จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
นางสำมนักขาถูกพระลักษณ์ทำโทษ มาทูลพระยาขร พระยาขรยกออกรบพระราม พระรามฆ่าตาย
แผ่นที่ ๘๕ – หม่อมเจ้าชายดำ
|
|
| ๕๘๙ สัมนักขาขนิษฐ์ท้าว | | ทศเศียร
|
| ยลราชนักสิทธิเสถียร | | ท่าน้ำ
|
| แลโฉมประโลมเจียน | | ใจขาด อยู่ฤๅ
|
| พิศเร่งพิศวงล้ำ | | หลากท้าวใดไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๙๐ เลงตลึงตละเจ้า | | จอมสุรา ไลยเอย
|
| ฤๅกฤษณุธาดา | | สู่ด้าว
|
| ฤๅสุริยศะศิปรา | | กฎเล่ห์ ไฉนฤๅ
|
| ฤๅว่าจักรพรรดิท้าว | | ผนวชทิ้งเวียงสฐาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๙๑ มลักเลงพิศณุเร้า | | รนฤดี
|
| รึงรักษปวนกามี | | หม่นไหม้
|
| จนพระเสรจสรงลี | | ลาสู่ กุฎิเอย
|
| นางจึ่งสมประดีได้ | | สติก้าวกลับมา ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๙๒ ถึงถ้ำพิลาปรื้อ | | รำพรรณ
|
| ไปหลับจวบสุริยัน | | เยี่ยมฟ้า
|
| ปางพระสี่กรผัน | | ผายสนาบ อีกเลย
|
| นางลอบแลเล่หบ้า | | บ่นเศร้าซึมกสัลย์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๙๓ ตริพลางแปลงรูปคล้าย | | นงคราญ เทพเอย
|
| คอยพระองค์จากลหาน | | ทึกเต้า
|
| ภุชพงษเสร็จสรงสนาน | | เสด็จสู่ กุฎิแฮ
|
| นางจึ่งเยื้องกรายเข้า | | นอบเกล้าอัญชุลี ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๙๔ จักรกฤษณพิศรูปเพี้ยน | | ผิดใจ
|
| เอ๊ะเทพยฤๅผีไพร | | หยอกเย้า
|
| จำถามแน่ทรามไวย | | มานี่ ใยฤๅ
|
| สมเยศเจ้าไฉนเจ้า | | สถิตยด้าว สฐานใด
|
|
|
|
|
| ๕๙๕ น้องคือขนิษฐท้าว | | ทศภัตร์
|
| ซึ่งผ่านอาณาจักร | | เกาะแก้ว
|
| หวังให้ร่วมวงษยักษ | | ฤๅชอบ
|
| จึงหลีกมาบุญแล้ว | | ปสบไท้ถวายตัว ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๘๖ – หม่อมเจ้าชายดำ
|
|
| ๕๙๖ พระฟังพระว่าอ้า | | อายใจ
|
| ผิดเพศผิดพิไสย | | สื่อพร้อง
|
| พระอยตัดอาไลย | | หลากเล่ห ไฉนฤๅ
|
| แต่กินรยังต้อง | | อยู่ด้วยฤๅษี
|
|
|
|
|
| ๕๙๗ อนึ่งน้องวรนาฎเชื้อ | | กระษัตรี
|
| หวังจะฝากชีวี | | แด่ไท้
|
| พระว่าชั่งพาที | | ใครเสน่ห เองนา
|
| ซ้ำด่ากัลยาให้ | | เจบน้ำคำคม ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๙๘ พระบริภาษแล้วสู่ | | สำนักนิ์
|
| นางสดับพระทรงจักร | | ด่าแจ้ว
|
| จักถือซึ่งคำหนัก | | หน่อยไม่ เลยนา
|
| ภอเหลือบเหนพระแคล้ว | | รีบคล้อยตามไป ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๙๙ ถึงสฐานส่ายเนตรชะแง้ | | ยลสี ดาเอย
|
| ดุจเทพกินรี | | สู่ด้าว
|
| นี่จึงพระจักรี | | เผด็จสวาศ กูเอย
|
| จำฆ่าเมียชิงท้าว | | ร่วมห้องสองสม ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๐๐ แปรรูปเปนราพร้าย | | ราวี
|
| ไล่คะยิกหยิกตี | | เข่นเขี้ยว
|
| นางกรีดเรียกจักรี | | ช่วยชีพ น้องเอย
|
| พระสดับจับศรเลี้ยว | | ไล่ล้างนางมาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๐๑ ปางพระลักษณ์สถิตยยั้ง | | ศาลา
|
| ยินสนั่นชักขรรค์คลา | | สกัดหน้า
|
| เหนอนงค์แอบเชษฐา | | บังราพ
|
| พระนุชเผ่นทยานว้า | | วิ่งเข้าชิงไชย ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๐๒ ราพเหนสองราชไท้ | | รึงความ สวาศเอย
|
| พิศลักษณลืมแลราม | | ราคร้อน
|
| แม้สองมาดสมทราม | | สวาศจัก ดีนา
|
| ยลนาฎสีดาค้อน | | เข่นเข้าราวี ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๘๗ – หม่อมเจ้าชายดำ
|
|
| ๖๐๓ พระลักษณโดถีบต้อง | | ยักขินี
|
| เหยียบอกแกว่งขรรค์ศรี | | ปลายคว้าง
|
| ว่าเหวยอี่กาลี | | จะฆ่า เสียฤๅ
|
| เกรงโลกย์จะยินอ้าง | | แต่ให้สาใจ ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๐๔ ว่าพลางตัดหัดถ์ทั้ง | | ทอนบาท
|
| ปากจมูกหูขาด | | ขับช้า
|
| จำใจจากภูวนารถ | | จรเหลือบ หลังเอย
|
| ไกลพระนองเนตรน้ำ | | รีบเข้าโรมคัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๐๕ ปางขุนฃรสถิตยพร้อม | | เสนา
|
| ยลขนิษฐขาดแฃนฃา | | จมูกหวิ้น
|
| หูปากแหว่งสงกา | | จึ่งตรัส ถามเอย
|
| นางสดับแสร้างแต่งลิ้น | | กล่าวล้วนดีสม ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๐๖ เดิมลาทศภักตรเข้า | | ไพรศรี
|
| สบหนึ่งนาฎสองชี | | ยั่วเย้า
|
| น้องรักษบอใยดี | | มันโกรธ
|
| ทำโทษเพียงข้าเจ้า | | จักม้วย มรณา ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๐๗ ราพสดับพิโรธร้อง | | เรียกมาร มาตยเฮย
|
| เร็วเร่งจัดทวยหาญ | | เหิ่มกล้า
|
| อำมาตยรับโองการ | | มาตระ เตรียมแฮ
|
| พลรถคชมิ่งม้า | | สรรพพร้อมพลเดิน ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๐๘ ขุนฃรทรงเครื่องพริ้ง | | เพราดุจ พรหมนอ
|
| จับคทาสราวุธ | | รีบเต้า
|
| ทรงรถเร่งพลยุทธ์ | | เอิกเกริก มาเฮย
|
| ถึงกุฎิขับอสุรเข้า | | ไล่ล้อมจับชี ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๐๙ สามองค์ยลราพร้าย | | รุดราญ
|
| รามฝากโฉมเยาวมาลย์ | | แด่น้อง
|
| กุมศรเผ่นโผนทยาน | | ไล่พิฆาฏ ยักษเฮย
|
| ปวงยักษเข่นเขี้ยวร้อง | | สนั่นพร้อมดากัน
|
| | |
|
แผ่นที่ ๘๘ – หม่อมเจ้าชายดำ
|
|
| ๖๑๐ พระแผลงพรหมมาศต้อง | | โยธี
|
| แสนโกฏิดับชีวี | | เกลื่อนหล้า
|
| ราพพิโรธวาเหวยชี | | ทรชาติ
|
| เองอาจทำน้องข้า | | ไป่รู้มรณา ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๑๑ เออก็น้องทานเย้า | | ยวลชาย
|
| เราจึ่งทำภออาย | | แก่ผู้
|
| น้อฤๅเหม่แบบหมาย | | ใครที่ ไหนฤๅ
|
| หญิงจะมากระแหย่งชู้ | | พูดให้ใครเห็น ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๑๒ ว่าพลางแผลงสารทก้อง | | เปนไฟ
|
| จักกฤษแผลงตอบไป | | เกิดน้ำ
|
| ดับเพลิงและศรไชย | | ยักษหัก แหลกแฮ
|
| ราพพิโรธขะเม่นซ้ำ | | ปล่อยด้วยจักรพาฬ ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๑๓ ต้องคันศรสาตรสบั้น | | จากกร พระเอย
|
| รามเอะใจจึงวอน | | เทพท้าว
|
| พระพิรุณทราบนำศร | | มาส่ง ถวายแฮ
|
| รามรับจับธนูน้าว | | ปล่อยต้องรถา ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๑๔ สาระถิสีหราชม้วย | | ศรคทา หักเอย
|
| แทตยพิโรธโดดถลา | | แล่นเข้า
|
| ถอนรังฟาดจักรา | | รามรับ
|
| ซ้ำหวดราพเจบเรา | | พลาดถ้าเชลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๑๕ ผุดลุกได้โดดง้าง | | บรรพต
|
| เท้งทุ่มพระทรงยศ | | สาตรป้อง
|
| ไล่รุดแทตยกระถด | | ถ่อยอ่อน กรเอย
|
| ซ้ำปล่อยพลายวาดต้อง | | ราพร้ายวายปราณ ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๑๖ ปวงเทพย์ชวนเทพย์ซร้อง | | สรเสริญ
|
| ขานขับสำเนียงเพลิน | | เพรียกฟ้า
|
| เสร็จผลาญอริราชเยิน | | ยับชีพ มลายแฮ
|
| จึ่งพระกฤษณเจ้าหล้า | | เสดจเข้าอาศรม ฯ
|
| | |
|