จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
พระลักษณ์มาเตือนพลเมืองขีดขิน และหนุมานลักท้าวมหาชมพูไปถวายพระรามที่ภูเขาคันธมาทน์
แผ่นที่ ๑๐๙ - นายเสถียรรักษา
|
|
| ๗๕๗ หณุมานสุครีพขึ้น | | นภดล เรห็จเฮย
|
| มุขมุ่งพระภุชพล | | รีบเฝ้า
|
| พบฤทธิกันพหล | | ดวดาษ หาวแฮ
|
| วายุบุตรทยานเข้า | | เข่นเขี้ยวขู่ถาม ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๕๘ เหวยนายอสุรนี้ | | นามใด
|
| อาจยกพลไปไฉน | | ผ่านหน้า
|
| กูฤทธิเลื่องตลอดไตรย | | จักรจบ โลกยแฮ
|
| เร่งหลีกพลแม้ช้า | | ชีพเจ้าจักวาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๕๙ ฤทธิกันยินถ้อยที่ | | ลิงถาม
|
| ดาลโกรธบอกนามตาม | | กลั่นแกล้ว
|
| ซ้ำชักบ่อเกรงขาม | | สวาชื่อ ไฉนเฮย
|
| วายุบุตรบอกนามแล้ว | | ฬ่อล้อหลอกมาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๖๐ ราพวิโรธเรียกเร้า | | พลรณ รงค์เฮย
|
| ต่างพุ่งสารทสับสน | | สกัดหน้า
|
| บุตรมารุตโจมผจญ | | กลางเศิก อสูรแฮ
|
| ฟันทบตระหลบร้า | | ถีบเท้าทะลวงแทง ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๖๑ แกว่งตริโลดไล่ล้าง | | กลางหล
|
| บุบั่นฝ่าฟันพล | | ฟาดทิ้ง
|
| ขาดแขนขาคอตน | | ตายตก ลงแฮ
|
| ยักษยับนับโกฏิกลิ้ง | | กลาศพื้นปัถพี ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๖๒ ราพร้ายยลม้วยหมด | | พลมาร
|
| แกว่งคทาหวดทยาน | | ไล่ล้าง
|
| ลูกลมโลดรำบาน | | บุกรุก ราพนา
|
| ต่างตบกัดฟัดง้าง | | ง่าซ้ำตีแทง ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๖๓ บุตรพระพายเผ่นเข้า | | ฟอนฟัน แทตยนา
|
| โถบถีบถูกฤทธิกัน | | ท่าวดิ้น
|
| จิกเกษแกว่งตรีผัน | | เพียงจักร
|
| แทงอุระราพสิ้น | | ชีพคว้างกลางโพยม ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๑๑๐ - นายเสถียรรักษา
|
|
| ๗๖๔ บุตรองค์อาทิตยได้ | | ยลหลาน
|
| พิฆาฏหมู่มารมลาญ | | ชีพแล้ว
|
| สรเสริญเดชยุทธการ | | กอบสวัสดิ์ หลานเฮย
|
| สองกระบี่ผ่องแผ้ว | | เรห็จห้องโพยมหล ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๖๕ จวบดลคันธมาทน์แล้ว | | ลงบท จนเฮย
|
| สู่พลับพลาประณต | | อนุชไท้
|
| ลิงสุริโยรส | | ทูลเศิก ราพนา
|
| วายุบุตรเดียวได้ | | พิฆาฏม้วยหมดมาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๖๖ พระลักษณ์สดับถ้อย | | พานรินทร ทูลเฮย
|
| ปานเสพยอำมฤตยสินธุ์ | | สว่างแผ้ว
|
| นำสองกระบินทร์ลิน | | ลาศลุ พระนา
|
| นบบาทหริรักษแล้ว | | กิจแจ้งบรรยายทูล ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๖๗ สดับพจนอนุชท้าว | | ถามพลัน
|
| ไฉนสุครีพพลขันธ์ | | ผัดไว้
|
| เจดเวรไป่มาทัน | | ท่านคิด ไฉนฤๅ
|
| จึ่งสู่แต่สองให้ | | แผกถ้อยคำเฉลย ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๖๘ สุครีพสนองพจนไท้ | | แถลงถวาย
|
| โดยเหตุเพราะพลสลาย | | หลบลี้
|
| หนึ่งข้าพระบาทหมาย | | เกณฑ์หมด มานา
|
| เกรงแต่ชมพูนี้ | | เพื่อนท้าวบุตรอินทร์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๖๙ แม้ว่าทราบเชษฐข้า | | บรรไลย
|
| จักโกรธกรีพลไกร | | รุกเร้า
|
| มากวาดประยูรไป | | จากขีด ขินนอ
|
| ขอพระเดชปกเกล้า | | กระหม่อมข้าพานร ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๗๐ พระทรงสดับถ้อย | | ขุนกระบินทร์
|
| เผยพจนชมพลางผิน | | สั่งน้อง
|
| ลิกขิตลักษณวาทิน | | เสร็จมอบ สารนา
|
| สั่งกบี่สองไปพร้อง | | กิจท้าวชมพู ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๑๑๑ - นายเสถียรรักษา
|
|
| ๗๗๑ บุตร์รวีประนดน้อม | | เอางาน
|
| รับราชสาสน์ถอยคลาน | | ลับท้าว
|
| สองเผ่นลิ่วโพยมหาญ | | เหาะรีบ ไปแฮ
|
| บรรลุชมพูด้าว | | สู่พื้นปัถพี ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๗๒ สองกบี่เชิญสาสน์ขึ้น | | ศาลา เวรเฮย
|
| แจ้งกิจเสนาพา | | รีบเฝ้า
|
| ชมพูออกอมาตยา | | ทูลเบิก ทูตนา
|
| สองทูตต่างรีบเร้า | | เหาะขึ้นอ่านถวาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๗๓ ราชสาสนพิศณุไท้ | | ทรงสังข์
|
| เอาอุรุคเปนบัลลังก์ | | อาศน์ท้าว
|
| มีพระกระมลหวัง | | ผดุงราษฎร์
|
| ไวยะกูลสู่ด้าว | | เผด็จเสี้ยนเศิกอสูร ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๗๔ ทรงนามราเมศผู้ | | จักพรรดิ
|
| พระเดชเฉกเงาฉัตร | | ร่มเกล้า
|
| เทียบพลแทบเขารัตน์ | | คันธมาทน์
|
| หาท่านเร่งไปเฝ้า | | บทเบื้องเรณู ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๗๕ เจ้าชมพูสดับสิ้น | | เสรจสาส์น
|
| เฉกอสุนิฟาดปาน | | ชีพร้าง
|
| เอนสยบแพทย์อยู่งาน | | คืนสติ ท่านนา
|
| ถามทูตโดยสาสน์อ้าง | | พิศณุนั้นเหนไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๗๖ สุครีพแถลงลักษณไท้ | | ทวากร
|
| นิลฉวีทรงศร | | กาจแกล้ว
|
| ท้าวสรวลเยาะพานร | | พลางว่า สวาเฮย
|
| ผิวะจักรภุชแล้ว | | ห่อนได้ธนูทรง ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๗๗ สี่กรถือจักแก้ว | | ตรีคทา สังข์นอ
|
| เถลองครุฑเปนทิพย์พา | | หนะไท้
|
| ปราบหมู่อสุรพาลา | | ปวงสัตว์ เกษมแฮ
|
| สาสนทูตล้วนเท็จให้ | | เชื่อเจ้ากลใด ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๑๑๒ - นายเสถียรรักษา
|
|
| ๗๗๘ สุครีพฟังคั่งแค้น | | เคืองกรรณ
|
| ร้องว่าท่านอย่าสรร | | เศกแสร้ง
|
| จักไปไม่ไปฉัน | | ใดบอก เรานา
|
| ท้าวโกรธไป่ตรัสแกล้ง | | กลับขึ้นคืนสถาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๗๙ น้าหลานรีบผ้ายลุ | | ที่พัก นั่งเฮย
|
| บุตรรวิว่าจำจัก | | กลับฟ้อง
|
| ลูกลมบอกเลิศลัก | | นาตฤก ชอบนา
|
| จรสู่มาตยแสร้งพร้อง | | ค่ำนี้ฃอนอน ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๘๐ อำมาตยทูลท้าวสั่ง | | เกณฑ์ทหาร เสรจเฮย
|
| ไตรตรวจรอบราชฐาน | | ทั่วหน้า
|
| ภอล่วงมัชฌิมกาล | | จันทร์บ่าย โพยมแฮ
|
| วายุบุตรสั่งน้า | | เสรจแล้วอ่านมนต์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๘๑ เดชเวทเหมุทกฟุ้ง | | วายุพัด ต้องแฮ
|
| ปวงกระบี่หลังสงัด | | เงียบพร้อม
|
| หณุมานถอดยอดรัตน์ | | ปราสาท
|
| ทลุล่วงพิดานค้อม | | จวบท้าวเธอผธม ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๘๒ ช้อนแท่นพานเรศรขึ้น | | คัคณานต์ เรห็จเฮย
|
| สุครีพเหาะตามหลาน | | ลิ่วฟ้า
|
| ชั่วนิ้วลัดลุสฐาน | | คันธมาทน์
|
| ลงจากโพยมสู่หล้า | | จรัสแจ้งแสงจันทร์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๘๓ ลูกลมวางแท่นแล้ว | | บุตร์รวี จรเฮย
|
| เฝ้ากฤษณทูลคดี | | แด่ท้าว
|
| ทรงโสมนัสมี | | พจนารถ
|
| ตรัสว่าชมพูห้าว | | ฮึกแท้ทระนงตน ฯ
|
|
|
|
|
| ๗๘๔ กอบด้วยมานะน้อม | | นำจิตร
|
| กำเริบถือมีฤทธิ์ | | เลื่องหล้า
|
| หากสองท่านนลาดคิด | | การเลศ ดีนอ
|
| ได้ง่ายไหนอย่าช้า | | ยกเข้ามาดู ฯ
|
| | |
|