จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
พระลักษณ์ต้องศรนาคบาศของอินทรชิต
แผ่นที่ ๒๘๓ – ขุนวิสุทธากร
|
๑๙๗๕ พระลักาณวรนารถน้อง | | จักรกฤษณ
|
ครั้งเสร็จทรงเครื่องพิจิตร | | แจ่มจ้า
|
ลุฤกษเลื่อนทัพประชิต | | ยังที่ รบแฮ
|
ตั้งกระบวนสุบรรณกล้า | | ปีกป้องปิดโพยม ฯ
|
|
|
๑๙๗๖ พิเภกทูลไท้อย่า | | ประมาท องค์นา
|
อินทรชิตเทิดเทพสารท | | เดชกล้า
|
พระตอบว่าอย่าหวาด | | วิตก เลยเฮย
|
หากราพยกประยูรร้า | | รบข้อยจักผลาย ฯ
|
|
|
๑๙๗๗ อินทรชิตยลทัพน้อง | | รามา ธิราชเฮย
|
ให้เลื่อนรถอสุรา | | รีบเข้า
|
เตือนต้อนอสุรโยธา | | โรมรุก กระบี่นา
|
ส่ำสวารวดเร้า | | เร่งล้างมารประไลย ฯ
|
|
|
๑๙๗๘ ขุนยักษพลราพรี้ | | พลตาย แตกฤๅ
|
พิโรธเพียงเพลิงพราย | | ตวาดร้อง
|
ทรงศรพาดสายหมาย | | ตัดหมู่ อรีเฮย
|
แผลงสนั่นครั่นครืนต้อน | | กรบี่ม้วยมูลมอง ฯ
|
|
|
๑๙๗๙ พระอนุชาธิราชเจ้า | | แผลงศิลป์ ไชยเฮย
|
ต้องอสูรผลพฤนธุ์ | | แหลกสะตื้น
|
ล้างศรอสูรอินทร | | ชิตแหลก ลาญแฮ
|
ทั้งชุบพานรฟื้น | | ตื่นเต้นเผ่นทยาน ฯ
|
|
|
๑๙๘๐ ทั้งองค์อินทรชิตต้อง | | ศรทรง พระแฮ
|
เจ็บปวดปิ้มจะปลง | | ชีพร้าง
|
พลางร่ายวิทยเดชยง | | เจ็ดคาบ ครบนา
|
ลูบทั่วสรรพางค์ล้าง | | พิศม์ร้อนศรสูญ ฯ
|
|
|
๑๙๘๑ เรียกวิรุญมุขเจ้า | | จงรอญ แทนเอย
|
ลุงจะปลุกฤทธิศร | | บ่ช้า
|
สั่งเสร็จประนมกร | | บนรถ ทรงแฮ
|
ปลุกฤทธินาคบาศกล้า | | กลั่นด้วยมนต์พรหม ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๘๔ – ขุนวิสุทธากร
|
๑๙๘๒ วิรุญมุขขับม้า | | รบพา นรเฮย
|
พลอัศวโยธา | | แหลกม้วย
|
พิโรธร่ายมนตร | | เดชยิ่ง ใหญ่เฮย
|
บังสกนธ์ผจญด้วย | | หอกสู้ส่ำสวา ฯ
|
|
|
๑๙๘๓ พานรแตกตื่นเต้น | | ตายตน กลาดแฮ
|
นายหมู่ทุกหมวดยล | | บ่แจ้ง
|
กรูเกรียววิ่งเวียนวน | | คอยมุ่ง จับแฮ
|
แลบ่บงยักษแกล้ง | | เลี่ยงเลี้ยวเลือนหาย ฯ
|
|
|
๑๙๘๔ พระลักษณเหนเหตุนั้น | | ดาลฉงน
|
ถามพิเภกนำยุบล | | แดไท้
|
วิรุญมุขบังสกนธ์ | | มาต่อ ยุทธแฮ
|
เชิญพระแผลงศรให้ | | ข่ายคล้องรึงอสูร ฯ
|
|
|
๑๙๘๕ พระแผลงพลายวาตคว้าง | | ฉวัดเฉวียน
|
ต้องอัศดรบั่นเศียร | | ขาดทิ้ง
|
กลับเปนข่ายเพชรเวียน | | วิ่งรอบ รัตนา
|
มัควิรุญมุขกลิ้ง | | เกลือกเกล้ากลางดิน ฯ
|
|
|
๑๙๘๖ วายุบุตรบงข่ายต้อง | | วิรุญ มุขแฮ
|
โผนจับสู่อนุชขุน | | ขี่เกล้า
|
พระซักทราบเสร็จมุล | | เหตุตรัส สั่งเฮย
|
จงผูกสวมคาเข้า | | เฆี่ยนแล้วปล่อยไป ฯ
|
|
|
๑๙๘๗ สุครีพรับสั่งแล้ว | | เรียกหา
|
หมู่ราชมันสวา | | พรั่งพร้อม
|
จูงยักษปักหลักคา | | ผูกบาท เอวเอย
|
บัดเฆี่ยนศักหน้าย้อม | | หมึกซ้ำสับประจาน ฯ
|
|
|
๑๙๘๘ เฆี่ยนเสร็จส่ำกรยี่แก้ | | คุมยักษ์ ตระเวนแฮ
|
ฆ้องกระแตนำชัก | | เชือกคล้อง
|
ถึงน่าทัพอริผลัก | | มารผละ ปล่อยนา
|
พานะระเหิมโห่ก้อง | | เกริกเย้าเย้ยหยัน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๘๕ – ขุนวิสุทธากร
|
๑๙๘๙ วิรุญมุขเมื่อต้อง… | | ตีประ จานแฮ
|
เจ็บปวดปิ้มจะละ | | ชีพแคล้ว
|
ลิงปล่อยน่าค่ายทะ | | เวศคร่ำ ครวญนา
|
ถึงกราบอินทรชิตแล้ว | | โอษฐเอื้อนคดีถวาย ฯ
|
|
|
๑๙๙๐ อินทรชิตสดับแค้น | | สุดทน
|
เพียงพิศม์อัคนิลน | | อกร้อน
|
สั่งหลานลุ่งแปลงสกนธ์ | | ดุจบิตุ ลาเฮย
|
แสดงเดชทายสาตรต้อน | | พยุหเข้าประจัญบาน ฯ
|
|
|
๑๙๙๑ วิรุญมุขรับแล้วเศก | | พรหมมนต์
|
นฤมิตรเปลี่ยนแปลงตน | | บ่ช้า
|
เช่นอินทรชิตยล | | บแผก ผิดเฮย
|
พระหัดถ์เทิดศรกล้า | | กลั่นแกล้วกลางณรงค์ ฯ
|
|
|
๑๙๙๒ อินทรชิตร่ายเวทป้อง | | กำบัง กายนา
|
กุมนาคบาศระเห็จยัง | | เมฆส้อน
|
จิตรหมายมุ่งคอยสัง | | หารหมู่ อรินทรเฮย
|
ยังบ่ชอบเชิงย้อน | | ขยับยั้งคอยที ฯ
|
|
|
๑๙๙๓ ปางองค์นฤนารถน้อง | | นารายน์
|
เหนวิรุณุขกลาย | | รูปนั้น
|
พระมุ่งพระมั่นหมาย | | อินทรชิต แน่นา
|
รุกเร่งพานรซั้น | | สั่งให้ประจัญบาน ฯ
|
|
|
๑๙๙๔ โยธาพานเรศพร้อม | | เพรียงพลัน
|
รบรุกเหล่ากุมภัณฑ์ | | เพิกมล้าง
|
เหลือตายตื่นหกหัน | | ระเหิดแตก หนีเฮย
|
เวียนวุ่นวิ่งหมุนคว้าง | | พ่ายแพ้พลสวา ฯ
|
|
|
๑๙๙๕ อินทรชิตยลไพร่แพ้ | | พานร พิโรธเฮย
|
แผลงนาคบาศฤทธิ์รอน | | รวดผ้าย
|
เปนนาคเกลือนกลาดสลอน | | รวบรัด ริปูแฮ
|
พิศม์พ่นเปนเพลิงร้าย | | รอบกลุ้มกลางสมร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๘๖ – ขุนวิสุทธากร
|
๑๙๙๖ รึงรัดพระลักษณทั้ง | | พลากร
|
หกสิบสมุทวานร | | นาคคล้อง
|
ล้มสลบกลาดดินดอน | | ดูอนาถ
|
แต่พิเภกบต้อง | | นาคด้วยเปนประยูร ฯ
|
|
|
๑๙๙๗ โอรสทศภักตรได้ | | ยลดัษ กรนา
|
นาคบาศรึงรัด | | ทั่วหน้า
|
ปรีดีปรบหัตถ์ฉัด | | ฉานเหาะ ลงเฮย
|
พบพิเภกเดียวท้า | | ท่อพ้อพาลราญ ฯ
|
|
|
๑๙๙๘ เหวยอสูรประดาษด้าน | | ทรลักษณ
|
ลบหลู่ญาติวงษยักษ | | ส่ายไส้
|
ทุจริตจิตรเปนอัก | | ตัญญุ ตาแฮ
|
ร่วมคิดอมิตรให้ | | ล่มล้างประยูรตน ฯ
|
|
|
๑๙๙๙ หากพระพิตุเรศสิ้น | | ชนมาน
|
ยักษโศกลิงสำราญ | | รื่นเย้ย
|
กัวจักขุ่นรำคาญ | | ฤๅชื่น ชอบเฮย
|
ใดตรีพิเภกเอ้ย | | อย่าอ้ำอำปลัง ฯ
|
|
|
๒๐๐๐ พิเภกจึ่งเอื้อนตอบ | | อินทริชิต
|
เหวยลูกเล็กกีจริต | | หยิ่งพร้อง
|
จวบจ้วงล่วงลามคิด | | ถามไถ่ ไยนา
|
มูลเหตุใครก่อข้อง | | เกี่ยวด้วยดำฤษณา
|
|
|
๒๐๐๑ ตัวเรากับราพร้าย | | ทศภักตร์
|
ขาดประยูรขาดรัก | | ขาดเชื้อ
|
เขาหัวโห่เราหัก | | จิตรนิ่ง สงบนา
|
เขาโศกไปโศกเอื้อ | | จิตรน้อมในธรรม์ ฯ
|
|
|
๒๐๐๒ อินทรชตยินตอบแค้น | | เพียงพิศม์ เพลิงเอย
|
ฉิช่างรักสุจริต | | สัตยแท้
|
ปากพูดกับใจคิด | | หลีกหลาก กันนา
|
เสือแก่จำศีลแก้ | | เรื่องร้ายอุบายบัง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๘๗ – ขุนวิสุทธากร
|
๒๐๐๓ อวดว่าจงจิตรเกื้อ | | ยุติธรรม
|
ไฉนจึ่งส่อแนะนำ | | สื่อรู้
|
สาวไส้สู่กาจำ | | จิกล่น ฤๅนา
|
กลศึกฦกลับสู้ | | เชิดชี้คดีแถลง ฯ
|
|
|
๒๐๐๔ ไพรีจึ่งอาจเอื้อม | | อหังการ
|
หมิ่นอสุรวงษราญ | | ไป่น้อย
|
เพราะตัวจิตรจองผลาญ | | สืบส่อ เสียดเฮย
|
จึ่งเสื่อมเวทเดชด้อย | | สุดสิ้นเสียวงษ ฯ
|
|
|
๒๐๐๕ พิเภกจึ่งตอบถ้อย | | อินทรชิต
|
เราจะพึ่งญาติมิตร | | ไป่ได้
|
เสด็จนทุพลคิด | | เซซัด ไปนา
|
ไห้บรู้กี่ไห้ | | คับแค้นใจจน ฯ
|
|
|
๒๐๐๖ เที่ยวสัญจรเจอะพ้อง | | พานร พลแฮ
|
คุมสู่พระสี่กร | | เดชกล้า
|
ให้เราสบถต่อศร | | พรหมมาศ แล้วนอ
|
ใดพระตรัสถามข้า | | จึ่งต้องทูลแถลง ฯ
|
|
|
๒๐๐๗ หากเราคุมคิดแกล้ง | | บอกขาน คดีแฮ
|
เสร็จศึกหมายเมืองมาร | | มุ่งแล้ว
|
พระลักษณจักพะพาน | | สาตรสิ่ง ใดเลย
|
เราจักทูลระหัศแผ้ว | | ผ่องพ้นอันตราย ฯ
|
|
|
๒๐๐๘ อินทรชิตเคียดแล้วกล่าว | | วาจา
|
คิดนิดว่าเปนอา | | เนื่องเนื้อ
|
หาไม่จักมรณา | | เพราะหัดถ์ เราเอย
|
พลางเทิดคันศิลป์เงื้อ | | เงือดเข้าโรมรน ฯ
|
|
|
๒๐๐๙ พระยาพิเภกคร้าม | | ฤทธิรอน
|
วิ่งฉวัดเฉวียนซอน | | ซอกลี้
|
อินทรชิตไล่ตลุมบอน | | บทบ ทันเลย
|
กลับสู่รถทรงชี้ | | ช่องพร้องพลมาร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๘๘ – ขุนวิสุทธากร
|
๒๐๑๐ พระลักษณซึ่งต้องสารท | | นาคี
|
เหนไปรอดชีวี | | กลับยั้ง
|
รอรามเชษฐจรลี | | มาโศก สลบแฮ
|
ซึ่งประหารชีพทั้ง | | พี่น้องกองพหล ฯ
|
|
|
๒๐๑๑ ภอพลบเลิกทัพเข้า | | บูรี เฝ้าฤๅ
|
ชนกาธิบดี | | ธิราชเจ้า
|
ท้าวทศภักตรปรี | | ดีตรัส ถามแฮ
|
พ่อสู่สงครามเข้า | | ศึกสู้เปนไฉน ฯ
|
|
|
๒๐๑๒ องค์อินทรชิตน้อม | | ทูลสาร
|
ตั้งแรกตราบสังหาร | | เศิกม้วย
|
ทศเศียรทราบสำราญ | | เริงรื่น
|
เพียงทิพยโสรดทรวงด้วย | | เผด็จร้อนหฤไทย ฯ
|
|
|
๒๐๑๓ อินทรชิตประนตน้อม | | ทูลลา
|
เสดจกลับยังปรางปรา | | สาทแก้ว
|
เชยชมนาฎคณนา | | รีรัตน ภิรมยเฮย
|
ในคีรีไสยาแพร้ว | | เพริศพร้อมอนงค์นาง ฯ
|
|
|
๒๐๑๔ ปางองค์ทศภักตร์ปลื้ม | | เปรมปรา โมทย์เฮย
|
เพ็ญภักตรเพียงจันทรา | | เมฆแผ้ว
|
เสดจยังอรรคชายา | | ยวนหยอก เย้าแฮ
|
ลูบพระปฤษฎางค์แล้ว | | เล่าข้อขาดเข็ญ ฯ
|
|
|
๒๐๑๕ มณโฑอัคเรศร์น้อม | | ทูลสาร
|
ขอพระทรงตฤกการ | | รอบไว้
|
พิเภกจิตรจัณฑาล | | ตัวซอก ไซร้นา
|
จักช่วยมนุษยให้ | | รอดฟื้นคืนชนม์ ฯ
|
|
|
๒๐๑๖ ทรงฟังเพียงโสตรต้อง | | ศรแผลง ผลาญเฮย
|
อั้นอัดอุราแรง | | พิโรธเร้า
|
ความรักหักจำแขง | | ใจอด นิ่งนา
|
เสด็จจากแท่นรัตนเข้า | | สู่ห้องผทมทรง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๘๙ – ขุนวิสุทธากร
|
๒๐๑๗ พิเภกรีบสู่ไท้ | | ทูลแถลง
|
โดยคติดศึกแสดง | | เสรจสิ้น
|
พระสดับดุจศรแผลง | | อุระพลุ่ง เพลิงนา
|
รันทดแทบด่าวดิ้น | | สยบอั้นตันทรวง ฯ
|
|
|
๒๐๑๘ ตรัสว่าพิเภกแพ้ | | กลเขา
|
กูโฉดเช่นชายเขลา | | มึนมืด
|
เสียเกียรติเสีอนุชด้วย | | เลศนี้ดีไฉน ฯ
|
|
|
๒๐๑๙ พระจับพรหมมาศแล้ว | | จรลี
|
พิเภกกับบุตรระพี | | รุดผ้าย
|
พร้อมพานระโยธี | | โดยเสด็จ พระนา
|
คลาคล่ำมรรคาย้าย | | ยาตรเยื้องจรจรัญ ฯ
|
|
|
๒๐๒๐ แสงโสมโอภาษแผ้ว | | อัมพร
|
เสดจลุภูมสมร | | บ่ช้า
|
ทอดพระเนตรพวกพานร | | นาครัด รึงเฮย
|
วาบหวาดหฤไทยว้า | | ว่าน้องเนาไหน ฯ
|
|
|
๒๐๒๑ ครั้นลุราชรถแก้ว | | ก่องศรี
|
ยลอนุชวาสุกรี | | รวบอ้อม
|
แต่บาทตราบนาภี | | ผทมนิ่ง สลบแฮ
|
สองหัดถ์กระชากพร้อม | | เงื่อนเงี้ยวไป่ขยาย ฯ
|
|
|
๒๐๒๒ ฉวัดเฉวียนเปลี่ยนมลัค--- | | กลใด
|
นาคาบาศบคลี่ไคล | | ยิ่งร้อน
|
รันทดหฤไทยไหว | | หวาดเทวศ นักนอ
|
ลดพระองค์ลงช้อน | | เกษน้องวางเพลา ฯ
|
|
|
๒๐๒๓ พระเพ่งพินิจน้อง | | ปราณี นักแฮ
|
ทรงโศรกกำศรดทวี | | เทวศไหม้
|
ชลเนตรหลั่งภักตรฉวี | | ภักตรสลด หมองเฮย
|
หลางร่ำรำพรรณไห้ | | สอึกสอื้นอาดูร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๙๐ – ขุนวิสุทธากร
|
๒๐๒๔ โอ้ลักษณอนุชผู้ | | กลอยเข็ญ พี่เอย
|
ไฉนพ่อจึ่งมรณเหน | | หลากแล้ว
|
ฤทธิรงค์พ่อพูลเพ็ญ | | เพียบยิ่ง ใหญ่นา
|
ฤๅเลื่องทั่วโลกย์แผ้ว | | ผ่องพ้องพรรณระพี ฯ
|
|
|
๒๐๒๕ ทรงศรสามเล่มล้ำ | | เพลิงกัลป์
|
ภินภาคบัลลังก์อัน | | เดชแกล้ว
|
ควรฤๅพ่อมาผัน | | พ่ายนาค อสูรแฮ
|
เพราะสู่สงครามแล้ว | | บ่ได้รวังองค์ ฯ
|
|
|
๒๐๒๖ ปางต้องโมกขศักดิ์ด้วย | | ทนงจิตร โพ้นนา
|
บัดออกรบอินทรชิต | | คาบนี้
|
พี่ได้ตักเตือนกนิฐ | | เตือนยิ่ง เตือนนา
|
ฤๅพ่อควรมาลี้ | | ล่วงแล้วลืมคำ ฯ
|
|
|
๒๐๒๗ พ่อจึ่งเสียแก่เสี้ยน | | ดัษกร
|
แพ่พ่ายฤทธิรอน | | ราพร้าย
|
ทศทิศจักฦๅขจร | | เกริกมุ่ง หมิ่นแฮ
|
อกพี่เพียงจักย้าย | | แยกด้วยอาไลย ฯ
|
|
|
๒๐๒๘ หากอนุชม้วยเชษฐ | | จักมี เชยเฮย
|
คืนมิ่งภัควดี | | ร่วมห้อง
|
คำฉินท์ทั่วธาษตรี | | บ่ว่าง เว้นเลย
|
ลาภแต่เมียเสียน้อง | | ประโยชน์ด้วยอันใด ฯ
|
|
|
๒๐๒๙ ความรักพี่รักเจ้า | | เทียมตน
|
อนุชรักโดยกระมล | | สัตย์อ้าง
|
แต่เยาว์ตราบเจริญชนม์ | | ไปแตก ร้าวเอย
|
ไฉนพ่อจึ่งมาร้าง | | พี่ไว้อาทะวา ฯ
|
|
|
๒๐๓๐ พระทรงกำศรดเศร้า | | แสนศัลย์
|
ครวญคร่ำยิ่งจาบัลย์ | | โอษฐอ้อน
|
ระทวยทอดพระองค์รัน | | ทดเสื่อม แรงแฮ
|
ทรบวิสัญญีซ้อน | | ศพน้องเรียงเคียง ฯ
|
| | |
|