โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๓๒

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 14:30, 18 สิงหาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

นิลพัทนิรมิตกาย ทอดตัวเป็นสะพานให้กองทัพข้ามไปประชิดลงกา

แผ่นที่ ๕๒๕ – พระราชครูพิเชต

๓๖๖๙ พระเสด็จเดินทัพเร้ารีบพหล
ข้ามสะโตงกะแสชลลุแล้ว
ล่วงทางหว่างสถลถึงสัต กูฎแฮ
จึ่งประพาศคลาศแคล้วปทับยั้งโคธา ฯ
๓๖๗๐ สุครีพทูลแจ้งว่าตำหนัก นี้ฤๅ
สามกรษัติยสำนักนิ์ถิ่นนี้
ราพทัศกรรฐลักอรรคเรศ ไปนา
คำนับยกกรชี้ถิ่นด้ายอาศรม ฯ
๓๖๗๑ พระพรตประทั้งยั้งแรมรา ตรีนา
แล้วยกพยุหแสนยายาตรย้าย
ออกจากถิ่นโคธารีบรุด เรวเฮย
เอิกเกริกโยธาผ้ายสนั่นพื้นพนมวัน ฯ
๓๖๗๒ ถึงเขาคันธมาทน์ไม้มีคัน ธรศนา
หอมรื่นบอกนามบรรพตอ้าง
ถัดประเทศเฃตรขันธ์คันธมาทน์ ไปแฮ
ลุตลิ่งทเลกว้างฦกซึ้งพึงแสยง ฯ
๓๖๗๓ เฃตรเฉนียรเขหนึ่งนั้นมหิมา
นามคันธกาลาเลื่องอ้าง
ทั่งเกตลงกาตรงฝั่ง ข้ามนอ
พระภักพลแรมค้างอยู่เวิ้งเพิงผา ฯ
๓๖๗๔ บุตราทิตยเทพน้อมเกษสนอง
พระพิศณุพลผองภาคนี้
ใช้ลิงเพิกเฃาประลองฤทธิ์เรียบ ถนนนอ
ข้าบาทเปนผู้ชี้กิจให้การกระทำ ฯ
๓๖๗๕ พระยกพลละคึกข้ามคงคา
ลุฝั่งฟากลงกาเกาะโน้น
ปราบศึกเสร็จกลับมาประทับที่ นี้แล
พระจึ่งแผลงศรโข้นเลิกพื้นพังถนน ฯ
             

แผ่นที่ ๕๒๖ – พระราชครูพิเชต

๓๖๗๖ พระประสงค์จงเจตให้มรรคา
แถวถั่งหลังชลาส่งแผ้ว
สำเภาเหล่าพวกพานิชล่อง สดวกแฮ
พระจึ่งเลิกพลแกล้วกลับเข้ากรุงศรี ฯ
๓๖๗๗ พระพรตพจนพร้องปฤกษา
การจักถมสมุทพาทัพข้าม
พานเรศแข่งกันอาษาส่ง พระแฮ
ลางจักทดสมุทห้ามอุทกแห้งทางรหง ฯ
๓๖๗๘ บ้างรับจะจับง้างหักมหา
เมรุมาศลงมาทอดข้าม
บ้างรับจะรวบพลากรใส่ กรแฮ
แม้มากไม่ยากคร้ามส่งสิ้นเสร็จประสงค์ ฯ
๓๖๗๘ นิลทัทกรกราบเกล้าทูลคดี
อันส่ำสุรเสนีทั่วหน้า
อาษาออกศึกมีความชอบ แล้วนอ
ยังแต่ความชอบข้าบาทนั้นไป่มี ฯ
๓๖๘๐ จะละยศหมดแม้สกลตน
ลงทอดคว่ำขวางบนสมุทนี้
เชิญเสด็จพระพาพลพาหนะ ไปเทอญ
ขอแต่ชอบเชิดชี้เกรียรติ์ไว้เปนเฉลิม ฯ
๓๖๘๑ พระพรตภูวนารถเอื้อนพจมาน
ทวยท่านคิดทำการใหญ่แท้
คงสฤษดิเพราะฤทธิหาญเหนมหัศ จรยย์ฤๅ
ยากแต่ยอมตนแปล้ปลักน้ำหาไหน ฯ
๓๖๘๒ อนึ่งเดิมนิลพัทได้อาษา
สมเด็จพระเชษฐาร่มเกล้า
ควรมอบเพื่อนรับภารธุระ นี้นอ
เพื่อนก็เปนข้าเฝ้าอย่าให้หมองกระมล ฯ
             

แผ่นที่ ๕๒๗ – พระราชครูพิเชต

๓๖๘๓ นิลพัทรับสั่งน้องสี่กร
โสมนัศดำเนินจรจากเฝ้า
ถึงท่าชโลธรทางใหญ่
เมิลที่เหมาะแมะเข้าอยุดยั้งยืนขึง ฯ
๓๖๘๔ หัดถ์ประนมภักตรนึ้งบ่นบริกรรม
ไสยเวทวิเสศสำเหนียกไว้
จิตรแน่หนึ่งจึงนำใจนึก ผันนา
โดยเดชพระเวทได้เชี่ยวใช้ชำนาญ ฯ
๓๖๘๕ บันดานกายตระง่านเงื้อมสูงถงรร
ยิ่งกว่ายอดสุเมรุบรรพตโพ้น
ทอดขวางที่ยันสองฝั่ง ตลอดนา
แลเลี่ยนเปนลานโล้นเลิศล้ำผองผลู ฯ
๓๖๘๖ พรภุธรทัศนแจ้งอัศจรรย
โสมนัศเกษมสันต์สาธุซร้อง
ยกพยุหพลขันธ์ขับรถ ข้ามแฮ
เสียงลคึกลคึงก้องกระฉ่อนท้องชลธี ฯ
๓๖๘๗ ถับถึงฟากภาคโพ้นลงกา
จึ่งอยุดพลโยธาพรักพร้อม
นิลพัทยอบกายาพยพอย่าง เดิมแฮ
จรสู่กระบวนล้อมพิทักษ์ไท้ทางเคย ฯ
๓๖๘๘ พระพรตพจนพร้องอภิปราย
ถามบุตรพระสุริยฉายฉลาดรู้
ปางบุตรพระสุริยฉายมารบ มารเฮย
สรรคพลับพลาแรมสู้ราพนั้นราวไหน ฯ
๓๖๘๙ สุครีพทูลถี่ถ้วนทุกประการ
เมื่อพระมาปราบมารยุคนั้น
พิเภกพาพระภูบาลบันลุ
เขามรกฏภกลกั้นที่นั้นพลับพลา ฯ
             

แผ่นที่ ๕๒๘ – พระราชครูพิเชต

๓๖๙๐ พระบรรหารให้เคลื่อนรถไคล คลาเฮย
ยกพยุหพลไกรเกรอกเกรี้ยว
เสดจผ่านด่านแดนไพรพฤกษชัฎ
ลุมรกฎไศลเลี้ยวอยุดยั้งโยธี ฯ
๓๖๙๑ ตระบัดตรัสสั่งให้บุตรอา ทิตยเฮย
ลงแหล่งภูมิ์มหาชยะแผ้ว
ตั้งพิไชยพลับพลาในที่ นั้นเทอญ
พานเรศรับสั่งแล้วเลื่อนคล้อยคลาไคล ฯ
๓๖๙๒ กะสฐานการแต่งตั้งพลับพลา
ริมที่พักพระจักราแต่กี้
กะเกณฑทหารอาษาใหญ่ น้อยเฮย
สารวัดนายหมวดชี้ช่องให้รดมทำ ฯ
๓๖๙๓ โยธาทุกเหล่าล้วนแขงขัน
ต่างก็วิ่งพันลวันวุ่นว้า
จับการเริ่มตัดฟันขนลาก ถากแฮ
เกลากล่อมเสาไม้คว้าเครื่องไม้ปรับปรุง ฯ
๓๖๙๔ ตระบัดจัดแต่งตั้งพลับพลา
สองมุขสองทิศาคู่ด้าน
พระโรงและศาลาทิมดาบ
ฉานน่าพระลานสอ้อนอีกทั้งเกยโถง ฯ
๓๖๙๕ มานค่ายสามชั้นรอบขอบคัน
รายสินาดอนันต์ปันแน่นล้อม
โรงไหยรถเรียงรันรายเรียบ
เขื่อนเพชรเขื่อนขันป้อมปีกป้องกองราย ฯ
๓๖๙๖ สรรค์เสรจสุครีพเข้าทูลสนอง
พระอนุชนารายน์สองทราบแล้ว
ยุรยาตรจากรถทองมาพลัน พลาแฮ
เถลิงอาศน์บัลลังก์แพร้วพรั่งพร้อมทวยหาญ ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว