จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
หนุมานเก็บสรรพยาแก้ฤทธิ์หอกโมกขศักดิ์
แผ่นที่ ๒๔๑ - พระยาราชวรานุกูล
|
|
| ๑๖๘๑ พระนารายณ์บรมนารถได้ | | สดับทูล
|
| เสียวโสตรแสนโศกภูล | | เทวศเศร้า
|
| ฝืนจิตรจับศรยูร | | ยาตรสพรั่ง พหลแฮ
|
| นำมรรคนิลนนท์เต้า | | มืดคลุ้มครไลหลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๘๒ พระพิโรธพานเรศผู้ | | นำผิด ทางแฮ
|
| ทรงลั่นจันทราทิตย | | ปล่อยก้อง
|
| เปนสามศศิธรพิศ | | ไพโรจน เรืองเฮย
|
| ถับทัพทัศน์พระน้อง | | อนาถท้าวเสด็จถึง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๘๓ พระหัดถ์ฉุดหอกติ้ว | | ตึงมิ หลุดนา
|
| กรกระกองดำริห์ | | อนุชม้วย
|
| ช้อนเศียรพาดเพลาผิ | | ไรร่ำ รักเอย
|
| อ้อพ่อเพื่อนยากด้วย | | พี่พ้นพันทวี ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๘๔ หวังปราบราพพระน้อง | | กลับปลัย ไปนอ
|
| ควรจะทำศึกไฉน | | ฉะนี้
|
| จากเมียมิหนำใจ | | จำจาก ขนิฐนา
|
| พี่จะตายตามลี้ | | ลับให้ลลายสูญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๘๕ พิเภกโหรเอกรู้ | | เลอโลกย์
|
| ทูลว่าพระอย่าโศก | | สลดซ้ำ
|
| พรหมประสิทธิ์ฤทธิโมฆ | | ศักดิเชี่ยว ชาญแฮ
|
| แต่ประสาศยาค้ำ | | คู่แก้กันหาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๘๖ พระลักษณยังไป่ม้วย | | ชีวี
|
| เกรงแต่แสงสุรียศรี | | ส่องฃ้าม
|
| โปรดให้หณุมานลี | | ลาศรีบ เรห็จแฮ
|
| ทูลพระรำไพห้าม | | รถรั้งรอเหิน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๘๗ แล้วจรัญบรรพตพร้อง | | สัพยา เก็บเฮย
|
| สังกรณีตรีชวา | | ที่แท้
|
| อีกเบญจะนทีมา | | เปนกระ สายแฮ
|
| ผสมบดโอสถแก้ | | หอกมลื้นหลุดหาย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๔๒ - พระยาราชวรานุกูล
|
|
| ๑๖๘๘ พระสดับกลับชื่นใช้ | | วายุ บุตรเฮย
|
| โดยพิเภกบอกรบุ | | อย่าช้า
|
| แต่ปัญจะสินธุ | | มีอยุทธ ยาเฮย
|
| ฃอต่อสองขนิฐฃ้า | | ข่าวแจ้งความจริง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๘๙ หณุมานลาเหาะล้ำ | | ลอยหวิว
|
| ยังยุคนธรฉิว | | ฉับผ้าย
|
| เหนรถระพีปลิว | | เปลวเปล่ง มานา
|
| โผนยุดฉวยฉุดท้าย | | รถท้าวทินกร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๙๐ ภาณุมาศหวาดว้าว่า | | ราหู จับเฮย
|
| ภอพระผินภักตรดู | | ผาดคล้อย
|
| เปนเพลิงกรดลุกวู | | สวามอด ไหม้ฮือ
|
| เหลือแต่ขนเพชร์น้อย | | หนึ่งงซ้ำสงไสย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๙๑ เอะไฉนใครอาจยื้อ | | ยุดรถ เรานา
|
| จำจะชุบถามจรด | | เรื่องรู้
|
| สามคาบเศกมนต์พจน์ | | พึมเป่า ไปฮา
|
| เปนรูปพานเรศผู้ | | เผือกเขี้ยวมณีขาว ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๙๒ กุณฑลฃนเพชร์พร้อม | | รพิถาม ความเอย
|
| ลิงนบทูลนามตาม | | แต่ต้น
|
| จวบจนอนุชาราม | | รบอุป ราชนา
|
| ต้องหอกโมฆศักดิ์ซ้น | | อุรไท้แทบมลาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๗๓ ผิวะริวิวรุ่รุ่งแจ้ง | | จะวาย ชีพเอย
|
| ฃ้ารับโองการนรายน์ | | รีบเต้า
|
| หายาจะจวนสาย | | เสียรับ สั่งแฮ
|
| จึ่งจู่จับรถเฝ้า | | เทพยรั้งรอจร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๙๔ เราสูรยยูรยาตรเต้า | | ตามจักร
|
| ซึ่งจะเสริดมนพัก | | ไป่ได้
|
| เพียงแฝงแต่แสงชัก | | รถแม เมฆนอ
|
| สูรีบหายาให้ | | กฤษณแก้วอนุชา ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๔๓ - พระยาราชวรานุกูล
|
|
| ๑๖๙๕ ลูกลมลาลุด้าว | | ดอยสัพ ยาแฮ
|
| เรียกชื่อยาฃานรับ | | ทุกครั้ง
|
| แต่หาบ่อเหนจับ | | ตัวห่อน ได้เฮย
|
| ขึ้นสู่จอมภูตั้ง | | แต่ค้นจนหิว ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๙๖ เรียกบนกลับอยู่ใต้ | | ตอบคำ
|
| แลบ่อเหนเถาลำ | | ที่เลื้อย
|
| พลางโอมอ่านเวทสำ | | รวมจิตร สงบนอ
|
| นฤมิตรหางยาวเฟื้อย | | รวบล้อมรอบไศล ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๙๗ รัดแต่เชิงชั้นล่าง | | ลำเนา ผานา
|
| พันตลอดยอดขุนเฃา | | ฃอดฃ้อง
|
| เรียกพลางรูดหางเดา | | ดูสัพ ยาฤๅ
|
| คอยขยดขยับขยายจ้อง | | จับได้โดยหวัง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๙๘ เสร็จเหาะลงสู่พื้น | | ศรีอยุทธ ยาเฮย
|
| ภอพระพรตพระสัตรุ | | ออกพร้อม
|
| มนตรีกระวีดุจ | | ดาวแวด จันทร์แฮ
|
| หณุมานคลานน้อม | | นอบเบื้องบทมาลย์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๖๙๙ ชมัยองค์อนุชเจ้า | | จักกฤษณ์
|
| เลงกระบิเผือกผิด | | ห่อนแจ้ง
|
| ตรัสถามว่าอยู่ทิศ | | ถานถิ่น ใดนา
|
| ท่านชื่อไรใครแกล้ง | | กลั่นใช้มาไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๐๐ ลูกลมทูลข้าชื่อ | | หณุมาน
|
| ทหารเอกพระอวตาร | | ติดต้อย
|
| ขุนยักษทศภักตร์พาล | | ลักพระ นางนา
|
| ภูวเรศแสนเทวศลห้อย | | ลเหี่ยต้องตามสมร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๐๑ พระชุมพลพวกพื้น | | พานร
|
| เจ็ตสิบเจ็ตสมุทจร | | เกริกกล้า
|
| ชมพูขีดขินนคร | | สองเฃตร ควบฮือ
|
| ไปเกาะลงการ้า | | ราพตั้งรงงณรงค์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๔๔ - พระยาราชวรานุกูล
|
|
| ๑๗๐๒ กุมภกรรฐ์พุ่งหอกต้อง | | พระลักษ สลบราสม
|
| สมเด็จพระหริรักษ | | ตรัสใช้
|
| ขอเบญจะนทีจัก | | ประกอบ ยาเอย
|
| แก้พระอนุชนารถให้ | | รอดฟื้นทันอรุณ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๐๓ พระพรตพระสัตรุศได้ | | สดับคดี
|
| น่าอนาถพระจรลี | | เถื่อนท้อง
|
| จนจากพระลักษฒ | | สมรมิ่ง เมืองแม่
|
| อีกพระลักษณมาต้อง | | สาตรซ้ำแสนเข็ญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๐๔ โศกส่ำร่ำสั่งให้ | | ทูลฉลอง
|
| หมายจิตรคิดตามละออง | | บาทด้วย
|
| โปรดพระอนุญาตสอง | | เราอยู่ นครแฮ
|
| ทุกข์นักเจียนจักม้วย | | มุ่งท้าวคะนึงถึง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๐๕ พลางหยิบขวดรัตนน้ำ | | ปัญจนะ ทีนอ
|
| ขุนกระบี่รับประ | | นตเกล้า
|
| ทูลลาเหาะเหินระ | | เห็จลิบ เมฆฮา
|
| ลงสู่สมรภูมิ์เข้า | | นบไท้ถวายยา ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๐๖ ทูลความตามขนิฐทั้ง | | สององค์ สั่งนา
|
| พระสดับรับยาทรง | | สั่งให้
|
| พิเภกรับประจง | | เสมอภาค กันพ่อ
|
| วางน่าหินบดได้ | | ที่แล้วเชิญจร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๐๗ โชลมทาลงทั่วซ้ำ | | เศกประ สมเอย
|
| หอกหลุดแผลหายพระ | | ลักษณฟื้น
|
| ลืมเนตรนบเชษฐสะ | | บายจิตร ทูลแฮ
|
| ขอบพระคุณเพียบพื้น | | แผ่นฟ้าฤๅเสมอ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๗๐๘ จักรรัตน์ตรัสตอบแม้น | | มลายชีพ จริงนอ
|
| พี่จักบรรลัยรีบ | | ร่วมน้อง
|
| พลันพระสั่งสุครีพ | | ไคลกลับ ขบวนฮา
|
| พหลโห่ฮึกเหิมก้อง | | ลุยั้งพลับพลา ฯ
|
| | |
|