จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
อินทรชิตตัดหัวสุขาจาร เพื่อลวงพระราม
แผ่นที่ ๓๐๙ – ขุนวิสูตรเสนี
|
๒๑๕๗ ปางองค์วรนารถเจ้า | | จักรกฤษณ
|
จากอนุชอนาถจิตร | | เจบร้อน
|
ยินโห่ประจากมิตร | | ถามพิเภก ทูลแฮ
|
สั่งพระลักษณ์ออกต้อน | | ต่อด้วยศัตรู ฯ
|
|
|
๒๑๘๕ ซ้ำสั่งบุตรสุรยให้ | | จัดพหล หาญแฮ
|
สุครีพตรวจเตรียมพล | | เก่งกล้า
|
จัดรถทิพยเคยรณ | | รอญราพ
|
เทียมอมรแมนม้า | | เทียบแก้วเกยไชย ฯ
|
|
|
๒๑๕๙ พระลักษณแค้นใคร่แก้ | | การรอญ
|
ทรงเครื่องยุทธ์วราภรณ์ | | เพชร์แพร้าว
|
ตามจับพรหมมาศศร | | ประสิทธิส่ง ให้แฮ
|
พระลักษณคำนับรับแล้ว | | รีบขึ้นเกยพลัน ฯ
|
|
|
๒๑๖๐ เสด็จทรงราชรถแก้ว | | โกสินทร์
|
พวกหมู่พานรินทร์ | | รอบล้อม
|
ทัพน่ากระบี่ขีดขิน | | แขงศึก
|
พลังพิไชยชมพูพร้อม | | พรั่งล้วนลิงหาญ ฯ
|
|
|
๒๑๖๑ ได้ฤกษโหรลั่นฆ้อง | | อวยไชย
|
ยามพวานเทิธชไคล | | คลาศเต้า
|
พสุธาสะเทือนไหว | | ทวีบหวั่น
|
พลพวกพานรเร้า | | ร่าร้องคำราม ฯ
|
|
|
๒๑๖๒ เพียบพลพานเรศร้าย | | เริงรณ
|
แดดอับอากาศบน | | บดกลุ้ม
|
เมฆเกลื่อนพระสุริยน | | ธการทั่ว ทิศแฮ
|
แลตลบผลลีคลุ้ม | | ทั่วด้าวแดนพนม ฯ
|
|
|
๒๑๖๓ เดินพลอเนกล้น | | หลายสมุท
|
ถึงสมรภูมหยุด | | ทัพยั้ง
|
วานรอัดแออุต | | ตลุดเอิก เกริกนา
|
เหนแทตยชุมทัพตั้ง | | ค่ายเต้นตบมือ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๑๐ – ขุนวิสูตรเสนี
|
๒๑๖๔ อินทรชิตออกต่อตั้ง | | กลางสนาม
|
ร้องว่าแน่น้องราม | | เร่งรู้
|
ทำศึกเพื่อหญิงงาม | | เดียวแย่ง ไยเฮย
|
กลแต่จักชิงชู้ | | เช่นนี้ควรขนาง ฯ
|
|
|
๒๑๖๕ เสียตนพลไพร่ช้าง | | อัศดร
|
ควรระงับการรอญ | | เร่งท้อ
|
สีดารูปสวยสมร | | เมียพี่ เองเอย
|
เราจะคืนให้น้อ | | รับเน้ออย่าขนาง ฯ
|
|
|
๒๑๖๖ พระลักษณตอบพจน์เฮ้ย | | อินทรชิต
|
ตัวรักษชีพิตรคิด | | โอบอ้อม
|
เรานึกก็ขอบจิตร | | ฃุนราพ
|
เรวเร่งนำอรน้อม | | นบไท้ทูลถวาย ฯ
|
|
|
๒๑๖๗ อินทรชิตตอบว่าแฮ้ | | พระลักษณ
|
เองอาจอวดหาญหัก | | ฮึกแท้
|
เราหน่อกระษัตริยศักดิ์ | | ทำศึก
|
ยังไป่สุดฤทธิแพ้ | | จักได้ไปยอม ฯ
|
|
|
๒๑๖๘ เองอวดมหิทธิห้าว | | อหังการ
|
ควรแต่ล้างสีดาลาญ | | ชีพม้วย
|
ศพซากจักประทาน | | เองเร่ง
|
ฉุดสุกขาจารด้วย | | ดุเงื้อแสงขรรค์ ฯ
|
|
|
๒๑๖๙ นางแปลงแกล้งหวีดร้อง | | หวาดผวา
|
เสกแซ่งแต่งมฤษา | | ใส่ไคล้
|
พ่อเอยพ่อลักษณปรา | | นีพี่
|
เหตุที่ก่อศึกให้ | | พี่ต้องจำตาย ฯ
|
|
|
๒๑๗๐ อ้าพระอนุชเจ้า | | จงทูล
|
พี่จักลาลับสูญ | | ชีพแล้ว
|
จงพระอย่าเพ็ญพูน | | ทุกข์เทวศ
|
เชิญกลับนคเรศแคล้ว | | คลาศพ้นอรีไภย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๑๑ – ขุนวิสูตรเสนี
|
๒๑๗๑ พระลักษณบรู้เท่า | | ถึงกล
|
หวาดว่าจริงสุดจน | | อกอั้น
|
จับศรพาดสายฉงน | | ชงักเงือด อยู่แฮ
|
ชลเนตรนึกจักกลั้น | | กลับย้อยอย่างเผลียง ฯ
|
|
|
๒๑๗๒ วายุบุตรองคตทห้าว | | เหิมฮึก โกรธแฮ
|
สุครีพพลลิงคึก | | เข่นเขี้ยว
|
ดูดุจจักโจมสอึก | | ยุดแย่ง นางนา
|
ฮึดฮัดกัดกรามเกรี้ยว | | ข่วนแก้มเกาคาง ฯ
|
|
|
๒๑๗๓ นางสอื้นโอฐสั่งซ้ำ | | ฤๅหยุด
|
อินทรชิตจิกเกษฉุด | | ลากซั้น
|
ขรรคฟาดขาดฅอปุด | | ชูเหวี่ยง ไปแฮ
|
แล้วก็ตบหัดถ์ครั้น | | เสร็จแกล้งกล่าวกล ฯ
|
|
|
๒๑๗๔ เหวยมนุษยจักนั่งรั้ง | | รอไฉน
|
จงเร่งรับศีระไป | | อย่าช้า
|
จำไป่ท้อถากท้า | | หยาบเย้าทีหยาม ฯ
|
|
|
๒๑๗๕ เหวยเองมัวมั่วพ้อง | | พลสวา
|
มาก่อนกวนลงกา | | ดั่งนี้
|
มาจักแย่งอยุทธยา | | จับญาติ นายนอ
|
พลางเลิกพยุหลี้ | | ลาศขึ้นเวหน ฯ
|
|
|
๒๑๗๖ พระลักษณหลงเล่หท้อ | | หฤไทย
|
ทุกขว่าจริงเจบใน | | อุระร้อน
|
รางอาบอสุชลไหล | | เลยเลิก พหลแฮ
|
คืนสู่พลับพลาสท้อน | | เทวศเศร้าสงสาร ฯ
|
|
|
๒๑๗๗ ถึงถวายคำนับก้ม | | กำศรด
|
กรกอดบาทบงกช | | ท่านไท้
|
สอื้นอักอุระรันทศ | | ทูลเหตุ สิ้นแฮ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๑๒ – ขุนวิสูตรเสนี
|
๒๑๗๘ สอื้นร่ำกำศรดเศร้า | | แสนศัลย โศกเอย
|
ชลเนตรอเนกนันต์ | | เนื่องย้อย
|
อ้าองค์เพื่อนยากจรัล | | แรมเถื่อน
|
ฤๅมละเรียมลห้อย | | แม่เมื้อเมืองสวรรค์ ฯ
|
|
|
๒๑๗๙ หักโศกสีหนาทอื้น | | โองการ
|
พิเภกปรีชาชาญ | | ยิ่งผู้
|
อินทรชิตมันประหาร | | พระอนุช ฤๅนา
|
จงจับยามให้รู้ | | เหตุร้ายดีไฉน ฯ
|
|
|
๒๑๘๐ ไนยหนึ่งลาศเลิกลี้ | | พลมูล มากเฮย
|
โดยพิฆัมพรยูร | | ยาตรฟ้า
|
ปองยุทธแย่งมไหสูริย | | ศรีอยุทธ ยาฤๅ
|
ฤๅว่าเลิกพลกล้า | | กลับแกล้งเปนกล ฯ
|
|
|
๒๑๘๑ พิเภกผู้เชี่ยวแท้ | | ทางพยา กรเฮย
|
ทูลแด่องค์จักรา | | ร่มเกล้า
|
ว่าผู้ซึ่งมรณา | | นั้นชาติ ชายพ่อ
|
ใช่พระอนุชอย่าศร้า | | สิ่งนี้เปนกล ฯ
|
|
|
๒๑๘๒ อนึ่งอินทรชิตแกล้ง | | หลีกหนี ไปเอย
|
จักกอปการพิธี | | ใหญ่แท้
|
นามกุมภนิยามี | | ฤทธิเชี่ยว
|
แล้วจักมุ่งมาแก้ | | ก่อร้ายรณรงค์ ฯ
|
|
|
๒๑๘๓ พระฟังสั่งบุตรไท้ | | สุริยง
|
กับหณุมานอง | | คตแกล้ว
|
สามสู่เร่งเรวตรง | | ไปสอบ ดูแฮ
|
แม้นศพสำคัญแล้ว | | อย่าช้ามาแถลง ฯ
|
|
|
๒๑๘๔ สามนายคำนับแล้ว | | ไปไว
|
ยังที่สมรภูมไชย | | ห่อนช้า
|
พลศพอสุรประไลย | | แลเติบ โตแฮ
|
แล้วกลับทูลเจ้าหล้า | | ดั่งได้ไปเหน ฯ
|
| | |
|