จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
พระพรตให้ชมพูพานไปสื่อสารแก่ทศพิณ
แผ่นที่ ๕๒๙ – พระราชครูพิเชต
|
๓๖๙๗ พระพรตพจนเอื้อน | | อภิปราย
|
แก่อสุรเสนานาย | | นั่งพร้อม
|
เราจะยกพลราย | | โรมรบ
|
สำบุกตระบึกงล้อม | | ไล่มล้างมารกระลี ฯ
|
|
|
๓๖๙๘ วรณีสูรกับท้าว | | ทศพิณ
|
พิฆาฏสับเปนสิน | | อย่าไจ้
|
สำแดงเดชกระบินทร | | ระบือภพ
|
ใครจักเหนไฉนให้ | | กล่าวชี้เชิงณรงค์ ฯ
|
|
|
๓๖๙๙ สุครีพรีบนบไท้ | | ทูลสนอง
|
อันจะยกพลกอง | | ทัพบ่ล้น
|
ลงกาจักหม่นหมอง | | โทรมซุด
|
ยักษปะชาเปนต้น | | จักต้องพลอยตาย ฯ
|
|
|
๓๗๐๐ อนึ่งวิเชียรพรหมเมศนั้น | | ในมือ มารนา
|
ผิวทศพิณจะกระพือ | | พิโรธเร้า
|
พาลพิฆาฏเสียคือ | | ตายเปล่า
|
จะเสื่อมเสียกระพเกียรติเจ้า | | หลักหล้าภพไตร ฯ
|
|
|
๓๗๐๑ เราผองคงจักต้อง | | ดำริห์
|
พระอวตารจะติ | | โทษได้
|
บงกระบี่ที่ชาญพิ | | ไชยยุทธ
|
คือรับสั่งแต่ใต้ | | บาทให้หาตัว ฯ
|
|
|
๓๗๐๒ เยียวมันหยิ่งแม้นไม่ | | ยอมนา
|
จึ่งยกพลโถมถา | | รบเร้า
|
ธจึ่งตรัสปฤกษา | | สืบต่อ ไปเฮย
|
กระบี่ใดควรเข้า | | ต่อถ้อยทศพิณ ฯ
|
|
|
๓๗๐๓ สุครีพทูลแนะไท้ | | นฤบาล
|
เหนแต่ชมพูพาน | | แกว่นรู้
|
ยงยุทธว่องโวหาร | | หากซื่อ ตรงนา
|
ควรจักวางกระมลกู้ | | กิจให้สื่อสาสน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๓๐ – พระราชครูพิเชต
|
๓๗๐๔ พระตำรัสสั่งใช้ | | ชมภู พานเฮย
|
จงสื่อนครลองดู | | สักครั้ง
|
เขาจะอ่อนน้อมดูนู | | ฤๅขัด แขงนา
|
ท่านอย่างเผลอพลันพลั้ง | | พลาดต้องบัดสี ฯ
|
|
|
๓๗๐๕ พานรินทร์รับสั่งแล้ว | | เรห็จทยาน
|
บรรลุลงกาสฐาน | | ไป่ช้า
|
ลอยอยู่นะคัคณานต์ | | ตรงช่อง แกลแฮ
|
สีหนาทตวาดท้า | | แทตยท้าวทศพิณ ฯ
|
|
|
๓๗๐๖ เองสมคบพี่เลี้ยง | | เปนขบถ
|
เย่อหยิ่งชิงศิริยศ | | พิเภกได้
|
กูถือสั่งพระพรต | | อนุชพระ กฤษณนา
|
มานราชบัญชาใช้ | | เฉภาะให้หาเอง ฯ
|
|
|
๓๗๐๗ เรวรีบไปเฝ้าพระ | | ทรงยศ
|
ที่หว่างเขามรกฎ | | ใหญ่กว้าง
|
จะทรงชักคดีขบถ | | โดยชื่น เนตรนา
|
เองหาขึงคัดง้าง | | แม่นม้วยมือทหาร ฯ
|
|
|
๓๗๐๘ ทศพิณพิโรธร้อง | | เหวยลิง
|
ทรลักษณหยามหยิ่งจริง | | จาบจ้วง
|
เองเปนบ่าวพึ่งพิง | | บุญมนุษย์
|
ไยจึ่งหยาบลาบล้วง | | หลู่เชื้อพงษพรหม ฯ
|
|
|
๓๗๐๙ มาเคารพนบเบื้อง | | บาทา กูเฮย
|
พูดแต่สุภาพภา | | สิตน้อม
|
จึ่งสมแก่ทูตา | | นุทูต แขกแฮ
|
กลับโอ่อวดอ้อมค้อม | | ขู่ให้ใครขาม ฯ
|
|
|
๓๗๑๐ พานเรศพิโรธแค้น | | คือไฟ
|
เหม่ลูกเลกจัญไร | | อวดรู้
|
ไปฤๅจักบไป | | มึงว่า มาเทอญ
|
มึงจัดมึงขึงสู้ | | จักสิ้นอาสัญ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๓๑ – พระราชครูพิเชต
|
๓๗๑๑ ลิงยักษต่างออกอ้าง | | อวดหาญ
|
ต่างโกรธกลเพลิงกัลป์ | | จ่อจี้
|
ทศพิณสั่งพลมาร | | จับกระบี่ ฆ่าเวย
|
ยักษยั่นลิงเลี่ยงลี้ | | ไปล้อมโรมรัน ฯ
|
|
|
๓๗๑๒ พานรินทรรีบเลื่อนล้ำ | | ลงไป
|
ประดิษฐานภูมไผท | | เผ่นกว้าง
|
โถมถีบถูกอุรไพ | | นาสุร วงษแฮ
|
ตกแท่นจับจิกง้าง | | เกษเกล้ากุมภัณฑ์ ฯ
|
|
|
๓๗๑๓ ตบต่อยถูกเนตรหน้า | | โปกปับ
|
โนโหนกแตกตัวยับ | | เลือดย้อย
|
เหยียบอกด่าสำทับ | | ยักษถ่อย
|
กูหากคิดอยู่น้อย | | หนึ่งไว้ชีวา ฯ
|
|
|
๓๗๑๔ เกรงเกินรับสั่งไท้ | | จุธาภพ
|
หาไม่จะฟันประจบ | | จวบม้วย
|
ภาแผลที่ต่อยตบ | | ฝากมาตุ มึงนา
|
ขุนกระบี่แกว่งขรรค์ด้วย | | เดชห้าวอวดหาญ ฯ
|
|
|
๓๗๑๕ รเห็จทยานไผเฝ้าพระ | | ภูวไนย
|
ที่พลับพลาเนินไศล | | เลิศแล้ว
|
ทูลคดีซึ่งมีไชย | | เชิงพูด
|
พระสดับภักตรแผ้ว | | ตรัสซร้องสรเสริญ ฯ
|
|
|
๓๗๑๖ ทศพิณมานะน้อย | | ฤไทยนัก
|
เสียยศอรสุศักดิ์ | | เผ่าผู้
|
ชลเนตรน่านนองภักตร | | ผิดเผือด
|
เปนสุดฤทธิสุดรู้ | | รีบเฝ้าชนนี ฯ
|
|
|
๓๗๑๗ มณโฑยลหน่อไท้ | | รันทด
|
ค่อยประคองโอรส | | ลูบไล้
|
ทราบการเร่งกำสรด | | แสนเทวศ
|
นางร่ำพิไรให้ | | ตรัสห้ามโหยหวน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๓๒ – พระราชครูพิเชต
|
๓๗๑๘ ทศพิณพิโรธเกรี้ยว | | กระทืบบาท
|
ธไป่ลามาตราช | | รีบร้อน
|
มามณฑิรมณีมาศ | | ประทับแท่น ทองแฮ
|
สั่งพี่เลี้ยงเกณฑ์ต้อน | | เตรียมรี้พลขันธ์ ฯ
|
|
|
๓๗๑๙ ฝ่ายกุมภัณฑ์พี่น้อง | | สองกุ มารแฮ
|
ยามลิวันกันยุ | | เวกนี้
|
ทราบว่าทศพิณมุ | | เตรียมหมู่ มารนา
|
เกรงจักพลอยป่นปี้ | | เพราะเปื้อนปนพาล ฯ
|
|
|
๓๗๒๐ ภาคนไปเฝ้าพระ | | มารดา ทูลเฮย
|
นางทราบโสมนัศา | | สั่งซ้ำ
|
พ่อลอบออกไปหา | | พระยานุ ชิตเฮย
|
จักช่วยจักชูค้ำ | | พ่อให้ไภยไกษย ฯ
|
|
|
๓๗๒๑ สองรับโอวาทแล้ว | | ลาจร
|
ลอยลิ่วปลิวอำพร | | ภาคฟ้า
|
ถึงมรกฎสิงขร | | ลงบอก ยพลเฮย
|
แก่กระบี่นายกองกล้า | | เดชก้องยามพวาร ฯ
|
|
|
๓๗๒๒ กระบี่พาสองยักษ์เยื้อง | | ยาตรา
|
พบอนุชิตสองรา | | บอกแจ้ง
|
ขุนกระบี่ก็พามา | | ถวายพระ พรตแฮ
|
ลองรบอาษาแว้ง | | จับท้าวทศพิณ ฯ
|
|
|
๓๗๒๓ ภูบาลบานเบิกปลื้ม | | หฤไทย
|
ตรัสภิปรายปราไสย | | เพราะพร้อง
|
ฃอบจิตรที่จองใจ | | จงรัก เรานา
|
รีบกลับไปปกป้อง | | พิเภกไว้จงดี ฯ
|
|
|
๓๗๒๔ สองอสูรรับสั่งไท้ | | ภูธร
|
ถวายอภิวาทจร | | จาดเฝ้า
|
โผนทยานยาตรอำพร | | เต็มพัด
|
บรรลุลงกาเข้า | | สู่ห้องปรางเหน ฯ
|
| | |
|