โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๙

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระรามพระลักษณ์นางสีดา พบกับฤษีสระภังค์

แผ่นที่ ๗๔ – พระเทพกระวี

๕๑๒ สรภังค์ดาบศทั้งสามมุนี
นำเสดจดลกุฎีกฤษณไท้
พักพลร่มเฌอคิรีนอกเฃตร
กษัตริย์สี่เสดจใกล้วิศณุแล้วโศกศัลย์ ฯ
๕๑๓ พระรามยลอนุชเศร้ากำสรด
เกรงกนิฐชีพจักปลดกอดไว้
ห้ากษัตริย์ต่างรันทดครวญค่ำ
คลายโศกถามถึงไท้ชนกเศร้าฤๅเกษม ฯ
๕๑๔ พระพรตทูลแต่ต้นจนจบ ความแฮ
บิตเรศโศกปรารภเชษฐเจ้า
จากเวียงพระโศกสยบจนชีพ ดับแฮ
สามกษัตริย์ทราบโศกเศร้าขัติยห้าวิสัญญี ฯ
๕๑๕ สุมันตันเหนรีบเฝ้าพระชนนี ทูเฮย
ทราบเหตุจึ่งเสดจลีลาศเร้า
ถึงกลับโศกทเวศทวีสยบอีก กำนันแฮ
นักพรตมาตยหมอเข้าช่วยแก้พลันหาย ฯ
๕๑๖ ฟื้นองค์พงษขัติยพร้อมเหนกัน
รามลักษณอรรคเรศอัญชลิตน้อม
มาตุรงค์ท่านรำพรรณ์เชิญเดจ กลับนา
กฤษณรักษรับสัตยซ้อมมั่นแล้วฤๅคืน ฯ
๕๑๗ ไกยเกษีกล่าวอ้อนวอนขมา โทษแฮ
เชิญพิศณุกลับภาราอย่างกี้
พระตรัสมั่นสัตยาห่อนรับ คำเฮย
จักรักษาสัตย์ชี้เช่นไท้ไอยกา ฯ
๕๑๘ พระวิสฐสวามิตรได้สดับตรัส
เหนพระรามอางสัตย์มั่นถ้อย
ชักเรื่องขัติยวัตรครองอยุทธ เพรงแฮ
พระพรตทูลขอคล้อยอยู่ด้วยองค์นรายน์ ฯ
             

แผ่นที่ ๗๕ – พระเทพกระวี

๕๑๙ พระจักรีทฤษดิน้องโศกศัลย
กอดกนิฐจาบัลยพร่ำพร้อง
อย่าเทวศกลับเฃตรขันธ์ผดุงราษฎ์ เทิญพ่อ
พระพรตฟังยิ่งร้องร่ำไห้โหยครวญ ฯ
๕๒๐ ฝ่ายรุกขเทพยสดับถ้อยเชิญนารายน์
อมรหมู่แสดงกายเยี่ยมหน้า
บังคับพระพรตคลายเคลื่อนทัพ กลับแฮ
คนปกครองไพร่ฟ้ากฤษณเอื้อนตามอมร ฯ
๕๒๑ น้องนรายน์สดับซ้ำโศกศัลย์
ดังถูกอาวุธฟันหม่นไหม้
จึ่งทูลสนองพระบัญชาพระ พี่นา
ขอคู่ฉลองบาทไท้เพื่อไว้แทนองค์
๕๒๒ ปางพระราเมศร์เอื้อนอรรถแถลง
จำจักเดินพนัศแขวงปราบเสี้ยน
ฉลองบาทคู่ปทานแสดงความรักษ อนุชนา
ห้ากษัตริย์ต่างโศกเพี้ยนผัดยั้งอาศรม ฯ
๕๒๓ ฝ่ายสี่นักสิทธิแจ้งเหลือทาน ทัดนา
อวยสัสดิแล้วคืนสฐานอยู่ยั้ง
สองกษัตริยละพรตกาญจนเครื่อง ทรงแฮ
เลิกทัพกลับพร้อมทั้งมาตุไท้สามองค์ ฯ
๕๒๔ ครั้นถึงปลายเฃตรด้าวอยุทธยา นครเอย
ให้อยุดสร้างภาราที่นั้น
พระพรตสั่งอนุชาเชิญชเนติก์ สามเฮย
กลับบุเรศเธอสถิตยหั้นพักถ้าอวะตาร ฯ
๕๒๕ กล่าวถึงพิราพกล้าฤทธิมหันต์
เนาถิ่นเขาอัศกรรณอยาบช้า
มีสวนปลูกพวาสุวรรณพฤกษหนึ่ง ปลาตพ่อ
กำชับบ่าวอสุรถ้าสัตวล้ำแดนกุม ฯ
             

แผ่นที่ ๗๖ – พระเทพกระวี

๕๒๖ สั่งเสร็จเหจเหาะขึ้นคัคณานต์
แผลงฤทธิบังสุริยฉานมืดฟ้า
ดลไตรทศเทวสฐานหยอกสุ รางค์เฮย
เหนเครื่องประดับคว้าแย่งได้กลับแดน ฯ
๕๒๗ ปางพระรามกับด้วยอนุชา ธิราชแฮ
อรรคเรศองค์สีดาพรตสร้าง
หฤไทยขุ่นทรงอาไลยพระ ชนกเอย
จึ่งเสดจมายังข้างนัคไหว้ลาชฎิล ฯ
๕๒๘ ฝ่ายดาบศใหญ่น้อยฟังคำ ลาแฮ
ในจิตรอาไลยกำสรดไห้
อวยพรเสรจพระดำเนินจาก ไศลเฮย
ถึงกุฎอิสิทธิ์หนึ่งไท้เสด็จเข้าวันทา ฯ
๕๒๙ เหนดาบศอยู่ด้วยนางชฎิล
แคลจิตรถามนามมุนินท์เผ่าพ้อง
นักพรตตอบตามระบิลสุทัศชื่อ กษัตริย์พ่อ
กลับซักพระพี่น้องอีกทั้งอนงค์ไฉน ฯ
๕๓๐ พระฟังถามจึ่งแจ้งเสรจความ หลังนา
นักสิทธิชวนอยู่ตามรักท้าว
เธอตอบว่าใกล้คามเฃตรอยุธ ยาพ่อ
ขอกราบลาไปด้าวถิ่นให้ไกลนคร ฯ
๕๓๑ ดาบศสุดขัดได้อวยพร
จงปัจจามิตรหยอนพ่ายแพ้
นางชฎิลกับบังอรอรรคเรศ เสน่ห์แฮ
สรวมสวัสดิทุกขเว้นแท้นเสรดจแล้วเธอลา ฯ
๕๓๒ สามกระษัตริย์จากพ้นอาศรม สุทัศแฮ
ลุฝั่งชลพักชมร่มไม้
จักข้ามนึกปรารมภ์เรือขัด สนนา
รุกขเทพยนิมิตรเรือให้เสดจข้ามคงคา ฯ
             

แผ่นที่ ๗๗ – พระเจ้าราชวรวงษเธอพระองค์เจ้าบุตรี

๕๓๓ องค์พระหริรักษเรื้องฤทธา นุภาพเอย
เสด็จลุฝั่งชลาลาศเต้า
ชายชมพนัศคณามฤคปัก ษีนอ
จรจวบประเวศเข้าสู่แคว้นสวนขวัญ ฯ
๕๓๔ ไป่ทันประจักษแจ้งสำคัญ
ว่าอสุรเศกสรรค์ปลูกสร้าง
ยูรยาตรประพาศพรรณผลดอก เฌอนา
พลยักษวางวีงคว้างไฃว่ล้อมเกรียวกรู
๕๓๕ ภูมินทร์วรนารถน้องนรินทร
ทรงจับคันศรรอญราพร้าย
บ้างเจบป่วยบ้างมรณ์เหลือปลาศ หลบแฮ
พระเสดจยูรยาตรผ้ายผาดเต้าตามทาง ฯ
๕๓๖ บัดนั้นพิราพร้ายเรืองฤทธิ
จวบเจ็ดทิวาคิดใคร่ผ้าย
สรวมสอดรัตนพิจิตรอ่ามาตม์
จับหอกทยานย้ายยาตรเข้าไพรสัณฑ์ ฯ
๕๓๗ จับสัตวกินอิ่มแล้วดึงลัดา มานอ
ผูบาทคชคอนคลาคลาศคล้อย
ถึงสวนพิศพฤกษาเหนหัก รทมเอย
บ่าวเจ็บตายกว่าร้อยโกรธฟุ้งตวาดถาม ฯ
๕๓๘ รากษษบอกเหตุแจ้งจบความ
พิราพโกรธโลดตามติดต้อน
เหนมนุษย์รูปงามสามคนไต่ ทางนา
นึกรักนางรุ่มร้อนจิตรเอื้อนอ่านมนต์ ฯ
๕๓๙ อากาศมัวมืดแม้นสนทยา
โจมจับพระรัตนนาเรศร้อง
สองแว่วศับทสีดาเสด็จเที่ยว ด้นแฮ
หาพนิตห่อนพ้องราพร้ายพาหนี ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว