จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
องคตลวงถามปริศนาจากกุมภกรรณ จนถึงสุครีพถอนต้นรังหลักทวีปอุดรมารับกับกุมภกรรณ
แผ่นที่ ๒๒๕ - หม่อมเจ้าอลังการ
|
|
| ๑๕๖๗ ลอยลงตรงหน้ายักษ์ | | ยืนรถ อยู่นา
|
| หางวงเวียนทบขนด | | นั่งใกล้
|
| บอกว่าปฤษณาพจน์ | | แทตยผูก นั้นแฮ
|
| พระสดับทราบสิ้นให้ | | ท่านแก้เปรียบลอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๗๐ รำพรรณเล่หลดเลี้ยว | | ลิงไพร
|
| หลอกเล่นเหนว่าใคร | | ไป่รู้
|
| เจ้ามึงบ่แจ้งใน | | ความคิด กูนา
|
| กูจะบอกแล้วออกสู้ | | เศิกให้เหนมือ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๗๑ ช้างงารีและท้าว | | ทศภักตร์ พาลนา
|
| ชีโฉดรามเมียรัก | | ละไว้
|
| หญิงโหดอีสำมนัก | | ขาชั่ว ช้าแฮ
|
| ชายทุระชนนั้นได้ | | พิเภกล้างวงษวาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๗๒ องคตสดับข้อ | | เคืองหู ตอบเอย
|
| พระคิตเอนดูจัก | | ชุบย้อม
|
| อ้างอรรถอวดพันตู | | เศียรจัก ขาดนอ
|
| กล่าวเสร็จเหาะกลับน้อม | | นอบเกล้าทูลคดี ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๗๓ องค์นารายน์สดับข้อ | | ทูลไข
|
| ก่อนพิเภกว่าใจ | | เพื่อนหมั้น
|
| สัตยเที่ยงสิเขาไป | | เปนเหล่า พาลพ่อ
|
| จักยกพยุหแห่งหั้น | | หักให้หายหาญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๗๔ พิเภกทูลจักสู้ | | ศึกอสูร นี้ฤๅ
|
| ผิดเยี่ยงอย่าเสร็จยูร | | ยาตรเต้า
|
| บ่อควรบ่อคู่ทูล | | ลอองบาท พระเอย
|
| โปรดบุตรสุริยเยศเข้า | | หักเสี้ยนเหนสม ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๗๕ ฟังชอบระบอบเบื้อง | | บรรหาร สั่งเฮย
|
| สุครีพจุ่งปจัญบาน | | ราพร้าย
|
| หากศึกฤทธิ์แรงราญ | | รอก่อน นาฮา
|
| เราจักยกพยุหย้าย | | ย้ำให้เลอียดเอง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๒๖ - หม่อมเจ้าอลังการ
|
|
| ๑๕๗๖ ชมพูพาลเทียบตั้ง | | โยธา
|
| ทัพน่านิลนนปรา | | กฎแกล้ว
|
| เกษรทมาลา | | รับปีก ซ้ายเฮย
|
| มาหุโรมฤทธิ์แผ้ว | | ปีกป้องขวาจรัล ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๗๗ นิลเกษีที่ต้อง | | กองขัน
|
| อีเกียกกายปาสัน | | กลั่นกล้า
|
| บุกระบัตรสัตพลีอัน | | เรืองเดช
|
| กระบี่โคมุทร้า | | ออกรั้งหลังขบวน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๗๘ สุครีพเหนพยุหพร้อม | | พลบพฤนท์
|
| เครื่องยุทสรวมกายิน | | เสร็จแคล้ว
|
| ได้ฤกษเลิกโยธิน | | โห่ลั่น
|
| ถึงทัพอสูรแล้ว | | สั่งหมั้นหมายที ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๗๙ อสุรียลสุครีพห้าว | | เหิมหาญ
|
| คร้ามเดชจะต้านทาน | | ยากได้
|
| คิดกลอุบายการ | | ทอนเรี่ยว แรงนา
|
| เหนเล่ห์ขับรถใกล้ | | กล่าวถ้อยทักถาม ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๘๐ อ้าหน่ออาทิตย์ผู้ | | จอมพล
|
| บุตรมัฆวานกับตน | | ร่วมไส้
|
| เหตุใดชักรามรณ | | รอญชีพ เสียนา
|
| รีบรวบสมบัติได้ | | ดั่งนี้ดีไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๘๑ ฉันใดมากล่าวถ้อย | | ทรลักษณ์
|
| จักกฤษณ์เสด็จปราบยักษ์ | | หยาบช้า
|
| นามราเมศมหิทธิศัก | | ดาเดช อุดมเฮย
|
| บุตรสหัสไนยนั้นข้า | | จักแจ้งใจจริง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๘๒ เรายกไกรลาศล้ำ | | ดำรง
|
| พี่รับรางวันอนงค์ | | ส่วนน้อง
|
| ถวายสัตย์สัตย์บ่อคง | | คืนสู่ สรวงนา
|
| เรารับอาษาต้อง | | ตัดเกล้าเองถวาย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๒๗ - หม่อมเจ้าอลังการ
|
|
| ๑๕๘๓ กุมภกรรฐสดับถ้อย | | แถลงพลัน
|
| มึงบ่อควรคู่ประจัญ | | ต่ำแต้ม
|
| ต้นรังฝั่งดุดรขัน | | ขึงยั่ง ยืนนา
|
| เองฉุดหลุดจึงแย้ม | | โอษฐอ้างอวดณรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๘๔ สุครีพฟังเงื่อนเค้า | | คิดหลง ตอบเฮย
|
| ไกรลาศซุดชลอตรง | | ดังกี้
|
| หักฉัตรตัดเวทณรงค์ | | รอญราพ ลืมฤๅ
|
| รังนิดหนึ่งเท่านี้ | | ห่อนให้ครือกร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๘๕ รีบอุลุดระเงื้อม | | กาลจัน คิรีนา
|
| รังใหญ่ไพศาลทัน | | เทอดฟ้า
|
| ท้าวยันบ่ายันหัน | | หัดถ์เย่อ พยุงเฮย
|
| เอนหลุดด้วยแรงกล้า | | กลับเย้ยขุนมาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๘๖ อุปราชเหนฤทธิ์เสี้ยน | | เสื่อมหาญ
|
| โจนรถจ้วงโรมราญ | | ไป่รั้ง
|
| หวดซ้ายป่ายขวาปาน | | ลดพัด กพือพ่อ
|
| โหมหักห่อนให้ตั้ง | | ติดได้ตีประดัง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๘๗ บุตรอาทิตยประชิดสู้ | | สัปยุทธ์
|
| รังหวดราพแรงรุด | | แหลกไม้
|
| ยักษตีถูกตัวซุด | | เสียหลัก รับนา
|
| ขุนแทตยรวบรัดได้ | | หนีบหมั้นเมือนคร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๘๘ พานรพลใหญ่น้อย | | เหนนาย แพ้นอ
|
| ลู่แหลกแตกแลหลาย | | รีบเฝ้า
|
| ถึงแบ่งเบี่ยงบรรยาย | | เชิงเศิก ถวายเฮย
|
| ข้าบาทจักบุกเข้า | | ราพห้าวเหลือหาญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๘๙ ทรงฟังดั่งแค้นคิด | | เคืองสลด จิตรแฮ
|
| สุครีพให้ยักษ์ปด | | หลอกได้
|
| เสียเกียรติ์อิกเสียยศ | | ยักษหมิ่น ได้นา
|
| ตรัสสั่งหณุมานให้ | | หักแก้กันคืน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๒๘ - หม่อมเจ้าอลังการ
|
|
| ๑๕๙๐ พานเรศรับราชเบื้อง | | บรรหาร
|
| เหินเหาะเหนขุนมาร | | หมิ่นแคว้น
|
| ทันถึงถีบแทตยซาน | | เซปั่น
|
| สุครีพหลุดสุดแค้น | | คาดล้างตลุมบร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๙๑ อุปราชเหนสุดรั้ง | | รอฤทธิ์
|
| จำทะทานต้านติด | | ต่อโต้
|
| กระบี่บุกบันชิด | | โหมหัก
|
| จนคิดจิตรแคบโอ้ | | สุดแค้นเสียคม ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๙๒ วายุบุตรยุดราพหมั้น | | กัดกรรณ ขาดเฮย
|
| สุครีพถีบฟัดหัน | | จมูกเหี้ยน
|
| ขุนราพอิดโรยรัน | | ทดเทวศ
|
| ได้ช่องชิงหนีเสี้ยน | | ศึกเข้าเมืองพลัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๙๓ สองกระบินทรบงแทตยเข้า | | เฃตรสฐาน
|
| จักขับจับขุนมาร | | หมดด้าว
|
| ต่างกลับพลับพรากราน | | กราบบาท
|
| ทูลเหตุหักราพห้าว | | แต่ต้นจนหนี ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๙๔ ทรงสดับเดือดกริ้วบุตร | | อาทิตย์
|
| เสียชื่อที่ฦๅฤทธิ์ | | เหล่าเชื้อ
|
| พวกมารจักมีจิตร | | กำเริบ
|
| ควรฆ่าแต่ชอบเกื้อ | | ก่อนโพ้น ภาคทัณฑ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๙๕ สุครีพนบบาทไท้ | | ทูลพลัน
|
| ข้าบาทผิดถึงฟัน | | ฟาดเกล้า
|
| ยกโทษโปรดภาคทัณฑ์ | | เปนที่ สุดเอย
|
| ฃอบาทเรณูเจ้า | | ปกคุ้มชีวัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๙๖ ฟังสนองต้องด้วยราช | | อัธยา ไศรยนา
|
| ตรัสเชิดชมบุตรพา | | ยุแกล้ว
|
| เปนยอดทหารหา | | เห็นยาก เสมอเฮย
|
| ประภาศเสร็จเสด็จแคล้ว | | คลาดเข้าภายใน ฯ
|
| | |
|