จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
อินทรชิตลาทศกัณฐ์ไปชุบศรพรหมมาสตร์ที่ริมหาดมรกต ทศกัณฐ์จึงให้อสุรกำปั่นออกรบขัตตาทัพ
แผ่นที่ ๒๙๓ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ
|
|
| ๒๐๔๕ ฝ่ายสารัณทูตเร้น | | เหนมนุษย์ ฟื้นนอ
|
| อุรุครัดมัดลุ่ยหลุด | | ครุธแก้
|
| พลลิงโห่อึงอุด | | กลับพลับ พลาเอย
|
| ต่างขับม้าควบแต้ | | รีบเข้าเมืองมาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๔๖ ครั้นถึงทูลแด่ท้าว | | ทศกรรฐ
|
| ราเมศมาโศกศัลย์ | | สร่างแล้ว
|
| แผลงศรเรียกสุบรรณ์ | | โฉบเฉี่ยว นาคนา
|
| พระลักษณ์ลิงตัวแกล้ว | | กลับฟื้นคืนคง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๔๗ ทศเศียรร้อนจิตรแม้ | | เพลิงเผา
|
| อ้ายพิเภกแนะเขา | | จึ่งรู้
|
| ใครอยู่บอกลูกเรา | | ให้รีบ มานา
|
| เออว่าตายมันสู้ | | คิดแก้กันคืน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๔๘ กำนัลรับสั่งท้าว | | ทศภักตร์
|
| ไปนิเวศน์พระยายักษ | | ลูกเจ้า
|
| ทูลว่าหมู่ปรปักษ์ | | ไม่มอด ม้วยนา
|
| เชิญเสดจขึ้นไปเฝ้า | | จักให้รณรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๔๙ อินทรชิตทราบข่าวแค้น | | ใจจน ใจนา
|
| ร้อนอกเล่หเพลิงลน | | ลวกไหม้
|
| รับสั่งราชการรณ | | รงค์เร่ง เรวพ่อ
|
| จำจิตรขึ้นเฝ้าให้ | | ย่อท้อบิดุรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๕๐ ทศกรรฐผันภักตร์จ้อง | | เอารส
|
| จำกล่าวคราวร้อนอด | | เคียดขึ้ง
|
| เออพระลักษณนาคมัดหมด | | ท้งงพวก พลนา
|
| มีครุฑยุทธแย่งทึ้ง | | หลุดฟื้นทำไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๕๑ อินทรชิตฟังตรัสแล้ว | | อภิวันท์ ทูลเอย
|
| นาคบาศพรหมเมศสรร | | ประสิทธิให้
|
| ศักดานุภาพบวร | | ฦๅเลิศ
|
| เพราะพิเภกสาวไสร้ | | บวกแก้ศรศรี ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๙๔ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ
|
|
| ๒๐๕๒ ความเจ็บลูกปวดปิ้ม | | ปืนพิศม์
|
| เรืองเท่าเรืองห่อนคิด | | ครั่นคร้าม
|
| พรหมมาศอิศรประสิทธิ | | เดชเวท มีนา
|
| คงคิดควักตับม้าม | | ปอดไสร้ใจดู ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๕๓ ขอลาไปตั้งชุบ | | สาตรศร
|
| ในหว่างยุคันธร | | หาดกว้าง
|
| จัดทัพรับพานร | | ไป่ก่อน
|
| คำว่าตายอย่าอ้าง | | อดไว้ไตรวาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๕๔ ทศเศียรสดับถ้อย | | ปีโยรส
|
| ดังหนึ่งได้โสฬศ | | ฟากฟ้า
|
| รุมร้อนผ่อนหายหมด | | จึ่งตรัส ตอบเอย
|
| ความคิดใครในหล้า | | ยากแท้จักทัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๕๕ ซึ่งจักไปตั้งชุบ | | ศรสิทธิ นาฮา
|
| จุ่งลุได้โดยจิตร | | คิดไว้
|
| สัตรูหมู่ปัจจามิตร | | อย่าต่อ ต้านเอย
|
| กำปั่นพ่อจักให้ | | ออกร้งงรับผจญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๐๕๖ อินทรชิตก้มเกษเกล้า | | รับพร
|
| เปรมกระมลลาจร | | ยาตรเยื้อง
|
| มาปราสาทอลงกรณ์ | | สถิตยแท่น ทองเอย
|
| ร้อนอุระค่อยปลดเปลื้อง | | สั่งให้จัดพล ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๐๕๗ ครั้นรุ่งเข้าสู่ห้อง | | สรงสนาน
|
| ทรงเครื่องอลังการสรรพ์ | | เสร็จพร้อม
|
| เลอรถหัดถ์ธธาน | | พรหมมาศ
|
| ได้ฤกษเลิกพลห้อม | | แต่เต้าตามขบวน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๕๘ มาถึงที่หว่างเวิ้ง | | สัตภัณฑ์
|
| ฝั่งสมุทศรีธันดร | | หาดแก้ว
|
| มีไม้ต่างสำคัญ | | กรวดขจิต เขียวเฮย
|
| สั่งพัทกาลมารแกล้ว | | แต่งตั้งโรงพิธี ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๙๕ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ
|
|
| ๒๐๕๙ พัทกาลบังคับให้ | | โยธี รดมมา
|
| เร่งปลูกโรงยาวรี | | ใหญ่กว้าง
|
| เฉลียงรอบนับห้องมี | | สามสิบ สามแฮ
|
| แต่งอาศน์ดาษพิดานข้าง | | แวดล้อมฉัตรธง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๖๐ วโรรสทศภักตรได้ | | ดังประสงค์
|
| จึ่งโสรดสนานองค์ | | สระเกล้า
|
| ภูษิตรัตนอลง | | กฎประดับ เขียวแฮ
|
| เสร็จรับพรหมมาศเข้า | | สู่ห้องพิธีกรรม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๖๑ ขึ้นนั่งเหนือแท่นแก้ว | | พรายพรรณ์
|
| จุดธูปเทียนสุวรรณ | | นบไหว้
|
| บูชามหิศวรสุวรรณ | | สิทธิสาตร ศรเฮย
|
| พรหมมาศพาดตักไว้ | | พร่ำพร้องศิวมนต์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๖๒ ดาราดิเรกแพร้ว | | รัศมี อับเอย
|
| บูรพพระฮามไขศรี | | ส่องหล้า
|
| กฤษณุรักษจักรี | | ผธมตื่น
|
| สรงเสร็จเสด็จออกข้า | | บาทเฝ้าคอยสนอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๖๓ อัษฎาทศประณตน้อม | | ฟังสาร
|
| สุครีพทูลพลาหาร | | ขัดไร้
|
| พลกระบี่ออกรอนราญ | | ต่างอิด โรยนา
|
| นิลพัทไม่มาให้ | | เฃตรใกล้สุดแสวง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๖๔ ทรงฟังวิตกตื้น | | เติมทุกข์
|
| แม้ว่าศึกเฉินฉุก | | ต่อสู้
|
| พลเราออกรับรุก | | จักย่อย ยับเอย
|
| เออพิเภกเคยรู้ | | ป่าไม้ใดดี ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๖๕ พิเภกน้อมศิรเกล้า | | กราบทูล
|
| ป่าชื่อสาลวันพูล | | เพียบไม้
|
| พวงผลกลาดบริบูรณ | | ภอพัก พลนา
|
| สนุกนิ์ดั่งแสร้งสร่างไว้ | | ฝั่งน้ำหนอุดร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๙๖ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ
|
|
| ๒๐๖๖ ทรงสดับชอบด้วยราช | | อัธยา ไศรยเฮย
|
| สั่งพิเภกท่านหา | | ช่วยบ้าง
|
| จงรีบยกโยธา | | สองสมุท ไปแฮ
|
| สุดแต่ส่งอย่าค้าง | | เร่งร้อนเรวมา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๖๗ พิเภกรับใส่เกล้า | | ทูลพลัน
|
| วันหนึ่งกลับมิทัน | | พรุ่งช้าว
|
| ข้าศึกยกพลขันธ์ | | ออกหัก โหมเฮย
|
| อินทรชิตทะนงห้าว | | อย่าให้เสียที ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๖๘ ทูลแถลงเปนเล่ห์แล้ว | | ลาจร
|
| ตรวจกระบินทร์นิกร | | ครบถ้วน
|
| ต่างตนเทิดหาบคอน | | ข้ามสมุท ไปเฮย
|
| เดินทุ่งวุ้งเวิ้งล้วน | | หมู่ไม้ไพรพนอม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๖๙ ทศเศียรไสยาศร้อน | | ทรวงหมอง
|
| หลับเนตรหฤไทยตรอง | | ตฤกสู้
|
| จนพระสุริยเรืองรอง | | ส่องโลกย์
|
| ออกพระโรงตรวจผู้ | | ต่อต้านพานรินทร์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๗๐ สั่งอสูรกำปั่นกล้า | | รณยุทธ
|
| จงยกพลสิบสมุท | | กลั่นแกล้ว
|
| ขัดทัพรับมนุษย์ | | ไว้ก่อน นาฮา
|
| อินทรชิตเสร็จพิธีแล้ว | | จักได้รณรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๗๑ คำนับรับสั่งแล้ว | | ลามา
|
| จัดทัพแต่งอังคา | | พยพหมั้น
|
| ขี่คชยาตรโยธา | | โห่ครั่น ครื้นเอย
|
| ถึงที่ยุทธแห่งหั้น | | หยุดช้างกลางพล ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๗๒ ช้างศึกซนอดกล้า | | งายาว ใหญ่เอย
|
| มันตกเข้าปากพราว | | พร่ำท้าย
|
| เสียงโห่สืบก้าวสาว | | หมายผึ่ง กระหึมฮือ
|
| ยืนหยุดย่ำยกย้าย | | สร่ายคว้างกลางสนาม ฯ
|
| | |
|
