โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๗๕

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 08:13, 20 กรกฎาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

อินทรชิตตั้งพิธีพรหมมาสตร์ และอสุรกำปั่นออกขัดตาทัพ

แผ่นที่ ๒๙๕ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ

๒๐๕๙ พัทกาลบังคับให้โยธี รดมมา
เร่งปลูกโรงยาวรีใหญ่กว้าง
เฉลียงรอบนับห้องมีสามสิบ สามแฮ
แต่งอาศน์ดาษพิดานข้างแวดล้อมฉัตรธง ฯ
๒๐๖๐ วโรรสทศภักตรได้ดังประสงค์
จึ่งโสรดสนานองค์สระเกล้า
ภูษิตรัตนอลงกฎประดับ เขียวแฮ
เสร็จรับพรหมมาศเข้าสู่ห้องพิธีกรรม ฯ
๒๐๖๑ ขึ้นนั่งเหนือแท่นแก้วพรายพรรณ์
จุดธูปเทียนสุวรรณนบไหว้
บูชามหิศวรสุวรรณสิทธิสาตร ศรเฮย
พรหมมาศพาดตักไว้พร่ำพร้องศิวมนต์ ฯ
๒๐๖๒ ดาราดิเรกแพร้วรัศมี อับเอย
บูรพพระฮามไขศรีส่องหล้า
กฤษณุรักษจักรีผธมตื่น
สรงเสร็จเสด็จออกข้าบาทเฝ้าคอยสนอง ฯ
๒๐๖๓ อัษฎาทศประณตน้อมฟังสาร
สุครีพทูลพลาหารขัดไร้
พลกระบี่ออกรอนราญต่างอิด โรยนา
นิลพัทไม่มาให้เฃตรใกล้สุดแสวง ฯ
๒๐๖๔ ทรงฟังวิตกตื้นเติมทุกข์
แม้ว่าศึกเฉินฉุกต่อสู้
พลเราออกรับรุกจักย่อย ยับเอย
เออพิเภกเคยรู้ป่าไม้ใดดี ฯ
๒๐๖๕ พิเภกน้อมศิรเกล้ากราบทูล
ป่าชื่อสาลวันพูลเพียบไม้
พวงผลกลาดบริบูรณภอพัก พลนา
สนุกนิ์ดั่งแสร้งสร่างไว้ฝั่งน้ำหนอุดร ฯ
             

แผ่นที่ ๒๙๖ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ

๒๐๖๖ ทรงสดับชอบด้วยราชอัธยา ไศรยเฮย
สั่งพิเภกท่านหาช่วยบ้าง
จงรีบยกโยธาสองสมุท ไปแฮ
สุดแต่ส่งอย่าค้างเร่งร้อนเรวมา ฯ
๒๐๖๗ พิเภกรับใส่เกล้าทูลพลัน
วันหนึ่งกลับมิทันพรุ่งช้าว
ข้าศึกยกพลขันธ์ออกหัก โหมเฮย
อินทรชิตทะนงห้าวอย่าให้เสียที ฯ
๒๐๖๘ ทูลแถลงเปนเล่ห์แล้วลาจร
ตรวจกระบินทร์นิกรครบถ้วน
ต่างตนเทิดหาบคอนข้ามสมุท ไปเฮย
เดินทุ่งวุ้งเวิ้งล้วนหมู่ไม้ไพรพนอม ฯ
๒๐๖๙ ทศเศียรไสยาศร้อนทรวงหมอง
หลับเนตรหฤไทยตรองตฤกสู้
จนพระสุริยเรืองรองส่องโลกย์
ออกพระโรงตรวจผู้ต่อต้านพานรินทร์ ฯ
๒๐๗๐ สั่งอสูรกำปั่นกล้ารณยุทธ
จงยกพลสิบสมุทกลั่นแกล้ว
ขัดทัพรับมนุษย์ไว้ก่อน นาฮา
อินทรชิตเสร็จพิธีแล้วจักได้รณรงค์ ฯ
๒๐๗๑ คำนับรับสั่งแล้วลามา
จัดทัพแต่งอังคาพยพหมั้น
ขี่คชยาตรโยธาโห่ครั่น ครื้นเอย
ถึงที่ยุทธแห่งหั้นหยุดช้างกลางพล ฯ
๒๐๗๒ ช้างศึกซนอดกล้างายาว ใหญ่เอย
มันตกเข้าปากพราวพร่ำท้าย
เสียงโห่สืบก้าวสาวหมายผึ่ง กระหึมฮือ
ยืนหยุดย่ำยกย้ายสร่ายคว้างกลางสนาม ฯ
             

แผ่นที่ ๒๙๗ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ

๒๐๗๓ ราเมศไสเยศเบื้องบรรจ์ฐรณ
จวนรุ่งทวิชากรเกริ่นร้อง
พายุพัดกลิ่นเกสรรวยรื่น
จัดผธมสู่ห้องอุทกทุ้งไขสถาน ฯ
๒๐๗๔ เสรจเสดจออกเหล่าล้วนขุนกระบินทร์
ฟื้นพระยาพานรินทร์อยู่เฝ้า
ชมพูพวกขีดขินดาดาษ
ทรงสดับเสียงโห่เร้าสั่งให้จดพล ฯ
๒๐๗๕ ตรัสสั่งพระน้องร่วมชีวัน พี่เอย
จงยกออกโรมรันรับรั้ง
มวญมารมุโมหันกำเริบ ฤทธินา
อย่าประมาทพลาดพลั้งเพลี่ยงพล้ำเสียที ฯ
๒๐๗๖ พระลักษณประณตน้อมลาลง มานา
สู่ที่สระสรงทรงเครื่องแพร้าว
เถลิงรถหัดถ์ธำรงศรสาตร
ยาตรพยุห์บรรลุแล้วหยุดยั้งกลางสนาม ฯ
๒๐๗๗ กำปั่นสิทธิศักดิเหี้ยมฮึกหาญ
เหนกระบี่เดือดดาลเข่นเขี้ยว
ร้องสั่งหมู่พลมารให้หัก โหมเฮย
จับเหล่าลิงขบเคี้ยวอย่าให้เหลือหลอ ฯ
๒๐๗๘ พลมารแผลงฤทธิเข้าหาญหัก
ลิงฉุดอาวุธยักษปลักปล้ำ
ยักษโจนจับลิงผลักยักษพลัด พลาดเฮย
ลิงพิฆาฎคมำขว้ำฟาดซ้ำฟันเสีย ฯ
๒๐๗๙ ขุนมารกำปั่นผู้นายทัพ
เหนยักษย่นย่อยยับมอดม้วย
โกรธเกรี้ยวเทิดขอขยับคชยาตร ออกเฮย
ควาญออกกระแซงด้วยไล่ล้างพลลิง ฯ
             

แผ่นที่ ๒๙๘ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ

๒๐๘๐ วายุบุตรตวาดร้องถามนาม กรเอย
กำปั่นบอกแล้วถามชื่อบ้าง
หณุมานบอกฤๅขามขยาดฤทธิ เลยพ่อ
ยืนสกัดหน้าช้างยั่วเย้ากุมภัณฑ์ ฯ
๒๐๘๑ กำปั่นคิดเคียดแค้นพานร
ไล่เตลอดตลมบอนขวิดคว้า
หณุมานรูกราญรอนไวว่อง
กวัดแกว่งตรีคมกล้าต่อสู้อสุรี ฯ
๒๐๘๒ แทงถูกคชแกว่นแกล้วล้มลง
ควาญตกกลิ้งปลดปลงชีพม้วย
กำปั่นฤทธิเรืองรงค์โกรธโลด ลงเฮย
เสียคชเสียควาญด้วยเสร็จซ้ำเสียพล ฯ
๒๐๘๓ เผ่นโผนโจนจับได้ขุนกระบินทร์
ฟัดฟาดกับแผ่นดินเหวี่ยงทิ้ง
วายุบุตรผลุดผันผินหน้าต่อ ยุทธนา
ตรีฟาดกำปั่นกลิ้งเสือกดิ้นเศียรกระเดน ฯ
๒๐๘๔ ฝ่ายกองคอยเหตุรู้ตกใจ
ขับดุรงค์รีบไปไม่ช้า
ครั้นถึงจึ่งทูลไขคำข่าว ศึกเอย
กำปั่นออกโรมร้าสุดสิ้นชีวัน ฯ
๒๐๘๕ ทศเศียรทราบเดือดร้อนอาดูร
ลืมคิดอินทรชิตทูลสั่งไว้
เรียกไวยะกาสูรให้รีบ ไปเอย
บอกแก่ลูกกูให้เร่งรี้พลมา ฯ
๒๐๘๖ ตรัสสั่งแล้วเสด็จขึ้นคิริไส ยาเอย
ไวยะกาสูรไปไป่รั้ง
ถึงหาดสัตภัณฑ์ไศลสนองข่าว เข็ญนา
กำปั่นฮึกหาญตั้งต่อต้านถึงตาย ฯ
             

แผ่นที่ ๒๙๙ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ

๒๐๘๗ อินทรชิตหลับเนตรตั้งสาธยาย มนต์เอย
แว่วข่าวกล่าวความตายสดับสดุ้ง
เสียกิจวิทยาคลายเสียเสื่อม เวทแฮ
กระทืบบาทกราดเกรี้ยวฟุ้งคาดคั้นหั่นหัว ฯ
๒๐๘๘ แล้วกลับได้สติตั้งบริกรรม
หลับเนตรอ่านเวทสำหรับใช้
พรหมมาศสาตรศรทำโดยเลศ
จบครบพันคาบได้ครั่นคร้านปัถพี
๒๐๘๙ ยินดีสำฤทธิได้ดังประสงค์
ฆ่าแพะโคดำลงแด่วดิ้น
ถาดจำหลักทองผจงรองเลือด
พรหมมาศสูบกินสิ้นเสร็จแล้วเจิมสุคนธ์ ฯ
๒๐๙๐ จึ่งสั่งอำมาตยผู้จัดพล นิกายฮา
เหล่าแทตยให้แปลงตนยักย้าย
เปนเทพยบุตรอับศรคนธรรพนัก สิทธิเอย
เราจักแปลงให้คล้ายเทพย์ท้าวสหัศนัย ฯ
๒๐๙๑ รุทการรับสั่งแล้วออกมา
จัดกระบวนโยธาหลากล้วน
สารทรงเฉภาะการุณราช นิมิตแฮ
สามสิบสามเศียรถ้วนเช่นช้างอินทร์ทรง ฯ
๒๐๙๒ เศียรหนึ่งนับได้เจดกิ่งทันต์
มีสระกอบุษบันดอกก้าน
กลีบอีกอับศรสรรพ์ปริสัช นางนา
ส่งละเจดดูสคร้านครบสิ้นทุกเศียร ฯ
๒๐๙๓ พลมารแปลงรูปเพี้ยนสลับสลอน นาฮา
บ้างก็เปนเทพยนิกรแวดล้อม
บ้างเปนวิทยาธรคนธรรพ บ้างเอย
กวัดแกว่งอาวุธพร้อมแห่หน้าอสุรินทร์ ฯ
             

แผ่นที่ ๓๐๐ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ

๒๐๙๔ อินทรชิตนฤมิตรแม้นโกษีย์
ชำระสระอินทรีย์ผ่องแผ้ว
อาภรณ์รัตนรูจีประดับ องค์เอย
กรจับพรหมมาศแกล้วสถิตยเบื้องสอสาร ฯ
๒๐๙๕ ช้างนิมตรฤทธิเลิศล้ำเลอสรร
แลเล่ห์เอราวรรณ์ว่ายฟ้า
สีเทียมเทียบหิรัญเรืองโรจ
ดาวมาศสีสุกจ้ากุดั่นแพร้วคชาภรณ์ ฯ
๒๐๙๖ ได้ฤกษจึ่งให้เลิกพลนิกร
เทเวศวิทยาธรกลาดกลุ้ม
เดินโดยพิฆำพรดาดาษ
ตระบัดเบิกพยับคลุ้มเคลื่อนคล้อยลอยโพยม ฯ
๒๐๙๗ ครั้นถึงเหนน้องพระภุชพงษ
ยืนรถกลางจัตุรงค์ซรับซร้อน
ยินดีหยุดลอยตรงหน้ารถ กลาดนา
ให้ประโคมขับฟ้อนเฟื่องฟื้นใจเฟือน ฯ
๒๐๙๘ เทพบุตรนิมิตทั้งอับศร สวรรค์เอย
รำท่าช้านางนอนแขกต้า
พิสมัยร่ายเรียงหมอนพรหมนิมิต แลนา
หงษร่อนภมรเคล้าสรอดสร้อยมาไลย ฯ
๒๐๙๙ พระลักษณ์ถามซักไซ้หณุมาน
ไฉนจึ่งมัฆวานทำดั่งนี้
วายุบุตรว่าบริวารถือสารท สิ้นเอย
ผิดเทพยแต่ก่อนกี้อย่าพลั้งรวังองค์ ฯ
๒๑๐๐ พระลักษณ์สดับถ้อยขุนกระบินทร์
ฟังอับศรเทวินทร์ขับร้อง
เพลิดเพลินนิยมยินยลสติ เผลอเอย
เหล่ากระบี่มองจ้องจิตรเคลิ้มลืมรวัง ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว