จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
หนุมานหักด่านต่างๆ ของมัยราพณ์ นางพิรากวนบอกที่ขังพระราม
แผ่นที่ ๒๑๓ - พระยาราชสัมภารากร
|
|
| ๑๔๘๕ หณุมานเมื่อม่อยต้อง | | ลมพัด ตื่นแฮ
|
| ปลุกสุครีพบอกรหัศ | | เหตุเค้า
|
| เมื่อกี้ง่วงโงกอัศ | | จรรย์จิตร น้าเอย
|
| เชิญสู่พลับพลาเฝ้า | | ขัติยนั้นจักไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๘๖ สุครีพผลุนวิ้งแต้ | | ตกใจ
|
| เข้าปากอณุมานไป | | หมอบฉเง้อ
|
| เลงบอเจอะจมไตร | | ภพแท่น เปล่าแล
|
| วิ่งกลับกระบ่ำกเบ้อ | | บอกพ้องพลอึง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๘๗ ลูกลมสร่างเวทพร้อม | | พานรินท พลเฮย
|
| พิเภกพระลักษณผิน | | ภักตรฟื้น
|
| หวามหวาดอนาถถวิล | | ทวีเทวศ
|
| พิเภกโศกลิงสอื้น | | อนุชท้าวเจียนมรณ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๘๙ พิเภกทูลว่าเจ้า | | บาดาล
|
| มาลักพระอวะตาร | | สู่ด้าว
|
| ขอวายุบุตรหาญ | | โดยเสดจ ด่วนเฮย
|
| วรราชอนุชท้าว | | สดับแล้วบัญชาตาม ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๔๙ ขุนกรบินทรยินถี่ถ้อย | | ทวนถาม มารเฮย
|
| แผนที่ทิศทางตาม | | ด่านด้น
|
| ทราบเสร็จบ่อเข็ดขาม | | ลารีบ เหร็จแฮ
|
| ลุสระโกมลต้น | | มรัคยั้งหยุดถวิน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๙๐ บงบัวบานแบะแม้น | | กงรถ
|
| วายุบุตรจับดอกปลด | | บัดสบั้น
|
| เคียรมุดปล่องก้านหมด | | หางตลอด ไปแฮ
|
| ผลุดโผล่จวบด่านกั้น | | ก่อนล้วนผาแลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๙๑ หณุมานโถมถีบป้อม | | พังปตู หักเฮย
|
| พลยักษคึกคักกรู | | จับปล้ำ
|
| ลงรับรับตรีชู | | ฉับฟาด มารแฮ
|
| ด่านปรักยักษล้มขว้ำ | | กบี่ล้างเรวจร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๑๔ - พระยาราชสัมภารากร
|
|
| ๑๔๙๒ พบคชทุรโหดเหี้ยม | | เหิมมัน
|
| กรบี่จู่โจมปรจัญ | | จับช้าง
|
| อีกอุกรุกแทงถลัน | | ลิงรวบ งาเฮย
|
| พลันเหยียบฃอคชง้าง | | พลุกล้มลาญสาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๙๓ เสรจล้มคชดท่านแล้ว | | บพัก ผ่อนเฮย
|
| รีบมุ่งหมายเมืองยักษ | | เหย่าก้าว
|
| ถึงสามแพรกทางชะงัก | | ฉงนคิด คะนึงเฮย
|
| ผันพบขุนเขากร้าว | | ปรบก้องปกายพราย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๙๔ ลูกลมโลดแล่นขึ้น | | หลังเฃา
|
| พังโขดดับกำเดา | | ด่วนด้อย
|
| ผากลาดเกลื่อนเพลิงเพลา | | พลันมอด หมดฮือ
|
| เสรจรีบลงวิ่งต้อย | | ว่องเต้าตามแผน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๙๕ จรจวบยุงเท่าคั้ง | | คาวอโข
|
| บินกลุ่มชุมฉู่โฉ | | เฉกผึ้ง
|
| ปากจี้กระบี่โล | | หิตดูด ดึ่มแฮ
|
| ลิงตบปัดบัดบึ้ง | | บีบล้างฤๅหลอ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๙๖ ประหารสิ้นยุงใหญ่เยื้อง | | จรดล
|
| ลุโบษขรณียล | | เปี่ยมน้ำ
|
| เศลาเลื่อมลายปน | | ประดับ ขอบแฮ
|
| สี่เหลี่ยมแลหลากล้ำ | | เลิศพื้นเพียงมณี ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๙๗ มัจฉาณุกรบี่น้อย | | เนาสระ บัวนอ
|
| ยามดึกนึกอยากจะ | | เที่ยวเต้า
|
| ผันผุดจากบ่อนปะ | | ขุนกบี่ พ่อเฮย
|
| เพดว่าไยลอบเล้า | | เล่ห์นี้ลิงไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๔๙๘ ลูกลมเคียดคู่ฟ้า | | ไฟฮือ
|
| จมจับประจันมือ | | มุ่งล้าง
|
| หลานลมว่องไวคือ | | จักรผัด ผันแฮ
|
| ต่างเรี่ยวต่อแรงง้าง | | หัดถ์ยื้อชุลมุน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๑๕ - พระยาราชสัมภารากร
|
|
| ๑๔๙๙ หณุมานโถมถีบต้อง | | อกบุตร
|
| ปักป่วนซรวนเซรซรุด | | เสือกขว้ำ
|
| จับบาทฟาดซ้ำหลุด | | มือโลด ทะลวงแฮ
|
| ใยบ่อเจ็บจักปล้ำ | | ปลาศแล้วเลงฉงน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๐๐ ถามว่าสูเผ่าพ้อง | | พงษใด
|
| หางจึ่งเปนปลาใจ | | เก่งกล้า
|
| มัจฉาณุพลันไข | | ราวเรื่อง เดิมแฮ
|
| นางมัจฉาแม่ข้า | | พ่อนั้นหณุมาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๐๑ วายุบุตรรู้เรื่องแล้ว | | เหาะหาว
|
| เป็นรวิเดือนดาว | | ดาดฟ้า
|
| มัจฉาณุเมิลวาว | | วามสว่าง
|
| กราบบาทฟูมแฝดหน้า | | เนตรน้ำนองสาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๐๒ บิดรถามบุตรเอื้อน | | อำทาง
|
| ไมยราพมีคุณปาง | | ก่อนไว้
|
| ท่านมาอย่างไรวาง | | แบบต่อ ฉะนั้นนา
|
| แม้บอกไปบอกให้ | | ผิดเค้ากรตัญญู ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๐๓ วายุบุตรฟังบุตรแจ้ง | | จิตรปจักษ
|
| บงประทุมเกบหัก | | ขาดก้าน
|
| ลงปล่องลุสระพัก | | เวทร่าย บังแฮ
|
| แฝงพุ่มพฤคษโลกด้าน | | ด่านชั้นดุลยน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๐๔ พิรากวนแก่ต้อง | | ตักพึก
|
| หลายเทียวจนยามดึก | | เมื่อยล้า
|
| หยุดนั่งขอบสระสึก | | ทวีเทวศ
|
| บ่นร่ำรำพรรณเคร้า | | บ่อจ้างตักชล ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๐๕ หณุมานแมกซุ่มซุ้ม | | โสตรฟัง
|
| ยินเรื่องนางยักบดัง | | ร่ำเศร้า
|
| ออกนามพระทรงสังข์ | | กับบุตร แก่นา
|
| ว่าจะต้อมเช้าเข้า | | ร่วมม้วยคราวเดียว ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๑๖ - พระยาราชสัมภารากร
|
|
| ๑๕๐๖ ลูกลมคงรูปแล้ว | | คำขยาย นางเอย
|
| เราจักเชิญพระนารายน์ | | กลับด้าว
|
| ทั้งจะช่วยบุตรยาย | | ยืนชีพ นานนา
|
| ไฉนจักเข้าเมืองท้าว | | ราพได้กลใด ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๐๗ นางฟังว่ายากแท้ | | ทางจรัญ เมืองเฮย
|
| แม้ว่าเปนแมลงวัน | | ก็ฃ้อง
|
| เพราะจักรกรดผัดผัน | | เนืองนิตย รอบนอ
|
| ทางทะวารนั้นต้อง | | ชั่งเข้าออกเสมอ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๐๘ พระรามไมยราพให้ | | ขังกรง เหล็กเฮย
|
| โกฎิ์ยักษคุมอยู่ดง | | โตนดโน้น
|
| ท่านผู้วุฒิไกรจง | | ตรองตริ การนา
|
| ไปไป่ถึงที่โพ้น | | จักแก้ใดไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๐๙ เออเปนไรเท่านี้ | | พอคิด
|
| เผือจักเปนใยติด | | ที่ผ้า
|
| แม้ขึ้นชั่งหนักผิด | | สังเกต กลายนอ
|
| ตอบว่าคันชั่งช้า | | คร่ำแล้วหักเอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๑๐ ผิวะยักษจักขู่ค้น | | แคะไข คำเฮย
|
| ตอบว่ามาเดียวไฉน | | หน่วงช้า
|
| เกลือกชลบ่อทันใคร | | จักรับ ผิดนา
|
| พลันยาตร์พลางเถียงท้า | | เล่ห์นี้จงจำ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๑๑ นางสดับพจน์ยิ้ม | | ยินดี
|
| ช่างคิดช่างพาที | | เลศล้ำ
|
| กระสันสะใบควี | | ควาดมั่น ใจนอ
|
| พลันกระเดียดม่อน้ำ | | เคร่ายั้งยลลิง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๑๒ หณุมานอ่านเวทเยื้อง | | เปนใย บัวเฮย
|
| ปลิวแตะติดสะใบ | | เบียดเนื้อ
|
| นางบ่อหนักแต่ใจ | | ชวนหนัก อยู่นา
|
| หวังฤทธิ์วายุบุตรเกื้อ | | รีบก้าวกลับเมือง ฯ
|
| | |
|