จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
พระรามแผลงศรพลายวาตเรียกพระยาครุฑมาแก้นาคบาศ
แผ่นที่ ๒๘๙ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๒๐๑๗ พิเภกรีบสู่ไท้ | | ทูลแถลง
|
| โดยคติดศึกแสดง | | เสรจสิ้น
|
| พระสดับดุจศรแผลง | | อุระพลุ่ง เพลิงนา
|
| รันทดแทบด่าวดิ้น | | สยบอั้นตันทรวง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๑๘ ตรัสว่าพิเภกแพ้ | | กลเขา
|
| กูโฉดเช่นชายเขลา | | มึนมืด
|
| เสียเกียรติเสีอนุชด้วย | | เลศนี้ดีไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๑๙ พระจับพรหมมาศแล้ว | | จรลี
|
| พิเภกกับบุตรระพี | | รุดผ้าย
|
| พร้อมพานระโยธี | | โดยเสด็จ พระนา
|
| คลาคล่ำมรรคาย้าย | | ยาตรเยื้องจรจรัญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๒๐ แสงโสมโอภาษแผ้ว | | อัมพร
|
| เสดจลุภูมสมร | | บ่ช้า
|
| ทอดพระเนตรพวกพานร | | นาครัด รึงเฮย
|
| วาบหวาดหฤไทยว้า | | ว่าน้องเนาไหน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๒๑ ครั้นลุราชรถแก้ว | | ก่องศรี
|
| ยลอนุชวาสุกรี | | รวบอ้อม
|
| แต่บาทตราบนาภี | | ผทมนิ่ง สลบแฮ
|
| สองหัดถ์กระชากพร้อม | | เงื่อนเงี้ยวไป่ขยาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๒๒ ฉวัดเฉวียนเปลี่ยนมลัค--- | | กลใด
|
| นาคาบาศบคลี่ไคล | | ยิ่งร้อน
|
| รันทดหฤไทยไหว | | หวาดเทวศ นักนอ
|
| ลดพระองค์ลงช้อน | | เกษน้องวางเพลา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๒๓ พระเพ่งพินิจน้อง | | ปราณี นักแฮ
|
| ทรงโศรกกำศรดทวี | | เทวศไหม้
|
| ชลเนตรหลั่งภักตรฉวี | | ภักตรสลด หมองเฮย
|
| หลางร่ำรำพรรณไห้ | | สอึกสอื้นอาดูร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๙๐ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๒๐๒๔ โอ้ลักษณอนุชผู้ | | กลอยเข็ญ พี่เอย
|
| ไฉนพ่อจึ่งมรณเหน | | หลากแล้ว
|
| ฤทธิรงค์พ่อพูลเพ็ญ | | เพียบยิ่ง ใหญ่นา
|
| ฤๅเลื่องทั่วโลกย์แผ้ว | | ผ่องพ้องพรรณระพี ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๒๕ ทรงศรสามเล่มล้ำ | | เพลิงกัลป์
|
| ภินภาคบัลลังก์อัน | | เดชแกล้ว
|
| ควรฤๅพ่อมาผัน | | พ่ายนาค อสูรแฮ
|
| เพราะสู่สงครามแล้ว | | บ่ได้รวังองค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๒๖ ปางต้องโมกขศักดิ์ด้วย | | ทนงจิตร โพ้นนา
|
| บัดออกรบอินทรชิต | | คาบนี้
|
| พี่ได้ตักเตือนกนิฐ | | เตือนยิ่ง เตือนนา
|
| ฤๅพ่อควรมาลี้ | | ล่วงแล้วลืมคำ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๒๗ พ่อจึ่งเสียแก่เสี้ยน | | ดัษกร
|
| แพ่พ่ายฤทธิรอน | | ราพร้าย
|
| ทศทิศจักฦๅขจร | | เกริกมุ่ง หมิ่นแฮ
|
| อกพี่เพียงจักย้าย | | แยกด้วยอาไลย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๒๘ หากอนุชม้วยเชษฐ | | จักมี เชยเฮย
|
| คืนมิ่งภัควดี | | ร่วมห้อง
|
| คำฉินท์ทั่วธาษตรี | | บ่ว่าง เว้นเลย
|
| ลาภแต่เมียเสียน้อง | | ประโยชน์ด้วยอันใด ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๒๙ ความรักพี่รักเจ้า | | เทียมตน
|
| อนุชรักโดยกระมล | | สัตย์อ้าง
|
| แต่เยาว์ตราบเจริญชนม์ | | ไปแตก ร้าวเอย
|
| ไฉนพ่อจึ่งมาร้าง | | พี่ไว้อาทะวา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๓๐ พระทรงกำศรดเศร้า | | แสนศัลย์
|
| ครวญคร่ำยิ่งจาบัลย์ | | โอษฐอ้อน
|
| ระทวยทอดพระองค์รัน | | ทดเสื่อม แรงแฮ
|
| ทรบวิสัญญีซ้อน | | ศพน้องเรียงเคียง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๙๑ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๒๐๓๑ พิเภกสุครีพทั้ง | | พลากร กบี่แฮ
|
| หวั่นจิตรคิดอาวรณ์ | | เทวศเศร้า
|
| บางตนวิ่งวนสลอน | | บางอยู่ งานเฮย
|
| บางยกสุคนธเต้า | | หลั่งแล้วชะโลมองค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๓๒ ครั้นพระจตุรภุชได้ | | สมฤดี องค์เอย
|
| ถามพิเภกอสุรี | | ไป่ช้า
|
| อะนุชกับพลโยธี | | นาคบาศ รึงนา
|
| ไฉนจะเกลื่อนพิศม์กล้า | | กลับฟื้นคืนขนม์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๓๓ พิเภกทูลไท้ว่า | | พลากร
|
| ทั้งอนุชไป่มรณ์ | | สลบแท้
|
| ขอเชญพระทรงศร | | พลายวาต แผลงนา
|
| สู่สุบรรณช่วยแก้ | | ขจัดเปลื้องวาสุกรี ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๓๔ องค์ราเมศรได้ | | สดับพจน ราพแฮ
|
| เพียงลุรมฤตยรด | | ผ่องแผ้ว
|
| มีพระกระมลปลด | | ปลิดเทวศ วายแฮ
|
| วางพระอนุชแล้ว | | เหนี่ยวน้าวธนูศิลป์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๓๕ ทรงแผลงพลายวาตก้อง | | กัมปะนา
|
| โชติช่วงดังดวงอา | | ทิตย์แผ้ว
|
| ลุที่สถิตยครุธา | | พลันทราบ เหตุเฮย
|
| ว่าพระทรงจักรแก้ว | | ตรัสให้หาครไล ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๓๖ จากพิมานมาศห้อง | | สิมพลี
|
| ปีกระพือธาษตรี | | สนั่นก้อง
|
| ถึงสฐานยุทธทฤษดี | | พระลักษณ สลบแฮ
|
| ทั้งพวกพานรต้อง | | นาคร้ายรึงสกนธ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๓๗ จึ่งแสดงเดชด้วย | | ฤทธี
|
| โจมจิกวาสุกรี | | ไล่ล้าง
|
| นาคตื่นแตกตนหนี | | โดยด่วน
|
| เพราะเดชสุบรรณร้าง | | ขจัดสิ้นสูญแสลง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๙๒ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๒๐๓๘ ปางองค์พระลักษณทั้ง | | โยธา
|
| นาคบาศคลาศคลา | | เคลื่อนพร้อม
|
| ลับละอองหิมะชะลา | | พิศม์สร่าง สงบแฮ
|
| ยลพระจักรภุชน้อม | | กราบก้มประนมสลอน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๓๙ พระลักษณ์กอดบาทไท้ | | เชษฐา ทูลแฮ
|
| ข้าบาทวายชีวา… | | กลับฟื้น
|
| เพราะพระเสดจมา | | โปรดช่วย ชีพนา
|
| คุณพระหนักยิ่งพื้น | | แผ่นฟ้าธาตรี ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๔๐ ขออาษาศึกสู้ | | สนองพระ คุณแฮ
|
| ไป่พรั่นฤทธิมาระ | | เดชห้าว
|
| ข้าผลาญเผ่าพงษอะ | | ริราช มลายนอ
|
| จึ่งจะสมที่ท้าว | | ปกป้องปองผดุง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๔๑ หริรักษตรัสว่าอ้าย | | อินทรชิต
|
| ศรสารทมันประสิทธิ | | กาจล้ำ
|
| ใครอื่นจักต่อฤทธิ | | เหนขัด ขวางนา
|
| แต่อนุชยังพล้ำ | | เพลี่ยงได้ดาลฉงน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๔๒ ทำศึกชำนะแพ้ | | หากเปน ทั่วนา
|
| ใช่จะปรากฏเหน | | แต่น้อง
|
| พ่ออย่าขุกลำเค็ญ | | ขัดขุ่น แดแฮ
|
| จงพ่อเรืองเดชก้อง | | ปราบเสี้ยนเศิกไกษย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๔๓ เวนัตขจัดนาคแล้ว | | ถวายกร กราบนา
|
| ข้าบาท่วยปราบบร | | เสรจแล้ว
|
| ทูลลาพระภูธร | | จักรภุช แลแฮ
|
| พลางทยานระเห็จแคล้ว | | สู่ห้องพิมานสฐาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๔๔ จึ่งพระหริรักษเอื้อน | | โองการ
|
| ชวนอนุชชาญ | | เสด็จเต้า
|
| ทรงรถสุรการ | | เลิกพยุห์ ยาตรแฮ
|
| ลิงโห่เอิกเกริกเร้า | | กลับยั้งพลับพลา ฯ
|
| | |
|