จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
พระลักษณ์ต้องศรนาคบาศของอินทรชิต
แผ่นที่ ๒๘๕ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๑๙๘๙ วิรุญมุขเมื่อต้อง… | | ตีประ จานแฮ
|
| เจ็บปวดปิ้มจะละ | | ชีพแคล้ว
|
| ลิงปล่อยน่าค่ายทะ | | เวศคร่ำ ครวญนา
|
| ถึงกราบอินทรชิตแล้ว | | โอษฐเอื้อนคดีถวาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๙๐ อินทรชิตสดับแค้น | | สุดทน
|
| เพียงพิศม์อัคนิลน | | อกร้อน
|
| สั่งหลานลุ่งแปลงสกนธ์ | | ดุจบิตุ ลาเฮย
|
| แสดงเดชทายสาตรต้อน | | พยุหเข้าประจัญบาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๙๑ วิรุญมุขรับแล้วเศก | | พรหมมนต์
|
| นฤมิตรเปลี่ยนแปลงตน | | บ่ช้า
|
| เช่นอินทรชิตยล | | บแผก ผิดเฮย
|
| พระหัดถ์เทิดศรกล้า | | กลั่นแกล้วกลางณรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๙๒ อินทรชิตร่ายเวทป้อง | | กำบัง กายนา
|
| กุมนาคบาศระเห็จยัง | | เมฆส้อน
|
| จิตรหมายมุ่งคอยสัง | | หารหมู่ อรินทรเฮย
|
| ยังบ่ชอบเชิงย้อน | | ขยับยั้งคอยที ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๙๓ ปางองค์นฤนารถน้อง | | นารายน์
|
| เหนวิรุณุขกลาย | | รูปนั้น
|
| พระมุ่งพระมั่นหมาย | | อินทรชิต แน่นา
|
| รุกเร่งพานรซั้น | | สั่งให้ประจัญบาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๙๔ โยธาพานเรศพร้อม | | เพรียงพลัน
|
| รบรุกเหล่ากุมภัณฑ์ | | เพิกมล้าง
|
| เหลือตายตื่นหกหัน | | ระเหิดแตก หนีเฮย
|
| เวียนวุ่นวิ่งหมุนคว้าง | | พ่ายแพ้พลสวา ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๙๕ อินทรชิตยลไพร่แพ้ | | พานร พิโรธเฮย
|
| แผลงนาคบาศฤทธิ์รอน | | รวดผ้าย
|
| เปนนาคเกลือนกลาดสลอน | | รวบรัด ริปูแฮ
|
| พิศม์พ่นเปนเพลิงร้าย | | รอบกลุ้มกลางสมร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๘๖ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๑๙๙๖ รึงรัดพระลักษณทั้ง | | พลากร
|
| หกสิบสมุทวานร | | นาคคล้อง
|
| ล้มสลบกลาดดินดอน | | ดูอนาถ
|
| แต่พิเภกบต้อง | | นาคด้วยเปนประยูร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๙๗ โอรสทศภักตรได้ | | ยลดัษ กรนา
|
| นาคบาศรึงรัด | | ทั่วหน้า
|
| ปรีดีปรบหัตถ์ฉัด | | ฉานเหาะ ลงเฮย
|
| พบพิเภกเดียวท้า | | ท่อพ้อพาลราญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๙๘ เหวยอสูรประดาษด้าน | | ทรลักษณ
|
| ลบหลู่ญาติวงษยักษ | | ส่ายไส้
|
| ทุจริตจิตรเปนอัก | | ตัญญุ ตาแฮ
|
| ร่วมคิดอมิตรให้ | | ล่มล้างประยูรตน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๙๙ หากพระพิตุเรศสิ้น | | ชนมาน
|
| ยักษโศกลิงสำราญ | | รื่นเย้ย
|
| กัวจักขุ่นรำคาญ | | ฤๅชื่น ชอบเฮย
|
| ใดตรีพิเภกเอ้ย | | อย่าอ้ำอำปลัง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๐๐ พิเภกจึ่งเอื้อนตอบ | | อินทริชิต
|
| เหวยลูกเล็กกีจริต | | หยิ่งพร้อง
|
| จวบจ้วงล่วงลามคิด | | ถามไถ่ ไยนา
|
| มูลเหตุใครก่อข้อง | | เกี่ยวด้วยดำฤษณา
|
|
|
|
|
| ๒๐๐๑ ตัวเรากับราพร้าย | | ทศภักตร์
|
| ขาดประยูรขาดรัก | | ขาดเชื้อ
|
| เขาหัวโห่เราหัก | | จิตรนิ่ง สงบนา
|
| เขาโศกไปโศกเอื้อ | | จิตรน้อมในธรรม์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๐๒ อินทรชตยินตอบแค้น | | เพียงพิศม์ เพลิงเอย
|
| ฉิช่างรักสุจริต | | สัตยแท้
|
| ปากพูดกับใจคิด | | หลีกหลาก กันนา
|
| เสือแก่จำศีลแก้ | | เรื่องร้ายอุบายบัง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๘๗ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๒๐๐๓ อวดว่าจงจิตรเกื้อ | | ยุติธรรม
|
| ไฉนจึ่งส่อแนะนำ | | สื่อรู้
|
| สาวไส้สู่กาจำ | | จิกล่น ฤๅนา
|
| กลศึกฦกลับสู้ | | เชิดชี้คดีแถลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๐๔ ไพรีจึ่งอาจเอื้อม | | อหังการ
|
| หมิ่นอสุรวงษราญ | | ไป่น้อย
|
| เพราะตัวจิตรจองผลาญ | | สืบส่อ เสียดเฮย
|
| จึ่งเสื่อมเวทเดชด้อย | | สุดสิ้นเสียวงษ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๐๕ พิเภกจึ่งตอบถ้อย | | อินทรชิต
|
| เราจะพึ่งญาติมิตร | | ไป่ได้
|
| เสด็จนทุพลคิด | | เซซัด ไปนา
|
| ไห้บรู้กี่ไห้ | | คับแค้นใจจน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๐๖ เที่ยวสัญจรเจอะพ้อง | | พานร พลแฮ
|
| คุมสู่พระสี่กร | | เดชกล้า
|
| ให้เราสบถต่อศร | | พรหมมาศ แล้วนอ
|
| ใดพระตรัสถามข้า | | จึ่งต้องทูลแถลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๐๗ หากเราคุมคิดแกล้ง | | บอกขาน คดีแฮ
|
| เสร็จศึกหมายเมืองมาร | | มุ่งแล้ว
|
| พระลักษณจักพะพาน | | สาตรสิ่ง ใดเลย
|
| เราจักทูลระหัศแผ้ว | | ผ่องพ้นอันตราย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๐๘ อินทรชิตเคียดแล้วกล่าว | | วาจา
|
| คิดนิดว่าเปนอา | | เนื่องเนื้อ
|
| หาไม่จักมรณา | | เพราะหัดถ์ เราเอย
|
| พลางเทิดคันศิลป์เงื้อ | | เงือดเข้าโรมรน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๐๙ พระยาพิเภกคร้าม | | ฤทธิรอน
|
| วิ่งฉวัดเฉวียนซอน | | ซอกลี้
|
| อินทรชิตไล่ตลุมบอน | | บทบ ทันเลย
|
| กลับสู่รถทรงชี้ | | ช่องพร้องพลมาร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๘๘ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๒๐๑๐ พระลักษณซึ่งต้องสารท | | นาคี
|
| เหนไปรอดชีวี | | กลับยั้ง
|
| รอรามเชษฐจรลี | | มาโศก สลบแฮ
|
| ซึ่งประหารชีพทั้ง | | พี่น้องกองพหล ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๑๑ ภอพลบเลิกทัพเข้า | | บูรี เฝ้าฤๅ
|
| ชนกาธิบดี | | ธิราชเจ้า
|
| ท้าวทศภักตรปรี | | ดีตรัส ถามแฮ
|
| พ่อสู่สงครามเข้า | | ศึกสู้เปนไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๑๒ องค์อินทรชิตน้อม | | ทูลสาร
|
| ตั้งแรกตราบสังหาร | | เศิกม้วย
|
| ทศเศียรทราบสำราญ | | เริงรื่น
|
| เพียงทิพยโสรดทรวงด้วย | | เผด็จร้อนหฤไทย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๑๓ อินทรชิตประนตน้อม | | ทูลลา
|
| เสดจกลับยังปรางปรา | | สาทแก้ว
|
| เชยชมนาฎคณนา | | รีรัตน ภิรมยเฮย
|
| ในคีรีไสยาแพร้ว | | เพริศพร้อมอนงค์นาง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๑๔ ปางองค์ทศภักตร์ปลื้ม | | เปรมปรา โมทย์เฮย
|
| เพ็ญภักตรเพียงจันทรา | | เมฆแผ้ว
|
| เสดจยังอรรคชายา | | ยวนหยอก เย้าแฮ
|
| ลูบพระปฤษฎางค์แล้ว | | เล่าข้อขาดเข็ญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๑๕ มณโฑอัคเรศร์น้อม | | ทูลสาร
|
| ขอพระทรงตฤกการ | | รอบไว้
|
| พิเภกจิตรจัณฑาล | | ตัวซอก ไซร้นา
|
| จักช่วยมนุษยให้ | | รอดฟื้นคืนชนม์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๑๖ ทรงฟังเพียงโสตรต้อง | | ศรแผลง ผลาญเฮย
|
| อั้นอัดอุราแรง | | พิโรธเร้า
|
| ความรักหักจำแขง | | ใจอด นิ่งนา
|
| เสด็จจากแท่นรัตนเข้า | | สู่ห้องผทมทรง ฯ
|
| | |
|