จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
อินทรชิตเสียพิธีชุบศรนาคบาศเพราะชามพูวราชแปลงเป็นหมีมาทำลายพิธี
แผ่นที่ ๒๘๑ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๑๙๖๑ ปางพระพิศณุเจ้า | | จอมตรี โลกย์ฤๅ
|
| เสดจออกสุระเสนี | | นอบเฝ้า
|
| ตรัสถามพิเภกปรี | | ชาเชี่ยว โหรเฮย
|
| อินทรชิตบเต้า | | ต่อด้วยกลใด ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๖๒ พิเภกทูลเหตุไท้ | | จักกรี
|
| อินทรชิตทำพิธี | | ลอยส้อน
|
| อยู่อากาศคีรี | | ชุบนาค บาศแฮ
|
| พี่พฤกษโรทันติ์ต้อน | | อุรดพร้อมเพรียงประชุม ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๖๓ นาคหลายคายพิศม์ให้ | | ครไชย ราพแฮ
|
| พอจวบสามวันใน | | บัดนี้
|
| หากครบเจ็ดวันไสย | | สาตรเสร็จ กิจนา
|
| เดชจะยงยิ่งกี้ | | ปราบฟ้าดินสยอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๖๔ พระจึ่งถามกิจล้าง | | พิธี มานา
|
| พิเภกทูลมูลดคี | | เหตุซั้น
|
| บังคับเฉภาะเปนหมี | | ขจัดพฤก ษาแฮ
|
| นามว่าโรทันติ์นั้น | | แหลกแล้วมลายกรรม ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๖๕ จึ่งชามภูวราชน้อม | | อาษา
|
| จะตัดทลายวิทยา | | ราพล้าง
|
| พระประสิทธิพรพา | | นเรศรับ พจน์เฮย
|
| แสดงฤทธิระเห็จคว้าง | | เค็จกะดาวพะโยมหน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๖๖ ลุอากาศบรรพตแล้ว | | ลอยลง นิมิตรเฮย
|
| เปนรูปอัศยาอง | | อาจซั้น
|
| แสดงเดชสนั่นดง | | ผังเผ่น ทยานแฮ
|
| กัดพฤกษโรทันติ์สบั้น | | พินาศด้วยฤทธิรอน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๖๗ เสียงสนั่นฝูงนาคเลื้อย | | หลีกหนี
|
| อินทรชิตพิโรธหมี | | ไล่ล้าง
|
| อัศยากลับอินทรีย์ | | เปนกระ บินทรเฮย
|
| ปราบหัดถ์ชี้ภักตร์อ้าง | | อวดเย้ยเลยครไลย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๘๒ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๑๙๖๘ กลับถึงทูลกฤษณเจ้า | | จอมบินทร
|
| พระสดับดุจวาริน | | ทิพยไล้
|
| ตรัสบอกขุนกระบิน | | ทรราช
|
| กลับสู่คฤหาศน์ไท้ | | ที่ท้าวผธมเกษม ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๖๙ ปางปิยเรศเจ้า | | จอมลง กาเฮย
|
| เสียกิจพิธีทรง | | พิโรจเร้า
|
| สั่งอมาตย์กลับทูลองค์ | | บิตุเรศ เสร็จแฮ
|
| จึ่งเคลื่อนพลระเห็จเต้า | | ไป่ได้คืนนคร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๗๐ ลุสมรภูมอยุดยั้ง | | พยุหทัพ สงบแฮ
|
| โดยครุฑนามตำหรับ | | เก่าตั้ง
|
| วิรุญมุขคำนับ | | ทูลเหตุ ปวงเฮย
|
| ตราบที่ตนมารั้ง | | ขัดต้านทัพอรินทร์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๗๑ บัดอินทรชิตแจ้ง | | เหตุพลัน
|
| ว่าราพมังกรกรรฐ์ | | มอดแล้ว
|
| แสนโศกเจ็บจาบัลย์ | | หวนพิโรธ นักนา
|
| ไหนมนุษย์จักแคล้ว | | คลาศพ้นมือเรา ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๗๒ ปางองค์ภูวนารถเจ้า | | จักกฤษณ
|
| ออกหมู่มาตยาสถิตย | | แท่นแก้ว
|
| เสียงอุโฆษครรชิต | | ถามพิ เภกนา
|
| ทราบว่าอินทรชิตแกล้ว | | ออกล้าราวี ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๗๓ พระจึงเอยวรพจน์พร้อง | | อนุชา พ่อเอย
|
| จงยกพยุหปราบพา | | ละราพร้าย
|
| สุครีพรีบจัดวา | | นรพวก พหลเฮย
|
| จงครบกระบวนเรวผ้าย | | เพื่อล้างเศิกแสลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๗๔ สุครีพกรานกราบแล้ว | | ลีลา
|
| จัดหมู่เบญจะมาตยา | | รวดเร้า
|
| หกสิบสมุทสวา | | เรืองเดช เสร็จแฮ
|
| คอยพระจอมพยุหเจ้า | | อนุชไท้ถนิมกาฬ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๘๓ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๑๙๗๕ พระลักาณวรนารถน้อง | | จักรกฤษณ
|
| ครั้งเสร็จทรงเครื่องพิจิตร | | แจ่มจ้า
|
| ลุฤกษเลื่อนทัพประชิต | | ยังที่ รบแฮ
|
| ตั้งกระบวนสุบรรณกล้า | | ปีกป้องปิดโพยม ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๗๖ พิเภกทูลไท้อย่า | | ประมาท องค์นา
|
| อินทรชิตเทิดเทพสารท | | เดชกล้า
|
| พระตอบว่าอย่าหวาด | | วิตก เลยเฮย
|
| หากราพยกประยูรร้า | | รบข้อยจักผลาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๗๗ อินทรชิตยลทัพน้อง | | รามา ธิราชเฮย
|
| ให้เลื่อนรถอสุรา | | รีบเข้า
|
| เตือนต้อนอสุรโยธา | | โรมรุก กระบี่นา
|
| ส่ำสวารวดเร้า | | เร่งล้างมารประไลย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๗๘ ขุนยักษพลราพรี้ | | พลตาย แตกฤๅ
|
| พิโรธเพียงเพลิงพราย | | ตวาดร้อง
|
| ทรงศรพาดสายหมาย | | ตัดหมู่ อรีเฮย
|
| แผลงสนั่นครั่นครืนต้อน | | กรบี่ม้วยมูลมอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๗๙ พระอนุชาธิราชเจ้า | | แผลงศิลป์ ไชยเฮย
|
| ต้องอสูรผลพฤนธุ์ | | แหลกสะตื้น
|
| ล้างศรอสูรอินทร | | ชิตแหลก ลาญแฮ
|
| ทั้งชุบพานรฟื้น | | ตื่นเต้นเผ่นทยาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๘๐ ทั้งองค์อินทรชิตต้อง | | ศรทรง พระแฮ
|
| เจ็บปวดปิ้มจะปลง | | ชีพร้าง
|
| พลางร่ายวิทยเดชยง | | เจ็ดคาบ ครบนา
|
| ลูบทั่วสรรพางค์ล้าง | | พิศม์ร้อนศรสูญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๘๑ เรียกวิรุญมุขเจ้า | | จงรอญ แทนเอย
|
| ลุงจะปลุกฤทธิศร | | บ่ช้า
|
| สั่งเสร็จประนมกร | | บนรถ ทรงแฮ
|
| ปลุกฤทธินาคบาศกล้า | | กลั่นด้วยมนต์พรหม ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๘๔ – ขุนวิสุทธากร
|
|
| ๑๙๘๒ วิรุญมุขขับม้า | | รบพา นรเฮย
|
| พลอัศวโยธา | | แหลกม้วย
|
| พิโรธร่ายมนตร | | เดชยิ่ง ใหญ่เฮย
|
| บังสกนธ์ผจญด้วย | | หอกสู้ส่ำสวา ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๘๓ พานรแตกตื่นเต้น | | ตายตน กลาดแฮ
|
| นายหมู่ทุกหมวดยล | | บ่แจ้ง
|
| กรูเกรียววิ่งเวียนวน | | คอยมุ่ง จับแฮ
|
| แลบ่บงยักษแกล้ง | | เลี่ยงเลี้ยวเลือนหาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๘๔ พระลักษณเหนเหตุนั้น | | ดาลฉงน
|
| ถามพิเภกนำยุบล | | แดไท้
|
| วิรุญมุขบังสกนธ์ | | มาต่อ ยุทธแฮ
|
| เชิญพระแผลงศรให้ | | ข่ายคล้องรึงอสูร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๘๕ พระแผลงพลายวาตคว้าง | | ฉวัดเฉวียน
|
| ต้องอัศดรบั่นเศียร | | ขาดทิ้ง
|
| กลับเปนข่ายเพชรเวียน | | วิ่งรอบ รัตนา
|
| มัควิรุญมุขกลิ้ง | | เกลือกเกล้ากลางดิน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๘๖ วายุบุตรบงข่ายต้อง | | วิรุญ มุขแฮ
|
| โผนจับสู่อนุชขุน | | ขี่เกล้า
|
| พระซักทราบเสร็จมุล | | เหตุตรัส สั่งเฮย
|
| จงผูกสวมคาเข้า | | เฆี่ยนแล้วปล่อยไป ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๘๗ สุครีพรับสั่งแล้ว | | เรียกหา
|
| หมู่ราชมันสวา | | พรั่งพร้อม
|
| จูงยักษปักหลักคา | | ผูกบาท เอวเอย
|
| บัดเฆี่ยนศักหน้าย้อม | | หมึกซ้ำสับประจาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๙๘๘ เฆี่ยนเสร็จส่ำกรยี่แก้ | | คุมยักษ์ ตระเวนแฮ
|
| ฆ้องกระแตนำชัก | | เชือกคล้อง
|
| ถึงน่าทัพอริผลัก | | มารผละ ปล่อยนา
|
| พานะระเหิมโห่ก้อง | | เกริกเย้าเย้ยหยัน ฯ
|
| | |
|