จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
ท้าวจักรวรรดิยกทัพประชิดลงกา พิเภกออกรบแพ้ ท้าวจักรวรรดิให้จำตรุขังไว้
แผ่นที่ ๕๑๓ – พระปลัดสิง
|
|
| ๓๕๘๕ ฝ่ายไพนาสุรผู้ | | ฤทธี
|
| ถึงพิเภกชวนพี่ลี | | ลาศเฝ้า
|
| ท่ามกลางหมู่เสนี | | ดาดาษ พระโรงเอย
|
| ชื่นจิตรอ่อนศิรเกล้า | | นบนิ้วบังคม ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๘๖ พิเภกยลโอรสท้าว | | เกษมสันต์
|
| เยื้อนขบับเข้ารับขวัญ | | พร่ำถ้อย
|
| เจ้าไปอยู่ไพรวัน | | เรียนเวท จบฤๅ
|
| พ่อสุดแสนจะลห้อย | | ห่อนเว้นวันถึง ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๘๗ ข้าบาทเรียนจบแจ้ง | | วิทยา แล้วเฮย
|
| องค์พระกาลสิทธา | | บอกให้
|
| คิดถึงพระบิดา | | ลูกกลับ เฝ้าแฮ
|
| ทูลเสร็จแล้วลาไท้ | | สู่ห้องชนนี ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๘๘ เบื้ององค์จักรวรรดิเจ้า | | มลิวัน
|
| รีบเร่งพลกุมภัณฑ์ | | รุดเร้า
|
| ล่วงด่านลุเฃตรขันธ์ | | หยุดทัพ พลันแฮ
|
| เร่งปลูกพลับพลาเข้า | | พักรั้งแรมพล ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๘๙ เสร็จสั่งวิศณุราชทั้ง | | นนทการ เรวแฮ
|
| บอกพิเภกว่าจอมมาร | | ธิเบศรไท้
|
| ทรงนามจักรวรรดิหาญ | | เหิมเดช
|
| พระเสดจมาหวังได้ | | เยี่ยมท้าวผูสหาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๙๐ มาถึงจึ่งรู้ว่า | | ปลดปลง
|
| พิเภกได้ดำรง | | สืบซร้อง
|
| ให้มานบบาทบงษุ์ | | กูพี่ สหายฮา
|
| แม้มาดขืดขัดข้อง | | จักล้างชีวัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๙๑ สองมารคลานคล้อยรีบ | | รเห็จคลา
|
| ถึงนิเวศน์บอกเสนา | | ใหญ่น้อย
|
| มโหทรทราบกิจจา | | นำสู่ เฝ้าเฮย
|
| สองทูตกราบทูลถ้อย | | เสรจสิ้นบรรหาร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๑๔ – พระปลัดสิง
|
|
| ๓๕๙๒ พิเภกสดับหวั่นว้า | | คนึงคิด
|
| ลูกหลนอ่อนหย่อนฤทธิ | | จักพึ่ง ใครนา
|
| สุดจิตรสุดจักให้ | | ต่อต้านสงคราม ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๙๓ จำจิตรจำออกสู้ | | ไพรี
|
| ตริเสรจสั่งเสนี | | ทูตแกล้ว
|
| อันองค์พระจักกรี | | ทรงโปรด ยศเฮย
|
| ถือมั่นมิพานแผ้ว | | เผ่าร้ายไป่สมาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๙๔ สองทูตประณตน้อม | | เคียมคัล
|
| ออกจากพระโรงผัน | | คลาศคล้อย
|
| ระเห็จลุพลับพลาพลัน | | ถึงที่ เฝ้าเฮย
|
| หมอบราบกราบทูลถ้อย | | ท่านท้าวเสรจสาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๙๕ ทรงฟังดังฟ้าฟาด | | ทรวงลง
|
| เหม่เหม่พิเภกอง | | อาจกล้า
|
| แปดหัดถ์กวัดสารทตรง | | เร่งรถ มณีเฮย
|
| สี่โอษฐสั่งกองหน้า | | รีบให้เดินขบวน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๙๖ ฝ่ายพิเภกทูตกลับแล้ว | | โองการ สั่งเอย
|
| ให้จัดโยธาชาญ | | เดชห้าว
|
| มโหทรรับบรรหาร | | รีบจัด พลแฮ
|
| ม้ารถคชเดินท้าว | | เสรจแล้วทูลเสนอ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๙๗ พิเภกสดับเสด็จเฝ้า | | สนานองค์
|
| ทรงเครื่องยุทธนายง | | ผ่องแผ้ว
|
| พระหัดถ์จับศรทรง | | เสด็จสู่ รถเฮย
|
| ได้ฤกษเลิกทัพแกล้ว | | โห่ก้องสนั่นไหว ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๙๘ เสียงรถเสียงคชดั้ง | | แซงกัน
|
| เสียงแสะเสียงกุมภัณฑ์ | | กึกก้อง
|
| พอพบทัพมลิวัน | | กลางรัฐ ยาฮา
|
| ต่างทัพต่างจวบจ้อง | | จักเข้ารณรงค์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๑๕ – พระปลัดสิง
|
|
| ๓๕๙๙ จักรวรรดิยืนรถแก้ว | | กลางพล
|
| เหนพิเภกคุมพหล | | กลาดกล้า
|
| มุ่งขเม่นเข่นขบทนต์ | | กทืบบาท
|
| ตรัสสั่งให้กองหน้า | | เร่งเข้าโจมตี ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๐๐ นนทการเร่งทัพหน้า | | ขันแขง
|
| ขุนคชขับคชแทง | | ไล่ล้าง
|
| ขุนม้าขับม้าแผลง | | ธนูพิศม์
|
| ขุนรถขุนพลง้าง | | น่าไม้ปืนยิง ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๐๑ ชาวลงกาต่างเข้า | | ตีประดา
|
| ขุนคชขับรับงา | | ฮึกห้าว
|
| พลม้าขับม้าถลา | | ซัดหอก ซัดเฮย
|
| พลรถพลท้าวก้าว | | สกัดกั้นธนูแผลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๐๒ ต่างตนต่างดุดื้อ | | ทนคง
|
| ทรหดอุกอาจตรง | | ไล่ด้น
|
| นนทการเร่งจัตุรงค์ | | รุกแล่น ทะลวงแฮ
|
| กองทัพลงการ้น | | ย่นท้อเสียขบวน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๐๓ มโหทรพิโรธเงื้อ | | ตบองรัน
|
| โลดไล่พลมลิวัน | | กลั่นแกล้ว
|
| จักรวรรดิเร่งรถถลัน | | ฟันฝ่า มาแฮ
|
| ถึงน่ารถพิเภกแล้ว | | จึ่งเอื้อนบรรหาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๐๔ เหวยๆ พิเภกผู้ | | พาลา
|
| ใยทรยศเชษฐา | | ร่วมไส้
|
| ไปคบกับรามา | | ผลาญญาติ แหลกแฮ
|
| ใครจะนับว่าดีได้ | | ชาติอ้ายทรชน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๐๕ เอะไฉนจักรวรรดิเจ้า | | มลิวัน
|
| แปดโนตเองสำคัญ | | ผิดถ้อย
|
| ทั้งนี้เพราะทศกรรฐ์ | | โมหมืด มนแฮ
|
| ไปลักอรรคยอดสร้อย | | ธเรศรไท้สีกร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๑๖ – พระปลัดสิง
|
|
| ๓๖๐๖ เราทูลทัดให้ส่ง | | สีดา คืนเอย
|
| ยังกลับมาโกรธา | | ขับได้
|
| ขืนดื้อต่อยุทธนา | | พาญาติ มรณแฮ
|
| เราซื่อพระจึ่งไว้ | | ชีพให้ครองเวียง ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๐๗ ฉะพิเภกหน้าไม่ | | มีอาย
|
| ยกมนุษยขึ้นเปนนาย | | ปกเกล้า
|
| เศียรมึงจักจากกาย | | เพราะจักร กูนา
|
| ยิ่งพิโรธเร่งรถเข้า | | มุ่งล้างชีวัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๐๘ พิเภกชาญหาญรบด้วย | | ศิลป์ทรง
|
| ฉาดฉับกลับเบี่ยงองค์ | | เปลี่ยนเปลื้อง
|
| ต่างว่องต่างฤทธิรงค์ | | สองฟาด ฟันฮา
|
| จักรวรรดิได้ที่เยื้อง | | ฟาดด้วยคันศร ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๐๙ พิเภกผันหันห่างน้าว | | ศิลป์ไชย
|
| นบเดชตรีภูวไนย | | กอบเกื้อ
|
| ปล่อยสารทเปรื่องปราดไป | | ถูกจักร วรรดิแฮ
|
| เกราะขาดสารทฉ่ะเนื้อ | | ปวดปิ้มวายชนม์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๑๐ จักรวรรดิอ่านเวทล้าง | | ศรหลุด แล้วเฮย
|
| แผลงนาคสราวุธ | | ว่องคล้อง
|
| รัดพิเภกเซซุด | | ตกจาก รถแฮ
|
| สี่ภักตรสั่งยักษจ้อง | | จับรั้งเรวมา ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๑๑ ลูกทศภักตรผู้ | | กิติศับท์
|
| รีบออกจากเมืองกับ | | พี่เลี้ยง
|
| กรุงมารบอกพ่อจับ | | พิเภกจัก ฆ่านา
|
| บุตรว่าเธอได้เกลี้ยง | | กล่อมข้าขอทัณฑ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๑๒ จักรวรรดิยกโทษแล้ว | | สั่งราช มันเฮย
|
| นำพิเภกจำตราด | | ตรุไว้
|
| ชวนบุตรจะกลับยาตร | | ยังนิ เวศน์นา
|
| สั่งพวกพหลให้ | | เลิกเข้าลงกา ฯ
|
| | |
|