จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
พระลักษณ์มาเตือนพลเมืองขีดขิน และหนุมานลักท้าวมหาชมพูไปถวายพระรามที่ภูเขาคันธมาทน์
แผ่นที่ ๑๐๙ - นายเสถียรรักษา
|
๗๕๗ หณุมานสุครีพขึ้น | | นภดล เรห็จเฮย
|
มุขมุ่งพระภุชพล | | รีบเฝ้า
|
พบฤทธิกันพหล | | ดวดาษ หาวแฮ
|
วายุบุตรทยานเข้า | | เข่นเขี้ยวขู่ถาม ฯ
|
|
|
๗๕๘ เหวยนายอสุรนี้ | | นามใด
|
อาจยกพลไปไฉน | | ผ่านหน้า
|
กูฤทธิเลื่องตลอดไตรย | | จักรจบ โลกยแฮ
|
เร่งหลีกพลแม้ช้า | | ชีพเจ้าจักวาย ฯ
|
|
|
๗๕๙ ฤทธิกันยินถ้อยที่ | | ลิงถาม
|
ดาลโกรธบอกนามตาม | | กลั่นแกล้ว
|
ซ้ำชักบ่อเกรงขาม | | สวาชื่อ ไฉนเฮย
|
วายุบุตรบอกนามแล้ว | | ฬ่อล้อหลอกมาร ฯ
|
|
|
๗๖๐ ราพวิโรธเรียกเร้า | | พลรณ รงค์เฮย
|
ต่างพุ่งสารทสับสน | | สกัดหน้า
|
บุตรมารุตโจมผจญ | | กลางเศิก อสูรแฮ
|
ฟันทบตระหลบร้า | | ถีบเท้าทะลวงแทง ฯ
|
|
|
๗๖๑ แกว่งตริโลดไล่ล้าง | | กลางหล
|
บุบั่นฝ่าฟันพล | | ฟาดทิ้ง
|
ขาดแขนขาคอตน | | ตายตก ลงแฮ
|
ยักษยับนับโกฏิกลิ้ง | | กลาศพื้นปัถพี ฯ
|
|
|
๗๖๒ ราพร้ายยลม้วยหมด | | พลมาร
|
แกว่งคทาหวดทยาน | | ไล่ล้าง
|
ลูกลมโลดรำบาน | | บุกรุก ราพนา
|
ต่างตบกัดฟัดง้าง | | ง่าซ้ำตีแทง ฯ
|
|
|
๗๖๓ บุตรพระพายเผ่นเข้า | | ฟอนฟัน แทตยนา
|
โถบถีบถูกฤทธิกัน | | ท่าวดิ้น
|
จิกเกษแกว่งตรีผัน | | เพียงจักร
|
แทงอุระราพสิ้น | | ชีพคว้างกลางโพยม ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๑๑๐ - นายเสถียรรักษา
|
๗๖๔ บุตรองค์อาทิตยได้ | | ยลหลาน
|
พิฆาฏหมู่มารมลาญ | | ชีพแล้ว
|
สรเสริญเดชยุทธการ | | กอบสวัสดิ์ หลานเฮย
|
สองกระบี่ผ่องแผ้ว | | เรห็จห้องโพยมหล ฯ
|
|
|
๗๖๕ จวบดลคันธมาทน์แล้ว | | ลงบท จนเฮย
|
สู่พลับพลาประณต | | อนุชไท้
|
ลิงสุริโยรส | | ทูลเศิก ราพนา
|
วายุบุตรเดียวได้ | | พิฆาฏม้วยหมดมาร ฯ
|
|
|
๗๖๖ พระลักษณ์สดับถ้อย | | พานรินทร ทูลเฮย
|
ปานเสพยอำมฤตยสินธุ์ | | สว่างแผ้ว
|
นำสองกระบินทร์ลิน | | ลาศลุ พระนา
|
นบบาทหริรักษแล้ว | | กิจแจ้งบรรยายทูล ฯ
|
|
|
๗๖๗ สดับพจนอนุชท้าว | | ถามพลัน
|
ไฉนสุครีพพลขันธ์ | | ผัดไว้
|
เจดเวรไป่มาทัน | | ท่านคิด ไฉนฤๅ
|
จึ่งสู่แต่สองให้ | | แผกถ้อยคำเฉลย ฯ
|
|
|
๗๖๘ สุครีพสนองพจนไท้ | | แถลงถวาย
|
โดยเหตุเพราะพลสลาย | | หลบลี้
|
หนึ่งข้าพระบาทหมาย | | เกณฑ์หมด มานา
|
เกรงแต่ชมพูนี้ | | เพื่อนท้าวบุตรอินทร์ ฯ
|
|
|
๗๖๙ แม้ว่าทราบเชษฐข้า | | บรรไลย
|
จักโกรธกรีพลไกร | | รุกเร้า
|
มากวาดประยูรไป | | จากขีด ขินนอ
|
ขอพระเดชปกเกล้า | | กระหม่อมข้าพานร ฯ
|
|
|
๗๗๐ พระทรงสดับถ้อย | | ขุนกระบินทร์
|
เผยพจนชมพลางผิน | | สั่งน้อง
|
ลิกขิตลักษณวาทิน | | เสร็จมอบ สารนา
|
สั่งกบี่สองไปพร้อง | | กิจท้าวชมพู ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๑๑๑ - นายเสถียรรักษา
|
๗๗๑ บุตร์รวีประนดน้อม | | เอางาน
|
รับราชสาสน์ถอยคลาน | | ลับท้าว
|
สองเผ่นลิ่วโพยมหาญ | | เหาะรีบ ไปแฮ
|
บรรลุชมพูด้าว | | สู่พื้นปัถพี ฯ
|
|
|
๗๗๒ สองกบี่เชิญสาสน์ขึ้น | | ศาลา เวรเฮย
|
แจ้งกิจเสนาพา | | รีบเฝ้า
|
ชมพูออกอมาตยา | | ทูลเบิก ทูตนา
|
สองทูตต่างรีบเร้า | | เหาะขึ้นอ่านถวาย ฯ
|
|
|
๗๗๓ ราชสาสนพิศณุไท้ | | ทรงสังข์
|
เอาอุรุคเปนบัลลังก์ | | อาศน์ท้าว
|
มีพระกระมลหวัง | | ผดุงราษฎร์
|
ไวยะกูลสู่ด้าว | | เผด็จเสี้ยนเศิกอสูร ฯ
|
|
|
๗๗๔ ทรงนามราเมศผู้ | | จักพรรดิ
|
พระเดชเฉกเงาฉัตร | | ร่มเกล้า
|
เทียบพลแทบเขารัตน์ | | คันธมาทน์
|
หาท่านเร่งไปเฝ้า | | บทเบื้องเรณู ฯ
|
|
|
๗๗๕ เจ้าชมพูสดับสิ้น | | เสรจสาส์น
|
เฉกอสุนิฟาดปาน | | ชีพร้าง
|
เอนสยบแพทย์อยู่งาน | | คืนสติ ท่านนา
|
ถามทูตโดยสาสน์อ้าง | | พิศณุนั้นเหนไฉน ฯ
|
|
|
๗๗๖ สุครีพแถลงลักษณไท้ | | ทวากร
|
นิลฉวีทรงศร | | กาจแกล้ว
|
ท้าวสรวลเยาะพานร | | พลางว่า สวาเฮย
|
ผิวะจักรภุชแล้ว | | ห่อนได้ธนูทรง ฯ
|
|
|
๗๗๗ สี่กรถือจักแก้ว | | ตรีคทา สังข์นอ
|
เถลองครุฑเปนทิพย์พา | | หนะไท้
|
ปราบหมู่อสุรพาลา | | ปวงสัตว์ เกษมแฮ
|
สาสนทูตล้วนเท็จให้ | | เชื่อเจ้ากลใด ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๑๑๒ - นายเสถียรรักษา
|
๗๗๘ สุครีพฟังคั่งแค้น | | เคืองกรรณ
|
ร้องว่าท่านอย่าสรร | | เศกแสร้ง
|
จักไปไม่ไปฉัน | | ใดบอก เรานา
|
ท้าวโกรธไป่ตรัสแกล้ง | | กลับขึ้นคืนสถาน ฯ
|
|
|
๗๗๙ น้าหลานรีบผ้ายลุ | | ที่พัก นั่งเฮย
|
บุตรรวิว่าจำจัก | | กลับฟ้อง
|
ลูกลมบอกเลิศลัก | | นาตฤก ชอบนา
|
จรสู่มาตยแสร้งพร้อง | | ค่ำนี้ฃอนอน ฯ
|
|
|
๗๘๐ อำมาตยทูลท้าวสั่ง | | เกณฑ์ทหาร เสรจเฮย
|
ไตรตรวจรอบราชฐาน | | ทั่วหน้า
|
ภอล่วงมัชฌิมกาล | | จันทร์บ่าย โพยมแฮ
|
วายุบุตรสั่งน้า | | เสรจแล้วอ่านมนต์ ฯ
|
|
|
๗๘๑ เดชเวทเหมุทกฟุ้ง | | วายุพัด ต้องแฮ
|
ปวงกระบี่หลังสงัด | | เงียบพร้อม
|
หณุมานถอดยอดรัตน์ | | ปราสาท
|
ทลุล่วงพิดานค้อม | | จวบท้าวเธอผธม ฯ
|
|
|
๗๘๒ ช้อนแท่นพานเรศรขึ้น | | คัคณานต์ เรห็จเฮย
|
สุครีพเหาะตามหลาน | | ลิ่วฟ้า
|
ชั่วนิ้วลัดลุสฐาน | | คันธมาทน์
|
ลงจากโพยมสู่หล้า | | จรัสแจ้งแสงจันทร์ ฯ
|
|
|
๗๘๓ ลูกลมวางแท่นแล้ว | | บุตร์รวี จรเฮย
|
เฝ้ากฤษณทูลคดี | | แด่ท้าว
|
ทรงโสมนัสมี | | พจนารถ
|
ตรัสว่าชมพูห้าว | | ฮึกแท้ทระนงตน ฯ
|
|
|
๗๘๔ กอบด้วยมานะน้อม | | นำจิตร
|
กำเริบถือมีฤทธิ์ | | เลื่องหล้า
|
หากสองท่านนลาดคิด | | การเลศ ดีนอ
|
ได้ง่ายไหนอย่าช้า | | ยกเข้ามาดู ฯ
|
| | |
|