จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
พระราม พระลักษณ์ นางสีดา เข้าสวนพิราพ และฆ่าพิราพตาย
แผ่นที่ ๗๗ – พระเจ้าราชวรวงษเธอพระองค์เจ้าบุตรี
|
|
| ๕๓๓ องค์พระหริรักษเรื้อง | | ฤทธา นุภาพเอย
|
| เสด็จลุฝั่งชลา | | ลาศเต้า
|
| ชายชมพนัศคณา | | มฤคปัก ษีนอ
|
| จรจวบประเวศเข้า | | สู่แคว้นสวนขวัญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๓๔ ไป่ทันประจักษแจ้ง | | สำคัญ
|
| ว่าอสุรเศกสรรค์ | | ปลูกสร้าง
|
| ยูรยาตรประพาศพรรณ | | ผลดอก เฌอนา
|
| พลยักษวางวีงคว้าง | | ไฃว่ล้อมเกรียวกรู
|
|
|
|
|
| ๕๓๕ ภูมินทร์วรนารถน้อง | | นรินทร
|
| ทรงจับคันศรรอญ | | ราพร้าย
|
| บ้างเจบป่วยบ้างมรณ์ | | เหลือปลาศ หลบแฮ
|
| พระเสดจยูรยาตรผ้าย | | ผาดเต้าตามทาง ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๓๖ บัดนั้นพิราพร้าย | | เรืองฤทธิ
|
| จวบเจ็ดทิวาคิด | | ใคร่ผ้าย
|
| สรวมสอดรัตนพิจิตร | | อ่ามาตม์
|
| จับหอกทยานย้าย | | ยาตรเข้าไพรสัณฑ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๓๗ จับสัตวกินอิ่มแล้ว | | ดึงลัดา มานอ
|
| ผูบาทคชคอนคลา | | คลาศคล้อย
|
| ถึงสวนพิศพฤกษา | | เหนหัก รทมเอย
|
| บ่าวเจ็บตายกว่าร้อย | | โกรธฟุ้งตวาดถาม ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๓๘ รากษษบอกเหตุแจ้ง | | จบความ
|
| พิราพโกรธโลดตาม | | ติดต้อน
|
| เหนมนุษย์รูปงามสาม | | คนไต่ ทางนา
|
| นึกรักนางรุ่มร้อน | | จิตรเอื้อนอ่านมนต์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๓๙ อากาศมัวมืดแม้น | | สนทยา
|
| โจมจับพระรัตนนา | | เรศร้อง
|
| สองแว่วศับทสีดา | | เสด็จเที่ยว ด้นแฮ
|
| หาพนิตห่อนพ้อง | | ราพร้ายพาหนี ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๗๘ – พระเจ้าราชวรวงษเธอพระองค์เจ้าบุตรี
|
|
| ๕๔๐ จักรีกรก่งแก้ว | | เกาทัณฑ์ แผลงเฮย
|
| หายมืดเหนมารผัน | | ผกเต้า
|
| พระตามราพทันพลัน | | โถมแย่ง อนุชนา
|
| มารยุทธพระทยานเข้า | | จิกเกล้าศรปรหาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๔๑ พิราพเจ็บพ่างสิ้น | | ชีวิตร
|
| แกว่างหอกกลอกกายบิด | | ต่อแย้ง
|
| พระลักษณเหยียบเอวกฤษณ์ | | เหยียบบ่า ราพเฮย
|
| มาสะบัดพลัดหลุดแว้ง | | เหวี่ยงไท้โถมแทง ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๔๒ พระสี่กรเหนี่ยวน้าว | | สายศร
|
| พรหมมาศมุ่งอุระบร | | ลั่นมล้าง
|
| ต้องอกพิราพนอน | | อนาถนิร ชีพแฮ
|
| ทวยเทพออกโอษฐอ้าง | | ชเยศอื้อออกถวาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๔๓ ภูวนารถพานาฎน้อง | | จรลี
|
| มาประสบเสาวรี | | ไต่เต้า
|
| พระถามเหตุเทวี | | ทูลเล่า ถวายแฮ
|
| ข้าผิดเพราะขาดเฝ้า | | บาทเบื้องพระศุลี ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๔๔ พระกริ้วตรัสสาบให้ | | เพลิงลาม ป่านา
|
| แล้วสาบข้าคอยยาม | | ฤกษณ์ไท้
|
| อวตารเสดจปราม | | ปราบหมู่ อสูรแฮ
|
| เชิญดับอัคนีได้ | | กลับขึ้นคืนสวรรค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๔๕ พระอวตารเสดจเต้า | | ตามอนงค์ นำแฮ
|
| ถึงที่ลั่นศรทรง | | ครั่นครื้น
|
| เปนพิรุณร่วงโรยลง | | ดาลดับ เพลิงนา
|
| นางเสรจสมจิตรอื้น | | โอษฐเอื้อนถวายพร ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๔๖ ภูมีศวรราชเจ้า | | อนุเคราะห์ นางแฮ
|
| นางชุลีลาเหาะ | | ผาดผ้าย
|
| ตั้งภักตร์มุ่งจำเภาะ | | ไกรลาศ
|
| ลอยลิ่วไปคล้ายคล้าย | | ลับห้องหาวหาย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๗๙ – พระเจ้าราชวรวงษเธอพระองค์เจ้าบุตรี
|
|
| ๕๔๗ สามกษัตริย์ยูรยาตรเยื้อง | | คลาไคล
|
| ดั้นดัดลัดเลียบไศล | | ป่ากว้าง
|
| บรรลุถีอาไศรย | | นักสิทธิ
|
| อรรคตะดาบศสร้าง | | พรตช้านานหึง ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๔๘ เสดจสู่สำนักนิ์น้อม | | วันทนา
|
| พระอรรคตะสิทธา | | ซักไซ้
|
| รู้ว่าพระเทพา | | วตารปราบ ยักษแฮ
|
| แถลงเหตุครั้งศิวะให้ | | ท่านสร้างตรีบุรำ ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๔๙ เล่าพลางหยิบเกราะแก้ว | | สุรการ
|
| ถวายแด่องค์อวตาร | | ท่านไซร็
|
| อื้นอวยพระพรชาญ | | ไชยสิทธ พระเทอญ
|
| แสนส่ำอสุรนั้นให้ | | พ่ายแพ้ฤทธี ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๕๐ นรินทรราเมศเรื้อง | | รังสรรค์
|
| รับเกราะจากนักธรรม์ | | ท่านแล้ว
|
| แสนโสรมนัศหรร | | ษาสบ ประสงค์เฮย
|
| พลางพระโอนมกุฎแก้ว | | นอบเกล้าลาจร ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๕๑ ภูวเรศร์ประเวศรเข้า | | ไพรรหง
|
| ภอสุริยอัศฎงค์ลง | | ลับไม้
|
| อาไศรยพฤกษโสกทรง | | เสวรศ จรุงเฮย
|
| ลมเฉื่อยชื่นฤไทยไท้ | | ท่านยั้งบันทม น
|
|
|
|
|
| ๕๕๒ ปางองค์อรมเรศเจ้า | | ไตรตริงษ
|
| หลากจิตรคิดรำพึง | | เพ่งรู้
|
| ว่าพระจักรกฤษณคะนึง | | หาที่ เร้นแฮ
|
| ให้สงัดห่างคนผู้ | | จักตั้งตระบะฌาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๕๓ นำเทพยบริสัชห้อม | | เหาะมา
|
| บรรลุแนวโคธา | | ฝั่งน้ำ
|
| นฤมิตรประสิทธิอา | | ศรมบศ สามเฮย
|
| จาฤกอักษรซ้ำ | | บอกไว้ในยาน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๘๐ – พระเจ้าราชวรวงษเธอพระองค์เจ้าบุตรี
|
|
| ๕๕๔ พระพงษพิศณุเทพยไท้ | | ภุชพล
|
| ผธมณรุดขมณฑล | | จวบแผ้ว
|
| แสงทองถ่องนภดล | | อร่ามเรื่อ อรุณเอย
|
| สกุณไก่ขั้นเอื่อยแจ้ว | | วิหคร้องเริงเสียง ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๕๕ สางแสงพระฟื้นสร่าง | | นิทรา
|
| พาพระลักษณ์นางสีดา | | ไต่เต้า
|
| เลียบทางหว่างภูผา | | พนพฤกษ
|
| เหนกุฎิกลางดงเข้า | | สถิตยใกล้ทวารา ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๕๖ ทรงอ่านอักษรแจ้ง | | สำคัญ
|
| ทราบว่าตรีเนตรสรรค์ | | สฤษดิไว้
|
| เปนที่ประพฤติพรรพ์ | | ชิตกิจ
|
| ควรสถิตที่นี้ได้ | | ศุขด้วยพรหมจรรย์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๕๗ จึ่งมีมธุรพจนเอื้อน | | โองการ
|
| แต่ดอนุชนงค์พาล | | เพื่อนไร้
|
| อาศรมทิพย์บัณศาล | | ที่สถิตย นี้นา
|
| อมเรศนฤมิตรให้ | | ยับยั้งอาไศรย ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๕๘ พลางชวนพระขนิฐทั้ง | | เทพี
|
| ออกจากทิพยมณฑรี | | บ่ช้า
|
| เสดจลงสู่สระศรี | | สนานโสรด สกนธ์แฮ
|
| ดาดื่นประทุมห้า | | เหล่าพ้นชลไสว ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๕๙ บ้างตูมบานเบิกแย้ม | | เกสร
|
| กลาดอุบลลอยสลอน | | เกลื่อนน้ำ
|
| ทรงเด็ดประทานอร | | อรรคเรศ
|
| คลายเมื่อยเหนื่อยเหน็บช้ำ | | สร่างร้อนสำราญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๖๐ สมเดจภูวนารถเจ้า | | จักรพงษ
|
| เสด็จกลับบริเวณดง | | นิเวศนด้าว
|
| อาไศรยกุฎีทรง | | ประพฤติ พรตแฮ
|
| กับวนิตน้องท้าว | | เพื่อนไท้สถิตยดง ฯ
|
| | |
|
