โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๐๒

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 14:10, 18 สิงหาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

หนุมานอาสาแปลงเป็นทศกัณฐ์ ล้างพิธีน้ำทิพย์นางมณโฑ

แผ่นที่ ๔๐๕ – พระราชนิพนธ์

๒๘๒๙ สิบเศียรสุรภาพผู้ทรงจักร
เหนพยุหรามลักษณลาศแล้ว
รวบรวมนิกรยักษยังหลบ เหลือแฮ
เรวเร่งกลับคืนแล้วคลาศเข้าเฃตรขันธ์ ฯ
๒๘๓๐ ครั้นถึงนัคเรศเข้าคืนวัง
เหนจากคารุงรังรกเรี้ยว
เอะโรงพิธีพังเพราะเหตุ ไฉนนอ
หนักพระไทยพลางเลี้ยวหลีกขึ้นปรงทอง ฯ
๒๘๓๑ เหนมณโฑสิตย์ห้องพิมาน
นั่งแอบองค์นงคราญซักไซ้
ด่วนละพิธีการใยนั่น อนุชนา
ใครซึ่งมาบอกให้เลิกร้างจรรยา ฯ
๒๘๓๒ สงครามครานี้เกือบมีไชย
ด้วยปิศาจสุรไกรกาจแกล้ว
เคี่ยวขับกลับสุดขษัยฝูงปิศาจ
เพราะอุทกทิพยแคล้วคลาศช้าเสียเชิง ฯ
๒๘๓๓ แค้นใจไฉนรีบทิ้งทอดกิจ เสียฤๅ
ฤๅว่าอรใคร่สถิตแท่นแก้ว
นั่งนานเหนื่อยเมื่อยปฤษฎางค์นัก ฉนั้นฤๅ
เพราะบเคยขาดแคล้วคลาศผู้ผดุงถนอม ฯ
๒๘๓๔ มณโฑตอบถ้อยพระทรงฤทธิ
ไฉนพระจะพานผิดแก่ข้า
พระว่าปัจจามิตรม้อยมวด หมดแฮ
ให้เลิกพิธีคว้าแย่งรื้อโรงเสีย ฯ
๒๘๓๕ ยังพาข้าบาทขึ้นปรางมณี นี้นา
ตรัสว่าพิเภกหนีรอดได้
จงด่วนยกโยธีไปเข่น ฆ่าแฮ
พระเคลือบแคลงดำให้สอบสิ้นสาวสนม ฯ
             

แผ่นที่ ๔๐๖ – พระราชนิพนธ์

๒๘๓๖ ทรงสดับสดุดต้องใจนึก แล้วนอ
เหนตรลอดลับฦกล่วงรู้
มณโฑถูกกลศึกเสียกิจ กายนา
ครางร่นป่นออดอู้อกเพี้ยงเพลิงเผา ฯ
๒๘๓๗ จัเผยพจนออกได้ดังฤๅ
ฃ่าวจักขจรฦๅโลกยหล้า
ใครอื่นไป่อาจคืออ้ายหณุ มานแฮ
แปลงรูปโดยฤทธิ์กล้าอาจแกล้งปลอมกู ฯ
๒๘๓๘ ตรัสกระซิบอรรคเรศแก้วกับกรรณ
สมรทราบแสนโศกศัลยสลบล้ม
ราพนาสุรสำคัญขนิษวอด วายแฮ
ช้อนเกษกระกองก้มภักตรไห้พิไรครวญ ฯ
๒๘๓๙ คลายโศกสั่งให้นำสุคน ธารเอย
มาชโลมนฤมลกลับฟื้น
ฟูมฟายพระอสุชลธารถั่ง แถวแฮ
ครวญคร่ำกำสรดสอื้นโอฐอ้อนวอนทูล ฯ
๒๘๔๐ บดินทรสูรยเสียเกียรติทั้งเสียกิจ
อัปรยศทั่วทศทิศเพราะข้า
ของจงพระทรงฤทธิฟันฟาด
ด้วยพระขรรค์คมกล้าเกลื่อนเศร้าบทศรี ฯ
๒๘๔๑ อสุรีโลมลูบเบื้องปฤษฎางค์ ปลอบเอย
เสียใช่เสียสัตยนางอย่าศร้อย
ตัวพี่บมีคลางแคลงจิตร เจ้านา
จงรงับดับละห้อยอย่าไห้โหยหวน ฯ
๒๘๔๒ พลางชวนอรย่างเยื้องยาตรา
เข้าที่ศิริไสยาหย่อนเศร้า
ยอกร่ายภักตร์อาวรณวิตก
ดำริห์จะรบเร้าปราบเสี้ยนอรินราม ฯ
             

แผ่นที่ ๔๐๗ – พระราชนิพนธ์

๒๘๔๓ สงครามครานี้ช่างเปนไฉน
รบบรู้มีไชยสักครั้ง
ญาติมิตรหมู่พลไกรม้วยมอด
เสียกิจพิธีทั้งอนุชซ้ำเสียสกนธ์
๒๘๔๔ ตนกูก็เชื้อชาติชายชาญ ไชยเฮย
ไฉนจะนิ่งอัปรมาณหม่นไหม้
จักออกรุกโรมราญอริราช อีกนา
สู้มนุษย์พานรให้สุดสิ้นแรงหาญ ฯ
๒๘๔๕ ตริการตราบม่อยเคลิ้มผธมสนิท
พอผ่องพันแสงสิทธิส่องฟ้า
เสดจสู่พระโรงสถิตทิพยอาศน์
อำมาตย์หมอบเสนอหน้านอบเฝ้าฟังสาร ฯ
๒๘๔๖ โองการกำหนดให้เกณฑ์พหล
ล้วนคู่ใจจุมพลผ่านเผ้า
เจนสารททราบสรรพมนต์มีศักดิ์ สูงแฮ
ห้าสิบสมุทเข้าควบตั้งต่อสมร ฯ
๒๘๔๗ มโหธรรับถ้อยท่านบัญชา สั่งเฮย
จัดพยุหเสนานับล้าน
ปันทัพสรรพซ้ายขวาทัพน่า หลังแฮ
ยุกรบัตรกองหลวงต้านต่อเสี้ยนเศิกสยอง ฯ
๒๘๔๘ กรมช้างผูกช้างเซื่องซับมัน
ขุนคชินทรเข้มขันขี่คว้าง
สัปรคับครบเครื่องสรรพาวุธ วางแฮ
พลแวดเชิงชิดข้างขบเขี้ยวกุมคทา ฯ
๒๘๔๙ กรมม้าผูกม้าร่านเริงพยศ
ขุนประจำเจนสะกดย่ำน้อย
หัดถ์ทายเทิดทวนชดฉวัดร่อน รำแฮ
พลหอกหาญห้อมต้อยติดข้างเคียงแซง ฯ
             

แผ่นที่ ๔๐๘ – พระราชนิพนธ์

๒๘๕๐ กรมรถแต่งรถล้อเหลกเพชร
เทียมดุรงค์พารเห็จลิ่วล้ำ
ขุนน้าวธนูเผด็จศึกสู่ สถิตยแฮ
ทวยธนูศรซ้ำสกดห้อมล้อมสลอน ฯ
๒๘๕๑ พลจรเจนศึกล้วนกุมสาต ตราแฮ
เขนโล่โตมรมาศมากง้าว
ต่างสรวมเกราะกรวมอาตม์องอาจ เอกเอย
พร้อมพรั่งยั้งท่าท้าวธิราชผู้จอมพล ฯ
๒๘๕๒ ฝ่ายพงษกมลาศน์เกล้าลงกา
สรงสหัศธารารื่นเร้า
สอดรัตน์ปิลันทนาภรณเพริศ พรายแฮ
งามเทียบธาดาเจ้าจากฟ้ามาณรงค์ ฯ
๒๘๕๓ ทรงวราวุธพร้อมเพรียงหัดถ์
เถลิงพิไชยรถรัตน์รุ่งฟ้า
แสนส่ำอสุรเนืองขนัดขนาบแห่ แหนเฮย
แสงสาตราภรณจ้าจับพื้นแผ่นพะโยม ฯ
๒๘๕๔ เสียงประโคมแข่งอื้อเอิกอึง
เสียงพลุสัญญาตึงตื่นฟ้า
เสียงโห่สท้านถึงพรหมโลกย์
เสียงบาทสเทือนหล้าเล่ห์ด้าวดินไหว ฯ
๒๘๕๕ พลไกรเดินดื่นท้องทางพนม
ลุยเหล่ารุกขรทมเทียบแป้ง
สัตวสิงฆวิ่งซานซมซอนซอก
ผ่านลหานธารแห้งเหือดด้วยดินสลาย ฯ
๒๘๕๖ ถึงชายพนัศยั้งหยุดพล
คอยอมิตรมาผจญจักสู้
สั่งให้โห่อึงอลเว้งหวาด โลกย์แฮ
เตือนทัพโทท้าวรู้เรียกเร้าสงคราม ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว