จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
หนุมานอาสาอาออกศึกรบกับทัพพระลักษณ์ แสร้งทำอุบายให้ทศกัณฐ์เชื่อว่าสวามิภักดิ์
แผ่นที่ ๔๑๗ – พระราชนิพนธ์
|
๒๙๑๓ กระบี่วายุบุตรขึ้น | | สถิตยปราง ประทานเฮย
|
แสนส่ำสาวสุรางค์ | | เรียบเฝ้า
|
หลอนหลอกหยอกยุดนาง | | มานวด พัดแฮ
|
ถนอมแนบแอบอุรเคล้า | | ตราบเคลิ้มหลับใหล ฯ
|
|
|
๒๙๑๔ อรุณเรืองเรื่อฟื้น | | ตื่นตา
|
เจนจากแท่นนิทรา | | รวดเร้า
|
มาประดับสรรพขัติยา | | ภรณเพริด พรายแฮ
|
ขึ้นสู่ปราสาทเฝ้า | | แทตยไท้ทศเศียร ฯ
|
|
|
๒๙๑๕ ขุนมารมาต้อนรับ | | พาไป
|
ยังพระโรงฝ่ายใน | | นั่งใกล้
|
ปราโมทย์มนะปราไส | | พลางตรัส ถามแฮ
|
ไฉนจึ่งเจ้าไป่ไหว้ | | พ่อนี้นึกฉงน ฯ
|
|
|
๒๙๑๖ กระบี่บ่ายเบี่ยงถ้อย | | ทูลสาร
|
ขอพระโปรดประทาน | | โทษข้า
|
เพราะคอยพระพายพาน | | พอประณต ก่อนแฮ
|
จึ่งเคร่าบังคมช้า | | เช่นนี้อย่าขนาง ฯ
|
|
|
๒๙๑๗ ท้าวราพเสียรู้กลับ | | ชมกตัญ ญูแฮ
|
คุณชนกยกใครทัน | | เทียบได้
|
เชิญพ่อตริการบัน | | เทาทุกข์ แทตยนา
|
ปราบศึกสองมนุษยให้ | | เหือดสิ้นสงคราม ฯ
|
|
|
๒๙๑๘ กระบี่ว่าบัดนี้ | | บุตรมา เฝ้าแฮ
|
หวังจะใคร่ทูลลา | | ปราบเสี้ยน
|
สิบเศียรสบอัชฌา | | ไศรยสั่ง มาตย์เฮย
|
ให้จัดพยุหอย่าเพี้ยน | | ผิดครั้งพระดนัย ฯ
|
|
|
๒๙๑๙ เสนานอบเกล้ารับ | | บรรหาร ท่านนา
|
มากะเกณฑ์พลมาร | | มากม้วน
|
บกพร่องไพร่จ่ายการ | | เก็บซัก เติมแฮ
|
ตามแบบอินทรชิตถ้วน | | ขนบตั้งเต็มขบวน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๑๘ – พระราชนิพนธ์
|
๒๙๒๐ เสรจสรรพยุท้าวยี่ | | สิบกร
|
หยิบพระแสงธนูศร | | ส่งให้
|
พลางประสิทธิประสาศพร | | พานเรศ รับแฮ
|
แล้วเลิกพลดบใกล้ | | ทุ่งท้องสมรภูม ฯ
|
|
|
๒๙๒๑ สังขกรสดับก้อง | | สำเนียง
|
พลเอิกอื้ออึงเพียง | | แผ่นขว้ำ
|
ตรัสซักพระโหรเสียง | | อสุรทัพ ใดฤๅ
|
พิเภกพิเคราะห์ซ้ำ | | สอบแล้วทูลฉลอง ฯ
|
|
|
๒๙๒๒ กองทัพล้วนแทตยเว้น | | จอมพลา กรเฮย
|
ใช่เผ่าอสุรลงกา | | กาจแกล้ว
|
แคลงเคลือบยอดโยธา | | ทูลบาท พระนา
|
พระสดับดำริห์แล้ว | | ทราบสิ้นสุดกล ฯ
|
|
|
๒๙๒๓ บัดดลดำรัศให้ | | พระลักษณ
|
ยกพหลไปหัก | | เศิกกล้า
|
เหนแรงอย่ารณพัก | | คอยพี่ ก่อนพ่อ
|
พี่จักออกโรมร้า | | ศึกร้ายภายหลัง ฯ
|
|
|
๒๙๒๔ แล้วสั่งสุครีพให้ | | เกณฑจัด ทัพเฮย
|
กระบี่รับราชาณัติ | | นอบน้อม
|
มารวมนิกรขนัด | | ขนาดหมวด กองแฮ
|
ขุนทัพนับพลพร้อม | | พรั่งล้วนเหล่าหาญ ฯ
|
|
|
๒๙๒๕ น้องกฤษณทรงเครื่องต้น | | แต่งองค์ ท่านนา
|
กุมพระแสงศรทรง | | เสดจผ้าย
|
ขึ้นสู่พิไชยาลง | | กฎกนก รถเฮย
|
ขับพหลดลท้าย | | ทุ่งกว้างกลางแปลง ฯ
|
|
|
๒๙๒๖ หณุมานเมิลมุ่งพ้อง | | พระลักษณ เสดจแฮ
|
ถามสอบเสนายักษ | | ใหญ่น้อย
|
เมื่ออินทรชิตหัก | | ทัพอย่าง ใดฤๅ
|
ต่างนบนอบตอบถ้อย | | ถี่ถ้วนแถลงการณ์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๑๙ – พระราชนิพนธ์
|
๒๙๒๗ พงษมารมารบครั้ง | | ใดใด ก็ดี
|
ต้อนแต่พวกพลไกร | | ออกหน้า
|
ต่อเมื่อหมู่พลประไลย | | ลงมาก แล้วนอ
|
จึ่งจะออกโรมร้า | | รุกร้นผจญเอง ฯ
|
|
|
๒๙๒๘ ฟังคำซ้ำประกาศครั้ง | | นี้กู
|
จักรับรบเดียวสู | | อย่าร้อน
|
โยธาทศนัขชู | | ชมฤทธิ์ เดชนา
|
บ้างกริ่งกลศึกส้อน | | อาตมตั้งตายล ฯ
|
|
|
๒๙๒๙ ลูกลมโลดรถเลี้ยว | | ไล่พา นรเฮย
|
กระโชกโบกมือสวา | | วิ่งซ้อง
|
ลางตัวตื่นเตมประดา | | เดินไขว่ ขวางแฮ
|
ศรหวดบให้ต้อง | | ตวาดต้อนแตกกราว ฯ
|
|
|
๒๙๓๐ ลางลิงใจกล้าโดด | | เข้ารบ
|
ครู่หนึ่งหนีหน้าหลบ | | แล่นผ้าย
|
บ้างวนเจอะนั่งนบ | | นอบหมอบ กระแตเฮย
|
นายบ่าวแตกแยกย้าย | | ย่นทั้งทัพหลวง ฯ
|
|
|
๒๙๓๑ ตีล่วงมาใกล้รถ | | พระลักษณ
|
แกล้งหยุดยืนป้องภักตร | | เพ่งจ้อง
|
ตบหัถซัดกรยัก | | เศียรเยาะ หยันแฮ
|
พระลักษณพิโรธร้อง | | ว่าเฮ้ยหณุมาน ฯ
|
|
|
๒๙๓๒ ตัวท่านเปนข้าพระ | | อวตาร
|
ถวายสัตยปฏิญาณ | | ต่อไท้
|
ไปกลับคบมารพาล | | เพียงขบถ ฉนี้ฤๅ
|
ไป่ขยาดพระเดชได้ | | ดั่งนี้นึกไฉน ฯ
|
|
|
๒๙๓๓ หณุมานว่าอยู่ด้วย | | พระราม
|
อาบเหื่อทำสงคราม | | เกือบม้วย
|
ไป่มีทดแทนความ | | ชอบสัก สิ่งนา
|
ทศภักตรพออยู่ด้วย | | สิได้สารพัน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๒๐ – พระราชนิพนธ์
|
๒๙๓๔ ฟังคำพิโรธร้อง | | ตอบวา นรเฮย
|
ทำชอบพระเชฐา | | จะให้
|
ผ่านกรุงอยุทธยา | | ยังกลับ ประทุษฐเฮย
|
ช่วยยักษเพราะมักได้ | | อวดอ้างไป่อาย ฯ
|
|
|
๒๙๓๕ หณุมานแกล้งกล่าวพ้อ | | พระลักษณ
|
คอยคู่ลูกโคชัก | | ฉุดแอก ทันฤๅ
|
นี่สิทันเทิดหน้า | | โอ่อ้างกลางสนาม ฯ
|
|
|
๒๙๓๖ เสียดายบ่ายแล้วจัก | | เลิกณรงค์
|
หาไม่จะจับองค์ | | จุ่งได้
|
เร่งระมัดประหญัดจง | | หนักพรุ่ง นี้นา
|
กล่าวเสร็จสู่รถให้ | | เลิกเข้าลงกา ฯ
|
|
|
๒๙๓๗ ถั่นถึงนิเวศน์เฝ้า | | ทศศีร์
|
รากษษสุดยินดี | | ไต่ถ้อย
|
พ่อไปปราบไพรี | | แพ้ชนะ ไฉนฤๅ
|
จึ่งกลับต่อบ่ายคล้อย | | จุ่งแจ้งบิตุรงค์ ฯ
|
|
|
๒๙๓๘ กระบี่ว่าครั้นจัก | | ทูลฉลอง เองนา
|
ดูอย่างเย่อหยิ่งปอง | | อวดอ้าง
|
จงถามแทตยทั้งผอง | | พวกซึ่ง เหนแฮ
|
ทศภักตรตรัสซักข้าง | | อสุรซ้องทูลเสนอ ฯ
|
|
|
๒๙๓๙ หณุมานมีฤทธิกล้า | | กลางณรงค์
|
แหลมเลิศกว่าสุริวงษ | | ยักษสิ้น
|
ไม่เยนก็เหนคง | | จักลักษณ ได้นา
|
ท้าวสดับเพียงโดดดิ้น | | ตรัสด้วยหณุมาน ฯ
|
|
|
๒๙๔๐ เสรจศึกจักให้ผ่าน | | ลงกา
|
แต่บัดนี้เหนื่อยมา | | พ่อให้
|
เมียอินทรชิตนา | | รีรูป งามแฮ
|
บำเหนจดะไนยได้ | | รบเรื้องไชยเฉลิม ฯ
|
| | |
|