จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
อินทรชิตขอกินนมมารดา และออกรบจนตาย
แผ่นที่ ๓๑๗ – ขุนพินิจจัย
|
|
| ๒๒๑๓ อินทรชิตล่าลี้ | | ลุลง กาเอย
|
| สู่พระแม่ตลึงทรง | | โศกพร้อง
|
| จรจัดพิธีประสงค์ | | ไฉนถูก ศรแฮ
|
| ยักบว่าสาตรลักษณ์ต้อง | | ลูกทั้งพลไปลย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๑๔ กลับกรุงหวังดื่มน้ำ | | นมชน นีนอ
|
| นางทราบให้เสพยจน | | เสร็จแล้ว
|
| ศรหลุดราพแลมณ | | โฑลู่ ไท้แฮ
|
| นางว่าศึกฮึกแกล้ว | | เพราะด้วยสีดา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๑๕ ทศเศียรฟังสุดแค้น | | เคืองนาง
|
| โอรสเหนระคาง | | ขุ่นข้อง
|
| อาษาออกศึกพลาง | | ชนกมอบ ศรแฮ
|
| จำจิตรแขงใจต้อง | | รับแล้วทูลวอน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๑๖ ฝากชนนิครแด่เจ้า | | ลงกา
|
| ฝากสุวรรณกันยุมา | | มิ่งแก้ว
|
| ฝากสองปิยบุตรา | | แลบริ วารแฮ
|
| เสร็จฝากเสร็จสั่งแล้ว | | อสุรเมื้อมาปราง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๑๗ ถึงสถิตเหนือแท่นแก้ว | | แน้บกัน ยุมาเอย
|
| ถอนทอดหฤไทยกระศัลย | | โศกพร้อง
|
| อรินราชรุกโรมรัน | | พลพิ นาศนา
|
| ตัวพี่อาวุธต้อง | | เจ็บปิ้มชนม์มลาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๑๘ กันยุมากำสรดรื้อ | | รำพรรณ์
|
| สุรฤทธิ์ปราบสรวงสวรรค์ | | เรียบฟ้า
|
| ไปควรด่วนอาสัญ | | ศึกมนุษย์ น้อยนา
|
| โอรสจักกำพร้า | | พรากไร้บิตุรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๑๙ สนมนางต่างรทดเศร้า | | สลดศรี
|
| หวิวหวาดหฤไทย์ทวี | | เทวศว้า
|
| ที่รักพระสามี | | จะตัก ไษยแฮ
|
| ชลเนตรนางนองหน้า | | ซบเบื้องบทมาลย์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๑๘ – ขุนพินิจจัย
|
|
| ๒๒๒๐ อินทรชิตพิศภักตรพร้อม | | นางใน
|
| เสียวสลดแสนอาไลย | | พร่ำพร้อง
|
| สมรโศกสักเท่าใด | | ชีพพี่ คืนฤๅ
|
| กรรมจวบจำลาน้อง | | ทั่วหน้านวลอนงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๒๑ มารครวญหวนกลับกล้า | | จรดล สั่งแฮ
|
| กาลจักรับจัดพหล | | เสร็จแล้ว
|
| อินทรชิตสรงสกนธ์ | | โสรจสุ คันธนา
|
| ทรงรัตพัตราแผ้ว | | เครื่องพร้อมเพรางาม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๒๒ สู่มณโฑแล้วราพ | | โศกา ครวญนอ
|
| ชนนิศรถั่งชลนา | | ร่ำไห้
|
| หวังลูกเนื่องในมหา | | ขัติยสืบ วงษ์เฮย
|
| ปรปักษปองปราบได้ | | เหตุท้าวมเมอหลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๒๓ ลูกลามาดุเรศให้ | | พรไชย สิทธินา
|
| ราพรีบสู่รถไคล | | เคลื่อนแล้ว
|
| ผันผินเพ่งมาใน | | นัคเรศ เพ่งเอย
|
| ปรางวิเชียรเฉิดแพร้ว | | พรากร้างแรมสูญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๒๔ ถวิลถึงชนกทั้ง | | มารดา
|
| นวนรฦกกันยุมา | | นาฎน้อง
|
| กลับภักตรจวบแร้งกา | | ฉาบโฉบ ธงนอ
|
| เสียงโห่ดุจเสียงร้อง | | ร่ำไห้ครวญคราง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๒๕ โลทันกลายรูปแม้น | | ลิงไพร
|
| หน้าราชสีหแปรไป | | เพศม้า
|
| เครื่องสูงโชตควันไฟ | | ราพวิตก ลางแฮ
|
| ภอลุเนินซากล้า | | สั่งให้รณรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๒๖ พลยักษต่ออยุทธด้วย | | พลพาน เรศเฮย
|
| ต่างฮึกต่างเหี้ยมหาญ | | หักแกล้ว
|
| พวกลิงฆ่าพวกมาร | | ตายแตก ถอยแฮ
|
| ถึงน่ารถอสุรแล้ว | | หลบร้อนอลมาน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๑๙ – ขุนพินิจจัย
|
|
| ๒๒๒๗ พงษพรหมโกรธเกรี้ยวเชี่ยว | | ชักศร แผลงฮา
|
| ถูกระบี่ชีพมรณ์ | | กลาดพื้น
|
| พรหมมาศพระแผลงรอน | | รถยักษ ทลายแฮ
|
| เกิดพยุพัดลิงฟื้น | | ฝ่ากลุ้มรุมประจัญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๒๘ ราพพิโรธแผลงสาตรต้อง | | ชงค์ลักษณ เป่าเฮย
|
| ศรหลุดทรงแผลงยักษ | | คว่ำหน้า
|
| อสุรเป่าสาตรคลอนชัก | | หลุดเสียบ เพลาแฮ
|
| พระลักษณเหยียบบ่าคว้า | | เกษได้โบยมาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๒๙ อสุรินทรบอบช้าคว่าง | | จักรไป
|
| พระปราบจักรพลปลัย | | แหลกแล้ว
|
| มารรั่นเหาะลับใน | | เมฆอ่าน เวทเอย
|
| เกลื่อนสาตรพิรุณแคล้ว | | ตกต้องลิงมลาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๓๐ พระถามพิเภกด้วย | | ดาลฉงน
|
| สาตรตกพั่งห่าฝน | | เฟื่องร้าย
|
| รณราพละจักกล | | กอบเล่ห์ ไฉนฤๅ
|
| โหรว่ามารหลานผ้าย | | ลอบขึ้นเมฆิน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๓๑ ทราบทรงพลายราตต้อง | | อิทระ ชิตฮา
|
| กระบี่ฟื้นโผนผละ | | รอดม้วย
|
| พรหมมาตพระยกจะ | | แผลงอิก ครั้งแฮ
|
| พิเภกทูลห้ามด้วย | | อสุรได้พรพรหม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๓๒ แม้เศียรขาดตกพื้น | | ดินพลัน
|
| เพลิงเกิดดุจไฟกัลป์ | | โลกยไหม้
|
| พานรัตนรับเศียรมัน | | มีอยู่ พรหมแฮ
|
| พระสั่งองคตให้ | | สูท้าวธาดา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๓๓ หลานอินทรเหาะลุไท้ | | พรหมประทาน พานเอย
|
| กระบี่กลับพระแผลงผลาญ | | ราพแล้ว
|
| ขาดกรขาดเศียรมาร | | กระเด็นจาก กายอา
|
| องคตเชิดพานแก้ว | | รับเกล้าไว้ถวาย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๒๐ – ขุนพินิจจัย
|
|
| ๒๒๓๔ อับศรเทเวศรซร้อง | | อวยพร พระเอย
|
| เลิกทัพนำเศียรจร | | ลุเฝ้า
|
| เศียรยักษ์กลอกเนตรหลอน | | หลอกเลิก ขนงแฮ
|
| รามว่ามารพาลเค้า | | ฆ่าแล้วยังคะนอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๓๕ ไฉนเศียรราพจักสิ้น | | เสียพยศ
|
| โหรว่าทรงผลาญหมด | | ทรากเกล้า
|
| พระตรัสสั่งองคต | | เหาะเชิด เศียรฮา
|
| พรหมมาศพระแผลงเข้า | | เขนมล้างเศียรสูญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๓๖ พลมารเหลือม้วยกลับ | | กรุงทูล ท้าวนา
|
| ทศภักตรทราบโศกพูล | | เทวศไห้
|
| จัดพลพยุหยูร | | ยาตรจัก วาฬแฮ
|
| เหนศพโอรสไท้ | | ยกขึ้นตักครวญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๓๗ ปากหนึ่งว่าลูกล้ำ | | ฦๅรณ รงค์เอย
|
| สองว่าปราบเทพนน | | ภพฟ้า
|
| สามว่าศุขทุกขกระมล | | เคยร่วม คิดนอ
|
| สีว่าฤทธิ์เชี่ยวกล้า | | กลับแพ้มนุษยรอน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๓๘ ห้าหกว่าสาตรเจ้า | | สองศรี
|
| แผลงเศอกสองคราวมี | | เดชก้อง
|
| เจ็ดว่าเสร็จไพรี | | จักเศก ถวัลย์นา
|
| แปดว่าพิเภกพร้อง | | พร่ำแจ้งศึกผลาญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๓๙ เก้าว่าเจ้าดับสิ้น | | เศียรขาด สูญเฮย
|
| กรจากกายนอนอนาถ | | แนบพื้น
|
| สิบว่าสู่มาตุราช | | ในนิเวศน์ เวียงนอ
|
| ท้าวกอดศพอุ้มสอื้น | | เสร็จขึ้นรถสุวรรณ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๒๔๐ ทศเศียรสั่งให้เลิก | | กลับลง กาเอย
|
| โดยด่วนเร่งจตุรงค์ | | รีบแคล้ว
|
| ลุกรุงยกศพองค์ | | เอารศ ราชแฮ
|
| ขึ้นสู่ปราสาทแก้ว | | อสุรแจ้งยุบลนาง ฯ
|
| | |
|