จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
พระอินทร์แปลงเป็นกระบือนำเสด็จนางสีดาไปสู่สำนักวัชมฤคฤษี และกำเหนิดพระมงกุฎ
แผ่นที่ ๖๓๔ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๔๔๓๒ เสร็จศึกประสบพร้อม | | เพรียงกัน
|
| วัลยรัชศุขเกษมสันต์ | | หนึ่งน้อย
|
| ดลยุคขุกเวรุทัน | | ถึงแทรก ผจญแฮ
|
| จากไอสวรรยคล้อย | | คลาศร้างกลางคัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๓๓ ชะรอยกรรมเราก่อนให้ | | เขาพรัด กันฤๅ
|
| กรรมวิบากดลชัด | | ชาตินี้
|
| ด้วยเทวศระทมขจัด | | ศุขเสื่อม สวัสดิแฮ
|
| กับทุกขแสนยากกี้ | | เมื่อไซ้จักเกษม ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๓๔ โอ้ลักษณพ่อบ่ได้ | | ดวงกระมล พี่นา
|
| กลับสู่พระภุชพล | | มอบเฝ้า
|
| ทรงบงบทรงยล | | สมราช หฤไทยแฮ
|
| พระจะลงโทษเจ้า | | หนักน้อยเปนไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๓๕ คิดๆ น่าใคร่กลั้น | | จิตรทอน ชีพเฮย
|
| หวนห่วงบุตรอาวรณ์ | | เทวศเศร้า
|
| โอ้ดวงจิตรมารดร | | ดาลสู่ ครรภ์ฤๅ
|
| ยังไป่เหนภักตรเจ้า | | จักต้องพลอยสลาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๓๖ เดชะบุญบุตรข้า | | แต่หลัง
|
| ได้ก่อสะสมรัง | | เริ่มสร้าง
|
| ***เดชเทพจงสัง | | หารโทษ ทุกข์แฮ
|
| สรรพไภยจงร้าง | | นิราศได้ดลเกษม ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๓๗ เสร็จสัตย์เสวะนิดแล้ว | | อาดูร
|
| ชลเนตรนองเนตรพูล | | พร่ำไห้
|
| วังเวงวิเวกยูร | | ยาตรแต่ เดียวนา
|
| ***ถีนเถินทางไร้ | | เพื่อนต้องจำจรัญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๓๘ จึ่งองค์เทเวศร์เจ้า | | ไตรตรึงษ์
|
| นฤมิตรเพศเปนมหึงษ | | ไต่เต้า
|
| ลุอรนาฏทำตลึง | | แลไถ่ ถามแฮ
|
| ไฉนแม่ไยมาเศร้า | | โศรกสอื้นเอองค์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๖๓๕ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๔๔๓๙ ภัควดีเผยตอบสิ้น | | เสร็จสาร
|
| แรกจวบจากศฤงฆาร | | ตกไร้
|
| ถามถึงสิทธาจาริย์ | | สถิตยเฃตร ใดพี่
|
| มหิงษ์ช่วยนำแนะให้ | | ลุด้าวอาศรม ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๔๐ มหิงษเทเวศรเอื้อน | | โองการ
|
| ดูก่อนยอดเยาวมาลย์ | | อย่าเศร้า
|
| มาเราจักนำสฐาน | | นักสิทธิ สถิตย์นอ
|
| ตรีเนตรนำนางเต้า | | สู่แคว้นบริเวณ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๔๑ ภอรุ่งลุเฃตรด้าว | | กุฎี
|
| แท่งพระวัชมฤคชี | | เชี่ยวแกล้ว
|
| เทเวศร์กลับคืนตรี | | ทศเทพ ภพนา
|
| อัคเรศปรีดาแล้ว | | นบน้อมพระมุนี ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๔๒ ดาบศยลยอดสร้อย | | สีดา ถามเฮย
|
| ไฉนมิ่งสมรมา | | ถิ่นนี้
|
| แต่เดียวน่าสงกา | | นามแม่ ใดแม่
|
| รูปอยู่นานแต่กี้ | | ไป่พ้องพานเหน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๔๓ โฉมยงทรงเล่าสิ้น | | ความหลัง
|
| ทราบลุอาศรมหวัง | | พึ่งไท้
|
| ทรงพรตธะฟังสัง | | เวชจิตร นักนอ
|
| อยู่เถิตาจักได้ | | ช่วยเลี้ยงอุปถัมภ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๔๔ นักสิทธินฤมิตรห้อง | | กุฎี
|
| ใต้ร่มพฤกษามี | | ชัฏชั้น
|
| ทั้งเครื่องอุปโภคศรี | | ครบเสร็จ ประสิทธิแฮ
|
| นางสถิตย์อาศรมนั้น | | สร่างเศร้าทรวงหมอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๔๕ นางเนาสำนักนิ์ไท้ | | ทรงญาณ
|
| ปฏิบัติพระอาจาริย | | ค่ำเช้า
|
| มีจิตรภักดีสมาน | | เสมอบิ ดรแฮ
|
| ไป่เกี่ยงรังเกียจเฝ้า | | ใฝ่รื้อระวังระไว ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๖๓๖ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๔๔๔๖ ครั้นครรภ์ทศมาศถ้วน | | กำหนด
|
| จนประสูติโอรส | | หน่อเหน้า
|
| อายุทบทวนทด | | กำเริบ แรงนา
|
| ปั่นป่วนประชวนเร้า | | ทั่วทั้งสรรพางค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๔๗ ทรงญาณตรนักสิ้น | | สฤดี
|
| งกเงิ่นจับกณฑี | | ไขว่คว้า
|
| ลนลานเศกวารี | | พึมพร่ำ อยู่นา
|
| โอ้อกครานี้ข้า | | จับต้องกลใด ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๔๘ บันดาลเทเวศร์แจ้ง | | ชวนชา ยาเฮย
|
| สุจิตรสุธรรมา | | หนุ่มเหน้า
|
| สุนันท์สุชาดา | | อัคเรศร์ สีเอย
|
| กับหมู่อับศรเต้า | | เสด็จแคว้นอาศรม ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๔๙ ถึงอาศรมบทห้อง | | กุฎี
|
| ตรัสสั่งสี่มะหิษี | | พรั่งพร้อม
|
| จงเฝ้าพระลักษมี | | ผดุงบาท เธอน
|
| มวญหมู่อับศรล้อม | | แวดเข้าประคองครรภ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๕๐ สีดาอรรคเรศรได้ | | ยลนาง สวรรค์แฮ
|
| คลายวิตกทุกข์จาง | | จากเศร้า
|
| ศุภฤกษจวบอรุณสาง | | วายุรวด แรงเฮย
|
| ประสูติพระกุมารเจ้า | | หน่อเนื้อหริวงษ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๕๑ อินทร์ทรงสังขชื่อพร้อง | | พิไชย ยุทธแฮ
|
| เป่าสนั่นศับทเกรียงไกร | | ครั่นครื้น
|
| นางสวรรคโสรจสรงคะไนย | | ราชเสรจ ประดิษฐแฮ
|
| เหนือทุกลุพัตรพื้น | | ภาคห้องพานมณี ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๕๒ นางยลบุตรแช่มช้อย | | เฉิดเฉลา เลิศแฮ
|
| แสนสวาศยอดยุพเยาว | | หน่อน้อย
|
| เกสียส่ำเทพเคา | | รพย์ประ สิทธิ์พรนา
|
| เสร็จสู่พิมานคล้อย | | คลาศทั้งบริวาร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๖๓๗ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๔๔๕๓ ภควตีศรีสวัสดิ์ว้า | | เหว่ขวัญ หายเฮย
|
| อยู่เปลี่ยวเดียวทรงศัลย์ | | หมื่นไหม้
|
| อุ้มโอรสรำพัน | | เพื่อนยาก แม่เอย
|
| ไร้สิ่งสมบัติไร้ | | ญาติไร้บิตุรง ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๕๔ คราจครานี้แม่ | | สุดขัด สนแฮ
|
| สบสิ่งสรรพสมบัติ | | สุดไร้
|
| แต่ธำมรงค์จรัศ | | เดียวติด มานา
|
| แม่จะทำขวัญให้ | | พ่อผู้กลอยเข็ญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๕๕ ถอดแหวนผูกหัตถ์ให้ | | บุตรา
|
| สรวมสวัสดิเดชา | | ผ่องแผ้ว
|
| โอรสนิทร์นางมา | | นบนัก ธรรม์แฮ
|
| ฝากลูกลาคลาศแคล้ว | | สู่น้ำเชิงไศล ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๕๖ ยลสวาลูกเกาะหน้า | | กกหลัง โลดแฮ
|
| หวั่นจิตรสุดคิดสัง | | เวชพร้อง
|
| เหวยสวาจะระวัง | | ลูกอย่าง ไรนอ
|
| เล็กเล็กพาเที่ยงจ้อง | | จักล้างฤๅไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๕๗ พานรเฉลยว่านี้ | | ธรรมดา เราแล
|
| บุตรรักต้องจำพา | | สถิตย์ใกล้
|
| ทุกข์ไภยสิ่งใดมา | | มีไป่ กลัวแฮ
|
| นางละบุตรนางไว้ | | ห่างนั้นดีไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๕๘ เทพีสดับสดุ้งคิด | | โดยไว เชาวน์นา
|
| รีบกลับศาลาไลย | | ลุแล้ว
|
| อุ้มราชคะไนย | | รีบสู่ เฉนียนแฮ
|
| สรงโสรดเยาวราชแผ้ว | | ผ่องพ้นมลฑิล ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๔๕๙ สิทธาสมาธิแล้ว | | ลืมหลาน น้อยแฮ
|
| กลับนึกได้ลนลาน | | รีบเต้า
|
| บงบ่พบกุมาร | | เที่ยวแสะ แสวงเฮย
|
| ไป่ปะเหนื่อยนั่งเศร้า | | เร่าร้อนฤดีดวง ฯ
|
| | |
|