โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๕๕
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
การปรับปรุง เมื่อ 04:56, 20 กรกฎาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
หนุมานพบกับนางพิรากวนจนเข้าในเมืองได นางพิรากวนบอกที่ขังพระราม
แผ่นที่ ๒๑๖ - พระยาราชสัมภารากร
๑๕๐๖ ลูกลมคงรูปแล้ว | คำขยาย นางเอย | ||
เราจักเชิญพระนารายน์ | กลับด้าว | ||
ทั้งจะช่วยบุตรยาย | ยืนชีพ นานนา | ||
ไฉนจักเข้าเมืองท้าว | ราพได้กลใด ฯ | ||
๑๕๐๗ นางฟังว่ายากแท้ | ทางจรัญ เมืองเฮย | ||
แม้ว่าเปนแมลงวัน | ก็ฃ้อง | ||
เพราะจักรกรดผัดผัน | เนืองนิตย รอบนอ | ||
ทางทะวารนั้นต้อง | ชั่งเข้าออกเสมอ ฯ | ||
๑๕๐๘ พระรามไมยราพให้ | ขังกรง เหล็กเฮย | ||
โกฎิ์ยักษคุมอยู่ดง | โตนดโน้น | ||
ท่านผู้วุฒิไกรจง | ตรองตริ การนา | ||
ไปไป่ถึงที่โพ้น | จักแก้ใดไฉน ฯ | ||
๑๕๐๙ เออเปนไรเท่านี้ | พอคิด | ||
เผือจักเปนใยติด | ที่ผ้า | ||
แม้ขึ้นชั่งหนักผิด | สังเกต กลายนอ | ||
ตอบว่าคันชั่งช้า | คร่ำแล้วหักเอง ฯ | ||
๑๕๑๐ ผิวะยักษจักขู่ค้น | แคะไข คำเฮย | ||
ตอบว่ามาเดียวไฉน | หน่วงช้า | ||
เกลือกชลบ่อทันใคร | จักรับ ผิดนา | ||
พลันยาตร์พลางเถียงท้า | เล่ห์นี้จงจำ ฯ | ||
๑๕๑๑ นางสดับพจน์ยิ้ม | ยินดี | ||
ช่างคิดช่างพาที | เลศล้ำ | ||
กระสันสะใบควี | ควาดมั่น ใจนอ | ||
พลันกระเดียดม่อน้ำ | เคร่ายั้งยลลิง ฯ | ||
๑๕๑๒ หณุมานอ่านเวทเยื้อง | เปนใย บัวเฮย | ||
ปลิวแตะติดสะใบ | เบียดเนื้อ | ||
นางบ่อหนักแต่ใจ | ชวนหนัก อยู่นา | ||
หวังฤทธิ์วายุบุตรเกื้อ | รีบก้าวกลับเมือง ฯ | ||
แผ่นที่ ๒๑๗ - พระยาราชสัมภารากร
๑๕๑๓ นางกระเดียดม่อน้ำ | ถึงทวาร เวียงเฮย | ||
ขึ้นชั่งคันลั่นราน | หักห้อย | ||
พลยักษคึกคักขาน | คำขู่ | ||
นางว่าชั่งกว่าร้อย | ขวบแล้วกลายเอง ฯ | ||
๑๕๑๔ นางเถียงเสียงจัดจ้อ | จรจรัญ | ||
ล่วงทวารเวียงผัน | เพ่งก้าว | ||
ลุน่าพระลานพลัน | บอกหณุ มานนอ | ||
ว่านั่นปราสาทแก้ว | แทตยไท้เธอผธม ฯ | ||
๑๕๑๕ นี่แหล่งจำลูกข้า | มารคุม | ||
โลหะกระทะรุม | เรียงตั้ง | ||
ดงตาลโน่นประชุม | รวังราช รามเฮย | ||
ฟังแจ่มใจไป่รั้ง | รีบริ้วปลิวดล ฯ | ||
๑๕๑๖ ร่ายเวทคงเพศซ้ำ | หายตัว สกดเฮย | ||
ยักษหลับแลไฟสลัว | หลีกเข้า | ||
ถึงกรงลองเลงมัว | มองเขม่น | ||
ยลราชนิทราเศร้า | โศกแล้วทลายกรง ฯ | ||
๑๕๑๗ ลูกลมยอหัดถ์ช้อน | องค์พลัน รเห็จเฮย | ||
ลุสุระกาญจนบรร | พตยั้ง | ||
สู่ถ้ำแท่นสุวรรณ์ | วางวิศ ณุนา | ||
เกริ่นกู่แมนมากั้ง | ช่วยเกื้อกันไภย ฯ | ||
๑๕๑๘ สุเรารศเร่งรู้ | เรวถึง | ||
เนืองนั่งรายรอบสึง | สู่ไท้ | ||
อัปศรสำสำนึง | เสนาะเอื้อย เสียงเอย | ||
ซอส่ายเสียงขับไม้ | มีวว้าวังเวง ฯ | ||
๑๕๑๙ ลิงกลับถึงถีบเบื้อง | บัญชร พังเฮย | ||
ราพตื่นจับขรรค์จร | จักล้าง | ||
กระบี่แย่งขรรค์ฟอน | ฟันฟาด หักแฮ | ||
ยักษชักคทาง้าง | หวดซ้ายป่ายขวา ฯ | ||