จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
หนุมาณพบที่ขังพระราม และฆ่ามัยราพณ์ตาย
แผ่นที่ ๒๑๗ - พระยาราชสัมภารากร
|
|
| ๑๕๑๓ นางกระเดียดม่อน้ำ | | ถึงทวาร เวียงเฮย
|
| ขึ้นชั่งคันลั่นราน | | หักห้อย
|
| พลยักษคึกคักขาน | | คำขู่
|
| นางว่าชั่งกว่าร้อย | | ขวบแล้วกลายเอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๑๔ นางเถียงเสียงจัดจ้อ | | จรจรัญ
|
| ล่วงทวารเวียงผัน | | เพ่งก้าว
|
| ลุน่าพระลานพลัน | | บอกหณุ มานนอ
|
| ว่านั่นปราสาทแก้ว | | แทตยไท้เธอผธม ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๑๕ นี่แหล่งจำลูกข้า | | มารคุม
|
| โลหะกระทะรุม | | เรียงตั้ง
|
| ดงตาลโน่นประชุม | | รวังราช รามเฮย
|
| ฟังแจ่มใจไป่รั้ง | | รีบริ้วปลิวดล ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๑๖ ร่ายเวทคงเพศซ้ำ | | หายตัว สกดเฮย
|
| ยักษหลับแลไฟสลัว | | หลีกเข้า
|
| ถึงกรงลองเลงมัว | | มองเขม่น
|
| ยลราชนิทราเศร้า | | โศกแล้วทลายกรง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๑๗ ลูกลมยอหัดถ์ช้อน | | องค์พลัน รเห็จเฮย
|
| ลุสุระกาญจนบรร | | พตยั้ง
|
| สู่ถ้ำแท่นสุวรรณ์ | | วางวิศ ณุนา
|
| เกริ่นกู่แมนมากั้ง | | ช่วยเกื้อกันไภย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๑๘ สุเรารศเร่งรู้ | | เรวถึง
|
| เนืองนั่งรายรอบสึง | | สู่ไท้
|
| อัปศรสำสำนึง | | เสนาะเอื้อย เสียงเอย
|
| ซอส่ายเสียงขับไม้ | | มีวว้าวังเวง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๑๙ ลิงกลับถึงถีบเบื้อง | | บัญชร พังเฮย
|
| ราพตื่นจับขรรค์จร | | จักล้าง
|
| กระบี่แย่งขรรค์ฟอน | | ฟันฟาด หักแฮ
|
| ยักษชักคทาง้าง | | หวดซ้ายป่ายขวา ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๑๘ - พระยาราชสัมภารากร
|
|
| ๑๕๒๐ หณุมานไมยราพเข้า | | สัปยุทธ กันนอ
|
| ยักษฟาดคทาวุธ | | บัดสบั้น
|
| จับหอกกระบินทรฉุด | | กชากหอก หักแฮ
|
| มารหมดสารทขยั้น | | ขยาดเอื้อนอุบายเปน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๒๑ สองเราไปที่โพ้น | | ผลัดกัน ตีนา
|
| สามดาบเปนสัจธรรม์ | | อย่าเขยื้อน
|
| ลิงแจ่มเลศกุมภัณฑ์ | | กลตริ ซร้อนแฮ
|
| เหนชอบตอบโอษฐเอน | | รับถ้อยเรวถึง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๒๒ ยักษยันดันเหนี่ยวต้น | | โตนดหลุด สามแฮ
|
| ตบิดเช่นคทาวุธ | | ว่องห้าว
|
| ลูกลมร่ายมนตซรุด | | นอนซื่อ
|
| ยักษย่างสามขุมก้าว | | ทุ่มจ้ำจมดิน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๒๓ ลิงโลกกระชากไม้ | | ตบอลตาล
|
| ไมยราพลงนอนกราน | | หวดห้ำ
|
| สามคาบหมดไม้มาร | | กายขาด ท่อนแฮ
|
| ลิงฉีกแขนขาซ้ำ | | คว่างคว้างกลางโพยม ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๒๔ ไมยราพกายติดได้ | | โดยบัด ใจนา
|
| เย้ยยั่วพลางปรบหัดถ์ | | ฮึกห้าว
|
| วายุบุตรโกรธกำหมัด | | หมายมุ่ง
|
| โถมถีบถูกอกท้าว | | เหยีบบไว้กลางดิน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๒๕ ลิงกระโถนว่าท้าว | | ราพไฉน นางเอย
|
| ห่าวบ่อมรณ์เยียใด | | บอกบ้าง
|
| ฤๅเชี่ยววิทยาไข | | คำตอบ มาแน่
|
| นางพิรากวนอ้าง | | อัดถ์แจ้งแจเจริง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๒๖ ไมยราพถอดจิตรไว้ | | ในตรี กูฏเอย
|
| เปนกมรเนามณี | | กล่องเม้น
|
| ฆ่ายักษะยี่ชี | | พิตรก่อน นาพ่อ
|
| วายุบุตรรู้ที่เร้น | | เร่งเร้ามนต์แผลง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๑๙ - พระยาราชสัมภารากร
|
|
| ๑๕๒๗ บันดานกายใหญ่แม้น | | พรหมมาน
|
| ภักตรสี่แปดกรทยาน | | เยี่ยมฟ้า
|
| บาทซ้ายเหยียบยักษปาน | | เขาทับ ไว้นอ
|
| ขวาเหยียบตรีกูฏคว้า | | ยอดง้วงงมภมร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๒๘ จับภมรชีพได้ | | โดยบัด
|
| เย้าเยาะอสุรหัตถ์ | | บีบล้าง
|
| ชักตรีฉะสอตัด | | เศียรขาด หิ้วแฮ
|
| คลายเวทสู่ปรางอ้าง | | กล่าวเกลี้ยกล่อมมาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๒๙ ให้ถอดไวยวิดพ้น | | พันธนา มาเฮย
|
| มอบนิเวศน์นัครา | | ราพด้าว
|
| มัจฉานุบุตรา | | เกรียงเดช
|
| รับที่อุปราชห้าว | | จัดแล้วลาจร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๓๐ เสรจผลาญมารมอบด้าว | | วายุบุตร มาเฮย
|
| รีบลุสุรกาญจนหยุด | | สู่ถ้ำ
|
| กราบบาทพระทรงภุช | | ชงค์นิ ทรานา
|
| แจ้งข่าวเทพยที่ค้ำ | | เกรียรติ์แล้วเรวลา ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๓๑ พลันช้อนนฤนารถให้ | | เนาหัตถ์ ตนเฮย
|
| งามดั่งจันทรจรัส | | รุ่งฟ้า
|
| หิ้วเศียรอสุรบัด | | ชำแรก เรวนอ
|
| ถึงพลับพลาไป่ช้า | | เรื่อแจ้งแสงทอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๓๒ วางองค์เหนือแท่นท้าว | | สรกาญจน์
|
| อภิวาทอนุฃาน | | ข่าวได้
|
| นาเศียรปิ่นบาดาล | | ถวายพระ อนุชนา
|
| พระลักษณ์ฟังดังได้ | | เฃตรเช้ามามือ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๓๓ พิเภกสุครีพทั้ง | | คงคต
|
| สิบแปดมกุฎปนด | | นอบน้อม
|
| เตียวเพชกับโอรส | | มารุต พลเฮย
|
| ส่างโศกโสมนัศพร้อม | | พรั่งเฝ้าฤๅแผง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๒๐ - พระยาราชสัมภารากร
|
|
| ๑๕๓๔ สิ้นพิศม์หมดฤทธิเจ้า | | บาดาล
|
| สมเดจพระอวะตาร | | ตื่นฟื้น
|
| ลืมเนตรพลิกองค์ปาน | | วัลยมาศ ไหวแฮ
|
| ประทับแทนสุวรรณ์พื้น | | เพียบหน้าพานร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๓๕ ถามอนุชว่าพ้น | | ทายกมัง พ่อเอย
|
| หนบอเปนเหตุดัง | | เรื่องร้าย
|
| พระลักษณกล่าวเริ่มรวัง | | อรินทรราพ ทูลแฮ
|
| จวนเมื่อสองยามคล้าย | | จักแจ้งแสงอรุณ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๓๖ กองทัพหลับเงียบแล้ว | | ราพมา
|
| ลักละอองบาทภา | | สู่ด้าว
|
| วายุบุตรปราบด่านบา | | ดาลแหลก ตลอดแฮ
|
| ได้เกษไมยราพท้าว | | จึ่งได้เสดจคืน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๓๗ พระลักษณทูลแต่ต้น | | จนปลาย
|
| ทรงสดับอนุชขยาย | | ข่าวเค้า
|
| ตรัสชมบุตรพระพาย | | พงษเทพ แท้แล
|
| เดียวบอฃามตามเร้า | | รบล้างมารหลาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๓๘ หณุมานกรานกราบแล้ว | | พลันทูล ตลอดเฮย
|
| เพราะพระเดชบดินทรสูรย | | ปกเกล้า
|
| พันเอินอสุรปรยูร | | ยับย่อย ไปแฮ
|
| ข้าจึ่งคล่องเฃตรเข้า | | ด่วนได้โดยหวัง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๓๙ ฟังทูลอธิราชเยื้อน | | ยินดี
|
| ความชอบครั้งนี้มี | | มากล้ำ
|
| แม้นเสรจศึกอสุรี | | ราบเรียบ แล้วแฮ
|
| จงผ่านอยุธยาค้ำ | | เกรียดิฟ้าดินดง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๔๐ ธำรงเนาวรัตน์รุ้ง | | เรือนถม ยาเฮย
|
| ถอดปรทานลูกลม | | เสรจแล้ว
|
| บอวายพระโอษฐชม | | เชิดชอบ เขานา
|
| ทรงพระโสมนัศแผ้ว | | เสดจขึ้นผธมใน ฯ
|
| | |
|
