จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
หนุมานอาสาอาออกศึกรบกับทัพพระลักษณ์ แสร้งทำอุบายให้ทศกัณฐ์เชื่อว่าสวามิภักดิ์
แผ่นที่ ๔๑๘ – พระราชนิพนธ์
|
|
| ๒๙๒๐ เสรจสรรพยุท้าวยี่ | | สิบกร
|
| หยิบพระแสงธนูศร | | ส่งให้
|
| พลางประสิทธิประสาศพร | | พานเรศ รับแฮ
|
| แล้วเลิกพลดบใกล้ | | ทุ่งท้องสมรภูม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๒๑ สังขกรสดับก้อง | | สำเนียง
|
| พลเอิกอื้ออึงเพียง | | แผ่นขว้ำ
|
| ตรัสซักพระโหรเสียง | | อสุรทัพ ใดฤๅ
|
| พิเภกพิเคราะห์ซ้ำ | | สอบแล้วทูลฉลอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๒๒ กองทัพล้วนแทตยเว้น | | จอมพลา กรเฮย
|
| ใช่เผ่าอสุรลงกา | | กาจแกล้ว
|
| แคลงเคลือบยอดโยธา | | ทูลบาท พระนา
|
| พระสดับดำริห์แล้ว | | ทราบสิ้นสุดกล ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๒๓ บัดดลดำรัศให้ | | พระลักษณ
|
| ยกพหลไปหัก | | เศิกกล้า
|
| เหนแรงอย่ารณพัก | | คอยพี่ ก่อนพ่อ
|
| พี่จักออกโรมร้า | | ศึกร้ายภายหลัง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๒๔ แล้วสั่งสุครีพให้ | | เกณฑจัด ทัพเฮย
|
| กระบี่รับราชาณัติ | | นอบน้อม
|
| มารวมนิกรขนัด | | ขนาดหมวด กองแฮ
|
| ขุนทัพนับพลพร้อม | | พรั่งล้วนเหล่าหาญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๒๕ น้องกฤษณทรงเครื่องต้น | | แต่งองค์ ท่านนา
|
| กุมพระแสงศรทรง | | เสดจผ้าย
|
| ขึ้นสู่พิไชยาลง | | กฎกนก รถเฮย
|
| ขับพหลดลท้าย | | ทุ่งกว้างกลางแปลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๒๖ หณุมานเมิลมุ่งพ้อง | | พระลักษณ เสดจแฮ
|
| ถามสอบเสนายักษ | | ใหญ่น้อย
|
| เมื่ออินทรชิตหัก | | ทัพอย่าง ใดฤๅ
|
| ต่างนบนอบตอบถ้อย | | ถี่ถ้วนแถลงการณ์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๑๙ – พระราชนิพนธ์
|
|
| ๒๙๒๗ พงษมารมารบครั้ง | | ใดใด ก็ดี
|
| ต้อนแต่พวกพลไกร | | ออกหน้า
|
| ต่อเมื่อหมู่พลประไลย | | ลงมาก แล้วนอ
|
| จึ่งจะออกโรมร้า | | รุกร้นผจญเอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๒๘ ฟังคำซ้ำประกาศครั้ง | | นี้กู
|
| จักรับรบเดียวสู | | อย่าร้อน
|
| โยธาทศนัขชู | | ชมฤทธิ์ เดชนา
|
| บ้างกริ่งกลศึกส้อน | | อาตมตั้งตายล ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๒๙ ลูกลมโลดรถเลี้ยว | | ไล่พา นรเฮย
|
| กระโชกโบกมือสวา | | วิ่งซ้อง
|
| ลางตัวตื่นเตมประดา | | เดินไขว่ ขวางแฮ
|
| ศรหวดบให้ต้อง | | ตวาดต้อนแตกกราว ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๓๐ ลางลิงใจกล้าโดด | | เข้ารบ
|
| ครู่หนึ่งหนีหน้าหลบ | | แล่นผ้าย
|
| บ้างวนเจอะนั่งนบ | | นอบหมอบ กระแตเฮย
|
| นายบ่าวแตกแยกย้าย | | ย่นทั้งทัพหลวง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๓๑ ตีล่วงมาใกล้รถ | | พระลักษณ
|
| แกล้งหยุดยืนป้องภักตร | | เพ่งจ้อง
|
| ตบหัถซัดกรยัก | | เศียรเยาะ หยันแฮ
|
| พระลักษณพิโรธร้อง | | ว่าเฮ้ยหณุมาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๓๒ ตัวท่านเปนข้าพระ | | อวตาร
|
| ถวายสัตยปฏิญาณ | | ต่อไท้
|
| ไปกลับคบมารพาล | | เพียงขบถ ฉนี้ฤๅ
|
| ไป่ขยาดพระเดชได้ | | ดั่งนี้นึกไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๓๓ หณุมานว่าอยู่ด้วย | | พระราม
|
| อาบเหื่อทำสงคราม | | เกือบม้วย
|
| ไป่มีทดแทนความ | | ชอบสัก สิ่งนา
|
| ทศภักตรพออยู่ด้วย | | สิได้สารพัน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๒๐ – พระราชนิพนธ์
|
|
| ๒๙๓๔ ฟังคำพิโรธร้อง | | ตอบวา นรเฮย
|
| ทำชอบพระเชฐา | | จะให้
|
| ผ่านกรุงอยุทธยา | | ยังกลับ ประทุษฐเฮย
|
| ช่วยยักษเพราะมักได้ | | อวดอ้างไป่อาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๓๕ หณุมานแกล้งกล่าวพ้อ | | พระลักษณ
|
| คอยคู่ลูกโคชัก | | ฉุดแอก ทันฤๅ
|
| นี่สิทันเทิดหน้า | | โอ่อ้างกลางสนาม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๓๖ เสียดายบ่ายแล้วจัก | | เลิกณรงค์
|
| หาไม่จะจับองค์ | | จุ่งได้
|
| เร่งระมัดประหญัดจง | | หนักพรุ่ง นี้นา
|
| กล่าวเสร็จสู่รถให้ | | เลิกเข้าลงกา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๓๗ ถั่นถึงนิเวศน์เฝ้า | | ทศศีร์
|
| รากษษสุดยินดี | | ไต่ถ้อย
|
| พ่อไปปราบไพรี | | แพ้ชนะ ไฉนฤๅ
|
| จึ่งกลับต่อบ่ายคล้อย | | จุ่งแจ้งบิตุรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๓๘ กระบี่ว่าครั้นจัก | | ทูลฉลอง เองนา
|
| ดูอย่างเย่อหยิ่งปอง | | อวดอ้าง
|
| จงถามแทตยทั้งผอง | | พวกซึ่ง เหนแฮ
|
| ทศภักตรตรัสซักข้าง | | อสุรซ้องทูลเสนอ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๓๙ หณุมานมีฤทธิกล้า | | กลางณรงค์
|
| แหลมเลิศกว่าสุริวงษ | | ยักษสิ้น
|
| ไม่เยนก็เหนคง | | จักลักษณ ได้นา
|
| ท้าวสดับเพียงโดดดิ้น | | ตรัสด้วยหณุมาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๔๐ เสรจศึกจักให้ผ่าน | | ลงกา
|
| แต่บัดนี้เหนื่อยมา | | พ่อให้
|
| เมียอินทรชิตนา | | รีรูป งามแฮ
|
| บำเหนจดะไนยได้ | | รบเรื้องไชยเฉลิม ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๒๑ – พระราชนิพนธ์
|
|
| ๒๙๔๑ ราตรีกระบี่ยั้ง | | ยังเตียง ทองนา
|
| ฝูงอนงค์นั่งเรียง | | รับใช้
|
| ฉวยฉุดสใบเมียง | | ภักตรสั่ง สนมแฮ
|
| เชิญนาฏกันยุมาให้ | | เสด็จขึ้นมาปราง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๔๒ กำนับรับสั่งแล้ว | | ครรไล
|
| ไปกราบทูลอรไทย | | ถี่ถ้อย
|
| นางสดับกระดากใจ | | จักขัด เกรงนา
|
| ทรงเครื่องเสร็จเสด็จคล้อย | | คลาศเฝ้าขุนกระบินทร์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๔๓ ลูกลมโลมและเกี้ยว | | กัลยา
|
| ชะรอยพี่ร่วมพาศนา | | นุชพ้อง
|
| อยู่ถึงพลับพลาสา | | มิภักดิ์โปรด ประทานแฮ
|
| สมนึกเชิญนิ่มน้อง | | สถิตยเบื้องบรรจฐรณ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๔๔ นางสเทินเมินตอบถ้อย | | วาที
|
| ข้าใช่สาวแส้มี | | ลูกเต้า
|
| ไป่ควรคู่บัดศรี | | สนมนาฏ ดื่นนา
|
| ขอปลดเปนเพียงเถ้า | | แก่เกื้อการงาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๔๕ น้อยฤๅถ่อมถ้อยรูป | | นางเถียง อยู่นา
|
| พี่ใคร่ใช้นุชเพียง | | เพื่อนเคล้า
|
| ว่าพลางย่างเยื้องเมียง | | มาโอบ องค์แฮ
|
| พาสถิตยบัลลังก์เล้า | | ลูบต้องลองเลียม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๔๖ นางสะบัดหัดถ์ข่วนค้อน | | คมไนย นาเอย
|
| ดูดู๋ด่วนได้ไฉน | | น่าแค้น
|
| เมื่อผัวพึ่งพันไลย | | ชลเนตร นองนา
|
| รักแน่คอยหน่อยแม้น | | ทุกขสิ้นตามประสงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๔๗ สุดห้ามความรักร้อน | | ทรวงกระสัน แม่อา
|
| ตามนิดอย่าบิดผัน | | ผัดเพี้ยน
|
| ลิงยักษย่อมผิดกัน | | กระนั้นและ น้องเอย
|
| ไม่สนิทมิดเมี้ยน | | เหมาะแม้นมือมาร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๒๒ – พระราชนิพนธ์
|
|
| ๒๙๔๘ ซึ่งรักอินทรชิตม้วย | | ชีวา แล้วแฮ
|
| จักก่นกันแสงหา | | ห่อนฟื้น
|
| ลองลืมอสุรรักพา | | นรสัก คราวเอย
|
| เกลือกจะชวนจิตรชื้น | | ฉ่ำล้ำกุมภัณฑ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๔๙ ว่าพลางทางยั่วเย้า | | ยวนสมร
|
| รวบรัดกระหวัดกร | | กอดเคล้า
|
| เอนแอบแนบสนิทนอน | | เหนือแท่น ทิพยนา
|
| สองทราบรศรักเร้า | | รงับเคลิ้มนิทรา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๕๐ ปางนั้นพระลักษณน้อง | | อวตาร
|
| ดำรัสสั่งสุรการ | | กับทั้ง
|
| นิลนนท์รีบนำสาร | | เสนอจักร กฤษณ์แฮ
|
| ตามเหตุหนหลังตั้ง | | แต่ต้นจนปลาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๕๑ แม้นว่าวายุบุตรเข้า | | รำบาน
|
| ขอลั่นศรสังหาร | | ชีพมล้าง
|
| แม้นพระโปรดประการ | | ใดกลับ แสดงแฮ
|
| เราจะรั้งทัพค้าง | | อยู่ถ้าราวี ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๕๒ รับสารสองกระบี่เร้า | | รีบจร ดลแฮ
|
| เฝ้าบาทพระสี่กร | | กราบเกล้า
|
| แถลงเหตุหณุมานถอน | | ตนหาก พระนา
|
| ทูลเสร็จสุดสิ้นเค้า | | กนิฐไท้สั่งความ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๕๓ ทรงครุฑหยุดคิดรู้ | | แยบคาย สิ้นแฮ
|
| หวังเกลื่อนเงื่อนอุบาย | | ศึกไว้
|
| ตรัสสั่งบุตรสุริยฉาย | | เตรียมตรวจ ขบวนนา
|
| เราจะไปเองได้ | | ทราบแจ้งจริงไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๕๔ ขุนกระบี่บช้าจัด | | พลไกร เสร็จเฮย
|
| พระอ่าองค์อำไภ | | ผ่องแผ้ว
|
| กุมศรเสดจไคล | | คลาสู่ รถแฮ
|
| เร่งคลี่พยุหทัพแกล้ว | | คลาศเข้าพงพี ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๒๓ – พระราชนิพนธ์
|
|
| ๒๙๕๕ ครั้นถึงเทียบรถแก้ว | | กับรถ อนุชนา
|
| พระลักษณ์ยอหัดถ์ประณต | | บาทไท้
|
| แถลงเล่าลักษณหมด | | ตามเหตุ หลังแฮ
|
| ขอฆ่าหณุมานไว้ | | แบบเบื้องสงคราม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๕๖ ภูวไนยสดับห้าม | | น้องรัก ท่านแฮ
|
| พ่ออย่าเพ่อหวนหัก | | หม่นไหม้
|
| พรุ่งนี้พี่เองจัก | | สังเกต ก่อนนา
|
| แล้วสั่งพลไกรให้ | | ทบรั้งริมไพร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๕๗ ฝ่ายลูกพายุฟื้น | | นิทรา
|
| ประดับสรรพอลังการ์ | | กนกแพร้ว
|
| โลมกันยุมาลา | | ปราบศึก สมรแฮ
|
| แล้วสู่ปราสาทแก้ว | | ยอบเฝ้าทศกรรฐ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๕๘ กุมภัณฑ์ยลภักตรยิ้ม | | ยินดี ยิ่งนา
|
| เรียกนั่งร่วมแท่นมณี | | หยอกเย้า
|
| บิดรพิศพ่อผ่องศรี | | สดกว่า ก่อนเฮย
|
| เปนกระไรข้าเฝ้า | | นี่เนื้อบุญเรา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๕๙ แต่รับโอรสไว้ | | ในธา นีนา
|
| ได้พึ่งผ่อนนอนตา | | หลับได้
|
| วันวานพ่อไปรา | | วีเหนื่อย นักฤๅ
|
| จงพักสักหน่อยให้ | | เหือดฟื้นแรงโรย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๖๐ หณุมานเสแสร้งตอบ | | วาที
|
| ลูกริ่งปรปักษหนี | | น่าส้อน
|
| เชิญพระปิ่นภูมี | | ศารเสด็จ ด้วยแฮ
|
| จักจับมนุษย์ต้อน | | กระบี่ให้แตกฉาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๖๑ ทศกรรฐ์ตบหัดถ์ก้อง | | ปรางรัตน์
|
| คิดถูกกับพ่อซัด | | ชอบถ้อย
|
| เหวยราพเร่งเรวจัด | | ทัพเทียบ ไว้นา
|
| พลไพร่ชายจักน้อย | | ชักล้อมวังเติม ฯ
|
| | |
|