จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
พระรามแผลงศรพลายวาตเรียกพระยาครุฑมาแก้นาคบาศ
แผ่นที่ ๒๙๑ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๒๐๓๑ พิเภกสุครีพทั้ง | | พลากร กบี่แฮ
|
| หวั่นจิตรคิดอาวรณ์ | | เทวศเศร้า
|
| บางตนวิ่งวนสลอน | | บางอยู่ งานเฮย
|
| บางยกสุคนธเต้า | | หลั่งแล้วชะโลมองค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๓๒ ครั้นพระจตุรภุชได้ | | สมฤดี องค์เอย
|
| ถามพิเภกอสุรี | | ไป่ช้า
|
| อะนุชกับพลโยธี | | นาคบาศ รึงนา
|
| ไฉนจะเกลื่อนพิศม์กล้า | | กลับฟื้นคืนขนม์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๓๓ พิเภกทูลไท้ว่า | | พลากร
|
| ทั้งอนุชไป่มรณ์ | | สลบแท้
|
| ขอเชญพระทรงศร | | พลายวาต แผลงนา
|
| สู่สุบรรณช่วยแก้ | | ขจัดเปลื้องวาสุกรี ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๓๔ องค์ราเมศรได้ | | สดับพจน ราพแฮ
|
| เพียงลุรมฤตยรด | | ผ่องแผ้ว
|
| มีพระกระมลปลด | | ปลิดเทวศ วายแฮ
|
| วางพระอนุชแล้ว | | เหนี่ยวน้าวธนูศิลป์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๓๕ ทรงแผลงพลายวาตก้อง | | กัมปะนา
|
| โชติช่วงดังดวงอา | | ทิตย์แผ้ว
|
| ลุที่สถิตยครุธา | | พลันทราบ เหตุเฮย
|
| ว่าพระทรงจักรแก้ว | | ตรัสให้หาครไล ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๓๖ จากพิมานมาศห้อง | | สิมพลี
|
| ปีกระพือธาษตรี | | สนั่นก้อง
|
| ถึงสฐานยุทธทฤษดี | | พระลักษณ สลบแฮ
|
| ทั้งพวกพานรต้อง | | นาคร้ายรึงสกนธ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๓๗ จึ่งแสดงเดชด้วย | | ฤทธี
|
| โจมจิกวาสุกรี | | ไล่ล้าง
|
| นาคตื่นแตกตนหนี | | โดยด่วน
|
| เพราะเดชสุบรรณร้าง | | ขจัดสิ้นสูญแสลง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๙๒ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๒๐๓๘ ปางองค์พระลักษณทั้ง | | โยธา
|
| นาคบาศคลาศคลา | | เคลื่อนพร้อม
|
| ลับละอองหิมะชะลา | | พิศม์สร่าง สงบแฮ
|
| ยลพระจักรภุชน้อม | | กราบก้มประนมสลอน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๓๙ พระลักษณ์กอดบาทไท้ | | เชษฐา ทูลแฮ
|
| ข้าบาทวายชีวา… | | กลับฟื้น
|
| เพราะพระเสดจมา | | โปรดช่วย ชีพนา
|
| คุณพระหนักยิ่งพื้น | | แผ่นฟ้าธาตรี ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๔๐ ขออาษาศึกสู้ | | สนองพระ คุณแฮ
|
| ไป่พรั่นฤทธิมาระ | | เดชห้าว
|
| ข้าผลาญเผ่าพงษอะ | | ริราช มลายนอ
|
| จึ่งจะสมที่ท้าว | | ปกป้องปองผดุง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๔๑ หริรักษตรัสว่าอ้าย | | อินทรชิต
|
| ศรสารทมันประสิทธิ | | กาจล้ำ
|
| ใครอื่นจักต่อฤทธิ | | เหนขัด ขวางนา
|
| แต่อนุชยังพล้ำ | | เพลี่ยงได้ดาลฉงน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๔๒ ทำศึกชำนะแพ้ | | หากเปน ทั่วนา
|
| ใช่จะปรากฏเหน | | แต่น้อง
|
| พ่ออย่าขุกลำเค็ญ | | ขัดขุ่น แดแฮ
|
| จงพ่อเรืองเดชก้อง | | ปราบเสี้ยนเศิกไกษย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๔๓ เวนัตขจัดนาคแล้ว | | ถวายกร กราบนา
|
| ข้าบาท่วยปราบบร | | เสรจแล้ว
|
| ทูลลาพระภูธร | | จักรภุช แลแฮ
|
| พลางทยานระเห็จแคล้ว | | สู่ห้องพิมานสฐาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๔๔ จึ่งพระหริรักษเอื้อน | | โองการ
|
| ชวนอนุชชาญ | | เสด็จเต้า
|
| ทรงรถสุรการ | | เลิกพยุห์ ยาตรแฮ
|
| ลิงโห่เอิกเกริกเร้า | | กลับยั้งพลับพลา ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๙๓ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ
|
|
| ๒๐๔๕ ฝ่ายสารัณทูตเร้น | | เหนมนุษย์ ฟื้นนอ
|
| อุรุครัดมัดลุ่ยหลุด | | ครุธแก้
|
| พลลิงโห่อึงอุด | | กลับพลับ พลาเอย
|
| ต่างขับม้าควบแต้ | | รีบเข้าเมืองมาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๔๖ ครั้นถึงทูลแด่ท้าว | | ทศกรรฐ
|
| ราเมศมาโศกศัลย์ | | สร่างแล้ว
|
| แผลงศรเรียกสุบรรณ์ | | โฉบเฉี่ยว นาคนา
|
| พระลักษณ์ลิงตัวแกล้ว | | กลับฟื้นคืนคง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๔๗ ทศเศียรร้อนจิตรแม้ | | เพลิงเผา
|
| อ้ายพิเภกแนะเขา | | จึ่งรู้
|
| ใครอยู่บอกลูกเรา | | ให้รีบ มานา
|
| เออว่าตายมันสู้ | | คิดแก้กันคืน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๔๘ กำนัลรับสั่งท้าว | | ทศภักตร์
|
| ไปนิเวศน์พระยายักษ | | ลูกเจ้า
|
| ทูลว่าหมู่ปรปักษ์ | | ไม่มอด ม้วยนา
|
| เชิญเสดจขึ้นไปเฝ้า | | จักให้รณรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๔๙ อินทรชิตทราบข่าวแค้น | | ใจจน ใจนา
|
| ร้อนอกเล่หเพลิงลน | | ลวกไหม้
|
| รับสั่งราชการรณ | | รงค์เร่ง เรวพ่อ
|
| จำจิตรขึ้นเฝ้าให้ | | ย่อท้อบิดุรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๕๐ ทศกรรฐผันภักตร์จ้อง | | เอารส
|
| จำกล่าวคราวร้อนอด | | เคียดขึ้ง
|
| เออพระลักษณนาคมัดหมด | | ท้งงพวก พลนา
|
| มีครุฑยุทธแย่งทึ้ง | | หลุดฟื้นทำไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๕๑ อินทรชิตฟังตรัสแล้ว | | อภิวันท์ ทูลเอย
|
| นาคบาศพรหมเมศสรร | | ประสิทธิให้
|
| ศักดานุภาพบวร | | ฦๅเลิศ
|
| เพราะพิเภกสาวไสร้ | | บวกแก้ศรศรี ฯ
|
| | |
|
