จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
ทศกัณฐ์ให้นางเบญกายแปลงเป็นสีดาทำตายลอยน้ำไป เพื่อทำอุบายตัดศึก นางเบญกายไปเผ้าดูตัวนางสีดาแล้วมาแปลงกายให้ทศกรรฐดู
แผ่นที่ ๑๗๓ - นายเริกหมื่นพากยโวหาร
|
|
| ๑๒๐๕ สุกรสารเหาะข้ามสู่ | | เวียงอสูร
|
| เข้านบทศกรรฐ์ทูล | | ถี่ถ้วน
|
| ขยมเปนเหยี่ยวเหินยูร | | ยลทัพ รามนา
|
| ลิงประลองฤทธิล้วน | | เลิศล้ำเหลือหาญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๐๖ ลิงยกหินทุ่มเท้ง | | กระทบผา
|
| กะเทาะลูกปีกถลา | | หล่นกลิ้ง
|
| ลุดฤทธิคิดแปลงกา | | ยาเปลี่ยน
|
| เปนรูปพานรทิ้ง | | เพศปลิ้นปลอมพล ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๐๗ พิเภกไปพึ่งท้าว | | รามพาล
|
| เหตุหณุมานทยาน | | ยุดได้
|
| ตัวตูสู่ขุนศาล | | สุครีพ ซักนา
|
| เปนสัตยทำโทษให้ | | สักหน้ามาเมือง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๐๘ ทศเศียรสดับเดือดเศร้า | | โศกหา กลแฮ
|
| จึ่งกลับเพศเปนดา | | บศพริ้ม
|
| เห็จเหินหยั่งพลับพลา | | รามร่าย มนต์แฮ
|
| ผูกปากพิเภกปิ้ม | | ปากใบบสนอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๐๙ ยืนจำเภาะภักตรพริ้ม | | พระราม
|
| ยลนิมนต์สถิตถาม | | ถ่อยถ้อย
|
| ดาบศก็บอกความ | | บพิตร พระอย
|
| รูปชื่อกาฬสิทธิคล้อย | | เคลื่อนเยื้องมาเยียน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๑๐ บพิบตรมาตั้งทัพ | | ทำไฉน
|
| พระพิศณุสนองไข | | จะแจ้ง
|
| มาผลาญทศภักตรใจ | | หืนโหด
|
| มันลักสีดาแกล้ง | | แส่ข้าควรสนอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๑๑ ไป่ควรบพิตรข้า | | ขอเตือน สตินา
|
| เมียตกมือมารเหมือน | | ม่อร้าว
|
| คือรัตนรคายเฟือน | | ไฝ่ฟ่า
|
| ได้กเสียศักดิ์ท้าว | | ทั่วหล้าฦๅฉิน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๑๗๔ - นายเริกหมื่นพากยโวหาร
|
|
| ๑๒๑๒ ชีเอยสมรแม่แม้ | | ลักษมี เราฤๅ
|
| ประดุจจินดามณี | | นาฎแก้ว
|
| ฤๅจะรคายศรี | | สักหยาด
|
| ไฉนนักสิทธิสอดแคล้ว | | ชาติเคลิ้มโฉดเขลา ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๑๓ ฤๅษีสุดคิดลี้ยว | | ลดถาม
|
| ยักษกับลิงสองงาม | | สง่าเฝ้า
|
| เนาหนแห่งใดตาม | | เสดจติด มานา
|
| องด์พระจักรีเจ้า | | จึ่งพ้องสนองสาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๑๔ พิเภกกนิษฐท้าว | | ทศศรี
|
| สุครีพอนุชพาลี | | เลิศล้ำ
|
| เชษฐานฤเทศหนี | | มาพึ่ง เรานา
|
| บุตรพระอินทร์เสียน้ำ | | สัตยสิ้นเสียชนม์
|
|
|
|
|
| ๑๒๑๕ บพิตรมันพวกพ้อง | | ศัตรู
|
| มีพิศม์ดังพิศม์งู | | เปรียบได้
|
| เลี้ยงมันจะอดสู | | ขับส่ง เสียนา
|
| นานก็เหนเปนไสร้ | | ศึกซ้ำเสียการ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๑๖ พระรามบรับถ้อย | | นักธรรม์ แทตย์นา
|
| พิเภกเผยพจนตัน | | อกเต้น
|
| สุครีพขยับขรรค์ | | คิดจะฉะ ชีนา
|
| เกรงจะมีผิดเว้น | | โทษไว้ในทรวง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๑๗ พลลิงชิงแข่งอ้าง | | ขันอา ษาเอย
|
| ลางจะจับยักษา | | สับริ้ว
|
| ลางจะยกลงกา | | เกาะทวีป ถวายแฮ
|
| ลางลคึกเลิกคิ้ว | | หลอกค้อนแลขัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๑๘ ชียักษยลย่านแล้ว | | ลาเลาะ เลียบนา
|
| ลับเนตรเปนยักษเหาะ | | ลิ่วลี้
|
| พิเภกสร่างมนต์เหมาะ | | เมียงบาท ทูลนา
|
| ใช่มุนีเมื่อกี้ | | แก่นท้าวทศกรรฐ์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๑๗๕ - นายเริกหมื่นพากยโวหาร
|
|
| ๑๒๑๙ ข้าผิดชีพิตรใต้ | | บาทบงษุ์
|
| มันผูกโอษฐฤๅอง | | อาจพร้อง
|
| พระกฤษณโปรดโทษทรง | | เสียพระ ไทยนา
|
| เสดจสู่ผธรมข้อง | | ขุ่นแค้นขุนอสูร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๒๐ ไทยแทตย์ถึงถิ่นแล้ว | | ลำเค็ญ
|
| ลำฤกกลศึกเหน | | เหตุน้อย
|
| ตรัสหาพระหลานเบญ | | ญกายบอก เหตุแฮ
|
| ให้ตัดศึกนางอ้อย | | อิ่งอ้อนวอนวิง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๒๑ เผือคิดผิดพอเจ้า | | จึงแปร จาแฮ
|
| ลุงรฤกเหลือแด | | ดักเดี้ย
|
| เปนเคราะห์ฉเพาะแฉว | | วกพึ่ง รามนา
|
| สุดที่ตูตามเกลี้ย | | กล่อมเกลี้ยงกลับเมือง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๒๒ พึ่งหลานวานอย่าน้อย | | กมลษมา เทิญแม่
|
| เชิญช่วยออกอาษา | | ศึกด้วย
|
| แปลงโฉมเฉกสีดา | | ดลหาด ทรายเฮย
|
| ลงทอดธารทำม้วย | | มดแล้วลอยไป ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๒๓ รามลงบงศพเศร้า | | สลดทรวง
|
| แม่นว่าสีดาดวง | | ดับแล้ว
|
| จะเลิกล่าทัพหลวง | | หลีกกลับ ไปเฮย
|
| พิเภกจะพึงแผ้ว | | ผ่องหน้ามาเมือง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๒๔ เบญกายเจบจิตรอั้น | | จำอา ษาเอย
|
| สนองว่าดูสีดา | | จึ่งได้
|
| ทศเศียรสั่งเสนา | | นำรถ เทียบแฮ
|
| อวยพระหลานเถลิงให้ | | แห่ป้องไปสวน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๒๕ นางถึงจึ่งแจ้งนาฎ | | ชนนี นางนา
|
| แม่โศกนางศัลยลี | | ลาศเยื้อน
|
| ยาตรเยียนเยี่ยมองค์สี | | ดาไต่ ถามแฮ
|
| พลางโศกซบภักตร์เอื้อน | | โอษฐแสร้งแถลงสาร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๑๗๖ - นายเริกหมื่นพากยโวหาร
|
|
| ๑๒๒๖ ข้าบุตรพิเภกผู้ | | ภักดี รามนา
|
| ตรีชฎาชนนี | | ก่อเกื้อ
|
| มาหวังจะฝากชี | | วิตรแม่ นาแม่
|
| พลางเพ่งองค์อะเคื้อ | | ชิดใช้ชมโฉม ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๒๗ จำเสร็จศุภลักษณ์ล้ำ | | เลขา
|
| สมคิดบังคมลา | | หลีกเต้า
|
| ถึงสถิตยนิมิตกา | | ยาเฉิด โฉมแฮ
|
| งามเงื่อนสีดาเข้า | | นบไท้ทศเศียร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๒๘ ทศภักตรพิศรูปแม้น | | หยาดโพยม
|
| หลงว่าสีดาโลม | | โลกย์เยื้อง
|
| แย้มโอษฐอ่ออรโฉม | | เชิญแม่ ซิแม่
|
| มาแม่มาๆ เปลื้อง | | ปลิดร้อนเรียมกระสัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๒๙ เบญกายอายอับค้อน | | ขวยกระมล
|
| สนองว่าจอมยักษยล | | อย่าเคลิ้ม
|
| คือหลานกรลับตน | | ตามสั่ง สารนา
|
| ขุนยักษบยินเริ้ม | | ริกรี้รับขวัญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๓๐ เรียมแสนสุดสวาทสร้อย | | โสภี พี่เอย
|
| จะเศกเปนมหิษี | | สืบเชื้อ
|
| สมบัติมิ่งเมืองมี | | หมายมอบ แม่นา
|
| พลางนั่งแอบแนบเนื้อ | | สนิทน้อมแนมถนอม ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๓๑ อนงค์พลานเหลือขัดแค้น | | เขินขนาง
|
| กลายเพศเปนยักษนาง | | นั่งบึ้ง
|
| ทศภักตร์พิศแลหมาง | | หมองหม่น
|
| ทำกระอักกระแอมอึ้ง | | โอษฐแล้วเลยสนอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๓๒ ลุงษมาตาเฝื่อนแล้ว | | หลานขวัญ
|
| ช่างฉลาดแปลงทรงสรรพ์ | | เสร็จพร้อม
|
| เชิญเทิญเร่งไปทัน | | อรุณรุ่ง ราแม่
|
| นางรับรศพจนน้อม | | ประนดแล้วลาจร ฯ
|
| | |
|