ
|
|
|
๒๑๕๔ พลคชสรวมสนะขึ้น | | ขับคช
|
พลอัศวราชพยศ | | ย่างย้ำ
|
พลรถต่างขับรถ | | เตือนเร่ง
|
พลบทกุมสาตรซ้ำ | | โห่เร้าเอาไชย ฯ
|
|
|
๒๑๕๕ เทียบพลพลพยุหพื้น | | กุมภัณฑ์
|
ล้วนมหิทธิเหี้ยมหัน | | โหดร้าย
|
เนื่องเน่นอเนกนันต์ | | นับสมุท
|
เร่งพยุหยาตรผ้าย | | แผ่นพื้นสมรภูมิ์ ฯ
|
|
|
๒๑๕๖ ถับถึงที่ยุทธยั้ง | | หยุดพล
|
ทหารโห่เสร็จสามหน | | ฮึกห้าว
|
พื้นพสุธาดล | | ดุจล่ม ลงแฮ
|
ศีขรินทรร่อนร้าว | | ร่วงพร้อยพรายสลาย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๐๙ – ขุนวิสูตรเสนี
|
๒๑๕๗ ปางองค์วรนารถเจ้า | | จักรกฤษณ
|
จากอนุชอนาถจิตร | | เจบร้อน
|
ยินโห่ประจากมิตร | | ถามพิเภก ทูลแฮ
|
สั่งพระลักษณ์ออกต้อน | | ต่อด้วยศัตรู ฯ
|
|
|
๒๑๘๕ ซ้ำสั่งบุตรสุรยให้ | | จัดพหล หาญแฮ
|
สุครีพตรวจเตรียมพล | | เก่งกล้า
|
จัดรถทิพยเคยรณ | | รอญราพ
|
เทียมอมรแมนม้า | | เทียบแก้วเกยไชย ฯ
|
|
|
๒๑๕๙ พระลักษณแค้นใคร่แก้ | | การรอญ
|
ทรงเครื่องยุทธ์วราภรณ์ | | เพชร์แพร้าว
|
ตามจับพรหมมาศศร | | ประสิทธิส่ง ให้แฮ
|
พระลักษณคำนับรับแล้ว | | รีบขึ้นเกยพลัน ฯ
|
|
|
๒๑๖๐ เสด็จทรงราชรถแก้ว | | โกสินทร์
|
พวกหมู่พานรินทร์ | | รอบล้อม
|
ทัพน่ากระบี่ขีดขิน | | แขงศึก
|
พลังพิไชยชมพูพร้อม | | พรั่งล้วนลิงหาญ ฯ
|
|
|
๒๑๖๑ ได้ฤกษโหรลั่นฆ้อง | | อวยไชย
|
ยามพวานเทิธชไคล | | คลาศเต้า
|
พสุธาสะเทือนไหว | | ทวีบหวั่น
|
พลพวกพานรเร้า | | ร่าร้องคำราม ฯ
|
|
|
๒๑๖๒ เพียบพลพานเรศร้าย | | เริงรณ
|
แดดอับอากาศบน | | บดกลุ้ม
|
เมฆเกลื่อนพระสุริยน | | ธการทั่ว ทิศแฮ
|
แลตลบผลลีคลุ้ม | | ทั่วด้าวแดนพนม ฯ
|
|
|
๒๑๖๓ เดินพลอเนกล้น | | หลายสมุท
|
ถึงสมรภูมหยุด | | ทัพยั้ง
|
วานรอัดแออุต | | ตลุดเอิก เกริกนา
|
เหนแทตยชุมทัพตั้ง | | ค่ายเต้นตบมือ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๑๐ – ขุนวิสูตรเสนี
|
๒๑๖๔ อินทรชิตออกต่อตั้ง | | กลางสนาม
|
ร้องว่าแน่น้องราม | | เร่งรู้
|
ทำศึกเพื่อหญิงงาม | | เดียวแย่ง ไยเฮย
|
กลแต่จักชิงชู้ | | เช่นนี้ควรขนาง ฯ
|
|
|
๒๑๖๕ เสียตนพลไพร่ช้าง | | อัศดร
|
ควรระงับการรอญ | | เร่งท้อ
|
สีดารูปสวยสมร | | เมียพี่ เองเอย
|
เราจะคืนให้น้อ | | รับเน้ออย่าขนาง ฯ
|
|
|
๒๑๖๖ พระลักษณตอบพจน์เฮ้ย | | อินทรชิต
|
ตัวรักษชีพิตรคิด | | โอบอ้อม
|
เรานึกก็ขอบจิตร | | ฃุนราพ
|
เรวเร่งนำอรน้อม | | นบไท้ทูลถวาย ฯ
|
|
|
๒๑๖๗ อินทรชิตตอบว่าแฮ้ | | พระลักษณ
|
เองอาจอวดหาญหัก | | ฮึกแท้
|
เราหน่อกระษัตริยศักดิ์ | | ทำศึก
|
ยังไป่สุดฤทธิแพ้ | | จักได้ไปยอม ฯ
|
|
|
๒๑๖๘ เองอวดมหิทธิห้าว | | อหังการ
|
ควรแต่ล้างสีดาลาญ | | ชีพม้วย
|
ศพซากจักประทาน | | เองเร่ง
|
ฉุดสุกขาจารด้วย | | ดุเงื้อแสงขรรค์ ฯ
|
|
|
๒๑๖๙ นางแปลงแกล้งหวีดร้อง | | หวาดผวา
|
เสกแซ่งแต่งมฤษา | | ใส่ไคล้
|
พ่อเอยพ่อลักษณปรา | | นีพี่
|
เหตุที่ก่อศึกให้ | | พี่ต้องจำตาย ฯ
|
|
|
๒๑๗๐ อ้าพระอนุชเจ้า | | จงทูล
|
พี่จักลาลับสูญ | | ชีพแล้ว
|
จงพระอย่าเพ็ญพูน | | ทุกข์เทวศ
|
เชิญกลับนคเรศแคล้ว | | คลาศพ้นอรีไภย ฯ
|
| | |
|