โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๖๑

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 06:46, 20 กรกฎาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

หนุมานเก็บสรรพยาแก้ฤทธิ์หอกโมกขศักดิ์

แผ่นที่ ๒๔๒ - พระยาราชวรานุกูล

๑๖๘๘ พระสดับกลับชื่นใช้วายุ บุตรเฮย
โดยพิเภกบอกรบุอย่าช้า
แต่ปัญจะสินธุมีอยุทธ ยาเฮย
ฃอต่อสองขนิฐฃ้าข่าวแจ้งความจริง ฯ
๑๖๘๙ หณุมานลาเหาะล้ำลอยหวิว
ยังยุคนธรฉิวฉับผ้าย
เหนรถระพีปลิวเปลวเปล่ง มานา
โผนยุดฉวยฉุดท้ายรถท้าวทินกร ฯ
๑๖๙๐ ภาณุมาศหวาดว้าว่าราหู จับเฮย
ภอพระผินภักตรดูผาดคล้อย
เปนเพลิงกรดลุกวูสวามอด ไหม้ฮือ
เหลือแต่ขนเพชร์น้อยหนึ่งงซ้ำสงไสย ฯ
๑๖๙๑ เอะไฉนใครอาจยื้อยุดรถ เรานา
จำจะชุบถามจรดเรื่องรู้
สามคาบเศกมนต์พจน์พึมเป่า ไปฮา
เปนรูปพานเรศผู้เผือกเขี้ยวมณีขาว ฯ
๑๖๙๒ กุณฑลฃนเพชร์พร้อมรพิถาม ความเอย
ลิงนบทูลนามตามแต่ต้น
จวบจนอนุชารามรบอุป ราชนา
ต้องหอกโมฆศักดิ์ซ้นอุรไท้แทบมลาย ฯ
๑๖๗๓ ผิวะริวิวรุ่รุ่งแจ้งจะวาย ชีพเอย
ฃ้ารับโองการนรายน์รีบเต้า
หายาจะจวนสายเสียรับ สั่งแฮ
จึ่งจู่จับรถเฝ้าเทพยรั้งรอจร ฯ
๑๖๙๔ เราสูรยยูรยาตรเต้าตามจักร
ซึ่งจะเสริดมนพักไป่ได้
เพียงแฝงแต่แสงชักรถแม เมฆนอ
สูรีบหายาให้กฤษณแก้วอนุชา ฯ
             

แผ่นที่ ๒๔๓ - พระยาราชวรานุกูล

๑๖๙๕ ลูกลมลาลุด้าวดอยสัพ ยาแฮ
เรียกชื่อยาฃานรับทุกครั้ง
แต่หาบ่อเหนจับตัวห่อน ได้เฮย
ขึ้นสู่จอมภูตั้งแต่ค้นจนหิว ฯ
๑๖๙๖ เรียกบนกลับอยู่ใต้ตอบคำ
แลบ่อเหนเถาลำที่เลื้อย
พลางโอมอ่านเวทสำรวมจิตร สงบนอ
นฤมิตรหางยาวเฟื้อยรวบล้อมรอบไศล ฯ
๑๖๙๗ รัดแต่เชิงชั้นล่างลำเนา ผานา
พันตลอดยอดขุนเฃาฃอดฃ้อง
เรียกพลางรูดหางเดาดูสัพ ยาฤๅ
คอยขยดขยับขยายจ้องจับได้โดยหวัง ฯ
๑๖๙๘ เสร็จเหาะลงสู่พื้นศรีอยุทธ ยาเฮย
ภอพระพรตพระสัตรุออกพร้อม
มนตรีกระวีดุจดาวแวด จันทร์แฮ
หณุมานคลานน้อมนอบเบื้องบทมาลย์ ฯ
๑๖๙๙ ชมัยองค์อนุชเจ้าจักกฤษณ์
เลงกระบิเผือกผิดห่อนแจ้ง
ตรัสถามว่าอยู่ทิศถานถิ่น ใดนา
ท่านชื่อไรใครแกล้งกลั่นใช้มาไฉน ฯ
๑๗๐๐ ลูกลมทูลข้าชื่อหณุมาน
ทหารเอกพระอวตารติดต้อย
ขุนยักษทศภักตร์พาลลักพระ นางนา
ภูวเรศแสนเทวศลห้อยลเหี่ยต้องตามสมร ฯ
๑๗๐๑ พระชุมพลพวกพื้นพานร
เจ็ตสิบเจ็ตสมุทจรเกริกกล้า
ชมพูขีดขินนครสองเฃตร ควบฮือ
ไปเกาะลงการ้าราพตั้งรงงณรงค์ ฯ
             

แผ่นที่ ๒๔๔ - พระยาราชวรานุกูล

๑๗๐๒ กุมภกรรฐ์พุ่งหอกต้องพระลักษ สลบราสม
สมเด็จพระหริรักษตรัสใช้
ขอเบญจะนทีจักประกอบ ยาเอย
แก้พระอนุชนารถให้รอดฟื้นทันอรุณ ฯ
๑๗๐๓ พระพรตพระสัตรุศได้สดับคดี
น่าอนาถพระจรลีเถื่อนท้อง
จนจากพระลักษฒสมรมิ่ง เมืองแม่
อีกพระลักษณมาต้องสาตรซ้ำแสนเข็ญ ฯ
๑๗๐๔ โศกส่ำร่ำสั่งให้ทูลฉลอง
หมายจิตรคิดตามละอองบาทด้วย
โปรดพระอนุญาตสองเราอยู่ นครแฮ
ทุกข์นักเจียนจักม้วยมุ่งท้าวคะนึงถึง ฯ
๑๗๐๕ พลางหยิบขวดรัตนน้ำปัญจนะ ทีนอ
ขุนกระบี่รับประนตเกล้า
ทูลลาเหาะเหินระเห็จลิบ เมฆฮา
ลงสู่สมรภูมิ์เข้านบไท้ถวายยา ฯ
๑๗๐๖ ทูลความตามขนิฐทั้งสององค์ สั่งนา
พระสดับรับยาทรงสั่งให้
พิเภกรับประจงเสมอภาค กันพ่อ
วางน่าหินบดได้ที่แล้วเชิญจร ฯ
๑๗๐๗ โชลมทาลงทั่วซ้ำเศกประ สมเอย
หอกหลุดแผลหายพระลักษณฟื้น
ลืมเนตรนบเชษฐสะบายจิตร ทูลแฮ
ขอบพระคุณเพียบพื้นแผ่นฟ้าฤๅเสมอ ฯ
๑๗๐๘ จักรรัตน์ตรัสตอบแม้นมลายชีพ จริงนอ
พี่จักบรรลัยรีบร่วมน้อง
พลันพระสั่งสุครีพไคลกลับ ขบวนฮา
พหลโห่ฮึกเหิมก้องลุยั้งพลับพลา ฯ
             

แผ่นที่ ๒๔๕ - ขุนปฎิภาณพิจิตร

๑๗๐๙ ฝ่ายกองดอยเหตุด้อมดอนดง
เหนริปูปวงคงชีพแล้ว
เหลาพลพวกจตุรงค์เฮฮึก เหิมแฮ
ฃานโห่กระหึ่มแคล้วเคลื่อนเข้าพลับพลา ฯ
๑๗๑๐ สองต่างตัวสั่นเทิ้มงกงัน
หน้าซีดตกใจพลันดุ่มด้าว
ดุจใครเดจเอาฃวัญออกจาก กายนา
เรวรีบไปเฝ้าท้าวธิราชไท้ทศศีร์ ฯ
๑๗๑๑ พลันถึงทูลแทตยเจ้าลงกา
ลิงมนุษยปวงโยธาที่ม้วย
กลับคืนรอดชีวายกทัพ กลับแฮ
เหิมฮึกหาญโห่ด้วยเดชก้องกุลาหล ฯ
๑๗๑๒ ทศเศียรสดับสิ้นสารยักษ
ประดุจสายอสนีจักรฟาดต้อง
ฉงนว่าพวกปรปักษไฉนรอด คืนแฮ
ตรัสสั่งให้เชิญน้องรีบขึ้นมาพลัน ฯ
๑๗๑๓ มโหทรรับถ้อยรีบจรจรัล
ถึงนิเวศกุมภกรรฐ์บ่อช้า
กราบทูลว่าทรงธรรม์ตรัสสั่ง ข้าเฮย
เชิญเสด็จเฝ้าจอมหลาเพื่อแจ้งการณรงค์ ฯ
๑๗๑๔ ด้วยสารันแจ้งว่าองค์อนุช รามเฮย
ต้องสัตรียาวุธวอดนั้น
แก้โมกขศักดิหลุดคนชีพ ได้นา
การด่วนควรรีบซั้นเสด็จเฝ้าฟังการ ฯ
๑๗๑๕ กุมภกรรฐ์น้องท้าวยี่สิบกร
ฟังมโหทรถอนจิตรช้ำ
ร้อนใจดั่งไฟฟอนเผาลวก ทรวงนา
ฤๅดั่งศรสารทซ้ำอกท้าวแสนทวี ฯ
             

แผ่นที่ ๒๔๖ - ขุนปฎิภาณพิจิตร

๑๗๑๖ ขุนมาจากแท่นแก้วครรไล
รีบสู่พระโรงไชยห่อนช้า
ถั่นถึงประณตไทธิราชเชษ ฐาเฮย
คอยสดับพจนผ่านฟ้าจักเอื้อนโอฐไฉน ฯ
๑๗๑๗ ทศภักตร์บพิตรเจ้าลงกา
เหนพระอนุชมาหมอบเฝ้า
จึ่งเอื้อนมธุรพาทีตรัส
ดูก่อนกุมภกรรฐ์เจ้าจักแก้กลไฉน ฯ
๑๗๑๘ วันวานพอยกพ้องพลไกร
บอกพี่ว่ามีไชยรบร้า
ศึกแหลกป่นบันไลยลาญหมด
มันกลับคืนชีพกล้ากลั่นห้าวเหิมทนง ฯ
๑๗๑๙ กุมภกรรฐ์ก้มเกล้ากราบทันที
ทูลแก่ทศศีรเชษฐไท้
อันหอกโมกขศักดิ์มีฤทธิรด แรงแฮ
เคยปราบอรินได้ดุจน้ำใจถวิล ฯ
๑๗๒๐ ถูกใครไป่รอดได้ชีวัน คืนนา
น้องนึกน่าอัศจรรย์หลากแท้
ชะรอยอ้ายพิเภกมันบอกเหตุ เฃานา
โอสถประกอบแก้จึ่งฟื้นคืนชนม์ ฯ
๑๗๒๑ หาไม่ไหนมนุษย์นี้จักคืน ชีพฤๅ
คิดยิ่งคิดสุดขืนจิตรแค้น
หนักอกพ่างเพียงปืนพิศมเสียด ทรวงนา
เจบจิตรเจบใจแข้นขัดอั้นตันทรวง ฯ
๑๗๒๒ อันมนุษยอีกทั้งหมู่วานร
น้องจักฆ่าให้มรณ์หมดนั้น
ฃอลาพระทรงศรไปร่าย เวทแฮ
ตั้งกิจพิธีกั้นสกัดน้ำเหนือเสีย ฯ
             

แผ่นที่ ๒๔๗ - ฃุนปฎิภาณพิจิตร

๑๗๒๓ ข้าศึกจักอดน้ำจำตาย สิ้นเอย
ด้วยเลห์กลอุบายดั่งนี้
ไป่พักพวกพลกายกอบยาก เหนื่อยนา
ฃอแต่พระอย่าชี้ช่องให้ใครยิน ฯ
๑๗๒๔ อสุรินทรปิ่นราพเจ้าจอมมาร
ฟังพระอนุชฃานพจนพร้อง
บันเทิงหฤไทยปานอมรเสพย สวรรค์แฮ
ปรับหัดถ์สำรวลก้องสนั่นทั้งวังหลวง ฯ
๑๗๒๕ สิบโอฐเรียกนั่งใกล้ชมพลาง
ยอหัดถ์ลูบปฤษฎางค์กนิฐไท้
จึ่งเอื้อนพจนทางโถมเดช น้องเอย
เออมิเสียทีได้ดุจน้ำใจเดียว ฯ
๑๗๒๖ พ่อพ่างหทเยศผู้สวามิภักดิ์ พี่เฮย
หาทั่วจบไกรจักรบ่ได้
ทรงฤทธิมหิทธิศักดิ์ใครเทียบ เสมอฤๅ
ทั้งโลกยหากยกไว้แต่เจ้าโลกา ฯ
๑๗๒๗ คาบนี้แน่เสร็จเสี้ยนศึกขจัด ฃจายเฮย
ทวยราษฎร์จะโสมนัศทั่วหน้า
จักเจริญศิริสวัสดิ์ดุลศุข สราญแฮ
ด้วยเดชอนุชผล้าเหล่าเสี้ยนเศิกไกษย ฯ
๑๗๒๘ ตรัสพลางเตือนว่าเจ้าดวงใจ พี่เอย
การด่วนควรพ่อไปเร่งเร้า
อำนวยพระพรไชยเสริมส่ง ให้แฮ
สบประสงค์ดังเจ้าคิดเกื้อขจัดบร ฯ
๑๗๒๙ กุมภกรรฐนบนิ้วนอบวันทนา
รับพระพรเชษฐาใส่เกล้า
คลานคล้อยถดถอยมาโดยด่วน
จากพระโรงรีบเข้าสู่ห้องปรางมณี ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว