โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๙๔

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 14:06, 18 สิงหาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

หนุมานจับวิรุญจำบังได้แล้วฆ่าตาย เอาศีรษะถวายพระราม

แผ่นที่ ๓๗๓ – พระราชนิพนธ์

๒๖๐๕ บุตรพระพายชายเนตรค้นในคู หาเฮย
ยลอนงค์หนึ่งดูเพริศพริ้ม
งามเลิศเฉิดโฉมตรูตาติด ใจแฮ
หวามวาบปลาบอกปิ้มป่วนปลื้มลืมตน ฯ
๑๖๐๖ ลัดแลงแฝงหลืบถ้ำถึงนาง
นั่งชิดสะกิดพลางพร่ำพร้อง
ไฉนจึ่งนุชเนากลางป่าเปลี่ยว ฉะนี้นา
บุญส่งคงคู่น้องเพื่อนเจ้าเนาไศล ฯ
๒๖๐๗ วานรินทร์ร้องหวีดว้าหวั่นใจ
สทกสเทิ้นหฤไทยถดลี้
ใครหนออาจมาในไพรแต่ เดียวฤๅ
แม่ตอบจะเซ้าซี้จึ่งแสร้งสนองคำ ฯ
๒๖๐๘ ตัวข้าข้าบาทเจ้าโลกา
มีผิดท่านสาปมาสถิตยถ้ำ
ทราบเรื่องเร่งเรวคลาไคลจาก เราแฮ
หน่วงหนักจักพลอยซ้ำผิดต้องพานตน ฯ
๒๖๐๙ อนิจจาอ้าอกต้องกรรมกรณ์
บอกพี่พอทราบสมรอย่าป้อง
เยียไฉนเมื่อใดอรจักสุด สาปนา
เผื่อพี่พอช่วยน้องมากน้อยตามแรง ฯ
๒๖๑๐ โทษข้าถ้าได้พบหณุมาน
ทหารเอกพระอวตารจักเปลื้อง
เท่านี้และนิ่งนานเจียวนุช พี่เอย
ก่นแต่แกล้งยักเยื้องอยู่ให้ป่วยการ ฯ
๒๖๑๑ หณุมานคือพี่แล้วโฉมเฉลา
จักช่วยส่งนงเยาว์ยาตรฟ้า
ไมตรีพี่ฝากเสาวลักษณ์รับ เรียมฤๅ
ฉวยสไบไขว่คว้าขยับต้องลองใจ ฯ
             

แผ่นที่ ๓๗๔ – พระราชนิพนธ์

๒๖๑๒ ไฮ้อไรไขว่คว้าใช่ควรเคย
ยินเล่ากลับมาเฉลยลักเค้า
ทราบอยู่อย่าลวงเลยเหลือสด นักพ่อ
ไป่เชื่อชายเช่นเจ้าจักสู้ศึกอสูร ฯ
๒๖๑๓ ทหารพระพิศณุนั้นเปนพา นรเฮย
ขนเพชรเขี้ยวแก้วปรากฎแจ้ง
ยามหาวหากเหนดาราเด่น เดือนแฮ
ใช่เช่นเจ้าชู้แกล้งอวดกล้ากลัวจริง ฯ
๒๖๑๔ แสนงอนข้อนเถิดเจ้าตามใจ
แต่อย่าวอนอ้อนไปฟากฟ้า
พลางแผลงฤทธิเกรียงไกรเปนกระบี่ ขาวแฮ
รเห็จเหาะหาวโอษฐอ้าอร่ามด้วยเดือนดาว ฯ
๒๖๑๕ สาวสวรรค์หวั่นหวีดป้องปิดภักตร์
วายุบุตรปลอบนงลักษณ์แนบข้าง
เชิญค้านทหารจักรกฤษณผิด ไฉนแม่
ต้องอย่างรางวัลบ้างก่อนเมื้อเมืองบน ฯ
๒๖๑๖ ทราบแล้วเจ้าเลิสล้ำฤทธิรงค์
เหมือนว่าเมตตาจงส่งข้า
หน่วงหนักพวักพะวงไยป่วย การนา
ราชกิจจะติดช้าเช่นนี้ดีไฉน ฯ
๒๖๑๗ จักไปประยุทธด้วยไพรี
ข้องบ่วงห่วงมารศรีสุดเปลื้อง
บิดเบือนเงื่อนเทวีหน่วงราช การแฮ
นงลักษณอย่ายักเยื้องหย่อนให้สมหวัง ฯ
๒๖๑๘ พลางตระโบมโลมลูบเกี้ยวกอดผสาน
สองสบสุดศุขสราญร่วมรู้
ลูกลมลเลิงลานลืมเหนื่อย
นางพะวงหลงชู้ชื่นล้ำลืมสวรรค์ ฯ
             

แผ่นที่ ๓๗๕ – พระราชนิพนธ์

๒๖๑๙ เสร็จสองสมสวาศแล้วพานร ถามแฮ
นางแนะทางกำธรที่เร้น
สองกิจต่างทางจรจำแยก สองแฮ
สองวิตกอกเต้นจากถ้ำดำเนิน ฯ
๒๖๒๐ ถึงแท่นปากถ้ำทอดทรวงอา ไลยนอ
สองเลือกปลิดมาลาแลกให้
พานรร่ำพรรณนาขอโทษ ทัณฑ์นอ
นางชอ้อนวอนไหว้ผิดพลั้งขอษมา ฯ
๒๖๒๑ สองสั่งสองโศกส้วมสอดกัน แสงแฮ
กลับคิดราชกิจพลันข่มสร้อย
จงจัดพัตรกระสันสนิทแน่น แฟ้นนา
ช้อนเชิดอนุชน้อยคว่างขึ้นหาวหาย ฯ
๒๖๒๒ เสร็จส่งนงลักษณแล้วพานร
แสดงเดชเดินอัมพรผาดผ้าย
ดลแดนสิทันดรดูสมุทร เหนแฮ
ฟองใหญ่ไปเคลื่อนย้ายที่ยั้งยลฉงน ฯ
๒๖๒๓ แปลงตนโตเติบแม้นพรหมมาน
โจมจับฟองชลธารแหวกพ้อง
ไพรีรากษษทยานเข้ายุทธ แย้งแฮ
ดำโดดโลดกลางท้องสมุทแม้นจักรผัน ฯ
๒๖๒๔ ชลธานฉานฉ่าครื้นโครมดัง
ขุนวิรุณจำบังฟาดต้อง
ลูกลมจ่อมจมยังพื้นภาค สมุทแฮ
ผลันผลุดผุดขึ้นพ้องราพรื้อรำบาน ฯ
๒๖๒๕ หณุมานหาญหักยื้อคทา ราพเอย
มารสะบัดพลัดมือมาเพลี่ยงพลั้ง
กระบีตีอสุรสาหัสบอบ ช้ำแฮ
สุดเจบสุดจะยั้งอยู่ต้านทานกร ฯ
             

แผ่นที่ ๓๗๖ – พระราชนิพนธ์

๒๖๒๖ กำธรถาแถกน้ำดำคึง
ดลภาคพื้นรำพึงจะส้อน
ร่ายเวทวิเศศขึงขัดสมาธิ มั่นแฮ
น้ำรอบแต่ยังร้อนเหตุเร้นมฤตยู ฯ
๒๖๒๗ หณุมานเมิลยักษลี้หลบหาย
ร่ายเวทวิเศศกลายกลับให้
หางยาวนับโยชน์ขยายหยั่งสมุท
วงรอบอสุเรศไว้หว่างห้องขนดหาง ฯ
๒๖๒๘ รึงรัดกรหวัดได้ตนมาร
ฉุดกระชากจากธารถีบซ้ำ
เหยียบกายจิกเกษทยานยืนหยัด
ฉวยชักตรีเพชรห้ำหั่นเหล้าขาดรอน ฯ
๒๖๒๙ เสร็จการผลาญราพเสี้ยนศึกไกษย
ขุนกระบี่ดีใจจิกเกล้า
พาเหาะรเห็จไปโดยด่วน
ถึงทัพคำนับเฝ้าเทิดเกล้ามารถวาย ฯ
๒๖๓๐ ปางพระหริรักษยั้งสนามรณ
บัดเร่งรูปภาพยนต์ยอบล้ม
กลายเปนพักตโพกรคนเคียงหอก เหนแฮ
เหลือบพบพายุบุตรก้มเกษเฝ้ากลางสนาม ฯ
๒๖๓๑ ตรัสถามความทราบเบื้องบาทบงสุ์ สิ้นแฮ
ชมชอบหณุมานยงยิ่งแกล้ว
ชี้ได้อย่งใจจงจุดชอบ เขาแฮ
พาลักษณลิกขิตแล้วสั่งผ้ายพลไกร ฯ
๒๖๓๒ นายทัพรับสั่งแล้วสั่งกัน
เรวเร่งขับพลขันธ์กลับแคล้ว
จึงประทับเทพไพชยันต์ยังพลับ พลาเฮย
พระเสดจโดยเกยแก้วสู่ห้องทองผธม ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว