โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๙๑

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 14:05, 18 สิงหาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

ทศกัณฐ์รับท้าวสัทธาสูรผู้เป็นสหายกับวุรุณจำบังผู้เป็นหลาน

แผ่นที่ ๓๖๑ – พระพินิตพินัย

๒๕๒๑ ทศเศียรแสนโศกเศร้าเสียพิธี อุมงค์เอย
มนต์เสื่อมซ้ำมหิษีเสื่อมพริ้ง
อุ้มองค์อัคเทวีกลับสู่ วังแฮ
ถึงแท่นทอดองค์กลิ้งกลอกเกล้าเกลือกเขนย ฯ
๒๕๒๒ เสวยอาดูรขุ่นแค้นเคืองอรินทร์
กรก่ายภักตร์ผธมถวิลเทวศเศร้า
ใครหนอจักปราปทมิฬมนุษยเหล่า ลิงเอย
คิดขัดสนจนเช้าแจ่มจ้าจรัสไถง ฯ
๒๕๒๓ หวลหฤทัยนึกได้โดยหมาย
ท้าวสัทธาสูรสหายเอกอ้าง
อีกองค์พระหลานชายชาญเชี่ยว มนต์เฮย
จำจักมามามล้างอริให้ผุยผง ฯ
๒๕๒๔ สรงเสรจเสด็จออกอื้อนโองการ
สั่งมโหทรมารมาตย์ท้าว
ให้แต่งทูตถือสาสน์สู่อัษ ฎงค์เฮย
เชิญพระสหายห้าวช่วยให้เศิกไกษย ฯ
๒๕๒๕ ให้หามาทั้งพระหลานขลัง มนต์นา
นามวิรุณะจำบังฤทธิแกล้ว
เนาในพระราชวังจาฤก นครแฮ
อมาตยรับโองการแล้วออกให้เขียนสาส์น ฯ
๒๕๒๖ ลานทองใส่กล่องแก้วลัญจกร ปทับแฮ
สาสนเสร็จมโหทรสั่งใช้
นนทจิตรจุ่งไปนครเอกอัษ ฎงค์เอย
โดยราชประสงค์ให้รีบร้อนจรดล ฯ
๒๕๒๗ นนทไพรีให้รีบไปยัง
จาฤกนครวังเลิศด้าว
หาวิรุณะจำบังขุนราพ มานา
โดยราชบัญชาท้าวเร่งร้อนเรวการ ฯ
             

แผ่นที่ ๓๖๒ – พระพินิตพินัย

๒๕๒๘ สองมารรับสาสน์แล้วทูลลา ราพแฮ
ร้องเผ่นขึ้นม้าคลาต่างแคล้ว
นนทจิตรเร่งอัศวาดลอัษ ฏงค์เอย
ลงจากอัศดรแล้วรีบแจ้งราชสาส์น ฯ
๒๕๒๙ มารนำมารทูตเฝ้าสัทธา สูรนา
มารอ่านสาสน์ลงทาเกิดร้อน
ด้วยรามลักษณ์พาลพาพลพวก กบี่เอย
หักด่านผลาญยักษต้อนพยุหตั้งรณรงค์ ฯ
๒๕๓๐ วงษราพออกรบสิ้นชีวา มากเอย
มันยิ่งเหิมยุทธหาห่อนยั้ง
เชิญสหายยกโยธาทัพปราบ อรินทร์เอย
ให้เลื่องฦๅนามตั้งตลอดฟ้าดินไปลย์ ฯ
๒๕๓๑ อสุราได้สดับกริ้วไกรเกรียง
กทืบบาทตวาดเสียงสนั่นก้อง
เหม่มานุษยมันเพียงแมลงหวี่ น้อยนอ
จักฆ่าให้สิ้นพ้องพวกอ้ายทระนง ฯ
๒๕๓๒ ทรงประภาศแล้วสั่งขุนมาร
ให้ตรวจเตรียมทวยหาญฮึกพร้อม
กูจักยกไปราญศึกช่วย สหายแฮ
นนทกาสูรน้อมน้อบคล้ายคลาเกณฑ์ ฯ
๒๕๓๓ นายเวรไตรตรวจพร้อมจตุรงค์
พลคชไหยยงยุทธห้าว
พลเท้าเหล่าทระนงนับสิบ สมุทแฮ
เทียบรถคอยเสด็จท้าวแทตยเข้ากราบทูล ฯ
๒๕๓๔ สัทธาสูรเสด็จห้องสรงคนธ์ ธารเอย
ทรงเครื่องเรืองรยับยลยิ่งล้ำ
ทรงมงกุฎกลีบภกลกระเจียก จรูญเฮย
ทรงพระแสงศรซ้ำสอดทั้งพระคทา ฯ
             

แผ่นที่ ๓๖๓ – พระพินิตพินัย

๒๕๓๕ บทจรมาขึ้นรถเทียมสีห ราชเอย
ได้ฤกษยกโยธีลั่นฆ้อง
เนืองอเนกพลลีลาล่วง อรัญแฮ
พลรถบทจรก้องกึกพื้นไผทไหว ฯ
๒๕๓๖ นนทไพรีทูตนั้นจึงจา ฤกเอย
ลงจากแสะอสุรารีบเฝ้า
ทูลว่าราพลงกาเกิดศึก ใหญ่แฮ
สมเด็จบิตุลาเศร้าโศกร้อนหฤไทย ฯ
๒๕๓๗ ไม่มีใครอาจเอื้อมออกสง ครามนา
พระจึ่งเชิญสหายองค์ร่วมไร้
หวังให้ช่วยการณรงค์ราญศึก มนุษย์แฮ
ตรัสสั่งเชญิเสด็จให้สู่ด้าวลงกา ฯ
๒๕๓๘ จอมจาฤกสดับกริ้วเกรียงไกร
กทืบบาทอาศนไหวหวั่นก้อง
แหมมนุษยทะนงใจกูจัก ผลาญเฮย
ทั้งทัพพลพรรค์พ้องไปให้เหลือหลง ฯ
๒๕๓๙ ทรงดำรัสสั่งซั้นเสนี เรวเฮย
จงจัดพลพาชีชาติแกล้ว
ให้ครบสิบสมุทมีเราจัก ไปแฮ
ช่วยบิตุลราชแผ้วเพิกเสี้ยนทรชน ฯ
๒๕๔๐ นนทสูรรับจัดพร้อมพรรค์พา ชีเอย
หนึ่งแดงหนึ่งจันทราหนึ่งเลื่อม ลานแฮ
หมู่สิบสมุทถ้วนเทียบทั้งดุรงค์ทรง ฯ
๒๕๔๑ อสุรพงษพรหมเมศเข้าสรงคง คาเอย
ประดับสรรพวรองค์อร่ามฟ้า
ขัดคทาวุธกรทรงแสงหอก เสด็จแฮ
ทรงสถิตยนิบพาหุม้าเผ่นผ้ายบทจร ฯ
             

แผ่นที่ ๓๖๔ – พระพินิตพินัย

๒๕๔๒ พลแสะสลอนสลับทั้งธงทหาร นำเฮย
พลโห่ฮึกไหยยานยาตรเต้า
พบทัพอัษฎงค์เข้าเฃตรแคว้นลงกา ฯ
๒๕๔๓ สองอสุราอยุดยั้งจตุรงค์
สองอสุรต่างลงจากม้า
จากรถบทจรตรงยังพระ โรงแฮ
ทศภักตร์เหลือบเหนหน้ารีบก้าวจูงกร ฯ
๒๕๔๔ ขึ้นบรรจฐรณ์ร่วมพร้อมราพสาม องค์เฮย
ต่างชื่นชมไต่ถามทุกข์ร้อน
ทศภักตรว่าลักษณรามสวารุก โรมนา
สหายสดับเคืองดังค้อนค่อยเกล้าแตกสลาย ฯ
๒๕๔๕ พระสหายอย่าร้อนจิตรเรารับ รบนา
จักมัดมานุษยกับพวกพ้อง
เรียกเทพสาตราสับเปนภัศม์ ธุลีเอย
ยี่สิบโสตรสดับพร้องชอบแล้วถามหลาน ฯ
๒๕๔๖ พ่อจักราญเศิกด้วยเดชใด หลานเอย
ข้าจักบังสนธ์ไปบั่นเกล้า
สองมนุษยับลิงไพรพินาศพริบ เดียวนา
เชิญพระบิตุลาเข้าก่อนข้าคอยหนุน ฯ
๒๕๔๗ บุญคุณของพ่อพร้อมพระสหาย
ยังเหนื่อยนักพักสบายผ่อนทแกล้ว
ทศเศียรสั่งมารนายวิเสศนอก ในนา
ให้จัดเลี้ยงพลแล้วทั่วทั้งโยธี ฯ
๒๕๔๘ ให้นารีตั้งเครื่องคาวหวาน ถวายแฮ
นางนาฎรินสุราบานนอบน้อม
สามเสวยกระยาหารพลางพิศ รบำเฮย
ลุล่วงยามปลายพร้อมเสด็จขึ้นแทนผธม ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว