โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๔๔
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
การปรับปรุง เมื่อ 04:23, 20 กรกฎาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
ทศกัณฐ์ให้นางเบญจกายแปลงเป็นสีดาทำตายลอยน้ำไป เพื่อทำอุบายตัดศึก นางเบญจกายดูตัวนางสีดาแล้วมาแปลงให้ทศกัณฑ์ดู
แผ่นที่ ๑๗๕ - นายเริกหมื่นพากยโวหาร
| ๑๒๑๙ ข้าผิดชีพิตรใต้ | บาทบงษุ์ | ||
| มันผูกโอษฐฤๅอง | อาจพร้อง | ||
| พระกฤษณโปรดโทษทรง | เสียพระ ไทยนา | ||
| เสดจสู่ผธรมข้อง | ขุ่นแค้นขุนอสูร ฯ | ||
| ๑๒๒๐ ไทยแทตย์ถึงถิ่นแล้ว | ลำเค็ญ | ||
| ลำฤกกลศึกเหน | เหตุน้อย | ||
| ตรัสหาพระหลานเบญ | ญกายบอก เหตุแฮ | ||
| ให้ตัดศึกนางอ้อย | อิ่งอ้อนวอนวิง ฯ | ||
| ๑๒๒๑ เผือคิดผิดพอเจ้า | จึงแปร จาแฮ | ||
| ลุงรฤกเหลือแด | ดักเดี้ย | ||
| เปนเคราะห์ฉเพาะแฉว | วกพึ่ง รามนา | ||
| สุดที่ตูตามเกลี้ย | กล่อมเกลี้ยงกลับเมือง ฯ | ||
| ๑๒๒๒ พึ่งหลานวานอย่าน้อย | กมลษมา เทิญแม่ | ||
| เชิญช่วยออกอาษา | ศึกด้วย | ||
| แปลงโฉมเฉกสีดา | ดลหาด ทรายเฮย | ||
| ลงทอดธารทำม้วย | มดแล้วลอยไป ฯ | ||
| ๑๒๒๓ รามลงบงศพเศร้า | สลดทรวง | ||
| แม่นว่าสีดาดวง | ดับแล้ว | ||
| จะเลิกล่าทัพหลวง | หลีกกลับ ไปเฮย | ||
| พิเภกจะพึงแผ้ว | ผ่องหน้ามาเมือง ฯ | ||
| ๑๑๒๔ เบญกายเจบจิตรอั้น | จำอา ษาเอย | ||
| สนองว่าดูสีดา | จึ่งได้ | ||
| ทศเศียรสั่งเสนา | นำรถ เทียบแฮ | ||
| อวยพระหลานเถลิงให้ | แห่ป้องไปสวน ฯ | ||
| ๑๒๒๕ นางถึงจึ่งแจ้งนาฎ | ชนนี นางนา | ||
| แม่โศกนางศัลยลี | ลาศเยื้อน | ||
| ยาตรเยียนเยี่ยมองค์สี | ดาไต่ ถามแฮ | ||
| พลางโศกซบภักตร์เอื้อน | โอษฐแสร้งแถลงสาร ฯ | ||
แผ่นที่ ๑๗๖ - นายเริกหมื่นพากยโวหาร
| ๑๒๒๖ ข้าบุตรพิเภกผู้ | ภักดี รามนา | ||
| ตรีชฎาชนนี | ก่อเกื้อ | ||
| มาหวังจะฝากชี | วิตรแม่ นาแม่ | ||
| พลางเพ่งองค์อะเคื้อ | ชิดใช้ชมโฉม ฯ | ||
| ๑๒๒๗ จำเสร็จศุภลักษณ์ล้ำ | เลขา | ||
| สมคิดบังคมลา | หลีกเต้า | ||
| ถึงสถิตยนิมิตกา | ยาเฉิด โฉมแฮ | ||
| งามเงื่อนสีดาเข้า | นบไท้ทศเศียร ฯ | ||
| ๑๒๒๘ ทศภักตรพิศรูปแม้น | หยาดโพยม | ||
| หลงว่าสีดาโลม | โลกย์เยื้อง | ||
| แย้มโอษฐอ่ออรโฉม | เชิญแม่ ซิแม่ | ||
| มาแม่มาๆ เปลื้อง | ปลิดร้อนเรียมกระสัน ฯ | ||
| ๑๒๒๙ เบญกายอายอับค้อน | ขวยกระมล | ||
| สนองว่าจอมยักษยล | อย่าเคลิ้ม | ||
| คือหลานกรลับตน | ตามสั่ง สารนา | ||
| ขุนยักษบยินเริ้ม | ริกรี้รับขวัญ ฯ | ||
| ๑๒๓๐ เรียมแสนสุดสวาทสร้อย | โสภี พี่เอย | ||
| จะเศกเปนมหิษี | สืบเชื้อ | ||
| สมบัติมิ่งเมืองมี | หมายมอบ แม่นา | ||
| พลางนั่งแอบแนบเนื้อ | สนิทน้อมแนมถนอม ฯ | ||
| ๑๒๓๑ อนงค์พลานเหลือขัดแค้น | เขินขนาง | ||
| กลายเพศเปนยักษนาง | นั่งบึ้ง | ||
| ทศภักตร์พิศแลหมาง | หมองหม่น | ||
| ทำกระอักกระแอมอึ้ง | โอษฐแล้วเลยสนอง ฯ | ||
| ๑๒๓๒ ลุงษมาตาเฝื่อนแล้ว | หลานขวัญ | ||
| ช่างฉลาดแปลงทรงสรรพ์ | เสร็จพร้อม | ||
| เชิญเทิญเร่งไปทัน | อรุณรุ่ง ราแม่ | ||
| นางรับรศพจนน้อม | ประนดแล้วลาจร ฯ | ||
