โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๓๖

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 14:32, 18 สิงหาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระพรตสั่งให้เอาทศพิณ และวรณีสูรไปตระเวนแล้วประหาร

แผ่นที่ ๕๔๑ – ขุนพินิจนัย

๓๗๘๑ สุครีพพิเภกน้อมอนุชจักร กฤษณเฮย
รับสั่งมาที่ภักรีบพร้อง
พานรราพคุมนักโทษสู่ นครแฮ
ลงโทษตามสั่งน้องนารถไท้ไวยกูล ฯ
๓๗๘๒ ตำรวจองครักษทั้งจักรนา รายน์ฤๅ
ต่างรับคำนายมาเร่งเร้า
จัดโซร่ขือมือคาจำครบ มารแฮ
นำนักโทษสองเข้าเฃตรแคว้นลงกา ฯ
๓๗๘๓ นายชมองตีฆ้องกระแตนำ หน้าเอย
อสุรโศกตรากตรำหม่นไหม้
ยอกเจบทั่วกายลำบากยาตร เยื้องนา
บ้างเคาะบ้างเตือนให้ราพร้องผจานตัว ฯ
๓๗๘๔ ทศพิณกับพี่เลี้ยงสุดทน เจบนอ
ร้องร่ำผจานตนแพร่หล้า
ตามแถวถิ่นถนนรอบนัด เรศเฮย
ใครอย่าดูเยี่ยงข้าขบถท้าวอวตาร ฯ
๓๗๘๕ นำทัพจักรวรรดิเจ้ามลิวัน มานา
รุกรบลงกาพลันพ่ายแล้ว
จับพิเภกจำพันธนาตรุ ขังแฮ
ขำทะนงศักดิ์แกล้วกลับขึ้นเถลิงเวียง ฯ
๓๗๘๖ ชายหญิงยักษทั่วพื้นธานี
ยลตระเวนกรูกรีเกริกใกล้
ต่างรีบสับสนลีลาศแน่น ถนนแฮ
ที่รักเลงห่อนได้เหตุด้วยสงสาร ฯ
๓๗๘๗ ที่ชังยิ่งทับถ้อยแถมถม
สาแก่ใจมันจมคบร้าย
จะภาพวกเราจมเจียนมอด หมดนา
หากอนุชนรายน์ผ้ายจึ่งพ้นมรณา ฯ
             

แผ่นที่ ๕๔๒ – ขุนพินิจนัย

๓๗๘๘ ทศพิณลำบากช้ำอินทรีย์
กองตระเวรเตือนลีลาศเร้า
บงปราสาท่ชนนีราพสุด ถวิลนา
พลางทอดหฤไทยเศร้านบแล้วรำพรรณ ฯ
๓๗๘๙ ชนนิศรบังเกิดเกล้าลูกยา
ผดุงลูกแต่เยาว์มาใหญ่แล้ว
ไป่ทุกข์ไป่อนาทรสัก น่อยนอ
มีแต่ศุขสวัสดิแผ้วผ่องพ้นราศี ฯ
๓๗๙๐ พระคุณพระยิ่งพื้นธาตรี
ยิ่งสุเมรุคิรียิ่งฟ้า
บ่แทนทดบทศรีสนองพระ คุณเอย
จรจากบาทจากหล้าถนาถแล้วมารดร ฯ
๓๗๙๑ อยู่หลังจะร่ำไห้โหยหา
แสนทุกข์ทับอุราเร่าร้อน
จักเทวศถวิลอาไลยลูก นักนอ
จะโศกรทมสะท้อนทุกแท้ทิวาวัน ฯ
๓๗๙๒ บุญน้อยมิได้อยู่ฉลองบาท แล้วเอย
ชีพิตรลูกจักขาดบ่ช้า
เดือนดับลับเมรุมาศเหมือนลูก ลับฤๅ
ไหนลูกจักเหนหน้าแม่ผู้เกิดเศียร ฯ
๓๗๙๓ ถึงกระไรได้พบชนนี
ภอนอบบาทบทศรีสักน้อย
จะตายก็ตามทีสุดแต่ เวรนา
พลางร่ำโกศลห้อยทุเรศเต้ารัฐยางค์ ฯ
๓๗๙๔ ตระเวรรอบด้าวรีบนำยักษ สองเอย
สู่ที่มัดกับหลักแหล่งแล้ว
เพชฌฆาฎย่างฟันนักโทษขาด เศียรแฮ
จึ่งเสียบประจานแพ้วอยู่ข้างทวารเวียง ฯ
             

แผ่นที่ ๕๔๓ – ขุนพินิจนัย

๓๗๙๕ มณโฑทราบบุตรม้วยชีวา แล้วเอย
รัดทดหฟไทยอาดุรดิ้น
แสนสลดถั่งชลนานองภักตร พธูนอ
กำสรดเพียงจักสิ้นชีพไห้โหยครวญ ฯ
๓๗๙๖ ทศพิณโอรสผู้เฉลิมขวัญ แม่เอย
ยอดรักษมาอาสัญฃาดเกล้า
แม่อุส่าห์ประคองครรภ์ผดุงลูก ใหญ่นอ
ถนอมแนบสวาสเจ้าชื่นหน้าชนนี ฯ
๓๗๙๗ ทอดทิ้งแต่แม่ไว้เดียวดาย
พูลพิโยคยังแต่กายเปลี่ยวร้าง
แสนโศกยิ่งถวิลสายสวาศแม่ นักแม่
แท้ว่ากรรมก่อนสร้างซัดให้ทันเหน ฯ
๓๗๙๘ เลศนี้แม่พร่ำห้ามบ่ฟัง คำแม่
ทะนงศักดิโดยโอหังฮึกห้าว
เชื่ออ้ายพี่เลี้ยงรังกลก่อ ศึกแฮ
เศียรจึ่งตกดินด้าวเสียบไม้ปักประจาน ฯ
๓๗๙๙ เสียแรงกำเนิดเชื้อพรหมมาน
สรวงเทพยสถิตยสฐานทั่วซร้อง
อีกเทพยทุกจักรพาฬเกรงเดฃ หนักนอ
ลูกดับดังใช่พ้องเพศพื้นพรหมประยูร ฯ
๓๘๐๐ อินทรชิตเชษฐเจ้ายุทธนา
ชีพปลดมีผู้มารับเกล้า
บ่ตกจากเวหาเหนประ จักษแฮ
เศียรเสียบอุจาดเจ้าเช่นเชื้อจัณฑาล ฯ
๓๘๐๑ แม่หวังฝากชีพเจ้าเผาผี
กลับดับชีพิตรหนีแม่ได้
พลางร่ำคร่ำครวญทวีถวิลโศก ศัลย์นา
สองหัดถฃ้อนทรวงให้แทบปิ้มปราณมลาย ฯ
             

แผ่นที่ ๕๔๔ – ขุนพินิจนัย

๓๘๐๒ ฝ่ายพระอนุชนารถเจ้าอโยทธยา
เสด็จออกยังพลับพลามาตยพร้อม
เหล่ากระบี่อสุราเรียบแน่น เฝ้าแฮ
ต่างศิโรตม์นอบน้อมบาทเจ้าจอมพล ฯ
๓๘๐๓ ตรัสสั่งพิเภกผู้เรืองไสย สาตรแฮ
เราจักตรีพลไกรพยุหเต้า
ปราบจักรวรรดิในภพมลิ วันฮา
ให้ราบเสี้ยนศึกเค้าฃาดสิ้นศัตรู ฯ
๓๘๐๔ จงหาศุภฤกษชั้นไชยจร ทัพเอย
โดยสารทพยากรณ์อย่าพลั้ง
พิเภกรับสุนทรพจนาดถ์ ท่านนา
อยิบกระดานชนวนตั้งเลขเค้าคูณหาร ฯ
๓๘๐๕ บวกลบขับไล่แล้วลงตรา เสศเอย
ดวงพระเคราะห์ชันษาสอบซ้ำ
มลคลประเสริฐมหาฤกษ์จตุ รงค์นอ
ลีลาศพลไกรล้ำเลื่องมล้างเศอกไกษย ฯ
๓๘๐๖ ขุนราพนบน้องพระหริรักษ
ทูลว่าไตรทิวาจักโชดแผ้ว
จันทร์จรทับลักษณหักหาญเศิก สะดวกแฮ
เสาร์ภักมังกรแกล้วกลั่นด้วยเกษตรภูม ฯ
๓๘๐๗ ยายีมีตระบะเหี้ยมฮึกชาญ ณรงค์เอย
เดชดุจเดชพระกาลกาจห้าว
เชิญเสด็จยกพลหาญหักดัษ กรแฮ
พระจักไชยชำนะน้าวแทตยหล้ามลิวัน ฯ
๓๘๐๘ พระทรงสดับถ้อยโหรทูล
ตรัสสั่งสุครีพยูรยาตรผ้าย
จัดกระบี่กับอสูรสมทบ ทัพนา
เตรียมเสด็จสองกษัตริย้ายยกพื้นพหลหาญ ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว