จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
ทศกัณฐ์ประพาสป่าให้ชิวหาน้องเขยรักษาเมือง ชิวหาตระเวนรักษาเมืองจนง่วงนอนทนไม่ไหว แผลงฤทธิ์แลบลิ้นปิดเมืองไว้ ทศกัณฐ์กลับมาไม่เห็นเมือง ขว้างจักรถูกลิ้นชิวหาขาดตาย
แผ่นที่ ๘๑ – นายโตเปรียญ
|
|
| ๕๖๑ มารหนึ่งกุมภกาศอ้าง | | สมญา
|
| โอรสสำมนักขา | | สืบไส้
|
| นามชนกชื่อชิวหา | | เขยทศ กรรฐเฮย
|
| จงจิตรคิดใคร่ได้ | | สาตรไท้เทวัญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๖๒ ทันใดระเห็จห้อง | | เวหา
|
| สู่ชนกชนนีลา | | รีบเต้า
|
| เหาะข้ามฝั่งโคธา | | นามแม่ น้ำเอย
|
| ถึงแผ่นศิลาเฃ้า | | นั่งชั้นเศกมนต์
|
|
|
|
|
| ๕๖๓ ดินฟ้าอากาศก้อง | | โกลา หลเฮย
|
| ด้วยเดชแห่งวิทยา | | เชี่ยวใช้
|
| ภักตรสี่แปดโสตรหา | | เหตุทราบ แล้วเฮย
|
| ทิ้งพระขรรค์ทิพยให้ | | เฉภาะหน้าขุนมาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๖๔ หลานราพลืมเนตรขึ้น | | เหนขรรค์
|
| เคียดว่าพรหมอาธรรม์ | | ทอดให้
|
| ฤๅมาหมิ่นกุมภัณฑ์ | | พงษสี่ ภักตรเฮย
|
| ส่งกับมือไป่ได้ | | ดั่งนี้แคลนเรา ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๖๕ หงุดหงิดคิดคับแค้น | | ใจตน
|
| กูก็กูคงคน | | หนึ่งแท้
|
| เทพาวธไป่ดล | | หัดถ์ไป่ หยิบเฮย
|
| จักอยู่บริกรรมแก้ | | เกี่ยงให้มามือ ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๖๖ ปางองค์พระลักษณ์ผู้ | | ภักดี
|
| ต่อพระบาทบทศรี | | เชษฐไท้
|
| อีกองค์พระลักษณ์มี | | เสมอเชษฐ ตนนา
|
| คือชนกชนนีได้ | | เท่าแท้ทั้งสอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๖๗ จำงายพระจัดพร้อม | | คานขอ
|
| แสรกคู่หาบกระทอ | | รีบเด้า
|
| ผลไม้เกบเกือบพอ | | จวนกลับ
|
| เหนพระขรรค์นั้นเข้า | | อยู่ข้างทางจร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๘๒ – นายโตเปรียญ
|
|
| ๕๖๘ หยิบขรรศปลงหาบไว้ | | ควบขรรค์ ลองเอย
|
| วาบๆ ปลาบแสงฉัน | | โชติแพร้ว
|
| กุมภกาศยินพลัน | | ลืมเนตร เหนเฮย
|
| ฉ๋วยชักคทาแก้ว | | รีบเข้าโจมตี ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๖๙ พระลักษณเหนยักษร้าย | | แรงทนง
|
| กรแกว่งพระแสงทรง | | เสดจยั้ง
|
| คอยทีรวังองค์ | | สมอาจ หายเฮย
|
| การรบฤๅรอรั้ง | | ท่าให้เสียที ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๗๐ บาทขวาเหยียบเข่าซ้าย | | กุมภัณฑ์
|
| กลอกกลับจับพัลวัน | | วุ่นคว้า
|
| บาทซ้ายเหยียบบ่ายัน | | มือฉุด กระบองนา
|
| พระหวดด้วยขรรค์กล้า | | ขาดเกล้ามารมรณ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๗๑ เสรจการผลายราพแล้ว | | เก็บผล ไม้เฮย
|
| เตมหาบหาบมาดล | | กุฎิไหว้
|
| ทูลเหตุยักบผจญ | | แลลาภ ขรรค์เฮย
|
| แก่พระพี่แล้วไซ้ | | นาบเกล้าถวายขรรค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๗๒ ทรงรับอาวุธเอื้อน | | โองการ
|
| รอยว่าเทพยทิ้งประทาน | | แน่น้อง
|
| บุญพ่อประจวบพาน | | จงสฤกษดิ์ พ่อฮา
|
| มอบพระขรรค์พลางพร้อง | | พร่ำให้สวัสดี ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๗๓ ปางทศภักตรเจ้า | | กรุงมาร
|
| จักประภาษภูมสฐาน | | ป่าไม้
|
| มอบกิจอภิบาล | | บูเรศ
|
| แก่ยักษชิวหาให้ | | อยู่รั้งลงกา ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๗๔ สั่งมารมีชื่ออ้าง | | มโหทร
|
| เตรียมตรวจแสนยากร | | จุ่งพร้อม
|
| เราจักพเนจร | | ชมป่า
|
| ขุนยักษประณตน้อม | | รีบร้อนจัดพล ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๘๓ – นายโตเปรียญ
|
|
| ๕๗๕ พวงเพชร์พยุหพร้อม | | เปนกระบวน เสร็จเฮย
|
| ทูลกิจตามจำนวน | | เรียบร้อย
|
| จอมยักษธตรัสชวน | | อรรคเรศร์ เสดจแฮ
|
| ทรงรถสั่งให้คล้อย | | เคลื่อนพร้อมพลากร ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๗๖ ถึงป่าพานาฎไท้ | | ชมพฤกษ
|
| โดยถิ่นชทึงทึก | | ร่มชื้อ
|
| จตุบททวิบาทคึก | | จวนค่ำ
|
| จอมยักษพักพลอื้อ | | อัดตั้งพลับพลา ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๗๗ ชิวหาผู้รับรั้ง | | ลงกา
|
| ตั้งแต่ทศภักตรคลา | | ทัพคล้อย
|
| เจ็ดคืนเจ็ดทิวา | | เวียนตรวจ เมืองแฮ
|
| จักหลับแต่สักน้อย | | หนึ่งนั้นไป่มี ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๗๘ เจ็ดวันประภาศด้าว | | แดนไพร
|
| เลิกทัพกลับกรงไกร | | ทั่วหน้า
|
| พบมฤคบ่อนใก | | กรูแวด ล้อมเอย
|
| พลางเล่นพลางชักช้า | | ตาบสิ้นแสงสูริย์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๗๙ วันนั้นยักษชื่ออ้าง | | ชิวหา
|
| แปลงรูปคือพรหมตา | | หลับพริ้ง
|
| ลิ้นแลบปิดลงกา | | มืดทั่ว
|
| หลับสนิทดังว่าทิ้ง | | ร่างม้วยอาสัญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๘๐ จอมภพไล่มฤคแล้ว | | เร่งพล กลับเฮย
|
| ถึงบูรีแลมน | | มืดหล้า
|
| ตรัสสั่งอสุรสกล | | เกรียวกู เรียกเฮย
|
| แต่สักตนฤๅอ้า | | ปากร้องรับขาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๘๑ ท้าวราพพิโรธเคี้ยว | | ขบฟัน
|
| ยี่สิบกรกุมสรรพ์ | | สาตรถ้วน
|
| คิวด่าศึกอาธรรม์ | | ทำหลู่
|
| ขว้างจักรตัดลิ้นด้วย | | ยักษน้องเขยมลาย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๘๔ – นายโตเปรียญ
|
|
| ๕๘๒ ชาวเมืองแตกตื่นก้อง | | โกลา หลแฮ
|
| ทศภักตรเร่งรถคลา | | รีบเต้า
|
| ถึงพลานสบชิวหา | | นอนขาด ชีพเฮย
|
| ท้าวก่นกรรแสงเศร้า | | รุ่มร้อนแรงศัลย์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๘๓ ฝืนพระไทยเสด็จขึ้น | | ยังปรา สาทนา
|
| แสนโศกเสียดอุรา | | เร่งร้อน
|
| นางสำมนักขา | | ทราบเหตุ นั้นเฮย
|
| รีบสู่พระศพข้อน | | อกซั้นกรรแสง ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๘๔ สร่างโศกฤๅสร่างแค้น | | ทศกรรฐ
|
| รีบสู่ปราสาทพลัน | | ตัดภ้อ
|
| ผัวข้าผิดเช่นฉัน | | ใดพระ พี่นา
|
| เร่งว่าอย่าต้องง้อ | | พูดซ้ำถึงสอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๘๕ ทศภักตรตรัสปลอบน้อง | | ว่ากรรม ดลนา
|
| ใช่พี่จักแสร้งทำ | | ทุ่มให้
|
| งดโทศเถิดแม่สำ | | มนัก ขาแฮ
|
| นางสดับดับเดือดไท้ | | ท่านแล้วลาจร ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๘๖ โองการมาเอื้อนสั่ง | | เปาวนา สูรเฮย
|
| อีกเหล่ามาตยากร | | เชี่ยวใช้
|
| ทำเมรุเพื่อชิวหา | | สำเรจ
|
| เชิญศพประทับได้ | | ที่แล้วประทานเพลิง ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๘๗ จำเนียรนางยักษหม้าย | | เมาผัว
|
| หยิบเลศลูกชายตัว | | ออกอ้าง
|
| ลาภพละเมืองมัว | | หาคู่
|
| ลุเฃตรโคธากว้าง | | เหาะข้ามฝั่งแสวง ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๘๘ ปางสามกระษัตริยผู้ | | ทรงพรต
|
| เนากุฎิบุรินทท | | ท่านให้
|
| ครั้นรุ่งพระภมบท | | จรสู่ ท่าเฮย
|
| งามยาตรนาดกรไท้ | | เล่ห์ท้าวทรงหงส์ ฯ
|
| | |
|