โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๘๐

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 13:57, 18 สิงหาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

อินทรชิตขอกินนมมารดา และออกรบจนตาย

แผ่นที่ ๓๑๗ – ขุนพินิจจัย

๒๒๑๓ อินทรชิตล่าลี้ลุลง กาเอย
สู่พระแม่ตลึงทรงโศกพร้อง
จรจัดพิธีประสงค์ไฉนถูก ศรแฮ
ยักบว่าสาตรลักษณ์ต้องลูกทั้งพลไปลย ฯ
๒๒๑๔ กลับกรุงหวังดื่มน้ำนมชน นีนอ
นางทราบให้เสพยจนเสร็จแล้ว
ศรหลุดราพแลมณโฑลู่ ไท้แฮ
นางว่าศึกฮึกแกล้วเพราะด้วยสีดา ฯ
๒๒๑๕ ทศเศียรฟังสุดแค้นเคืองนาง
โอรสเหนระคางขุ่นข้อง
อาษาออกศึกพลางชนกมอบ ศรแฮ
จำจิตรแขงใจต้องรับแล้วทูลวอน ฯ
๒๒๑๖ ฝากชนนิครแด่เจ้าลงกา
ฝากสุวรรณกันยุมามิ่งแก้ว
ฝากสองปิยบุตราแลบริ วารแฮ
เสร็จฝากเสร็จสั่งแล้วอสุรเมื้อมาปราง ฯ
๒๒๑๗ ถึงสถิตเหนือแท่นแก้วแน้บกัน ยุมาเอย
ถอนทอดหฤไทยกระศัลยโศกพร้อง
อรินราชรุกโรมรันพลพิ นาศนา
ตัวพี่อาวุธต้องเจ็บปิ้มชนม์มลาย ฯ
๒๒๑๘ กันยุมากำสรดรื้อรำพรรณ์
สุรฤทธิ์ปราบสรวงสวรรค์เรียบฟ้า
ไปควรด่วนอาสัญศึกมนุษย์ น้อยนา
โอรสจักกำพร้าพรากไร้บิตุรงค์ ฯ
๒๒๑๙ สนมนางต่างรทดเศร้าสลดศรี
หวิวหวาดหฤไทย์ทวีเทวศว้า
ที่รักพระสามีจะตัก ไษยแฮ
ชลเนตรนางนองหน้าซบเบื้องบทมาลย์ ฯ
             

แผ่นที่ ๓๑๘ – ขุนพินิจจัย

๒๒๒๐ อินทรชิตพิศภักตรพร้อมนางใน
เสียวสลดแสนอาไลยพร่ำพร้อง
สมรโศกสักเท่าใดชีพพี่ คืนฤๅ
กรรมจวบจำลาน้องทั่วหน้านวลอนงค์ ฯ
๒๒๒๑ มารครวญหวนกลับกล้าจรดล สั่งแฮ
กาลจักรับจัดพหลเสร็จแล้ว
อินทรชิตสรงสกนธ์โสรจสุ คันธนา
ทรงรัตพัตราแผ้วเครื่องพร้อมเพรางาม ฯ
๒๒๒๒ สู่มณโฑแล้วราพโศกา ครวญนอ
ชนนิศรถั่งชลนาร่ำไห้
หวังลูกเนื่องในมหาขัติยสืบ วงษ์เฮย
ปรปักษปองปราบได้เหตุท้าวมเมอหลง ฯ
๒๒๒๓ ลูกลามาดุเรศให้พรไชย สิทธินา
ราพรีบสู่รถไคลเคลื่อนแล้ว
ผันผินเพ่งมาในนัคเรศ เพ่งเอย
ปรางวิเชียรเฉิดแพร้วพรากร้างแรมสูญ ฯ
๒๒๒๔ ถวิลถึงชนกทั้งมารดา
นวนรฦกกันยุมานาฎน้อง
กลับภักตรจวบแร้งกาฉาบโฉบ ธงนอ
เสียงโห่ดุจเสียงร้องร่ำไห้ครวญคราง ฯ
๒๒๒๕ โลทันกลายรูปแม้นลิงไพร
หน้าราชสีหแปรไปเพศม้า
เครื่องสูงโชตควันไฟราพวิตก ลางแฮ
ภอลุเนินซากล้าสั่งให้รณรงค์ ฯ
๒๒๒๖ พลยักษต่ออยุทธด้วยพลพาน เรศเฮย
ต่างฮึกต่างเหี้ยมหาญหักแกล้ว
พวกลิงฆ่าพวกมารตายแตก ถอยแฮ
ถึงน่ารถอสุรแล้วหลบร้อนอลมาน ฯ
             

แผ่นที่ ๓๑๙ – ขุนพินิจจัย

๒๒๒๗ พงษพรหมโกรธเกรี้ยวเชี่ยวชักศร แผลงฮา
ถูกระบี่ชีพมรณ์กลาดพื้น
พรหมมาศพระแผลงรอนรถยักษ ทลายแฮ
เกิดพยุพัดลิงฟื้นฝ่ากลุ้มรุมประจัญ ฯ
๒๒๒๘ ราพพิโรธแผลงสาตรต้องชงค์ลักษณ เป่าเฮย
ศรหลุดทรงแผลงยักษคว่ำหน้า
อสุรเป่าสาตรคลอนชักหลุดเสียบ เพลาแฮ
พระลักษณเหยียบบ่าคว้าเกษได้โบยมาร ฯ
๒๒๒๙ อสุรินทรบอบช้าคว่างจักรไป
พระปราบจักรพลปลัยแหลกแล้ว
มารรั่นเหาะลับในเมฆอ่าน เวทเอย
เกลื่อนสาตรพิรุณแคล้วตกต้องลิงมลาย ฯ
๒๒๓๐ พระถามพิเภกด้วยดาลฉงน
สาตรตกพั่งห่าฝนเฟื่องร้าย
รณราพละจักกลกอบเล่ห์ ไฉนฤๅ
โหรว่ามารหลานผ้ายลอบขึ้นเมฆิน ฯ
๒๒๓๑ ทราบทรงพลายราตต้องอิทระ ชิตฮา
กระบี่ฟื้นโผนผละรอดม้วย
พรหมมาตพระยกจะแผลงอิก ครั้งแฮ
พิเภกทูลห้ามด้วยอสุรได้พรพรหม ฯ
๒๒๓๒ แม้เศียรขาดตกพื้นดินพลัน
เพลิงเกิดดุจไฟกัลป์โลกยไหม้
พานรัตนรับเศียรมันมีอยู่ พรหมแฮ
พระสั่งองคตให้สูท้าวธาดา ฯ
๒๒๓๓ หลานอินทรเหาะลุไท้พรหมประทาน พานเอย
กระบี่กลับพระแผลงผลาญราพแล้ว
ขาดกรขาดเศียรมารกระเด็นจาก กายอา
องคตเชิดพานแก้วรับเกล้าไว้ถวาย ฯ
             

แผ่นที่ ๓๒๐ – ขุนพินิจจัย

๒๒๓๔ อับศรเทเวศรซร้องอวยพร พระเอย
เลิกทัพนำเศียรจรลุเฝ้า
เศียรยักษ์กลอกเนตรหลอนหลอกเลิก ขนงแฮ
รามว่ามารพาลเค้าฆ่าแล้วยังคะนอง ฯ
๒๒๓๕ ไฉนเศียรราพจักสิ้นเสียพยศ
โหรว่าทรงผลาญหมดทรากเกล้า
พระตรัสสั่งองคตเหาะเชิด เศียรฮา
พรหมมาศพระแผลงเข้าเขนมล้างเศียรสูญ ฯ
๒๒๓๖ พลมารเหลือม้วยกลับกรุงทูล ท้าวนา
ทศภักตรทราบโศกพูลเทวศไห้
จัดพลพยุหยูรยาตรจัก วาฬแฮ
เหนศพโอรสไท้ยกขึ้นตักครวญ ฯ
๒๒๓๗ ปากหนึ่งว่าลูกล้ำฦๅรณ รงค์เอย
สองว่าปราบเทพนนภพฟ้า
สามว่าศุขทุกขกระมลเคยร่วม คิดนอ
สีว่าฤทธิ์เชี่ยวกล้ากลับแพ้มนุษยรอน ฯ
๒๒๓๘ ห้าหกว่าสาตรเจ้าสองศรี
แผลงเศอกสองคราวมีเดชก้อง
เจ็ดว่าเสร็จไพรีจักเศก ถวัลย์นา
แปดว่าพิเภกพร้องพร่ำแจ้งศึกผลาญ ฯ
๒๒๓๙ เก้าว่าเจ้าดับสิ้นเศียรขาด สูญเฮย
กรจากกายนอนอนาถแนบพื้น
สิบว่าสู่มาตุราชในนิเวศน์ เวียงนอ
ท้าวกอดศพอุ้มสอื้นเสร็จขึ้นรถสุวรรณ ฯ
๒๒๔๐ ทศเศียรสั่งให้เลิกกลับลง กาเอย
โดยด่วนเร่งจตุรงค์รีบแคล้ว
ลุกรุงยกศพองค์เอารศ ราชแฮ
ขึ้นสู่ปราสาทแก้วอสุรแจ้งยุบลนาง ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว